LOGINShare
บทที่ 1020
Related chapters
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1021
“บัดนี้ตัวตนของข้าถูกเปิดเผย พวกเขาต้องการให้ข้าออกไปจากเผ่านอกด่าน” “ข้ามิปรารถนาจะยื้อยุด แต่สุดท้ายผลแห่งความทุ่มเทนานหลายปีก็สูญเปล่า” “วันนี้ข้ากระทำการบางอย่างที่อาจนำมาซึ่งความเสียใจ แต่เพื่อกระบี่งูวิญญาณ ข้ามิอาจสนใจได้มากนัก” “ข้าล่อหลอกหล่างมู่ให้เข้าสู่หุบเขาอสูร หยวนหนิงจึงตามไปช่วยเหลือเขา...”ลั่วชิงยวนถึงกับตะลึงงันเมื่ออ่านมาถึงตรงนี้ หล่างมู่เข้าไปในหุบเขาอสูรและหยวนหนิงตามไปช่วย ทั้งหมดล้วนเป็นแผนการของอาจารย์ นั่นหมายความว่าสิ่งที่หล่างมู่กล่าวไว้เป็นความจริง หยวนหนิงจึงสิ้นชีพ และอาจารย์ทำข้อตกลงกับราชาเผ่านอกด่านเพื่อชุบชีวิตหยวนหนิงแลกกับกระบี่งูวิญญาณต่อมาเป็นเรื่องราวหลายปีต่อมา อาจารย์ออกจากเผ่านอกด่านไปพร้อมกับกระบี่งูวิญญาณ แต่กลับมาอีกครั้งหลังจากนั้นหลายปี ข้อความบนกระดาษเขียนไว้ว่า “ข้าทำตามที่สัญญาไว้กับเจ้าแล้ว หยวนหนิงจะฟื้นคืนชีพในมิช้า แต่อาคมนี้เป็นการฝืนลิขิตสวรรค์ ย่อมต้องจ่ายด้วยราคามหาศาล” “นางอาจมีชีวิตอยู่มิถึงสิบเจ็ดปี และในที่สุดข้าก็จะต้องเผชิญกับหายนะจากสวรรค์” “ข้าจะไปยังแคว้นเทียนเชวียเพื่อเลี้ยงดูนางให้เติบใหญ่
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1022
เมื่อมองไปที่ยาเม็ดบนโต๊ะ นางก็ลองหยิบขึ้นมาดม กลิ่นยาแรงมาก แต่ดมแล้วก็มิรู้ว่าใช้ทำอะไร ลั่วเยวี่ยอิงกินยาเม็ดในกล่องก่อนหน้านี้ไปแล้ว นางคิดว่าความลับของอาจารย์ซ่อนอยู่ในกล่อง มิใช่อยู่ในยาเม็ด แต่ในกล่องนี้ก็มียาเม็ดเช่นเดียวกัน มันเป็นสิ่งสำคัญหรือไม่? นางจึงเก็บยาเม็ดไว้ เพราะยาเม็ดนี้อาจใช้ประโยชน์ได้หลังออกจากพระราชวัง นางเห็นราชาเผ่านอกด่านนั่งอยู่ใต้ต้นไม้บนเนินเขา เงาร่างโดดเดี่ยวและอ่อนแอ ดูอ้างว้างมาก บัดนี้เมื่อรู้ถึงอีกอัตลักษณ์หนึ่งของตนเอง ลั่วชิงยวนกลับมิรู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร แต่ราชาเผ่านอกด่านเป็นฝ่ายเห็นนางก่อน จึงถามด้วยรอยยิ้มว่า “ออกมารวดเร็วถึงเพียงนี้เลยหรือ? สิ่งที่เจ้าสงสัย ได้คำตอบแล้วหรือ?”ลั่วชิงยวนเดินไปนั่งลงด้วย“หลังจากที่ท่านมอบกระบี่งูวิญญาณให้ลั่วอิงแล้ว ท่านเคยพบกับนางอีกหรือไม่?” ราชาเผ่านอกด่านส่ายหน้าด้วยความเสียใจ “มิได้พบอีกเลย นางคงเกลียดพ่อแล้วจึงมิได้กลับมาอีกเลย” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “แล้วท่านรู้หรือไม่ว่ามีห้องลับในวัง?” ราชาเผ่านอกด่านตอบว่า “รู้ แต่พ่อมิเคยเข้าไป” “เหตุใดหรือ?” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว รา
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1023
ทันใดนั้นเสียงโห่ร้องก็ดังขึ้น เหล่าสตรีล้อมกองไฟเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะก้องกังวานไปทั่วหล่างมู่เดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ “ข้าขอถวายแด่ท่านราชินีผู้ทรงเกียรติ”ลั่วชิงยวนรับดอกไม้พลางอมยิ้ม “หล่างมู่ เมื่อพิธีเสร็จสิ้นแล้ว ข้าจะมอบบัลลังก์ให้เจ้า”รอยยิ้มบนใบหน้าของหล่างมู่แข็งค้าง “พี่หญิง ข้าจะคอยช่วยเหลือท่าน ท่านมิจำเป็นต้องมอบบัลลังก์ให้ข้าหรอกขอรับ”ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ “แต่ข้าจะต้องกลับไปยังแคว้นเทียนเชวีย ข้าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปมิได้”“หากท่านจะไปก็ไปเถิดขอรับ ไม่มีผู้ใดขัดขวางท่านได้”“แต่ท่านมิควรมอบตำแหน่งนี้ให้ข้า นี่เป็นตำแหน่งของท่านขอรับ!” หล่างมู่กล่าวอย่างจริงจังขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะเอ่ยปาก จู่ ๆ เหยี่ยนหลัวก็รีบวิ่งมา “ท่านราชาต้องการพบกับองค์หญิงหยวนหนิงพ่ะย่ะค่ะ”ลั่วชิงยวนจึงได้สติและสังเกตเห็นว่าราชาเผ่านอกด่านได้ออกมาแล้ว นางตามเหยี่ยนหลัวไปยังห้องหนึ่ง แล้วพบราชาเผ่านอกด่านนอนอยู่บนเตียง ร่างกายอ่อนแออย่างเห็นได้ชัด“ท่านเป็นอะไรไป?” ลั่วชิงยวนรีบจะตรวจชีพจรให้ทันที แต่ราชาเผ่านอกด่านกลับผลักมือของนางออก “
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1024
“เสด็จพ่อ!”ลั่วชิงยวนและเหยี่ยนหลัวรีบเข้าไปในห้อง แต่คนบนเตียงกลับสิ้นลมหายใจไปแล้วหล่างมู่ร้องไห้คร่ำครวญด้วยความเศร้าโศกอยู่ข้างเตียง เหยี่ยนหลัวคุกเข่าลงลั่วชิงยวนสับสน ราชาเผ่านอกด่านสิ้นใจไปแล้วในคืนที่มอบบัลลังก์ให้แก่นางหลังจากหล่างมู่ร้องไห้แล้ว เขาก็ลุกขึ้นกล่าวว่า “เสด็จพ่อบอกว่าควรปิดบังข่าวการจากไปของท่านไว้สักระยะหนึ่ง”“หลังจากจากไปแล้วให้ฝังร่างไว้ที่นอกวังบนภูเขา”ลั่วชิงยวนถึงกับตะลึง นอกวังบนภูเขาหรือ? ดูเหมือนว่าแม้กระทั่งวาระสุดท้าย ท่านก็ยังคงคิดถึงลั่วอิงเนื่องจากการจากไปของราชาเผ่านอกด่าน ลั่วชิงยวนจึงต้องล่าช้าไปอีกหลายวัน รอจนกว่าจะเสร็จสิ้นพิธีฝังศพแล้วจึงจะไปยังสถานที่ที่ระบุไว้ในแผนที่ได้ในวันฝังศพ พญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์ของเผ่านอกด่านก็มาส่งด้วยเช่นกัน มาเกาะอยู่บนแขนของลั่วชิงยวน มองดูหลุมฝังศพของราชาเผ่านอกด่านลั่วชิงยวนใช้ปลายนิ้วลูบมันเบา ๆ “เจ้าเกือบจะกลายเป็นทูตส่งวิญญาณแล้วหรือ?”มันกะพริบตา แล้วเอียงคอมองที่น่าแปลกคือ หลังจากฝังศพราชาเผ่านอกด่านแล้ว ลั่วชิงยวนก็กลับเมือง แต่พญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์ก็ยังคงติดตามนางไปด้วย บินว
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1025
ขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะลงไปช่วยเหลือหล่างมู่ จู่ ๆ นกอินทรีก็บินมาเกาะแขนของนางอีกครั้ง แล้วดึงแขนเสื้อของนางไว้ลั่วชิงยวนตบมันออกไป “เจ้าตัวนี้นี่ มิช่วยก็อย่ามาขวางทางข้า” ลั่วชิงยวนกระโดดเข้าร่วมการต่อสู้ คมดาบสะท้อนแสงจันทร์เปล่งประกายในความมืดมิด เลือดสาดกระจายไปทั่ว นกอินทรีที่ถูกลั่วชิงยวนตบจนกระเด็นไปร้องเสียงแหลมดังก้องไปทั่ว เสียงนั้นแหลมคมราวกับจะทะลุโสตประสาท ทรงพลังยิ่งนัก ทันใดนั้น เสียงหมาป่าตัวหนึ่งหอนก็ดังขึ้นอีกครั้ง แล้วฝูงหมาป่าก็เริ่มล่าถอยไปแล้ว! ลั่วชิงยวนและหล่างมู่ยังคงจับมือกันแน่น เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด มือทั้งสองสั่นเทา การล่าถอยอย่างฉับพลันของฝูงหมาป่าทำให้ทั้งสองตะลึงงัน คิดว่าจะเป็นการต่อสู้ที่นองเลือดอันยาวนาน แต่กลับจบลงอย่างรวดเร็ว “เป็นเพราะพญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์” หล่างมู่เงยหน้ามองนกอินทรีที่กำลังบินวนเวียนอยู่ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าที่เปื้อนเลือด ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “มันศักดิ์สิทธิ์ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ...” นกอินทรีบินกลับมาเกาะอยู่บนแขนของลั่วชิงยวนอีกครั้ง ด้วยเหตุผลบางอย่าง ลั่วชิงยวนเห็นว่ามันราวกับกำลังเช
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1026
ลั่วชิงยวนตกใจก่อนจะรีบอ่านต่อ “นักบวชหญิงแห่งแคว้นหลีเป็นผู้มีอิทธิพลสูงสุด แม้แต่ราชวงศ์ก็ต้องให้เกียรติ” “ข้าเคยคิดว่าเป็นเพราะผู้คนนับถือและเคารพเพราะตัวนักบวชหญิงเอง” “แต่ข้าค้นพบว่า ความเชื่อฟังและการเคารพอย่างไม่มีเงื่อนไขมาจากน้ำศักดิ์สิทธิ์ของแคว้นหลีเท่านั้น” “เมื่อข้าเป็นนักบวชหญิง ข้าต้องกินโอสถจตุรธาตุทุกเดือน อาจารย์บอกว่าเป็นยาเพิ่มพลังและบันทึกประวัติศาสตร์ก็กล่าวเช่นนั้นด้วย” “นั่นเป็นครั้งแรกที่ข้าพบกับคนที่ต่อต้านข้า เขามิเชื่อฟังคำสั่งของข้า แต่เขาก็เจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส” “ข้ารู้สึกประหลาดใจมากจึงตรวจรักษาให้เขาด้วยตนเอง แต่ก็หาสาเหตุมิพบ” “ข้ารักษาเขาเป็นเวลาครึ่งปี สุดท้ายก็พบสาเหตุ” “เพียงแค่เขาคิดต่อต้าน เขาก็จะทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส เขาเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นสูง ยิ่งต่อต้านมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งทรมาน” “แต่ข้ามิได้ควบคุมเขาเลย” “ด้วยเหตุนี้ข้าจึงลองหาคนมาทดลอง ด้วยการลองสั่งให้พวกเขาทำสิ่งที่พวกเขามิยอมทำ ผลปรากฏว่า ผู้ที่พยายามฝ่าฝืนคำสั่งของข้าต่างก็ทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส” “ข้ามิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าตระหนักได้ว่าความเชื่อฟังและการเคาร
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1027
ลั่วชิงยวนรีบคว้าเอาไว้ เมื่อเปิดออกดูมันคือคันฉ่องสุริยันจันทรา! นางนำเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมาแล้วพยายามประกอบเข้าด้วยกัน สิ่งของทั้งสองชิ้นนี้เป็นหนึ่งเดียวกัน ลั่วชิงยวนตกใจมาก อาจารย์เคยบอกนางเกี่ยวกับคันฉ่องสุริยันจันทรา แต่มิคิดว่าสมบัติของแคว้นหลีที่แท้จริง มิใช่เพียงคันฉ่องสุริยันจันทรา แต่ยังรวมถึงเข็มทิศอาณัติสวรรค์ที่อยู่ในมือนางด้วย เมื่อออกจากห้องลับ นางก็ทำลายกลไกเพื่อมิให้ผู้ใดเข้าไปในห้องลับได้อีก เมื่อไปถึงห้องยาก็พบตำรายาและสมุนไพรกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะและพื้น ตู้ยาเต็มไปด้วยสมุนไพร รวมทั้งสมุนไพรหายากมากมาย ในตะกร้าข้าง ๆ เต็มไปด้วยยาเม็ด ซึ่งล้วนเป็นยาที่พัฒนามิสำเร็จ หลังจากที่นางปัดฝุ่นออกแล้วจึงเห็นว่าบนโต๊ะมีใบเทียบยาอยู่หลายใบ ลั่วชิงยวนนั่งลงแล้วดู ใบเทียบยาใบหนึ่งเขียนว่า: มีฤทธิ์ยับยั้ง แต่ผลลัพธ์สั้นและครั้งที่สองจะทรมานยิ่งกว่า ใบเทียบยาอีกใบหนึ่งเขียนว่า: มีฤทธิ์แก้พิษเล็กน้อย บรรเทาอาการได้เล็กน้อย หากต้องการกำจัดการควบคุมอย่างสมบูรณ์ ต้องรับประทานยานี้เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งร้อยปีขึ้นไป ใบเทียบยาอื่น ๆ ก็เขียนถึงสรรพคุณและส่วน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1028
ปัง—ทำให้ทั้งสองตกใจ เสียงปังดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็มีเพียงเสียงดังและมีประกายไฟเล็กน้อย แต่เมื่อจบลงแล้ว บนพื้นก็มีผงสีขาวเป็นกองเล็ก ๆ มิรู้ว่าเมล็ดเหล่านี้ที่กลายเป็นผงแล้วจะมีประโยชน์อย่างไร นางจึงตัดสินใจว่าจะเก็บไว้ศึกษา ลั่วชิงยวนก้มลงเก็บผงเหล่านั้นอย่างระมัดระวัง แม้จะเป็นกองผงละเอียด แต่ก็เก็บได้มิมาก เก็บได้เพียงครึ่งขวดเล็ก ๆ เท่านั้น “พี่หญิง สิ่งเหล่านี้ใช้ทำอะไรหรือขอรับ?” หล่างมู่ใช้มือแตะเล็กน้อยและกำลังจะเอาแตะลิ้น ลั่วชิงยวนรีบคว้ามือเขาไว้ “สิ่งนี้กินมิได้ มันมีพิษ” หล่างมู่รีบปัดมือแล้วไปล้างมือในน้ำพุ “พี่หญิง ท่านเคยมาที่นี่มาก่อนหรือ เหตุใดจึงดูคุ้นเคยเช่นนี้?” หล่างมู่ถามด้วยความสงสัย ลั่วชิงยวนเตือนอย่างจริงจัง “จำไว้ว่าหลังจากออกไปแล้วให้ลืมที่นี่เสีย อย่าได้มาที่นี่อีก” หล่างมู่พยักหน้า “ได้ขอรับ” ทั้งสองพักอยู่ที่นี่อีกคืน เมื่อฟ้าเริ่มสางก็ออกเดินทางจากหุบเขาอสูร นกอินทรีนั้นเก่งกาจมาก มันคอยคุ้มกันไปตลอดทางจึงไม่มีสัตว์ร้ายตัวใดกล้าเข้าใกล้เลย เมื่อออกจากหุบเขาอสูรอย่างปลอดภัย นกอินทรีก็บินมาเกาะแขนของลั่วชิงยวนอีกครั้ง
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1282
เลือดสด ๆ ยังคงไหลมิหยุด ไหลนองไปตามร่องลึกของลวดลายวงเวทบนพื้นดินคาดมิถึงว่ามันจะค่อย ๆ ทำให้อักษรเวทของวงเวทส่องแสงขึ้นจากนั้นหมอกสีเขียวจาง ๆ ก็กระจายฟุ้งอยู่รอบตัวลั่วชิงยวนสิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นไอโอสถทั้งสิ้นหอรักษ์ดาราแห่งนี้ยังเป็นสถานที่ที่สามารถกลั่นไอโอสถจากเลือดได้ และไอโอสถเหล่านี้ก็สามารถรักษาร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ลั่วชิงยวนหลับตาและสูดลมหายใจด้วยความเพลิดเพลิน ทำให้ร่างกายที่ปวดร้าวของนางดูเหมือนจะผ่อนคลายลงนี่อาจจะเป็นความหมายของการมีอยู่ของแท่นประลองหอรักษ์ดาราแต่ไอโอสถนี้ก็จางลงอย่างรวดเร็วลั่วชิงยวนปล่อยเกาเหมียวเหมี่ยว นางยืนขึ้นพร้อมกับยืดเส้นยืดสาย และเดินลงจากแท่นประลองคนอื่นที่อยู่รอบ ๆ ต่างมองมาที่นางด้วยสายตาที่หวาดกลัวมากขึ้น และพวกเขาก็มิกล้าพูดจาดูถูกเหยียดหยามนางเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไปแล้วลั่วชิงยวนกวาดตามองอย่างเรียบเฉย จากนั้นก็มองไปที่เฉินชีด้วยสายตาลึกซึ้งแล้วเดินจากไปเกาเหมียวเหมี่ยวที่ได้รับบาดเจ็บถูกปลดแส้ออกอย่างรวดเร็วและถูกช่วยลงจากแท่นประลอง นางกัดฟันแน่นพลางจ้องตามหลังลั่วชิงยวนที่กำลังเดินออกไปครู่ต่อมา นางก็เห
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1281
“โอ้สวรรค์ ข้าคงมิได้ตาลายใช่หรือไม่?”“นางไปเอาความกล้ามาจากที่ใดกัน!”ทุกคนในเมืองหลวงต่างรู้ดีว่าเกาเหมียวเหมี่ยวคือใครนางมิเพียงมีสถานะองค์หญิงที่สูงส่งเท่านั้น แต่ยังมีโอกาสที่จะได้สืบราชบัลลังก์ในภายภาคหน้าอีกด้วยเนื่องจากองค์ชายใหญ่มีความสามารถปานกลาง จึงมิเป็นที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิและฮองเฮา ทว่าองค์หญิงผู้นี้กลับแข็งแกร่งและไร้ความปรานี จึงได้รับความโปรดปรานจากพวกเขาไม่มีใครในเมืองหลวงกล้าขัดใจนางเว้นเสียแต่ เฉินชีเพราะนางชอบเขาทว่าแม้จะเป็นเฉินชี แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาก็ให้เกียรตินางมากลั่วชิงยวนผู้นี้กล้ามากถึงขั้นเหยียบย่ำองค์หญิงต่อหน้าธารกำนัลมากมายเช่นนี้!เกาเหมียวเหมี่ยวพยายามดิ้นพร้อมกับก่นด่าไปด้วย “ลั่วชิงยวน ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! หากเจ้ามิปล่อยข้า ข้าจะทำให้เจ้าตายจนหาที่ฝังมิได้เลยคอยดู!”“ท่านนี่พูดมากนัก เงียบเสีย!”ลั่วชิงยวนมองนางด้วยสายตาเย็นชา พลางคว้าแส้แล้วดึงมันอย่างแรงทันใดนั้นแส้ที่คอของเกาเหมียวเหมี่ยวก็รัดแน่นขึ้นบังคับให้เกาเหมียวเหมี่ยวต้องเชิดหน้าขึ้นสูงแต่ยังคงถูกแส้รั้งไว้จนหน้าแดงนางหายใจมิออกจนเส้นเลือดแตกและตา
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1280
ลั่วชิงยวนถูกแส้ฟาดจนกระอักเลือด ทำให้อาภรณ์ชุดขาวของนางมีรอยเปื้อนสีแดงมีรอยแส้ที่น่าสะเทือนใจพาดอยู่บนหลังของนางเป็นเส้น ๆทุกคนที่อยู่รอบนอกต่างรู้สึกหวาดกลัวมีคนที่อดมิได้ที่จะกระซิบขึ้นว่า “มิยุติธรรมเลย คนหนึ่งมีอาวุธ แต่อีกคนไม่มี นี่มันจงใจแกล้งกันชัด ๆ มิใช่หรือ”“ชู่! พระนางเป็นองค์หญิง ถึงพระนางจะจงใจฆ่าลั่วชิงยวน แล้วใครจะพูดอะไรได้ ระวังไว้เถิด หากนางจับได้ เจ้าได้เดือดร้อนแน่”ทุกทิศมีแต่ความเงียบงันไม่มีใครกล้าพูดอะไรใครใช้ให้เกาเหมียวเหมี่ยวเป็นองค์หญิงเล่า?นางคือองค์หญิงที่ได้รับความโปรดปรานมาตั้งแต่ยังเล็กนางกลายเป็นคนเย่อหยิ่งบ้าอำนาจ และวิธีการของนางเลวทรามมิน้อยไปกว่าเฉินชีเลยทุกคนในที่นี้ล้วนไม่มีใครกล้าขัดทว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยลั่วชิงยวนได้ แต่คนผู้นั้นกลับนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ พลางมองลั่วชิงยวนที่ถูกฟาดบนพื้นจนร่างกายเต็มไปด้วยเลือดมีแสงประกายเจิดจ้าอยู่ในดวงตาของเขาและเจือไปด้วยความยินดีปรีดาลั่วชิงยวนกลิ้งไปบนพื้นและทันใดนั้นก็กระอักเลือดออกมาเต็มปากนางเงยหน้าขึ้นมาและเห็นสายตาที่แสดงถึงความตื่นเต้นดีใจของเฉินชี เขาม
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1279
“สตรีนางนี้ตอบสนองได้รวดเร็วยิ่งนัก”“การตอบสนองเร็วเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การเอาชนะคู่ต่อสู้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง”“พลังความสามารถของจั๋วฉ่างตงนั้นสูงมาก แม้แต่บรรดาคนที่อยู่ที่นี่ก็ยังมีเพียงมิกี่คนเท่านั้นที่สามารถเอาชนะนางได้”ผลลัพธ์ของการประลองครั้งนี้ ไม่มีอะไรให้ต้องลุ้นแล้วทว่าขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน ทันใดนั้นจั๋วฉ่างตงก็ล้มลงอย่างแรงเมื่อทุกคนจ้องมองไปและแน่ใจว่าคนที่ลอยตกลงมาคือจั๋วฉ่างตง พวกเขาก็พากันตกตะลึงงัน“ข้าเห็นมิชัดเลย จั๋วฉ่างตงกระเด็นออกไปได้อย่างไรกัน?”ทุกคนต่างสงสัยจั๋วฉ่างตงกระอักเลือดและเงยหน้ามองคนผู้นั้นด้วยความตกตะลึง ดวงตาของนางเยือกเย็นจนน่าหวาดกลัวเป็นไปได้อย่างไรกันนางเป็นขยะไร้ค่ามิใช่รึคราวก่อนที่ส่งคนไปทดสอบ ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าไม่มีพลังที่จะรับมือได้เลย เป็นไปมิได้ที่จู่ ๆ นางจะเปลี่ยนมาร้ายกาจถึงเพียงนี้!จั๋วฉ่างตงมิยอมรับ นางดีดตัวขึ้นและพุ่งไปหาลั่วชิงยวนอีกครั้งดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา ร่างกายของนางเคลื่อนไหวรวดเร็วจนกลายเป็นภาพลวงตา พลางปล่อยหมัดออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าลั่วชิงยวนต่อยจั๋วฉ่างตงอย่างรุนแรงจนกระเด็น จากน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1278
“ได้ยินมาว่านางจะประลองกับจั๋วฉ่างตงที่หอรักษ์ดาราในวันพรุ่ง”แม้หลายปีมานี้จั๋วฉ่างตงจะมิได้ดำรงตำแหน่งขุนนางใด ๆ แต่กำลังความสามารถของนางก็ถือว่าโดดเด่นที่สุดในบรรดาคนรุ่นเดียวกันอย่างแน่นอน“แล้วเจ้ามิช่วยนางเล่า? เหตุใดจึงปล่อยให้นางขโมยโอสถทะลวงปราณไป?”ขณะนี้ เฉินชีที่อยู่ในห้องเดินออกมาอย่างช้า ๆ พร้อมมองไปยังทิศทางที่ลั่วชิงยวนหนีไปด้วยดวงตาที่เป็นประกายริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา“ข้าชอบที่เห็นนางอยู่ในสภาพบาดเจ็บเลือดตกยางออก”“ยิ่งนางจนมุมข้าก็ยิ่งปรีดา”เฒ่าโอสถขมวดคิ้วและส่ายหัวด้วยอารมณ์ซับซ้อน “สตรีบ้านไหนได้เจอเจ้า ถือว่าโชคร้ายที่สุดจริง ๆ”……หลังจากกลับมาถึงห้องอย่างปลอดภัยแล้ว ลั่วชิงยวนก็รีบเปลี่ยนอาภรณ์และนั่งขัดสมาธิบนตั่งนุ่มข้างหน้าต่างนางหยิบโอสถทะลวงปราณ และนำเข็มทิศอาณัติแห่งสวรรค์ออกมาทำการบำเพ็ญตนแค่คืนเดียวก็เพียงพอที่จะนำเอาประสิทธิภาพสูงสุดของโอสถทะลวงปราณออกมาได้แม้จะมิสามารถฟื้นฟูพลังยุทธได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็สามารถฟื้นคืนมาได้อย่างน้อยเจ็ดถึงแปดในสิบส่วนเพียงแค่จัดการกับจั๋วฉ่างตงได้ก็พอแล้ว……วันต่อมาเวลารุ่งสางบริเวณร
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1277
เกาเหมียวเหมี่ยวกำหมัดแน่น รู้สึกโมโหมากจนแทบจะปรี๊ดแตกออกมาความรู้สึกอับอายถาโถมเข้ามาหานางเหมือนกับคลื่นยักษ์“เฉินชี คอยดูเถอะ!” เกาเหมียวเหมี่ยวจ้องมองเขาด้วยความโกรธเกรี้ยวนางสวมอาภรณ์แล้วหนีไปทันที……คืนก่อนวันประลองที่หอรักษ์ดาราทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบหลังจากลั่วชิงยวนพักผ่อนได้หนึ่งวัน นางก็เปลี่ยนอาภรณ์เป็นชุดท่องราตรีนางแอบเปิดประตูห้องแล้วอาศัยจังหวะที่บริเวณรอบ ๆ ไม่มีคน มุ่งหน้าไปยังหอปรุงโอสถทั้งยังปล่อยเตี่ยฉุยออกมาเพื่อช่วยนางดูคนที่ผ่านไปมาให้อีกแรงหอปรุงโอสถเป็นสถานที่สำคัญของสำนักนักบวช บุคคลทั่วไปมิได้รับอนุญาตให้เข้าไปตามใจชอบ หากนางถูกจับได้ จะต้องตายสถานเดียวทว่าหากมิขโมยโอสถ วันพรุ่งก็ต้องตายในการประลองที่หอรักษ์ดาราอยู่ดีดังนั้นนางจึงทำได้เพียงยอมเสี่ยงดูสักครั้งลั่วชิงยวนอาศัยความที่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ได้อย่างรวดเร็ว ทำการหลบเลี่ยงจุดที่อาจจะมีคนและมาถึงด้านนอกของหอปรุงโอสถขณะนี้ หอปรุงโอสถเงียบสงบและไม่มีใครเฝ้ายามลั่วชิงยวนเดินเข้ามาในลานจนถึงประตูที่ลงกลอนเอาไว้นางดึงปิ่นปักผมออกมาปลดกลอนประตูอย่างชำนาญจากนั้นก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1276
“ใครให้เจ้าใช้กลิ่นกล้วยไม้? คิดว่าตัวเองคู่ควรกับมันรึ?”แววตาอันชั่วร้ายและกลิ่นอายสังหารทั่วร่างที่แผ่ออกมาทำให้หลานจีหวาดกลัวจนต้องดิ้นรนอย่างสุดชีวิต“ท่าน… ท่านแม่ทัพ ท่านเป็นให้ข้าใช้มันเองนะเจ้าคะ”ดวงตาของเฉินชีเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น เขาโยนหลานจีออกจากห้องอย่างโหดร้าย“นับตั้งแต่วันนี้ห้ามใช้น้ำหอมกลิ่นกล้วยไม้อีก ไสหัวไป!”หลานจีล้มออกมานอกห้องอย่างแรงจนกลิ้งตกขั้นบันไดและกระอักเลือดออกมา ทำให้ตกอยู่ในสภาพที่ดูมิได้อย่างยิ่งนางเงยหน้าขึ้นด้วยความมิอยากเชื่อ มิเข้าใจว่าเหตุใดอารมณ์ของท่านแม่ทัพถึงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเมื่อก่อนเขาชอบดูนางร่ายรำเป็นที่สุด และชอบกลิ่นหอมของกล้วยไม้บนตัวของนางด้วยเช่นกันเหตุใดจู่ ๆ ถึง…หลานจีพยายามลุกขึ้นจากพื้นพลางมองไปที่เฉินชีที่ยังคงดื่มอยู่ในห้อง “ท่านแม่ทัพมีเรื่องอันใดมิสบายใจใช่หรือไม่เจ้าคะ หลานจียินดีช่วยแบ่งเบาความกังวลให้ท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ!”ทันใดนั้นก็มีบุคคลหนึ่งก้าวออกมาจากด้านหลัง ร่างนั้นเดินผ่านหน้านาง และได้ตบนางอย่างแรงทำให้หลานจีล้มลงกับพื้นอีกครั้ง“ไล่ให้เจ้าไสหัวไปแต่กลับมิทำ จะรอข้ามาถลกหนังรึไร?” ดวงตาของเก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1275
ฟู่เฉินหวนหาได้แปลกใจไม่ คนที่ปรากฏตัวที่นี่ได้ย่อมมิใช่คนธรรมดาเขามิได้ตอบ เพราะกำลังครุ่นคิดฉินอี้พูดต่อ “คนของเฉินชีล้อมภูเขาทั้งลูกไว้แล้ว เจ้าบาดเจ็บสาหัส ออกไปเองมิได้หรอก”“มีเพียงการไปกับข้าเท่านั้น ข้าจึงจะพาเจ้าออกจากที่นี่ได้”“อีกอย่าง เจ้าก็น่าจะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของเฉินชี ถึงแม้ว่าเจ้าจะรอดชีวิตออกจากภูเขาลูกนี้ก็เข้าเมืองหลวงมิได้อยู่ดี และไม่มีทางได้พบลั่วชิงยวน”“ทั่วแผ่นดินแคว้นหลี มีเพียงข้าเท่านั้นที่ช่วยเจ้าได้”ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลง “เงื่อนไขคืออะไร?”“เจ้าอุตส่าห์มาช่วยข้า คงต้องมีเงื่อนไขกระมัง”ฉินอี้ยกยิ้ม “ข้าชอบคบหากับคนฉลาด!”“สิ่งเดียวที่ข้าอยากทำ ก็คือฆ่าเฉินชี!”แววตาของฉินอี้เต็มไปด้วยจิตสังหารเฉินชีควบคุมกองทัพ มักทำอะไรตามใจชอบถึงแม้ว่าภายนอกจะเชื่อฟังราชวงศ์ แต่ความจริงแล้วเขาแทบมิยอมรับข้อบังคับของราชวงศ์ มิเคยเห็นใครอยู่ในสายตายิ่งไปกว่านั้น เขามิเคยนับถือองค์ชายผู้นี้เลย คอยแต่จะเยาะเย้ยเสมอเมื่อมีโอกาสสิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดในชีวิตคือ ฆ่าเฉินชี!ฟู่เฉินหวนดูออก ฉินอี้มิได้โกหกเรื่องนี้ ความเกลียดชังในดวงตาของเขาแทบจะพวยพุ่ง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1274
นางลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อหลบ ทว่าหาได้มีทางหลบได้ไม่ เงาดำหลายร่างจับร่างจองนางเหวี่ยงไปมาร่างของนางราวกับใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวไปมา ชนกำแพง ชนประตู ชนต้นไม้จนเลือดไหลออกมาดูน่าเวทนายิ่งนักมีคนหลายคนยืนดูความเคลื่อนไหวในเรือนจากในที่มืดระยะไกล แล้วต่างหัวเราะอย่างพึงพอใจ“คิดว่าจะเก่งแค่ไหนกันเชียว กล้ามาท้าทายจั๋วฉ่างตงที่หอรักษ์ดารา สุดท้ายก็ได้แค่นี้”“ความจริงนางก็มิได้เก่งหรอก มิรู้ว่าปราบสิบวายร้ายได้อย่างไร”“ส่งไปอีกสองตัว! ทรมานอีกสักรอบ อีกสองวันข้างหน้าเมื่อไปหอรักษ์ดารา นางอาจจะยอมแพ้ไป!”พูดจบ พวกเขาก็เปิดกล่องที่ผนึกด้วยยันต์แปดทิศ และกระดาษยันต์หนึ่งแผ่นก็เริ่มควบคุมสิ่งของในกล่องให้บินออกมาทันใดนั้นก็มีเท้าข้างหนึ่งยื่นออกมาเตะกล่องคว่ำสิ่งที่พุ่งออกมาทันทีนั้นส่งเสียงคำรามอันน่าสยดสยอง ทำให้หลายคนตกใจพลันรีบถอยหลังหลบกันไป“เจ้าเป็นบ้าไปแล้วรึไร!” หลายคนรีบลุกขึ้นตะโกนใส่อวี๋โหรวที่เตะกล่องคว่ำพวกเขาลุกขึ้นยืน ทุกคนตัวสูงกว่าอวี๋โหรวยิ่งทำให้อวี๋โหรวดูตัวเล็กดูน่ารังแกแต่อวี๋โหรวกลับมองพวกเขาด้วยแววตาเย็นชา “พอได้แล้ว!”“หากทำให้นางตาย ข้าจะดูว่าเ
