บทที่ 61

ลมระลอกหนึ่งพัดเข้ามาที่ใบหน้า มู่จิ่วซีก็เห็ยชายหนุ่มที่แต่งองค์ทรงเครื่องพร้อมกับเสื้อคลุมยาวสีขาวบางพริ้ว

มู่จิ่วซีอยากจะตะโกนดังๆ ว่าผีหลอกมากๆ แต่นางก็ได้แต่ต้องอดทนเอาไว้

"อย่าขยับ" มู่จิ่วซีเอื้อมมือออกไปข้างหนึ่งเพื่อหยุดชายคนนั้นที่กำลังจะกระโจนเข้ามา "พ่อดอกเก๊กฮวย เจ้าจะสำรวมกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง? ทำแบบนี้ลูกค้าตกใจหนีไปกันหมด"

พ่อดอกเก๊กฮวยซึ่งเป็นนายโลมก็ทำปากงอนไม่พอใจก็กล่าวออกมา : "คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าไม่ได้มาหาตั้งนานแล้ว แล้วยังไม่ให้ดอกเก๊กฮวยอย่างข้าดีใจอีก"

"อะ โอ๋ โอ๋ ดีใจก็ดีใจ" มู่จิ่วซีหยิบแท่งเงินตำลึงออกมาให้เขา

พ่อดอกเก็กฮวยคนนั้นก็ยิ้มบานสะพรั่งอย่างกับดอกเก๊กฮวยดอกหนึ่งจริงๆ

"คุณหนูใหญ่ คืนนี้จะเล่นอะไรกันดี เป่ายิ้งฉุบหรือว่าจะฟังดนตรี?" ดอกเก๊กฮวยคนนั้นเข้ามาใกล้นางพร้อมกับยิ้มถาม

"ไปเปิดศาลาในเรือนดีกว่า คืนนี้ราตรีช่างสายงาม พวกเรามาชมดาวกันดีกว่า" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว

"ดูดาวหรอ ได้สิ ได้สิ ดอกเก๊กฮวยอย่างข้าชอบดูดาวที่สุด" พ่อดอกเก๊กฮวยรีบสั่งให้เด็กรับใช้ไปเตรียมงาน

มู่จิ่วซีรู้สึกเข็ดฟัน นางเลยไอออกมาและพูดกล่าว : "อย่าดัดเสียงพูด พูดให้มันธ