บทที่ 666

เปลวไฟแผดเผาวิญญาณร้ายที่ต้องการฆ่าเฟิ่งชูอิ่งจนตายไปหลายตน แต่ก็กลืนกินทั้งห้องไปด้วย

วิญญาณร้ายที่ไม่ตายก็ถูกไฟลนจนวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง

ผมและผ้าขาวกลายเป็นเชื้อเพลิง เพียงชั่วพริบตาทั้งห้องก็กลายเป็นทะเลเพลิง

สีหน้าของเฟิ่งชูอิ่งดูแย่มาก นางพยายามหมุนรถเข็นเพื่อออกไป แต่กลับพบว่าล้อรถเข็นถูกวิญญาณร้ายบางตนขัดไว้ ทำให้หมุนไม่ได้เลย

หลังจากพยายามสามครั้งแล้วยังไม่สำเร็จ เฟิ่งชูอิ่งก็ตัดสินใจทิ้งรถเข็นแล้วกระโดดด้วยขาข้างเดียวไปที่ประตู

แต่ที่ประตูมีม่านแขวนอยู่ ตอนนี้ม่านถูกไฟไหม้แล้ว

ม่านเพิ่งแขวนหลังเข้าฤดูใบไม้ร่วงเพื่อกันลม มันหนามาก ขาของนางยังบาดเจ็บ ทำให้ไม่สามารถวิ่งฝ่าไปได้

ด้านหลังของนางกลายเป็นทะเลเพลิงแล้ว เปลวไฟกำลังลุกลามเข้ามาใกล้

ในขณะนั้น นางรู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปอยู่ในกองเพลิงที่โรงเก็บฟืนในคืนวิวาห์อีกครั้ง

ความหวาดกลัวอย่างมหาศาลโถมเข้าใส่นาง นางรู้ว่าการตื่นตระหนกไม่มีประโยชน์ในตอนนี้ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้

นางรู้ว่าหลังจากไฟไหม้ครั้งนั้น นางมีอาการหวาดหวั่นและวิตกกังวลอย่างรุนแรง แต่เพราะปกตินางไม่ได้สัมผัสกับไฟ จึงไม่ค่อยแสดงอาการออกมา

แต่วันนี