บทที่ 100

เขาเอ่ยหน้ามืดครึ้ม “นังสารเลวคนนี้น่าโมโหนัก!”

เขาคิดมาเสมอว่าเฟิ่งชูอิ่งเป็นของตายของเขา แต่เพราะตอนนี้เขายังไม่ได้แต่งงาน กลัวว่าที่ภรรยาจะไม่พอใจ ก็เลยยังไม่ได้แตะต้องเฟิ่งชูอิ่ง

เขาวางแผนไว้อย่างดีแล้ว หลังจากแต่งงานเรียบร้อย เขาจะรับนางเป็นอนุภรรยา

ดังนั้นในจวนสกุลหลิน เขาจึงเป็นคนเดียวที่คัดค้านเรื่องการส่งนางไปแต่งงานกับอ๋องฉู่

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าตนเองสามารถควบคุมเฟิ่งชูอิ่งได้อย่างสมบูรณ์ คิดว่าไหนๆ นางก็จะตายแล้ว ก่อนตายเขาก็ควรจะได้นอนกับนางเสียก่อน

ครั้งนี้เขาเดินทางมาจากสำนักศึกษา ยังคิดอยู่เลยว่าจะกล่อมให้เฟิ่งชูอิ่งยอมตกเป็นของตัวเองอย่างไรดี

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ทันทีที่เจอหน้ากับเฟิ่งชูอิ่ง นางก็จะลงมือทุบตีเขาทันที!

หลินหว่านถิงถอนหายใจแล้วเอ่ย “พี่ชาย ท่านตัดใจจากนางเสียเถอะ”

ยิ่งนางพูดแบบนั้น หลินอีฉุนก็ยิ่งหงุดหงิด เขาจะต้องนอนกับเฟิ่งชูอิ่งให้จงได้

บ่าวไพร่ในเรือนที่มามุงดูเห็นเช่นนั้นก็พากันตกตะลึงในใจ

เฟิ่งชูอิ่งกล้าลงมือกระทั่งกับหลินอีฉุน แล้วพวกเขาจะไปเหลืออะไรล่ะ

ถึงพวกเขาจะรู้สึกว่านางบ้าอยู่นิดหน่อย จะต้องถูกเจ้านายในจวนสกุลหลินจัดการอย่างโหดเหี้ยมแน่ แต่พว