Share
บทที่ 450
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 451
โม่จุนยิ้มอย่างเย็นชา : "นิสัยของท่านอ๋องสามมักจะหยิ่งทระนง ส่วนท่านอ๋องสี่เป็นคนสุขุม ทั้งสองมีความแตกต่างกัน อีกอย่างตอนนั้นฝ่าบาทก็ดันมาเสด็จสวรรคตอย่างกระทันหัน ท่านอ๋องสามเลยคิดว่าเป็นโอกาสอันดี แต่ท่านอ๋องสี่คงคิดว่ายังเตรียมการไม่พร้อม"มู่จิ่วซีคิดดูก็ว่าใช่ จากนั้นก็ยิ้มกล่าว : "พวกเขาคงไม่คาดคิดว่าเจ้าจะฉลาดขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะปราบไว้ได้ ท่านอ๋องสี่เลยไม่กล้าลงมือหุนหันพลันแล่น บางทีเดิมเขาอาจไม่คิดจะร่วมมือกับศัตรู แต่เพราะความล้มเหลวของท่านอ๋องสาม เขาคงรู้สึกว่าหากไม่ร่วมมือกับศัตรูคนนอกก็คงไม่มีทางสำเร็จ"โม่จุนพยักหน้ากล่าว: "ก็อาจจะ แต่ว่าซีเอ๋อร์ ไม่คาดคิดจริงๆ ว่าเจ้าจะเปิดโปงแผนการออกมาได้ในพริบตา ทำให้เขาต้องหลบหนีจนหัวซุกหัวซุน ต้องทิ้งทุกอย่างที่เตรียมมาอย่างสูญเปล่า คงจะเกลียดเจ้ามากแน่ๆ""มีคนเกลียดก็หมายถึงว่าข้าโดดเด่นน่ะสิ" มู่จิ่วซีหัวเราะยิ้มแย้มแววตาของโม่จุนแฝงด้วยความอบอุ่นขึ้นมา แม่นางคนนี้เชื่อมันในตัวเองจริงๆ"ใช่แล้ว ข้ายังมีธุระต้องออกไปจัดการ เจ้าทานเสร็จแล้วก็นอนพักผ่อนหน่อย อีกสองวันคณะเจรจาของแคว้นเป่ยจิ้นก็จะมาแล้ว เจ้าจะออกไปเจอคนในสภาพ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 452
มู่จิ่วซีรู้สึกว่าเหมือนกับร้านค้าที่นิยมติดกระแสเลยทันใดนั้นนางก็นึกถึงหอหล่านจวี๋และหอหงซิ่วซึ่งล้วนเป็นธุรกิจของท่านอ๋องสี่ ตอนนี้ไม่ได้ริบยึดเอามา และไม่รู้ว่าใครเป็นคนรับช่วงต่อ นี่คือธุรกิจที่ดีแต่ว่าต่อให้พระพันปีหลวงมอบให้นาง นางก็ไม่กล้าจะรับไว้ กลัวว่าเดี๋ยวจวนมู่จะกลายเป็นอำนาจสูงกลบนาย (อำนาจสูงกลบนาย หมายถึง มีอำนาจมาก มีความสามารถมาก แต่ไม่ประมาณตนจนทำให้กษัตริย์เจ้าแผ่นดินระแวง)มู่จิ่วซีอย่างนางสามารถกำเริบเสิบสาน ทระนงตนได้อย่างอิสระ แต่จวนมู่ไม่อาจทำได้ จวนมู่คือจวนแม่ทัพใหญ่ จำเป็นต้องทำหน้าที่ในฐานะขององคมนตรี หลีกเลี่ยงภัยพิบัติทำลายล้างตระกูลที่จะเข้ามาในสักวันส่วนโม่จุนอันที่จริงก็เหมือนกัน จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงบอกว่าให้เอาข้าวของทรัพย์สินของท่านอ๋องสี่ไว้เป็นสมบัติส่วนกลาง โดยไม่ได้มอบเป็นรางวัลให้กับนางหรือว่าโม่จุน ซึ่งล้วนไม่ใช่เรื่องดีคำคืนอันไร้ซุ่มเสียง มู่จิ่วซีกำลังจัดการกับขวดภาชนะของนางทางด้านนั้นในห้องอยู่ตลอด ลู่เอ๋อร์เหนื่อยจนหาวออกมา ไม่รู้ว่าคุณหนูใหญ่ทำอะไรเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าจู่ๆ ก็มีละอองฝนตกลงมา ในฤดูหนาวแบบนี้อุณหภูมิลด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 453
คนเปิดประตูเป็นเด็กรับใช้อายุประมาณ 17-18 ปี หลังจากเขาหลีกทางให้ มู่จิ่วซีก็เห็นชายที่นั่งอยู่ตรงกลางเป็นชายอายุประมาณ 30 ต้นๆ หน้าผากขาวสะอาด ใบหน้าสมส่วนหล่อเหลา จมูกเป็นสันโด่งชัดเจน เผยรูปร่างกำยำของชายชาตรีให้เห็นชัด แต่ริมฝีปากสีม่วงกลับเฉียบบาง เป็นความรู้สึกมีเสน่ห์ที่ดูจะไม่ค่อยเข้ากันชุดคลุมยาวผ้าไหมสีขาวข้าวดูหรูหราและสูงศักดิ์ ในมือถือพัดผ้าไหมหยกขาว กำลังโบกพัดไปตามอารมณ์ ใบหน้าหล่อเหลาอันเป็นเอกลักษณ์ให้ความรู้สึกเหมือนผู้ดีมีการศึกษา ที่แท้ก็เป็นชายหนุ่มรูปงามที่น่าดึงดูดผู้คนมากที่สุดก็คือดวงตาของเขาคู่นั้น มู่จิ่วซีไม่คาดคิดว่าดวงตานั้นจะปรากฎให้เห็นสีเขียวเข้มจางๆ เหมือนกับมรกตในคืนมืดมิด เพียงกระพริบตาก็รู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดเล็กน้อยใบหน้านี้สำหรับมู่จิ่วซีถือได้ว่าเป็นใบหน้าของคนแปลกหน้า นางเลิกคิ้วเบาๆ นางไม่รู้จักชายคนนี้ สายตามองไปที่มือของเขา สวยงามมาก ทั้งเรียวยาวและเห็นข้อกระดูกชัด มองไม่ออกว่าว่าเป็นคนชอบลอกหนังมนุษย์ ดูไปแล้วเหมือนคนที่ชอบบรรเลงดีดฉินมากกว่าแต่มู่จิ่วซีรู้ว่าเป็นมือของช่างฝีมือ ปกติทั่วไปแล้วก็จะงดงาม เพราะว่าต้องทะนุถนอม รัก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 454
"ฮาๆๆ! คุณหนูใหญ่มู่ไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ ไม่คาดคิดว่าจะมองออกมากขนาดนี้ ไม่เลวๆ" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างดีใจ "เจ้าเหมาะสมจะเป็นคู่ปรับของข้า""คู่ปรับ? เกรงว่าเจ้าไม่ได้มีสิทธิมาเป็นคู่ปรับคุณหนูใหญ่อย่างข้า คู่ปรับที่ดีนั้นมีค่ามาก ข้าไม่เคยเอาคนชั้นต่ำมาเป็นคู่ปรับ" ประโยคนี้ของมู่จิ่วซีฉีกกระชากใบหน้าของเขาตรงๆจื่ออวิ๋นเฟยสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างที่คาดไว้ เสียงเปลี่ยนเป็นเย็นชาและกล่าว : "เจ้าบอกว่าข้าชั้นต่ำ?""ถ้าไม่ใช่คนชั้นต่ำแล้วเป็นคนคุณธรรมสูงส่งงั้นเหรอ? เจ้าคิดว่าการลอกหนังหน้าคนทั้งเป็นเป็นเรื่องที่มีความสุขมากหรือไง? คงจะทำให้เจ้ารู้สึกตื่นเต้นสินะ?" มู่จิ่วซีดูถูกคนวิปริตคนนี้จื่ออวิ๋นเฟยทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปและจ้องมู่จิ่วซีอย่างคาดไม่ถึง นางรู้ได้อย่างไรว่าเขาเองตอนทำเรื่องแบบนั้นรู้สึกตื่นเต้น"ดูเหมือนว่าข้าจะเดาถูกสินะ ฮาๆ ไม่คาดคิดว่าหมอเทวดาผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในยุทธจักร จะป่วยโรคที่ตัวเองก็ไม่อาจรักษาให้หาย เป็นเรื่องน่าตลกจริงๆ""ข้าป่วย? ป่วยโรคอะไร?" ดวงตาของจื่ออวิ๋นเฟยถลึงออกมา"เจ้าเป็นโรคจิตวิปริต!" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างเย็นชา "คนปกติคนหนึ่งกลับโ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 455
จื่ออวิ๋นเฟยตบโต๊ะอย่างแรงและลุกขึ้นมาพร้อมกับยื่นมือชี้นิ้วมาทางมู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห : "มู่จิ่วซี เจ้ามันโอหังไม่รู้จักสัมมาคารวะ!""ข้าไม่ใช่โอหัง ข้าแค่มั่นใจ ถ้าเจ้าไม่เชื่อ พวกเรามาเดิมพันกันก็ได้" มู่จิ่วซียักใหล่ บนใบหน้าประดับด้วยรองยิ้มจางๆ"ได้! เดิมพันก็เดิมพัน! ศาสตร์ศัลยกรรมงั้นเหรอ? ข้าก็อยากจะเห็นว่าศาสตร์ศัลกรรมของเจ้าจะสูงส่งสักแค่ไหน!" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวโมโห"เจ้านั่งลงก่อน เป็นถึงหมอเทวดาของยุทธจักร มีมารยาทหน่อยไม่ได้หรือไง?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "การเดิมพันก็ต้องมีของเดิมพัน หากข้าพอใจ แน่นอนว่าข้าจะยอมเดิมพันด้วย""ถ้าไม่พอใจเจ้าก็จะไม่เดิมพันรึไง?" จื่ออวิ๋นเฟยโมโหอีกครั้ง อีกอย่างใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท นางพอเจอหน้าก็หาเรื่องเขา ยังมาบอกว่าเขาไม่มีมารยาท?"ถ้าไม่พอใจทำไมต้องเดิมพัน ตอนนี้คนที่ไมพอใจคือเจ้า ไม่ใช่ข้าปะ?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างไม่พอใจ"เจ้า....ได้ๆๆ ไม่ว่าเจ้าจะเดิมพันด้วยอะไร ข้าก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะแพ้" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างโมโห"เดิมพันด้วยศาสตร์ศัลยกรรม หากข้าฝีมือดีกว่า เจ้าจะต้องดื่มพิษสาบาน ว่าหลังจากนี้จะไม่ทำหน้ากากหนังมนุษย์อะไรอีก" ม
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 456
เห็นเขาเหม่อตกตะลึง เกรงว่าเขาคงกำลังสงสัยความฉลาดของตัวเอง"เป็นไปไม่ได้ เจ้าจะรู้จักศิษย์น้องข้าได้อย่างไร!" จื่ออวิ๋นเฟยก็เงยหน้าในทันทีพร้อมกับมองมู่จิ่วซีอย่างตกใจ"ศิษย์น้องของเจ้าเอาแต่เปรียบเทียบศาสตร์แพทย์ของเจ้ามาตลอด คงจะไม่ยอมรับศาสตร์แพทย์ของเจ้า แต่การปรุงพิษของเขาถือว่าเก่งกว่าใช่ไหมล่ะ?" มู่จิ่วซีกล่าว"เจ้า เจ้ารู้ได้ยังไง? เขาอยู่ที่ไหน?" จื่ออวิ๋นเฟยมุ่ยหน้าอันหล่อเหลาของเขาในทันที"เจ้ากับศิษย์น้องของเจ้ามีความสัมพันธ์เป็นไงบ้าง?" มู่จิ่วซีถาม"ทำไมถึงถาม เกี่ยวกับเจ้าหรือไง?""แน่นอนว่าเกี่ยว หากเจ้ากับศิษย์น้องเจ้าสนิทกันดี ข้าก็จะไม่บอกเจ้า ถึงอย่างไรศิษย์น้องของเจ้าก็เคยวางยากระดูกอ่อนกับข้า แต่ว่าความสามารถในการปรุงพิษห่วยไปหน่อย ผลของพิษ 12 ชั่วยามถูกข้าถอนพิษได้ภายใน 1 ชั่วยาม ฮาๆๆ เขารับไม่ได้เลยล่ะ"จื่ออวิ๋นเฟยมองมู่จิ่วซีและเผยสีหน้าหวาดกลัว : "เจ้า เจ้าพูดเรื่องจริง? ยากระดูกอ่อนของเขาเจ้าถอนได้เพียงแค่ 1 ชั่วยาม? เป็นไปได้ยังไง? แต่ก่อนข้าใช้ตั้ง 6 ชั่วยามกว่าจะถอนได้""ดังนั้นเจ้าเลยเทียบข้าไม่ได้ยังไงล่ะ" มู่จิ่วซีช่วยเขาสรุปประเด็น "ไม่สิ ศิษ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 457
จื่ออวิ๋นเฟยหลังจากคิดอยู่ครู่ก็กล่าวขึ้นมา : "บอกเจ้าก็ได้ ข้าคือคนของแคว้นอู ส่วนศิษย์น้องของข้าเป็นคนแคว้นเป่ยจิ้น ตอนเล็กพวกเราถูกปรมาจารย์รับมาเลี้ยง เจ้าพูดถูกแล้ว ความสัมพันธ์ของข้ากับศิษย์น้องปกติอย่างมาก ตั้งแต่เด็กความสามารถของเขาน้อยกว่าข้าอยู่ระดับหนึ่ง ดังนั้นเลยคิดอยากชนะข้าตลอดเวลา""ต่อมาปรมาจารย์ก่อนจะจากโลกนี้ไปก็ได้มอบคัมภีร์ลับของศาสตร์แพทย์ให้กับข้า ส่วนศิษย์น้องหลังจากเกลียดข้าก็ได้จากไป จนถึงตอนนี้ข้าก็ยังไม่เจอเขา""ที่แท้ก็เป็นแบบนี้" มู่จิ่วซีถอนหายใจ "ดูเหมือนแต่ละครอบครัวล้วนมีปัญหาที่คนนอกยากจะเข้าใจ แต่ว่าก็ไม่ได้เกี่ยวกับข้า เจ้ามาที่แคว้นเกาอวิ๋นก็เพราะข้า? หรือว่าเพราะจุดประสงค์อื่น?"จื่ออวิ๋นเฟยโกรธจนแก้มป่องออกมา แค่อยากจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก แต่ว่าปากร้ายจริงๆ คำพูดคำจาล้วนสามารถเชือดเฉือนหัวใจของเขา"อันที่จริงข้ามาก็เพราะเจ้า มาเพราะวิธีการเย็บชันสูตรศพของเจ้า ส่วนเรื่องด้านอื่นๆ แม้ว่าเจ้าจะเก่งกาจ แต่ว่าข้าไม่ได้สนใจ"วิธีการเย็บชันสูตรศพหรอ ฮาๆๆ" มู่จิ่วซีไม่คาดคิดว่าฝีมือด้านนี้จะสามารถดึงดูดหมอเทวดายุทธจักรได้ อย่างที่ต้องรู้ว่าทั้งย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 458
"เป็นข้าเรียกเจ้าสำนักฮั้วให้มาเอง ไม่ใช่ว่าให้เขามายืนยันว่าข้าได้ดูอาการโรคหัวใจของอาจื่อจนหายดีและทักษะแพทย์ก็เก่งกาจกว่าเจ้าไม่ใช่หรือไง" มู่จิ่วซีกระพริบตาปริบๆ มองฮั้วอวิ๋นเทียนจื่ออวิ๋นเฟยทันใดนั้นก็รีบพูด : "ฮั้วอวิ๋นเทียน คุณหนูใหญ่มู่พูดจริงงั้นรึ? นางรักษาอาจื่อได้จริงรึ?"ฮั้วอวิ๋นเทียนพยักหน้าและกล่าว : "ใช่ หากมองจากจุดนี้ ศาสตร์แพทย์ของจิ่วซีถือว่าเก่งกว่าเจ้ามาก"จื่ออวิ๋นเฟยทันใดนั้นก็เหมือนถูกกระทบกระเทือนจนสั่นคลอน จากนั้นก็นั่งลงและเหม่อลอย"จิ่วซี เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?" ฮั้วอวิ๋นเทียนถามนางมู่จิ่วซีส่ายหัวและกล่าว : "เขาก็แค่หาเรื่องใส่ตัวเอง ท่านพี่ฮั้ว เจ้าดูเหมือนจะสนิทกับเขามาก?""พวกเราเป็นคนแคว้นอู" ฮั้วอวิ๋นเทียนขมวดคิ้วเบาๆ และเหลือบมองจื่ออวิ๋นเฟย"อ๋อ คนบ้านเดียวกัน" มู่จิ่วซีแอบหัวเราะในใจ ทั้งสองคนจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ไม่อาจบอกคนอื่นได้"ต่อหน้าเจ้า คนมากมายล้วนหาเรื่องใส่ตัวเอง" ฮั้วอวิ๋นเทียนยิ้มขึ้นมา "เดิมคิดว่าทักษะฉินของข้าจะเป็นหนึ่งใน 6 แคว้น ไม่คาดคิดว่าพอประลองกับเจ้า ข้าก็กลายเป็นเด็กน้อย""ท่านพี่ฮั้ว เจ้าก็หยอกล้อข้าเกินไป ข้าแค
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
