LOGINShare
บทที่ 894
Related chapters
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 895
“ครั้งนี้ทั้งคนและหลักฐานพร้อมแล้ว อ๋องผู้สำเร็จราชการ เจ้าอย่าคิดที่จะปกป้องลั่วชิงยวนอีก!”“หากนางมิใช่พระชายาของเจ้า องค์จักรพรรดิคงมิไว้ใจนางเพียงนี้ องค์จักรพรรดิสูงสุดถูกลั่วชิงยวนลอบปลงพระชนม์ อ๋องผู้สำเร็จราชการ เจ้าเองก็หลีกเลี่ยงความผิดมิได้!”ไทเฮาตำหนิฟู่เฉินหวนอย่างโกรธเคืองทันใดนั้นก็สั่งด้วยความโกรธอย่างมากว่า “ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ปลดฟู่เฉินหวนจากตำแหน่งอ๋องผู้สำเร็จราชการ ห้ามเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับราชสำนัก! กักบริเวณอยู่ในวังเป็นเวลาครึ่งปี!”เหล่าขุนนางต่างตกใจลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อย มองไปที่ฟู่เฉินหวนและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตอนนี้เจ้าหลีกทางไป อาจจะยังรักษาตำแหน่งอ๋องผู้สำเร็จราชการไว้ได้”เขาปีนขึ้นไปถึงตำแหน่งนี้อย่างยากลำบาก ด้วยสถานะของอ๋องผู้สำเร็จราชการ เขาจึงมีคุณสมบัติที่จะต่อต้านตระกูลเหยียนได้ฟู่เฉินหวนน่าจะหลีกทางไปยิ่งไปกว่านั้น นางมีวิธีช่วยตัวเอง และมิอยากเป็นหนี้บุญคุณฟู่เฉินหวนด้วยอย่างไรก็ตาม ฟู่เฉินหวนมิลังเลเลย เขาพูดกับไทเฮาอย่างเย็นชาว่า “หากพิสูจน์ได้ว่าลั่วชิงยวนสังหารเสด็จพ่อ ข้าจะรับผิดชอบร่วมกับลั่วชิงยวน!”“ทว่าหากไม่ การกร
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 896
ทันทีที่สิ้นเสียง ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมากในชั่วพริบตา บรรยากาศก็เงียบสงัดลงไทเฮามองนางด้วยความตกใจ “ลั่วชิงยวน เจ้าพูดอะไรไร้สาระ?!”ลั่วชิงยวนหรี่ตามองไทเฮาด้วยแววตาเหยียดหยามเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หม่อมฉันบอกว่า องค์จักรพรรดิสูงสุดยังมิได้สวรรคต”หมอหลวงหลี่ร้อนใจขึ้น กล่าวด้วยความโกรธว่า “เป็นไปมิได้! ข้าเห็นกับตาว่าองค์จักรพรรดิสูงสุด…”ลั่วชิงยวนขัดจังหวะเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หากองค์จักรพรรดิสูงสุดมิได้สวรรคต เจ้าจะถือว่ารายงานข่าวเท็จหรือไม่?”“ใครสั่งให้เจ้ารายงานข่าวเท็จ? เพื่อใส่ร้ายข้า หรือต้องการให้การสวรรคตปลอมกลายเป็นจริงในขณะที่องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงพระประชวรอยู่?”“หมอหลวงหลี่ เจ้ามีเจตนาอะไรกันแน่!”ลั่วชิงยวนกดดันด้วยน้ำเสียงที่เฉียบคมสีหน้าของหมอหลวงหลี่เปลี่ยนไป ขาของเขาอ่อนแรงด้วยความหวาดกลัวจากคำพูดของลั่วชิงยวน ทว่าเมื่อคิดอีกที ก็รู้สึกว่ามันเป็นไปมิได้องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงประชวรหนักเยี่ยงนั้น เดิมทีต้องสวรรคตภายในสามวันอย่างแน่นอน หลังจากที่ลั่วชิงยวนพังหลังคา ก็สูดดมฝุ่นเข้าไปมากมาย ตกใจจนไอ และยังกระอักเลือดอ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 897
“ท่านกล้าใช้คำโกหกเหล่านี้มาหลอกลวงข้า เพื่อปกป้องลั่วชิงยวน!”“อากาศในห้องมันร้อนก็เลยเจาะหลังคาเลยรึ? ท่านรู้หรือไม่ว่าเสด็จพ่อของท่านทรงพระประชวรจนกระอักเลือด!”“องค์จักรพรรดิ! ที่ผ่านมาที่ท่านปกป้องท่านอ๋อง ข้าคิดว่าท่านคงรักใคร่กับน้องชายของท่านมาก แต่ในฐานะของกษัตริย์ ท่านจะใช้คำโกหกต่ำช้าเช่นนี้มาหลอกลวงข้าได้อย่างไร ไม่มีใครเชื่อคำพูดของท่านหรอก!”ไทเฮามีอารมณ์ร้อนรนอย่างมาก พูดไปพูดมาก็ยกมือขึ้นกุมหน้าอกแล้วล้มลงไปข้างหลังสีหน้าซีดเผือด เหมือนจะหายใจมิออก“ไทเฮา! ไทเฮา!”ทุกคนร้องเสียงหลงไทเฮาล้มลงไป แต่ยังคงชี้ไปที่ฟู่จิ่งหานด้วยความโกรธ “องค์จักรพรรดิ หากวันนี้ท่านยังคงปกป้องลั่วชิงยวน ปกป้องคนที่ทำร้ายเสด็จพ่อของท่าน! ท่านก็มิคู่ควรที่จะเป็นลูกมนุษย์!”“และมิคู่ควรที่จะเป็นกษัตริย์!”เสียงตะโกนอันดังกังวาน เต็มไปด้วยความคับแค้นและความโกรธกริ้วฟู่งหานมิรู้ว่าจะทำอย่างไรแล้วลั่วชิงยวนรู้ดีว่า หากมิลงโทษนาง ฟู่จิ่งหานคงจะถูกตราหน้าว่าเป็นจักรพรรดิที่มิดีขณะที่นางกำลังจะเอ่ยปากฟู่เฉินหวนก็พูดขึ้นก่อน “ไทเฮา ท่านมิจำเป็นต้องบีบบังคับฝ่าบาท พระองค์ทรงทราบดีว่าล
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 898
กดวิญญาณหมาป่าเอาไว้เป็นหมาป่าตัวเดียวกับที่เห็นในกะโหลกหมาป่าเป็นสิ่งชั่วร้ายแต่พลังของมันมิแรงมาก ดังนั้นเข็มทิศจึงมิตอบสนองมากนักแต่สำหรับองค์จักรพรรดิสูงสุดที่กำลังป่วยหนักในขณะนี้ ถึงตายได้เลยลั่วชิงยวนขมวดคิ้วมองไทเฮาและคนอื่น ๆ “พวกเจ้าถอยไปหน่อย อย่าขวางแสงแดด”ไทเฮาพยายามระงับความโกรธ และให้ทุกคนถอยไปแสงสว่างขึ้นมาในทันทีลั่วชิงยวนก้มตัวลงข้าง ๆ องค์จักรพรรดิสูงสุด “องค์จักรพรรดิสูงสุด ท่านได้ยินหม่อมฉันพูดหรือไม่เพคะ?”“หากได้ยิน โปรดขยับนิ้วพระหัตถ์ด้วยเพคะ”ลั่วชิงยวนจับข้อมือขององค์จักรพรรดิสูงสุด และรู้สึกว่านิ้วของเขาขยับลั่วชิงยวนดีใจขึ้นมาและพูดต่อด้วยเสียงต่ำว่า “ตอนนี้มีบางอย่างกดทับพระองค์อยู่ หม่อมฉันจะฝังเข็ม พระองค์อาจจะรู้สึกเจ็บปวดชั่วขณะ และอาจจะกระอักเลือดได้เพคะ”องค์จักรพรรดิสูงสุดขยับนิ้วอีกครั้งดังนั้น ลั่วชิงยวนจึงโล่งใจจริง ๆ แล้วมิใช่การฝังเข็ม แต่เป็นการขับไล่หมาป่าตัวนั้นลั่วชิงยวนหันหลังให้ทุกคน เพื่อมิให้ใครเห็นว่านางกำลังทำอะไรจากนั้นจึงเจาะนิ้วของนาง วาดเครื่องรางด้วยเลือดแล้วแปะลงบนร่างกายขององค์จักรพรรดิสูงสุดทันที
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 899
ไทเฮามองเขาด้วยสายตาที่ดุร้าย พลางตวาดเสียงดังว่า “องค์จักรพรรดิ! ท่านถึงกับมิสนใจความเป็นความตายของเสด็จพ่อของท่านเลยหรือ!”ฟู่จิ่งหานขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึม มิอาจพูดอะไรได้อีกไทเฮารู้สึกดีใจอยู่ในใจ นางออกคำสั่ง “ใครก็ได้! จับฟู่เฉินหวนกับลั่วชิงยวนเข้าคุก! เลือกวันประหาร!”องครักษ์รีบเข้ามาทันที ควบคุมตัวทั้งสองไว้ แล้วกำลังจะพาตัวไปลั่วชิงยวนสงบนิ่ง ไม่มีความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย“ช้าก่อน!”นางมองหมอหลวงหลี่อย่างสงบ ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หมอหลวงหลี่ อาการขององค์จักรพรรดิสูงสุดแย่ลงจริงหรือ?”“ฝีมือการแพทย์ของเจ้า ไหวหรือไม่?”อาการขององค์จักรพรรดิสูงสุดตอนนี้ แค่เป็นหมอที่จับชีพจรเป็นก็สามารถดูออกแล้วอาการดีขึ้นอย่างชัดเจนขนาดนั้น!หายใจสะดวกขึ้น ลมหายใจก็คงที่ ชีพจรก็เต้นแรงขึ้นหมอหลวงหลี่ผู้นี้ต้องการช่วยไทเฮากำจัดนาง กล้าพูดปลดถึงเพียงนี้ หลอกลวงองค์จักรพรรดิและขุนนางทั้งหลายคราวนี้เขาตายแน่!หมอหลวงหลี่รู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่ก็ยังกล่าวโทษลั่วชิงยวนอย่างมิเกรงกลัว“ข้าเป็นหมอหลวงในวังมาหลายปี ย่อมมิผิดพลาด องค์จักรพรรดิสูงสุดอาการหนักขึ้น เพราะถูกท่านทำร้าย
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 900
องค์จักรพรรดิสูงสุดที่อยู่บนเตียงเอ่ยปากแล้วเปล่งเสียงอย่างแผ่วเบาว่า “หยุด!”ทุกคนตกใจอย่างมาก หันไปมองที่เตียงองค์จักรพรรดิสูงสุดฟื้นแล้ว อีกทั้งยังมีสติสัมปชัญญะ!สีหน้าของไทเฮาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก รีบทรุดตัวลงข้างเตียง จับมือองค์จักรพรรดิสูงสุดไว้แน่นแล้วร้องไห้อย่างตื้นตันเหมือนจะห้ามมิให้องค์จักรพรรดิสูงสุดพูดอะไร“หยุดเดี๋ยวนี้…” เสียงขององค์จักรพรรดิสูงสุดแผ่วเบา จมหายไปกับเสียงร้องไห้ของไทเฮาฟู่จิ่งหานได้ยินองค์จักรพรรดิสูงสุดพูดบางสิ่ง จึงรีบก้าวเข้าไปแต่กลับถูกไทเฮาขวางไว้ ฟู่จิ่งหานมองมิเห็น จึงหันไปมองฟู่เฉินหวนฟู่เฉินหวนสะบัดหนีองครักษ์ ก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีดุดันเห็นไทเฮายังคงร้องไห้อยู่ จึงตวาดเสียงดัง “ไทเฮามิอยากให้พวกเราได้ยินสิ่งที่เสด็จพ่อตรัสหรือ!”“ทุกคนถอยไป!”ฟู่เฉินหวนมองไปที่หมอหลวงหลี่ด้วยสายตาที่ดุดันแต่ไทเฮามิสนใจ ยังคงร้องไห้อย่างเศร้าโศก มองฟู่เฉินหวนด้วยสายตาที่ดุดัน แล้วตะโกนว่า “ยังมิรีบลากตัวฟู่เฉินหวนไปอีก!”“คิดปลงพระชนม์องค์จักรพรรดิสูงสุด มีโทษถึงประหาร!”“หรือว่าคำพูดของตัวข้าผู้เป็นไทเฮาไม่มีความหมายแล้ว!”องครัก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 901
น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปกะทันหัน และเฉียบคมยิ่งขึ้นทว่า สีหน้าของไทเฮากลับซีดลงรอยยิ้มที่ยากจะสังเกตเห็นปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของฟู่เฉินหวน ลั่วชิงยวนหาวิธีล่อลวงไทเฮาได้แนบเนียนจริง ๆนางน่าจะรู้ดีอยู่แล้วถึงสภาพร่างกายของจักรพรรดิสูงสุด ดังนั้นนางจึงจงใจแกล้งทำเป็นล้มเหลว เพื่อให้ไทเฮารับรองหมอหลวงหลี่แต่ตอนนี้ต่อหน้าคนจำนวนมาก ไทเฮามิอาจถอยได้แล้ว อีกทั้งนางก็อธิบายอะไรมิได้ด้วยในตอนนั้นเอง เสียงที่ทุ้มลึกและสง่างามดังมาจากภายนอก... “สาวน้อยคนนี้เป็นแค่ชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการ กล้าดีอย่างไรมาทำท่าทีเช่นนี้ต่อไทเฮา?”เมื่อหันกลับมาเขาเห็นว่าผู้ที่มาคือมหาราชาจารย์เหยียนพี่ชายของไทเฮาเหยียนลั่วชิงยวนเคยได้พบกับมหาราชาจารย์เหยียนหลายครั้ง แต่ส่วนใหญ่แล้วมหาราชาจารย์เหยียนดูเคร่งขรึมและเก็บงำถ้อยคำฟู่เฉินหวนพูดอย่างใจเย็น“มหาราชาจารย์เหยียน มิจำเป็นต้องรีบไปตำหนิลั่วชิงยวน ลั่วชิงยวนมีผลงานในการรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุด ตอนนี้การตั้งข้อสงสัยต่อหมอหลวงหลี่และไทเฮาก็นับว่าสมเหตุสมผล”“ทั้งหมดก็เพราะนางใส่ใจเรื่องอาการป่วยของจักรพรรดิสูงสุดมากเกินไป”“มหาราชาจารย
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 902
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึงจนหน้าซีดเผือด“ว่ากระไรนะ?”“อย่าได้พูดเหลวไหล!” ขุนนางทุกคนต่างตกตะลึงฟู่เฉินหวนก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาขมวดคิ้วมองไปทางลั่วชิงยวนด้วยสายตาลึกซึ้งไทเฮาและมหาราชาจารย์เหยียนมองหน้ากัน แววตาเผยถึงความตึงเครียดอย่างปิดมิมิดความลับนี้ไม่มีใครล่วงรู้มาได้ตั้งนานหลายปีครั้งแรกที่มีคนเอ่ยปากขึ้น ลั่วชิงยวนเป็นคนเอ่ยขึ้นมาพวกเขาจะมิตื่นตระหนกได้อย่างไร?“ลั่วชิงยวน เจ้ารู้หรือไม่ว่าการลอบสังหารองค์จักรพรรดิสูงสุดเป็นอาชญากรรมร้ายแรงเพียงใด เจ้ากล่าวหาว่า องค์จักรพรรดิสูงสุดถูกคนวางยาพิษ โดยไม่มีหลักฐานน่ะหรือ”“มิเช่นนั้น ก็สมควรตัดหัวเจ้าด้วยความผิดฐานหลอกลวงผู้คน!” ไทเฮาตรัสอย่างเฉียบขาดเมื่อดูจากพฤติกรรมของไทเฮาแล้ว ดูเหมือนว่าจะมั่นใจว่านางไม่มีหลักฐานพวกเขาทำเรื่องทั้งหมดนี้ไว้ได้อย่างแนบเนียน ไม่มีทางหาหลักฐานได้แน่แต่ที่จริงแล้ว พระตำหนักนี้เองก็เป็นหลักฐานในเวลานี้ ฟู่เฉินหวนก้าวไปข้างหน้าจับมือของลั่วชิงยวนไว้แล้วพูดว่า “หากไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด ก็อย่าไปข้องเกี่ยวด้วยเลย”ฟู่เฉินหวนมองนางด้วยสีหน้าจริงจัง
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1234
เสียงกลองศึกดังขึ้นกองทัพแคว้นหลีบุกมาถึงชายแดนอีกครั้งและครั้งนี้ ฟู่เฉินหวนนำทัพออกรบด้วยตัวเองเฉินชีควบม้าอยู่หน้ากองทัพแคว้นหลีเมื่อเห็นฟู่เฉินหวน เขาก็ยกยิ้มเย็นชา “ในที่สุดเจ้าก็มิเป็นเต่าหัวหดแล้ว! ช่างหาได้ยากนัก!”ฟู่เฉินหวนมองเขาด้วยแววตาเย็นชา “นางอยู่ที่ไหน?”เฉินชีหรี่ตาลง ยกยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย “ฆ่าตายไปแล้ว”แววตาของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยจิตสังหาร“เป็นอย่างไร? จะสู้กับข้าจนตายไปข้างหนึ่งหรือไม่?” ดวงตาของเฉินชีลุกโชน อยากจะลงมือเต็มทีแล้วฟู่เฉินหวนชักกระบี่กระโจนเข้าใส่ในชั่วขณะนั้น เซียวชูก็ใจกระตุกวูบเฉินชียกยิ้มอย่างผู้มีชัย รีบชักกระบี่กระโดดขึ้น วันนี้เขาจะฆ่าฟู่เฉินหวนด้วยมือของเขาเอง!กระบี่ยาวในมือของทั้งสองฟาดฟันกันจนเกิดเสียงดังสนั่นจิตสังหารแผ่ซ่านไปทั่วขณะต่อสู้ ฟู่เฉินหวนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินชี เจ้าคิดว่าใครจะเป็นผู้ชนะ”“ไร้สาระ แน่นอนว่าต้องเป็นข้า! เฉินชีคนนี้มิเคยพ่ายแพ้!” เฉินชีหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงโอหังฟู่เฉินหวนใช้พลังทั้งหมดต้านทานการโจมตีของเฉินชี พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อหน้ากองทัพ หาก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1233
คนที่เขาต้องการฆ่าคือฟู่เฉินหวน!......ในห้องใต้ดินแห่งหนึ่งมีแผนที่แขวนอยู่บนผนัง บนโต๊ะมีแบบจำลองขนาดใหญ่ ที่นี่คือสถานที่สำหรับวางกลยุทธ์ฟู่เฉินหวนที่ใบหน้าซีดเซียวกำลังดื่มชา “แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก...”เซียวชูรีบลูบหลังให้ท่านอ๋อง “ท่านอ๋อง ร่างกายของท่านแย่ลงเรื่อย ๆ อยู่ที่ห้องใต้ดินมิได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ข้างล่างนี้หนาวเย็นเกินไป”หลังจากที่ฟู่เฉินหวนหยุดไอก็โบกมือ “หากออกไปจะถูกเฉินชีหาเจอ”“เขาเป็นชาวแคว้นหลี มีวิธีมากมายในการตามหาข้า”“มีเพียงที่นี่เท่านั้นที่อยู่ได้ พลังหยินปกปิดพลังหยางจึงหามิพบ”เซียวชูกล่าวอย่างจนใจ “มีเพียงท่านอ๋องเท่านั้นที่คิดวิธีนี้ออก”ที่นี่คือห้องใต้ดินของสัปเหร่อในสุสานเดิมทีห้องใต้ดินนี้ใช้สำหรับเก็บอาหารของสัปเหร่อ ตอนนี้ด้านบนเต็มไปด้วยหลุมศพในห้องใต้ดินนั้นหนาวเย็นมาก อาภรณ์หนาแค่ไหนก็มิสามารถต้านทานความหนาวเย็นได้หนึ่งถึงสองเดือนมานี้ ท่านอ๋องอาศัยอยู่ที่นี่ เพราะต้องหลบหนีการตามล่าของเฉินชีคอยวางแผนในซีหลิงอย่างลับ ๆ และควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดจนถึงตอนนี้ยังมิเคยแพ้ มิเพียงแต่มิให้กองทัพแคว้นหลีบุกเข้าซีหลิงได้เท่านั้น แต่ยั
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1232
“จะได้มิต้องกังวล”ลั่วอวิ๋นสี่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกใจหายดวงตาใต้หน้ากากของนางแดงก่ำ อยากจะพูดบางอย่างออกมาแต่ก็พูดมิออกนางจึงลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบเชียบเมื่ออยู่คนเดียวแล้วก็พิงกำแพงร้องไห้ออกมาเหตุใดญาติพี่น้องของนางจึงต้องจากไปทีละคนลั่วชิงยวนเอนหลังพิงเตียงพลางครุ่นคิด นางรู้ว่าคำพูดนั้นโหดร้าย ทว่าเจ็บแต่จบดีกว่าเจ็บเรื้อรังบางทีในภายภาคหน้านางอาจจะหาวิธีรักษาชีวิตได้ ถึงตอนนั้นค่อยบอกข่าวนี้กับพวกนาง อาจจะเป็นเรื่องน่ายินดีก็เป็นได้หลังจากกินยาแล้วลั่วชิงยวนก็พักผ่อนครึ่งวัน จากนั้นจึงออกเดินทางไปซีหลิงต้องเดินทางอย่างช้า ๆ ร่างกายของลั่วชิงยวนมิสามารถทนต่อการเดินทางไกลได้อีกแล้วจึงต้องหยุดพักบ่อยครั้งในคืนที่แสงจันทร์กระจ่าง ลั่วชิงยวนจะใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์ ซึ่งพลังที่ดูดซับมาจะทำให้ความเหนื่อยล้าหายไปใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนจึงถึงซีหลิงส่วนเฉินชีนั้นเดินทางไปกลับหนึ่งรอบแล้วในวันที่เดินทางถึงซีหลิง ลั่วชิงยวนพักอยู่ที่โรงเตี๊ยม ส่วนฉู่จิ้งรีบไปหาซ่งเชียนฉู่เขาจึงแยกทางกับพวกนางลั่วชิงยวนคิดว่าควรจะให้ลั่วอวิ๋นสี่กลับไปได้แล้ว จึงให้จือเฉ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1231
บัดนี้การต่อสู้ระหว่างทั้งสองกองทัพหยุดลงแล้ว แต่ยังคงอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดต่อไปถึงแม้ว่าเฉินชีอยากจะฆ่าฟู่เฉินหวน แต่ก็มิยอมให้คนของตัวเองตายอย่างสูญเปล่าหากพูดถึงกลยุทธ์ แม้แต่เฉินชียังต้องยอมรับว่าฟู่เฉินหวนเก่งกาจมาก ถือเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งการจะฆ่าเขานั้นมิใช่เรื่องง่ายดังนั้นจึงหยุดรบก่อนแล้วค่อยหาโอกาสหลายวันมานี้ เขาปลอมตัวเข้าไปในซีหลิงเพื่อสืบข่าวและสังเกตการณ์การป้องกันของซีหลิงแต่การป้องกันของซีหลิงนั้นแปลกประหลาด เพราะมิเห็นเลยว่าคนอยู่ที่ไหน มิรู้ว่าที่ใดมีกำลังพลมาก ที่ใดมีกำลังพลน้อยแม้แต่ร่องรอยของฟู่เฉินหวนก็ยังมิแน่นอนเขาคิดว่าตัวเองสามารถเข้าไปในซีหลิงได้โดยไม่มีใครรู้ บนใต้หล้านี้มีน้อยคนนักที่จะมีวรยุทธ์สูงส่งเทียบเท่าเขาแต่กลับหามิพบแม้กระทั่งที่ซ่อนของฟู่เฉินหวนมีค่ายประจำการอยู่มิน้อย แต่เฉินชีก็ดูออกว่าทั้งหมดล้วนเป็นภาพลวงตาที่ใช้หลอกล่อเขาวันนี้เฉินชียังคงเดินไปมาในซีหลิงเพื่อสำรวจไปรอบ ๆ และทันใดนั้นก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่งเมื่อเห็นเนื้อความในจดหมาย สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไปก่อนจะรีบควบม้าออกไปทันที......อากาศกลับมาหนาวเย็น ล
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1230
“ท่านแม่... ท่านอย่าทิ้งข้าไปอีกเลย ท่านไปที่ใด ข้าก็จะไปที่นั่น!”เมื่อจือเฉาได้ยินดังนั้นก็ตกใจฉู่จิ้งเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ“เจ้ามีลูกชายโตถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใด?”เสียงนี้ฟังดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าลั่วชิงยวนเสียอีกลั่วชิงยวนกล่าวอย่างจนใจ “ก็... อยู่ ๆ ก็มี...”หลังจากกล่าวจบ นางก็มองไปที่ลั่วอวิ๋นสี่ “ตอนนี้วรยุทธ์ของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? มิต้องการเขาแล้วใช่หรือไม่?”ลั่วอวิ๋นสี่พยักหน้า “แข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว น่าจะปกป้องพี่หญิงได้แล้ว”“ส่วนเตี่ยฉุย ให้เขาตามเจ้าไปเถิด”ลั่วชิงยวนตอบรับ “ได้ เมื่อไปถึงซีหลิงแล้วข้าจะหาวิธีพาเขาออกมา”......ลั่วฉิงถูกขังอยู่ในวงเวท พยายามดิ้นรนออกไป แต่ก็ออกไปมิได้วงเวทนี้ขังนางไว้อย่างแน่นหนาเมื่อเห็นเลือดถูกดูดออกไปจากร่าง ลั่วฉิงก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างมากนางจะตายที่นี่มิได้!นางรอแล้วรอเล่า ในที่สุดเมื่อฟ้าเริ่มสางก็มีคนเดินผ่านมาลั่วฉิงราวกับพบเจอผู้ช่วยชีวิต นางนอนคว่ำอยู่บนพื้น แล้วยื่นมือออกไป “ช่วยข้าด้วย...”ชายที่แบกจอบตกใจ รีบนั่งยอง ๆ และกล่าวถาม “แม่นาง เจ้าเป็นอะไร? จะไปหาหมอหรือไม่?”ลั่วฉิงเห็นเขาเข้ามาในเ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1229
ร่างนั้นขวางหน้าลั่วฉิงไว้แล้วเข้าโรมรันต่อสู้กับลั่วฉิงหลังจากปะทะกันหลายกระบวนท่า ถึงแม้จะเสียเปรียบเล็กน้อย แต่ก็สามารถขวางลั่วฉิงไว้ได้ลั่วชิงยวนถือเข็มทิศตามหาตำแหน่งของฉู่จิ้งเมื่อเห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดก็ตกใจเล็กน้อย แล้วรีบวิ่งเข้าไปปลดวงเวทปล่อยตัวฉู่จิ้งออกมาเมื่อลั่วฉิงเห็นลั่วชิงยวนมาก็พลันตกตะลึง และถูกฝ่ามือตบจนกระเด็นไปหลายเมตรนางเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ “ลั่วชิงยวน เจ้านี่เอง!”ลั่วชิงยวนมองนางด้วยแววตาเย็นชา “วงเวทของเจ้ายังอ่อนหัดนัก”“ข้าจะมอบให้เจ้าอีกหนึ่ง”ลั่วชิงยวนหรี่ตาลง หยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมา“นองเลือดแปดทิศ!”ทันใดนั้น วงเวทสีทองที่ใหญ่โตมโหฬารพลันผุดขึ้นแผ่ขยายไปบนท้องฟ้าปกคลุมลั่วฉิงไว้ลั่วฉิงอยากจะหนี แต่หนีมิพ้นนางกางมือออก เห็นเหมือนเส้นไหมสีแดงลอยขึ้นมาจากฝ่ามือถูกวงเวทดูดเข้าไปจากนั้นนางก็ตระหนักได้ด้วยความตกใจว่า นี่คือเลือดของนาง!ลั่วชิงยวนมองนางด้วยแววตาเย็นชา “ภายในเจ็ดวัน เจ้าจะกลายเป็นศพแห้ง”“เดิมทีข้าเห็นแก่มิตรภาพแห่งสำนัก จึงจะไว้ชีวิตเจ้า แต่เจ้ากลับรบกวนข้ามิเลิก กัดมิยอมปล่อย”“เจ้าต้องการเข็มทิศอาณัติสวรรค
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1228
แต่ลั่วชิงยวนกลับมิเปลี่ยนสีหน้า ในดวงตามีเพียงความเย็นชามือกำกริชแน่น“ไม่มีใครอยากเป็นนักโทษของผู้อื่น หม่อมฉันก็เช่นกัน”“มาถึงขั้นนี้ ท่านกับหม่อมฉันก็เป็นศัตรูกันแล้ว”“อย่ามาใช้น้ำเสียงเหยียดหยามมาสั่งหม่อมฉันอีก”“หม่อมฉัน ลั่วชิงยวน มิเกี่ยวข้องอะไรกับท่านอีกต่อไป!”กล่าวจบ ลั่วชิงยวนก็คว้าปอยผมมาตัดขาดทันใดแล้วปล่อยให้ปลิวไปในอากาศ“หม่อมฉันตัดด้ายที่ผูกพันท่านกับหม่อมฉันด้วยมือของหม่อมฉันเอง นับจากนี้เราจะกลายเป็นคนแปลกหน้าของกันและกันเท่านั้น”“หากท่านยังมารบกวนอีก หม่อมฉันจะฆ่าท่านโดยมิลังเล”ใต้ความมืดมิดยามรัตติกาล แววตาของลั่วชิงยวนช่างเย็นชาเหลือเกินแววตาที่มิคุ้นเคยราวกับมองคนแปลกหน้า ในดวงตาไม่มีความรักใคร่หลงเหลืออยู่อีกแล้วการตัดครั้งนี้ถือว่าตัดความอาลัยทั้งหมดของนางแล้วนับจากนี้ นางจะมิหันหลังกลับไปอีก!ลั่วชิงยวนก้าวเท้าเดินจะจากไปแต่ฟู่เฉินหวนกลับพุ่งเข้ามา คว้าไหล่ของนาง หมายจะบีบคอเพื่อควบคุมนางพลังที่รุนแรงทำให้นางรู้สึกกดดัน พยายามหลบหลีกอย่างสุดกำลังร่างกายของนางตอนนี้มิอาจสู้กับฟู่เฉินหวนได้เลย ลั่วชิงยวนจึงได้แต่ใช้กลอุบายถอยหลั
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1227
นางสะบัดมือ ผงยาพุ่งเข้าใส่ใบหน้าของฉู่จิ้งฉู่จิ้งมึนหัวทันที“เป็นเจ้านี่เอง!” ฉู่จิ้งโยนคนที่อยู่ในอ้อมแขนออกไปลั่วฉิงตีลังกาลงพื้นอย่างมั่นคง แล้วมองฉู่จิ้งด้วยสายตาเย็นชา “ที่แท้ก็ต้องปลอมตัวเป็นเด็กคนนี้จริง ๆ ถึงจะหลอกเจ้าได้สินะ”“ตอนนั้นเฉินเซี่ยวหานมีโอกาสใช้ซ่งเชียนฉู่มาข่มขู่เจ้า แต่เขากลับมิทำ ทำให้แผนของข้าล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า ช่างโง่เขลาสิ้นดี!”“วันนี้ข้าจะควักดีงูของเจ้าด้วยตัวเอง!”“จัดการเจ้าแล้วข้าค่อยไปจัดการลั่วชิงยวน!”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฉู่จิ้งก็เปลี่ยนไปลั่วชิงยวนคงจะตกอยู่ในอันตรายเขามิอยากต่อสู้กับนาง ตัดสินใจรีบหันหลังวิ่งหนีแต่บนพื้นกลับมีแสงสีทองส่องประกายวงเวทสีทองอยู่ใต้เท้าของเขาเขาออกไปมิได้!ลั่วฉิงเดินเข้ามาหาช้า ๆ พลางหัวเราะอย่างเย็นชา “เจ้าคิดว่าข้ามิได้เตรียมตัวเลยงั้นรึ?”“มีโอกาสล่อเจ้าออกมาได้เช่นนี้ ข้าจะปล่อยให้เจ้าหนีไปได้อย่างไรเล่า”ลั่วฉิงถือกระบี่ยาวเข้ามา แววตาเต็มไปด้วยความกระหายเลือดนางจะควักดีของเขาทั้งเป็น!ถึงตอนนั้น มิเพียงแต่อาการบาดเจ็บของนางจะหายเท่านั้น แต่ยังจะทำให้พลังเพิ่มขึ้นอีกด้วย!
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1226
ลั่วชิงยวนหยิบยันต์ออกมาจากแขนเสื้อ แล้วถือไว้ในมือ วินาทีต่อมายันต์นั้นลุกไหม้เป็นเถ้าถ่าน พลังหยินอันรุนแรงพวยพุ่งออกมาลั่วฉิงตกใจมากนางเห็นยันต์ลุกไหม้ก่อนที่มิติจะเปิดออก ทันใดนั้นงูยักษ์ก็พุ่งทะยานออกมาจากมิติมันอ้าปากเปื้อนเลือดขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาลั่วฉิงเสียงคำรามดังกึกก้องลั่วฉิงรีบหยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมา แต่กลับไร้ประโยชน์ นางถูกเสียงคำรามผลักจนกระเด็นออกจากห้อง เข็มทิศอาณัติสวรรค์ในมือหล่นลงพื้นนางตกลงไปที่ห้องโถงชั้นล่าง ได้แต่ลุกขึ้นยืนโซซัดโซเซ และเงยหน้ามองห้องนั้นด้วยความโกรธนางกัดฟันแล้วหันหลังเดินออกไปข้างกายลั่วชิงยวนมีงูยักษ์คอยปกป้อง!แต่ก็ดี ทั้งเข็มทิศอาณัติสวรรค์และดีงู นางต้องการทั้งหมด!ประตูห้องถูกปิดลงอีกครั้งลั่วชิงยวนก้มลงเก็บเข็มทิศอาณัติสวรรค์ที่ตกอยู่บนพื้น ในที่สุดก็วางใจได้เสียทีของอย่างอื่นจะหายไปก็ได้แต่เข็มทิศอาณัติสวรรค์จะหายไปมิได้นางรู้ว่าลั่วฉิงต้องสะกดรอยตามมาแน่นอน จึงจงใจแวะพักที่นี่เพื่อให้ลั่วฉิงมีโอกาสลงมือครู่หนึ่งจือเฉาและฉู่จิ้งก็กลับมา ลั่วชิงยวนรีบพาพวกเขาเดินทางไปซีหลิงในทันทีมิกล้าเสียเวลาอีกบนรถม้า
