เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 396
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 397
เฟิงเหยียนลดสายตาลง เขาเห็นจั๋วซือหรานยื่นมือไปด้านหลัง และค่อย ๆ จับปลายดาบของเขาอย่างนุ่มนวลแต่การกระทำนี้ไม่ได้ทำให้เฟิงเหยียนไม่พอใจเลยในทางตรงกันข้าม ทันทีที่จั๋วซือหรานมีการกระทำเช่นนี้ เฟิงเหยียนก็ตระหนักว่า " จั๋วเสียวจิ่ว เจ้าช่วยเขาได้ไหม"เมื่อฉูนจวีนได้ยินคำพูดของเฟิงเหยียน ดวงตาอันแดงก่ำเขาที่เคยเต็มไปด้วยความปรารถนาที่อยากตายดูเหมือนตอนนี้ดวงตาคู่นี้มีประกายแห่งความหวังที่อาจเรียกได้ว่าเป็นความหวังเล็ก ๆเพราะหากเป็นคนอื่น ตอนนี้ฉูนจวีนคงไม่มีความหวังหรอกแต่คนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก... จั๋วซือหรานผู้หญิงคนนี้ทำให้ผู้คนประหลาดใจอยู่เสมอ นางทำให้คนต้อง...ตั้งตารอจริง ๆท้ายที่สุดแล้ว ใครจะอยากตาย หากพวกเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้จั๋วซือหรานหรี่ตาลงและมองดูอาการบาดเจ็บของฉูนจวีนอยู่ครู่หนึ่ง นางพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกระซิบว่า "อาการบาดเจ็บมันไม่สำคัญเท่าไร ที่สำคัญที่สุดคือนี่.. นี่ถือเป็นยาพิษหรือพิษกู่กันแน่..."ฉูนจวีนซึ่งแต่เดิมเขาอยากตายอย่างเดียวแล้ว แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน เขาตกใจอย่างมากในมุมมองของเขา เขาเอาชีวิตรอดได้จากเนื่องจากอาการบาดเจ็บข
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 398
เฟิงเหยียนฟังออกความหมายหยอกล้อในคำพูดของนาง แต่ภาพตรงหน้าเขาช่างน่าสลดใจอย่างเห็นได้ชัดหากเป็นคนอื่นเห็นนางยังพูดล้อเล่น คนผู้นั้นต้องโกรธแน่นอนถึงเวลาไหนแล้ว นางยังมีอารมณ์มาพูดเล่นแต่เฟิงเหยียนรู้ว่านางคือจั๋วซือหราน นางไม่ใช่คนธรรมดายิ่งนางยังพูดตลกในที่นี่ได้มากเท่าไร ก็ยิ่งหมายความว่าสถานการณ์อาจไม่ร้ายแรง อย่างน้อยก็ไม่ร้ายแรงเท่าที่เขาจินตนาการเพราเฟิงเหยียนเดาออกได้ง่าย ๆ และสาเหตุที่คนพวกนั้นทำเช่นนั้นก็ง่ายเหลือเกินเขารู้สึกว่าไม่ว่าใครจะอยู่เบื้องหลัง พวกเขาทั้งหมดทำเช่นนี้เพื่อกำจัดตระกูลเฟิงจั๋วซือหรานไม่รู้ว่าเฟิงเหยียนกำลังคิดอะไรอยู่ หากนางรู้ นางคงจะรู้สึกอย่างแน่นอนว่า หัวใจขององค์หญิงเจาหมิ่นจะแตกสลายเป็นชิ้น ๆเพราะท้ายที่สุดแล้ว องค์หญิงผู้รอบคอบคนนั้นยังคงรอช่วยเฟิงเหยียนและช่วยเหลือตระกูลเฟิงอยู่เลยเฟิงเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เจ้าหมายถึง นี่คือโรคระบาดจริง ๆ ใช่ไหม”จั๋วซือหรานไม่สามารถตอบเขาได้ว่า นี่อาจเป็นไวรัสซอมบี้บางชนิด อันที่จริง นางไม่แน่ใจว่านี่คืออะไร อย่างน้อยนางก็ยังไม่ได้ศึกษาคนตายทั้งสี่คนเลยนางไม่รู้ว่ามันคืออะไร นางรู้สึกว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 399
หากมีจั๋วซือหรานอยู่ หรือหากจั๋วซือหรานบอกว่า นางรักษาโรคนี้ได้แม้ว่าก่อนหน้านี้เฟิงเหยียนสิ้นหวังกับอาการบาดเจ็บของฉูนจวีน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกมีความหวังในทันใดเฟิงเหยียนมั่นใจในความสามารถของนางมากไม่ใช่ว่าเขาเชื่อนางโดยร้ายเหตุผล แต่นี่เป็นความไว้วางใจที่จั๋วซือหรานได้รับมาเองเท่านั้นนางสามารถทำให้คนอื่นเกิดความรู้สึกเช่นนี้ หากนางบอกว่านางทำได้ นางก็จะทำสำเร็จได้แน่นอนเดิมทีฉูนจวีนคิดว่าเขาเป็นคนเดียวที่รู้สึกเช่นนี้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าแม้แต่เจ้านายของเขาจะรู้สึกเช่นเดียวกันกับเขาดังนั้น ฉูนจวีนจึงรู้สึกว่าหลังจากที่จั๋วซือหรานบอกเขาว่า นางสามารถรักษาให้หายขาดได้ ดูเหมือนเจ้านายเริ่มไม่สนใจอาการบาดเจ็บของเขามากนักหลังจากจั๋วซือหรานเริ่มให้ยาที่ดีขึ้นแก่เขา เจ้านายก็หันกลับมาทันทีเจ้านายทำตามคำแนะนำของจั๋วซือหราน และไปมัดเหล่าผู้อาวุโสไว้ฉูนจวีนรู้สึกว่าเจ้านายพลาดฉากที่น่ากลัวแต่ไม่เจ็บปวดเช่นนี้ไป“แม่ แม่นาง แม่นางจิ่ว…” อักษรไม่กี่ตัวนี้ถูกฉูนจวีนแบ่งออกเป็นหลาย ๆ ส่วน“อะไร” จั๋วซือหรานเงยหน้าขึ้นและมองฉูนจวีน “อะไร”"ท่านนี่...นี่..." ฉูนจวีนไม่สามารถพู
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 400
"อย่ากลัวนะ" จั๋วซือหรานฟังฉูนจวีนพูดติดอ่าง นางคิดว่าก่อนหน้านี้ เขาถือเป็นผู้พิทักษ์เงาที่มีจิตใจแข็งแกร่ง ซึ่งมีเลือดออก แต่ไม่เคยหลั่งน้ำตาเลย นางสงสารเขาตกใจจนหวาดกลัวเช่นนี้ดังนั้นจั๋วซือหรานจึงปลอบใจเขาอย่างอ่อนโยนฉูนจวีนอาจไม่เคยเห็นจั๋วซือหรานพูดอ่อนโยนขนาดนี้มาก่อน ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน เขาไม่รู้สึกสบายใจ ยิ่งไปกว่านั้น เสียงอันอ่อนโยนของนางทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นอีกด้วยฉูนจวีนพูดด้วยเสียงอันสั่นเทา "แม่ แม่นางจิ่วนี่...นี่ไม่ใช่...ไม่ใช่เสื้อผ้า ทำไมต้องเย็บด้วย"และเขาคงรู้ว่าเขาควบคุมเสียงของตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเสียงอันสั่นเทาของเขาเลยจั๋วซือหรานยิ้มหลังจากได้ยินคำพูดของฉูนจวีน นางพูดว่า "ประมาณนั้นแหละ หากเสื้อผ้าขาด เราเย็บใหม่ ก็ยังใส่ได้"ขณะที่นางพูด นางก็เย็บอีกเข็มหนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้น จากนั้นนางมองและถามฉูนจวีน "มนุษย์เรานะ หากมีช่องที่ไหน เย็บหน่อย ก็จะใช้ได้เหมือนเดิม"จั๋วซือหรานพูดในใจว่า ฉูนจวีนคนนี้อาจเคยดูถูกนางเล็กน้อยมาก่อนหลังจากวันนี้ นางคงจะเป็นยักษ์ในสายตาของเขาตลอดไปหลังจากนั้นไม่นาน เฟิง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 401
ความรู้สึกแรกฉูนจวีนคือ...คันเล็กน้อยแต่ทันใดนั้นเขาเข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกคัน เพราะบาดแผลเหล่านั้นกำลังตกสะเก็ดและหายดีจั๋วซือหรานมองอาการของบาดแผล นางพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "เอาล่ะ เจ้าพักผ่อนก่อนเลย ข้าต้องไปตรวจดูอาการของผู้อาวุโสเหล่านั้น เดี๋ยวข้าค่อยมาหารักษาเจ้า"“ขอบคุณแม่นางจิ่วขอรับ” ฉูนจวีนขอบคุณนางด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเล็กน้อยปกติเขาไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ในยามที่เขาพูด แต่รู้สึกอารมณ์และน้ำเสียงของคำพูดของเขาในวันนี้มีอารมณ์มากกว่าปีที่แล้วรวมกันเฟิงเหยียนยืนอยู่ข้างกายจั๋วซือหราน เขากระซิบว่า "รักษาให้หายขาดแล้วไม่ใช่หรือ"“อาการบาดเจ็บภายนอกหายดีแล้ว” จั๋วซือหรานก้มตัวลงไปตรวจอาการของผู้อาวุโส นางพูดต่อ “แต่อาคมหนอนพิษกู่นั้น ข้ายังไม่ได้ถอนพิษให้เลย ข้าคาดว่าหากไม่ถอนพิษอาคมหนอนพิษกู่ออก อีกไม่นาน ฉูนจวีนคงต้องแปลงตัวเหมือนสี่คนนั้น”เฟิงเหยียนขมวดคิ้วแน่นเดิมทีฉูนจวีนหายความกังวลไปเล็กน้อยแล้ว แต่เขาหูดี และได้ยินสิ่งที่จั๋วซือหรานและเฟิงเหยียนพูดถึงสีหน้าของเขาเริ่มตึงเครียดอีกครั้ง และเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมากขึ้นกว่าเดิมอะ อะไร...อะไรนะ เขาจะกลายเป็
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 402
เพราะนางมองออกฉูนจวีนจงรักภักดีต่อเฟิงเหยียน และเป็นคนรับใช้ของตระกูลเฟิง ตามหลัก เมื่อต้องเผชิญหน้าต่อเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลเฟิง เขาไม่ต้องมีความจงรักภักดีต่อพวกเขาก็ได้ อย่างน้อยเขาต้องแสดงความเกรงกลัวต่อผู้อาวุโสของของตระกูลเฟิงแม้ว่าเขารู้สึกไม่ยุติธรรมกับนาง แต่เขาทำได้เพียงแอบรู้สึกไม่ยุติธรรมในใจ จั๋วซือหรานไม่คาดคิดว่าเขาจะกล้าพูดเช่นนี้แน่นอนว่าคำพูดของฉูนจวีนทำให้ผู้อาวุโสไม่พอใจทันที และพวกเขาก็ตำหนิทันทีว่า "กล้าดีนัก คนรับใช้อย่างเจ้า กล้าพูดแทรกได้อย่างไร"ฉูนจวีนรู้ตัวเองไม่ควรทำเช่นนี้ เขามีสีหน้าที่แข็งทื่อและไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่เขาไม่ขอโทษผู้อาวุโสโกรธมาก พวกเขาทำได้แค่เพียงมองไปที่เฟิงเหยียนเท่านั้น" เหยียนเอ๋อร์ ข้ารู้ว่าเจ้าให้ความสำคัญกับผู้พิทักษ์เงา ของเจ้ามาโดยตลอด แต่อย่าปล่อยพวกเขาเอาแต่ใจมากเกินไปสิ จนกล้ามาเถียงเจ้านาย ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่ ช่างไร้มารยาทเสียจริง... ”เฟิงเหยียนพูดอย่างสงบมาก "หมายความว่าฉูนจวีน พูดไม่ได้เช่นนั้นหรือ"จากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองผู้อาวุโสเหล่านั้น มีไฟสีทองส่องประกายไปทั่วรูม่านตาของเขา“เช่นนั้นข้าพูดได้หรือ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 403
เมื่อจั๋วซือหรานได้ยินเสียงคำรามอันเจ็บปวดของฉูนจวีน สีหน้าของนางก็จริงจังมากขึ้นแต่นี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุด แต่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นนางเพิ่งเริ่มรักษา เขาก็เจ็บหนักขนาดนี้แล้ว และจินตนาการไม่ออกเลยว่า อะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้จั๋วซือหรานคิดไปครู่หนึ่ง นางตัดสินใจเพิ่มใช้ยาแก้ปวดให้ฉูนจวีนแต่ก็ไม่ได้ผลแม้ว่าจั๋วซือหรานได้คิดความเป็นไปได้นี้มาก่อน แต่ยาแก้ปวดอาจไม่ส่งผลต่อพิษเช่นอาคมหนอนพิษกู่นัก...นางแค่คาดเดา เพราะอาคมหนอนพิษกู่ไม่ใช่สารพิษธรรมดาและไม่ใช่ผลผลิตของโลกที่นางเคยอาศัยอยู่ดังนั้นจั๋วซือหรานจึงรู้สึกว่ายาแก้ปวดอาจถอนอาคมหนอนพิษกู่ได้น้อยแต่นางไม่คิดว่ายาแก้ปวดได้ผลน้อยขนาดนี้และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นจั๋วซือหรานกัดริมฝีปากของนาง นางเห็นสีหน้าอันเจ็บปวดของฉูนจวีน นางหันไปมองเฟิงเหยียน“เป็นอะไรหรือ” เฟิงเหยียนถามจั๋วซือหรานตอบ "มัดเขาด้วย"เฟิงเหยียนไม่มีข้อสงสัยใด ๆ หลังจากเขาได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน เขาก็รีบมัดฉูนจวีนหลังจากเขายืนยันว่า ฉูนจวีนจะไม่สามารถทำอะไรที่บ้าคลั่งในสภาวะเจ็บปวดสาหัสจั๋วซือหรานรักษาเขาต่อ ก่อนหน้านี้นางเพียงส่งพลังของ การแพทย์ส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 404
ดังนั้นสีหน้าของฉูนจวีนค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ และสิ่งที่ตรงกันข้ามอย่างเห็นได้ชัดคือใบหน้าของจั๋วซือหราน เริ่มซีดลงเรื่อย ๆเพราะฉูนจวีนฟื้นสติแล้ว บัดนี้เขามองจั๋วซือหรานด้วยการขอโทษ“แม่นางจิ่วยังไหวอยู่ไหมขอรับ” ฉูนจวีนมองสีหน้าของ จั๋วซือหราน “สีหน้าของแม่นางแย่มากขอรับ”"...อืม" จั๋วซือหรานตอบเสียงหนึ่ง และตอบแค่นี้ เลือดก็ไหลออกจากปากของนาง“ แม่นางจิ่ว” ฉูนจวีนตะโกนเฟิงเหยียนมีการเคลื่อนไหวและปฏิกิริยาอย่างว่องไว เขากอดไหล่ของจั๋วซือหรานอย่างรวดเร็วน้ำเสียงของเขามีความกังวลมากขึ้นเล็กน้อย " เสียวจิ่ว"เขาโอบแขนของนางไว้รอบไหล่ เขาอยากพานางไปพักผ่อนที่ข้าง ๆเพราะนางมีเลือดไหลออกจากปากและจมูกแล้วแต่นางยังคงจับข้อมือของฉูนจวีนไว้แน่น นางเม้มริมฝีปากแล้วส่ายหัวและบอกเฟิงเหยียน“หาก... เราหยุดตอนนี้ ความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมด... ก็จะไร้ผล” เสียงและลมหายใจของจั๋วซือหรานไม่คล่องเล็กน้อย เหมือนมีเลือดไหลออกมาจากลำคอของนางแต่เฟิงเหยียนเห็นนางยังเม้มริมฝีปากและพยายามทนไว้ใบหน้าที่มีเลือดไหลออกสะท้อนเข้าไปในดวงตาของเขา และมีแสงวาบวับในดวงตาของเขาสุดท้ายเขาไม่อุ้มนางไปท
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 728
“นี่ฝูซูกับเฮยหลิงยังไว้หน้าพวกเจ้าอยู่นะ ถึงยังไม่จับตะเกียบ ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าแค่น้ำแกงก็ไม่ได้ชิมด้วยซ้ำ” เจี่ยงเทียนซิงวางตะเกียบลงหัวเราะฮั่วจือโจวไม่อยากเชื่อ ถามขึ้นว่า “นี่คือของที่แม่นางจั๋วจิ่วทำหรือ? จริงหรือเปล่า?”“เป็นของที่คุณหนูข้าทำเอง” ฝูซูพยักหน้าอินเจ๋ออันมองเขา ถามขึ้นว่า “คุณชายฮั่ว ยอมรับแล้วหรือยัง?”ฮั่วจือโจวถอนหายใจเบาๆ พยักหน้าเจี่ยงเทียนซิงเห็นท่าทางแขกยึดครองตำแหน่งเจ้าภาพของอินเจ๋ออันแล้วก็หัวเราะพรวดขึ้นมา “เปาน้อย เจ้าเองก็ไว้หน้าตัวเองหน่อยดีไหม คำพูดนี้ข้าต่างหากที่ควรถาม? เจ้าน่ะยอมรับแล้วหรือยัง?”“ถ้าข้าไม่ยอมรับ แล้วข้าจะเอาเงินมาให้พวกเจ้าด้วยตัวเองทำไมกัน?!” อินเจ๋ออันจ้องอย่างมาดร้ายไปทางเจี่ยงเทียนซิงตัวเขาเองอาจจะไม่ทันสังเกต ว่าตนเองกระทั่งลืมไปแล้วว่าต่อต้านชื่อเรีย ‘เปาน้อย’ อยู่เฟิงหร่านนั่งอยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไรมาตลอด สนใจแค่การกินอาหารบนโต๊ะอย่างรวดเร็วราวพายุดูดเท่านั้นนางกินไปด้วย พิจารณาชายหนุ่มสามคนนี้ไปด้วยในใจจู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาเฟิงหร่านเกิดวิตกกังวลขึ้นมาแทนพี่ชายตนเอง นางชื่นชมในใจ พี่หญิงจั๋วน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 727
สายตาฮั่วจือโจวมองจั๋วซือหรานอย่างลึกซึ้งตระกูลขุนนางเหล่านี้ล้วนเป็นแบบเดียวกัน จั๋วซือหรานเองก็เดินออกมาจากตระกูลขุนนาง ดังนั้นจึงเข้าใจเป็นอย่างดีต่อให้ทุกคนจะเป็นลูกหลานในตระกูลเหมือนกัน และก็จะมีพวกลูกหลานที่ได้รับการปฏิบัติกับให้ความสำคัญมากกว่า และก็จะมีลูกหลานที่ถูกมองข้ามหรือเมินเฉยแต่นี่ก็จะขึ้นอยู่กับฝีมือของรุ่นพ่อและฝีมือของตนเองดูจากจั๋วซือหรานแล้วมองออกไม่ยาก กระทั่งฝีมือของรุ่นพ่อก็ยังไม่แน่ว่าจะสำคัญ เพราะพ่อของนางนั้นไม่อยู่มานานแล้วมีเพียงฝีมือของตนเองที่ถูกให้ความสำคัญมากที่สุดดังนั้นในฐานะที่เป็นลูกหลานในตระกูล หากคิดจะได้รับการให้ความสำคัญของตระกูล อย่างน้อยก็ต้องทำผลงานออกมาให้ได้สถานการณ์ของฮั่วจือโจวตอนนี้ก็น่าจะเป็นเช่นนี้เขามีฝีมืออยู่บ้าง และมีอุดมการณ์ของตนเองด้วยเช่นกัน แต่ก็จำเป็นต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ จะตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามไม่ได้เพราะในตระกูลเช่นนี้ คนมากมายล้วนเป็นแบบเดียวกัน โอกาสอาจจะมีแค่ครั้งเดียว ถ้าทำผลงานไม่ได้ หลังจากนี้ทรัพยายากรก็อาจจะไม่เอนมาทางเขาอีกแล้วจุดนี้ จั๋วซือหรานไม่ลังเลที่จะพูดออกมาสายตาฮั่วจือโจวหยุดอยู่ที่แ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 726
จั๋วซือหรานยิ้มๆ “ก็ต้องตั้งแต่ตอนที่เจ้าตามพวกเราเข้ามาแล้วน่ะสิ”ฮั่วจือโจวลุกขึ้นยืน เดินตรงเข้ามาทางนี้ นั่งลงข้างโต๊ะพวกเขา“เมื่อครู่แผนของแม่นางจิ่ว ข้าได้ยินแล้ว” ฮั่วจือโจวเองก็ไม่ปิดบัง พูดออกมาตรงๆเขาพูดประโยคนี้ออกมา ก็หวังว่าจั๋วซือหรานจะไม่ต้องมาเสียเวลาคิดมากในเรื่องนี้แล้วแต่ฮั่วจือโจวคิดไม่ถึงว่าจั๋วซือหรานจะพูดว่า “ข้าจงใจพูดออกมาให้เจ้าได้ยิน”สีหน้าฮั่วจือโจวตกตะลึงไปทันที “อะไรนะ?”จั๋วซือหรานยิ้มตาโค้งเอ่ยขึ้นว่า “คุณชายสามฮั่วฟังแผนการของข้าแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง?”“ไม่เลว” ฮั่วจือโจวตอบ “มิน่าสี่ตระกูลที่เหลือจึงมองเจ้าเป็นหนามยอกอก”รอยยิ้มบนหน้าจั๋วยังไม่จางหาย “ถ้าข้าไม่จงใจพูดให้เจ้าได้ยิน แล้วจะกล่อมให้เจ้ามาร่วมมือได้อย่างไรกัน?”“ร่วมมือ?” ฮั่วจือโจวตกตะลึงจั๋วซือหรานตอบ “อืม ข้าไม่มีเจตนาจะทำให้ตระกูลฮั่วต้องลำบากใจ ถ้าแค่ตระกูลฮั่วไม่ทำให้ข้าลำบากใจน่ะนะ แต่ข้าเองก็เข้าใจ บุ่มบ่ามไปแย่งธุรกิจของคนอื่น ดูแล้วยังไงก็ไม่เหมาะสม และยังเป็นในสถานการณ์ที่ข้ามั่นใจว่าข้าคว้ามันมาได้ด้วย”ฟังคำพูดนี้ของจั๋วซือหรานแล้ว ฮั่วจือโจวก็หัวเราะขึ้นมา เขาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 725
“ทำให้มันคึกคักขึ้น?” เฟิงหร่านตาเป็นประกาย ความชื่นชมต่อตัวจั๋วซือหรานของนางไม่ได้แค่นิดหน่อยแล้วตอนนี้มองจั๋วซือหรานด้วยตาเป็นประกาย “พี่หญิงจั๋ว จะทำให้มันคึกคักขึ้นได้อย่างไรหรือ?”จั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า “วิธีการมีอยู่เยอะเลยทีเดียว ก็ให้เจ้าไปแสดงพ่นไฟ เฮยหลิงไปแสดงหน้าอกทลายหินอะไรแบบนั้น หรือไม่ข้าก็ให้พวกแมลงไปแสดงละครหุ่นกระบอก? ต้องสนุกคึกคักแน่ๆ...”“พ่น พ่น...พ่นไฟ??” ในสายตาเฟิงหร่านเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อก็จริง สำหรับนางที่เป็นคุณหนูลูกขุนนางเช่นนี้ทุกการกระทำทั้งหมดของจั๋วซือหราน กระทั่งแค่ลมหายใจของนาง ก็ดูจะผิดแปลกไปจากคนอื่นๆ ในตระกูลขุนนางเหล่านั้น “พ่นไฟเป็นไหม? ถ้าไม่เป็นเดี๋ยวไว้ข้าหาเวลาสอนเจ้า” จั๋วซือหรานวางตะเกียบลง “สรุปคือ ถ้าถึงเวลาต้องเปิดกิจการ ก็หาการแสดงอะไรมา จากนั้นพอเปิดร้านก็เตรียมการให้ลูกค้าแต่ละโต๊ะหลังจากที่กินอาหารเสร็จ ก็มอบอาหารเพิ่มให้อีกหนึ่งจานแบบไม่ต้องจ่ายเงินอะไรแบบนี้”“ประชาชนกินเพื่ออยู่ ขอแค่ของอร่อย ยังต้องกลัวว่าจะไม่มีใครมาอีกหรือ” จั๋วซือหรานคิดคิด เอ่ยต่อว่า “ไหนจะเรื่องที่อาหารของที่นี่รสชาติแย่แค่ไหน น่าจะไ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 724
จั๋วซือหรานตอบ “เดี๋ยวเจ้าลองชิมก็รู้แล้ว...”ผ่านไปครู่หนึ่ง อาหารก็ส่งขึ้นมา หน้าตาแย่เอามากๆเจี่ยงเทียนซิงจึงเพิ่งได้ยินประโยคหลังของจั๋วซือหราน “...ไม่ใช่ห่วยแตกแบบธรรมดาด้วย”เจี่ยงเทียนซิง “...”เฟิงหร่าน “...”ฝูซู “...”เฮยหลิง “...”ทุกคนทยอยกันพูดไม่ออกจั๋วซือหรานหยิบตะเกียบขึ้นมา คีบคำหนึ่งส่งเข้าปาก หลังจากเคี้ยวไปสองคำ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “พวกเจ้าลองชิมสิ ห่วยแตกแบบไม่ธรรมดาจริงๆ”เฮยหลิงยังพอไหว ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ก็ใช้ชีวิตยากลำบากมาแล้ว ขยับตะเกียบ หลังจากกินคำแรกไปเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าเขาเหมือนจะโกรธขึ้นแล้วเฟิงหร่านเองพอเห็นสถานการณ์ จึงวางตะเกียบลงเงียบๆเจี่ยงเทียนซิงถาม “เจ้าหิวแล้ว แต่จงใจมายังร้านอาหารที่รสชาติแย่หรือ?”จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น “ลองชิมดูก่อน แบบนี้ภายหลังจะได้มีความแตกต่าง”เจี่ยงเทียนซิงก็เชื่อฟังคำพูดของนาง คีบขึ้นมาพอส่งเข้าปาก จึงเพิ่งมีปฏิกิริยากับคำพูดของจั๋วซือหราน “...ภายหลัง?”ตอนนี้เอง อะไรบางอย่างที่อยู่ในปาก ในที่สุดก็ทำเอาประสามรับรสของเขาถูกปะทะอย่างรุนแรง“ถุด” เจี่ยงเทียนซิงพ่นอาหารในปากออกมา รู้สึกว่าคำวิจารณ์ก่อน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 723
พอได้ยินคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง จั๋วซือหรานก็เลิกคิ้ว “นั่นก็จริงอยู่”เจี่ยงเทียนซิงถามขึ้น “บาดแผลของเจ้าไม่เป็นไรหรือ?”“ถ้าเจ้าถามช้าอีกหน่อย มันก็หายสนิทแล้ว” จั๋วซือหรานมองตำแหน่งบาดแผลเหล่านั้นบนร่างกายตนเองผาดหนึ่ง“ที่ข้าพูดไม่ได้หมายถึงบาดแผลในการประลองเมื่อครู่ แต่เป็นของเมื่อคืนนี้” เจี่ยงเทียนซิงบอกมาเฟิงหร่านอยู่ข้างๆ ได้ยินคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง จึงรีบกำชับขึ้นมาว่า “จริงด้วย พี่หญิงจั๋ว ท่านไม่เป็นอะไรแล้วหรือ? ข้าได้ยินเรื่องที่ท่านเข้าไปในศาลบรรพบุรุษเมื่อคืนนี้แล้ว นั่นมันอันตรายมากเลย! ท่านไม่ได้บาดเจ็บใช่ไหม?”จั๋วซือหรานเหลือบมองแม่นางคนนี้ “พี่ชายของเจ้า กลับบ้านไปแล้วหรือยัง?”เฟิงหร่านตกตะลึง จากนั้นจึงพยักหน้า “กลับมาแล้ว”“เช่นนั้นเขาไม่ได้บอกเจ้าหรือ?” จั๋วซือหรานถามขึ้นมาอีกเฟิงหร่านถอนหายใจอีกครั้ง “อารมณ์ของพี่ชายเหมือนไม่ค่อยดีนัก หลังจากกลับมา ผู้อาวุโสหลายคนที่อยากไปคุยกับเขา ก็ล้วนถูกไล่ออกมาหมด ข้าเองก็ไม่กล้าเข้าไปวุ่นวาย”นางมองจั๋วซือหรานตาแป๋ว “พี่หญิงจั๋ว เป็นเพราะท่านหรือเปล่า?”“หือ?” จั๋วซือหรานส่งเสียงสงสัยขึ้นมาเฟิงหร่านถามขึ้น
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 722
“ไม่มีเคล็ดวิชาอะไร กระทั่งไม่มีถุงเก็บสัตว์ด้วยซ้ำ แต่กลับเก็บแมงมุมหน้าผีระดับราชาลงไปได้ในชั่วพริบตา” ซางเชวี่ยเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ “ก่อนหน้านี้ตอนที่นางอัญเชิญราชาแมงมุมหน้าผีออกมา พวกเราถูกทำให้เข้าใจผิดจนคิดว่าอีกฝ่ายอัญเชิญออกมา คู่มือของนางคนนั้น แม้ความเร็วในการอัญเชิญจะเร็ว แต่ก็ยังต้องมีเคล็ดวิชาอะไรอยู่”“ตอนนั้นถูกเบนความสนใจจนไม่ทันสังเกต ตอนนี้กลับมองเห็นชัดเจนแล้ว ไม่แน่ว่าตอนที่นางอัญเชิญมาก็เป็นเช่นนี้ ไม่มีเคล็ดวิชาอะไรในการเก็บหรือเรียก” คนตระกูลซางที่ถูกจั๋วซือหรานแย่งราชาแมงมุมหน้าผีไปคนนั้นเอ่ยขึ้นเสียงขรึมเขาจู่ๆ ก็รู้สึกโชค ที่ตอนไปจัดการราชาแมงมุมหน้าผีในป่าลึกลับตอนนั้น ตนเองไม่ได้เผชิญหน้ากับจั๋วซือหรานเหมือนคนพวกนั้นตอนนั้นเขายังรู้สึกว่า ราชาแมงมุมหน้าผีถูกแย่งไปเพราะโชคดีที่ไม่ได้มาเจอกับเขา ดังนั้นจึงแย่งไปได้อย่างราบรื่นแต่พอเห็นตรงนี้ ในใจเขาก็แอบรู้สึกโชคดี ยังดีที่ตนเองโชคดี! ไม่ได้ไปเจอเข้ากับจั๋วซือหรานในตอนนั้น! ไม่เช่นนั้น เขาคงได้กลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนอยู่ในป่าลึกลับเหมือนคนอื่นๆ พวกนั้นแน่!และบนเวทีประลองตอนนี้ หลังจากจั๋วซือหรานเก็บราชาหน้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 721
เปรี๊ยะ...! ตอนที่เสียงนี้ดังขึ้น แจ่มชัดอย่างมากต่อให้ในสถานที่ที่สับสนวุ่นวายอย่างในลานประลอง ก็ยังแจ่มชัดอย่างมาก!ทุกคนล้วนมีปฏิกิริยากันขึ้นว่ามาต้นเสียงมาจากไหนแต่เพียงไม่นาน ก็มีคนพบขึ้นแล้ว“ดู...ดูสิ! ให้ตายเถอะ...เว เวที แตก...แตกออกแล้ว!”ภายใต้การจับตามองของทุกคน ด้านใต้ร่างกายของซางถิง แตกออกมาเป็นรอยแยกรอยหนึ่ง!“นั่น...นั่นไม่ใช่เวทีที่ทำจากหินต้องห้ามหรือ? ทำ ทำไมถึง...แตกล่ะ?”ระดับความแข็งของหินต้องห้ามแค่จินตนาการก็รู้แล้ว ไหนจะคุณสมบัติพิเศษของหินต้องห้ามที่สามารถสะกดพลังวิญญาณของมนุษย์ได้ถ้าหากไม่สามารถใช้พลังวิญญาณ แล้วคิดจะสร้างรอยแตกแก่หินต้องห้าม นั่นมันฝันกลางวันชัดๆทว่าตอนนี้ กลับมีคนทำได้แล้วก็คือคนที่เดิมทีถูกทุกคนดูถูกบนเวทีประลอง ถูกทุกคนเข้าใจว่าสู้หลอกๆ เข้าใจว่านางไม่มีฝีมือการต่อสู้...คนที่เป็นแค่หญิงสาวในสายตาของทุกคนคนนั้นจัดการหั่น...เวทีประลองที่ทำจากหินต้องห้ามนี้จนแตกหลังจากที่ทุกคนตระหนักขึ้นได้ ทั่วทั้งลานก็เงียบลงมาทันทีจั๋วซือหรานมองไปทางอินเจ๋ออัน อินเจ๋ออันก็สีหน้าปั้นยากขึ้นมา กระทั่งประกาศแพ้ชนะก็ยังลืมทำ ยืนแข็งทื
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 720
เพราะบนเวทีประลอง ไม่ค่อยจะมีความยอดเยี่ยมที่พิเศษนัก หรือก็คือ การต่อสู้ที่งดงามยอดเยี่ยม คนที่เก่งกาจจริงๆ ใครก็ไม่อยากจะมาเสียเวลาบนเวทีประลองระดับต่ำๆ เช่นนี้ปกติจึงมีแต่การต่อสู้ที่ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรนัก และเพราะเหตุนี้ ทุกคนจึงอยากจะลองเดิมพันกัน อยากจะเห็นการต่อสู้ที่เลือดสาดยิ่งขึ้น เพราะมันต้องมีอะไรสักอย่างที่ดึงดูดสายตาแต่ตอนนี้ การต่อสู้บนเวที ไม่จำเป็นต้องเลือดสาด แค่นี้ก็ยอดเยี่ยมเพียงพอแล้วยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็มองออก!สถานการณ์ตอนนี้เหมือนเคยเจอมาก่อนเพียงไม่นาน ก็มีคนมีปฏิกิริยาขึ้นมา“ไม่ใช่เหมือนกับตอนยกแรกหรือ? แค่พลิกกลับมาเท่านั้น”“จริงด้วย! ตอนยกแรก เป็นหญิงสาวถูกอีกฝ่ายใช้แส้ไล่ฟาดบีบจนเข้าไปในระยะโจมตีของสัตว์ประหลาด!”“แต่ว่าตอนนี้เหมือนนางมาไล่บี้ชายคนนี้ไปในระยะของสัตว์ประหลาด...?”“ไม่ ไม่ใช่ นางบีบชายคนนี้ ตรงไปยังจุดโจมตีถัดไปของนาง!”“พอพูดเช่นนี้ ตอนยกแรกคงไม่ใช่ว่านางยอมให้คนอื่นชนะหรอกใช่ไหม...?”จั๋วซือหรานได้ยินเสียงเหล่านี้ หางตายกโค้งนางคิดจะให้ทุกคนรู้สึกเช่นนี้ พอเป็นแบบนี้ก็คงไม่มีใครรู้สึกว่านางไม่มีฝีมือ เอาชนะมาได้เพราะอีกฝ
