บทที่ 287

จั๋วซือหรานมองฝูซู "เอาล่ะ ข้าเห็นแล้วรักษาลุง ทำไมหรือ"

นางรักษาลุงที่ขายโรตีก็จริง แต่นางทำไม่ได้หวังผลประโชคน์ใด ๆ แค่เป็นเพราะลุงทำโรตีอร่อย นางชอบมาก

นางจึงชมลุงคนนี้ แล้วลุงบอกนางว่าเขาสุขภาพไม่ดี และไม่รู้ว่าเขาจะทำได้นานแค่ไหน

จั๋วซือหรานสังเกต ความจริงลุงคนนี้ยังแข็งแรงอยู่ เขาบอกว่าตัวเองสุขภาพไม่ดี แต่จริง ๆ แล้วเป็นเพียงเพราะเขาทำงานหนักเป็นเวลานาน และเขาทำท่าหนึ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า

นางเลยรักษาลุงคนนี้ตามสะดวก เห็นได้ผลอยู่

ฝูซูคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามจั๋วซือหราน "คุณหนูช่วยรักษาชิ่งหมิง หน่อยได้ไหมขอรับ"

จั๋วซือหรานอดไม่ได้ที่ต้องหยุดฝีเท้า นางมองฝูซู ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อชิ่งหมิงมาถึงในวันนั้น เขาเพิ่งเปิดเผยตัวตนของเขา ฝูซูก็ตัวสั่นราวกับแกลบ จั๋วซือหรานรู้สึกเหมือนฝูซูตกใจจนร้องไห้ นอกจากนี้ เขายังเลื่อนลงจากเก้าอี้แล้วคุกเข่าลงบนพื้นโดยตรง

ต่อมา เป็นเพราะชิ่งหมิงไม่ได้ทำตัวหยิ่งใด ๆ ฝูซูและจั๋วหวายจึงค่อย ๆ ผ่อนคลายได้

ตอนนี้เขากลายเป็นห่วงชิ่งหมิงได้แล้ว

จั๋วซือหรานยิ้มเล็กน้อยและถามกลับ "เจ้ารู้ได้อย่างไร ข้าจะไม่รักษาชิ่งหมิงล่ะ "

ก่