บทที่ 69

อู๋ถงตกตะลึง จากนั้นเขาก็เขยิบเข้ามาใกล้มู่จิ่วซีและกระซิบข้างหูมาประโยคหนึ่ง

มู่จิ่วซีพอได้ยินก็ตาทอเป็นประกายและซุบซิบที่ข้างหูของเขาไม่กี่ประโยค ในตอนท้ายมุมปากของนางก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย

"มู่จิ่วซี เจ้ามันไร้ยางอาย!"

"มู่จิ่วซี เจ้ามีอีหน้าด้าน!"

ผู้หญิงทั้งสองคนพอเห็นพวกเขาสนิทแนบชิดกันขนาดนี้ก็ด่าถอขึ้นมาในฉับพลัน

อู๋ถงพอฟังสิ่งที่มู่จิ่วซีพูดจนจบก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มอย่างเขินอายและพยักหน้าเล็กน้อย ดวงตาราวกับองุ่นสีดำเข้มทั้งสองข้างก็ทอประกายมองไปยังมู่จิ่วซีอย่างสดใส

มู่จิ่วซีหันไปมองผู้หญิงสองคนนั้นที่โกรธจนใบหน้าบูดบึ้งพร้อมกับกล่าว : "ข้าค่อนข้างจน ดังนั้นข้าเสนอได้แค่ 100 ตำลึงเงิน"

"อะไรนะ!" ทุกคนถึงกับตกใจและอุทานออกมา

"100 ตำลึงเงินจะไปไถ่ตัวนายโลมอันดับหนึ่งได้ยังไง!"

"คุณหนูใหญ่มู่ นี่เจ้าดูถูกอู๋ถงงั้นเหรอ?"

"มู่จิ่วซี เจ้าล้อเล่นงั้นเหรอ?"

"พี่หญิงหง เจ้าบอกมาซิว่าอู๋ถงราคาเท่าไหร่?"

คนกลุ่มนั้นก็ฮือฮาแย่งกันพูดขึ้นมา พี่หญิงหงก็ได้แต่ยิ้มแหยงๆ พร้อมกับหันไปมองมู่จิ่วซี

และยิ้มขึ้นมาในท้ายที่สุด : "นายโลมอันดับหนึ่งอย่างน้อยต้องใช้เงิน 3,000 ตำลึง