Share

บทที่ 1339

“เจ้ามิอยากเป็นที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิดังเช่นพวกพระชายาเส้าหรือ?”

อันเจ๋อเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง มิรู้ว่าเพราะเหตุใด ใจของเขาถึงได้เต้นรัวเมื่อเอ่ยถามออกไป

กลัวว่าเจียงอวี้จะทำให้ตนผิดหวัง!

“ข้าอยากกลับบ้าน ข้าคิดถึงท่านพ่อท่านแม่… ต่อให้ข้ามั่งคั่งรุ่งเรืองเพียงใด แต่มิสามารถเจอพวกท่านได้บ่อย ๆ จะมีประโยชน์อันใดเล่า!”

เจียงอวี้บ่นพึมพำอย่างมึน ๆ งง ๆ

“ท่านแม่… ข้าอยากกินเกี๊ยวที่ท่านห่อ ใส่เนื้อเยอะ ๆ เลยนะเจ้าคะ...”

น้ำตาไหลรินลงมาที่หางตาของเจียงอวี้ นางฝันว่าได้กินเกี๊ยวที่ฮูหยินเจียงห่อให้แล้ว

น้ำตานี้ทำให้อันเจ๋อมั่นคงกลับสู่ที่เดิม เขามิได้มองผิดไป เจียงอวี้มิใช่คนหยิ่งยโส!

เขายื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาที่หางตาของเจียงอวี้เบา ๆ

“ยายโง่ อีกมินานข้าจะทำให้เจ้าได้กินเกี๊ยวที่ท่านแม่ของเจ้าห่อให้นะ!”

กระทั่งอันเจ๋อเดินออกมา กองทัพหลวงนำโดยรองราชองครักษ์ก็ได้เริ่มจัดการเก็บกวาดศพแล้ว

องค์หญิงใหญ่ เฮ่อหรง องค์ชายเว่ยและฮองเฮาเว่ยถูกท่านอ๋องเฉิงพาตัวไปที่ราชสำนักฝ่ายใน

ชุดฮองเฮาของฮองเฮาเว่ยถูกถอดออกไปแล้ว นางมองต้นไม้ดอกไม้ในวังด้วยสีหน้าเซื่องซึม พร้อมกับตำหนักที่คุ้นเคยที่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status