บทที่ 1446

อันเจ๋อจำได้เพียงราง ๆ ว่า เมื่อมิกี่เดือนก่อนใต้เท้าจางยังได้มอบสาส์นกราบทูลบอกว่าปีนี้มีภัยพิบัติร้ายแรง และขอให้ราชสำนักมอบเงินเกือบสองล้านเพื่อจะนำไปซ่อมแซมเส้นทางแม่น้ำ

เขาจึงพูดเรื่องนี้ออกมา

เฉาเฉียงจึงก่นด่าออกมาทันที “พวกเราเคยเห็นเงินจำนวนมากถึงเพียงนั้นที่ไหนกัน ใต้เท้าจางให้เงินชดเชยเพียงครอบครัวละสิบตำลึงเท่านั้น ข้ามีญาติที่ตายจากการถูกน้ำท่วม บ้านเขามีคนตายไปสามคนแต่ก็ได้เงินมาเพียงสิบตำลึงเท่านั้น!”

“พวกใต้เท้าจางกังวลว่าจะมีคนออกไปฟ้องร้องจึงส่งทหารมาสกัดกั้นตามทางแยกต่าง ๆ และหากจับได้ก็สังหารคนเหล่านั้นต่อหน้าธารกำนัลด้วย!”

อันเจ๋อฟังแล้วก็ตกใจมาก คิดมิถึงว่าพวกใต้เท้าจางจะทำร้ายราษฎรได้รุนแรงเช่นนี้!

เงินซ่อมแซมเส้นทางแม่น้ำจำนวนมากถึงเพียงนั้นจะไปอยู่ที่ใดได้เล่า จะต้องถูกพวกใต้เท้าจางที่ละโมบโกงกินไปแล้วอย่างแน่นอน

อันเจ๋อนึกถึงองค์ชายคังกับจ้าวฮุย ใต้เท้าจางผู้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับจ้าวฮุยทีเดียว หากมิได้มีจ้าวฮุยคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ใต้เท้าจางจะมีความกล้าหลอกลวงเบื้องบนได้ถึงเพียงนี้หรือ?

“เช่นนั้นใต้เท้าเจียงข้าหลวงเจิ้งโจวเล่า? เขาร่วมด้วยหรือไม่?”