บทที่ 529

ไม่เสียแรงเปล่าที่เขาแทงเจ้าอารามไปตั้งสองครั้ง

เขากางแขนเดินเข้าไปหาพวกนาง "ข้าก็อยากกอดด้วย!"

เฉี่ยวหลิงเตะเขาออกไปอย่างรังเกียจ "ไปให้พ้น!"

แต่นางรู้สึกขอบคุณที่เขาปรากฏตัวในคืนนี้ การเตะครั้งนี้จึงนุ่มนวลกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด

ปู๋เยี่ยโหวหัวเราะลั่น "ข้าไม่ไป!"

เฟิ่งชูอิ่งมองปู๋เยี่ยโหวแวบหนึ่ง ปู๋เยี่ยโหวในยามนี้ดูจะอ่อนโยนมากกว่ายามปกติ

ปู๋เยี่ยโหวพูดอย่างมีความสุข "เจ้าดูสภาพร่างกายอ่อนแอมาก ข้ามีเรือนอยู่แถวนี้ด้วย เจ้าไปพักฟื้นที่นั่นก่อนสิ"

"ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่บอกจิ่งโม่เยี่ยเรื่องนี้แน่นอน"

เขารู้สึกว่าตัวเองเก่งกาจมาก ถึงจะยังไม่ได้แย่งคนรักของอีกฝ่ายมาเป็นของตนเองได้ แต่ก็ใกล้เคียงแล้ว

เฟิ่งชูอิ่งคิดถึงข้อเสนอของเขา สมบัติทุกอย่างของนางถูกจิ่งโม่เยี่ยยึดเอาไปหมดแล้ว ตอนนี้นางไม่มีอะไรติดตัวเลย ต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง

ร่างกายของนางตอนนี้อ่อนแอมาก ขาก็หัก ต้องหาที่พักฟื้นสักระยะ

เฉี่ยวหลิงเป็นวิญญาณร้าย ทำอะไรได้แบบไม่มีข้อจำกัด

ดังนั้นข้อเสนอของปู๋เยี่ยโหวจึงเหมาะสมที่สุดสำหรับนางในตอนนี้

นางกำลังจะตอบตกลง แต่จู่ๆ ก็รู้สึกถึงพลังชั่วร้ายสายหนึ่งที่พ