บทที่ 664

วิญญาณร้ายรู้แค่ว่าเหมยตงยวนและเฉี่ยวหลิงเก่งกาจ แต่ไม่รู้ว่าเฟิ่งชูอิ่งจะเก่งขนาดนี้

พวกมันคิดว่าจะสามารถฆ่านางได้อย่างรวดเร็วแล้วกลับไปรายงาน

แต่ตอนนี้พวกวิญญาณร้ายเหล่านี้ ไม่มีตนไหนสามารถต่อสู้กับนางได้แม้แต่นิดเดียว

เฟิ่งชูอิ่งเห็นพวกมันไม่เข้ามา นางเคลื่อนไหวลำบากจึงไม่สะดวกที่จะไล่ตามพวกมันไป จึงใช้นิ้วกระดิกเรียกพวกมัน

การกระทำของนางในสายตาของพวกวิญญาณร้าย นั่นคือการท้าทายอย่างชัดเจน

พวกมันสบตากันแวบหนึ่ง ทันใดนั้นก็มีวิญญาณร้ายเนรมิตผมยาวออกมารัดคอนาง

บนพื้นก็มีผ้าขาวโผล่ออกมาพันเท้านาง

ก่อนที่พวกวิญญาณร้ายจะลงมือ ด้านหน้าลานบ้านสว่างไสวด้วยเปลวไฟ ดูคึกคักมาก แต่ก็มีคนหนึ่งที่จิตใจไม่ได้อยู่ที่งานเลี้ยง

จิ่งสืออวิ๋นคิดถึงความลับที่เรือนหลังจวนตลอด เขาวางแผนจะหาโอกาสไปสำรวจดูสักหน่อย

แต่เหตุการณ์ครั้งที่แล้วทำให้เขาจำได้แม่น เขากลัวว่าจวนตากอากาศของปู๋เยี่ยโหวจะมีผีสิง จึงไม่กล้าไปคนเดียว

เขาพยายามบอกใบ้ให้ปู๋เยี่ยโหวพาเขาไป แต่ไม่คิดว่าปู๋เยี่ยโหวจะแกล้งโง่ ไม่ตอบรับคำพูดของเขาเลย

เขาจึงไปหาจิ่งสือเยี่ยน จิ่งสือเยี่ยนนึกถึงคำพูดของเฟิ่งชูอิ่งเมื่อครั้งก่อน เขาไม่อยากทำให้นางรำ