บทที่ 453

คนเปิดประตูเป็นเด็กรับใช้อายุประมาณ 17-18 ปี หลังจากเขาหลีกทางให้ มู่จิ่วซีก็เห็นชายที่นั่งอยู่ตรงกลาง

เป็นชายอายุประมาณ 30 ต้นๆ หน้าผากขาวสะอาด ใบหน้าสมส่วนหล่อเหลา จมูกเป็นสันโด่งชัดเจน เผยรูปร่างกำยำของชายชาตรีให้เห็นชัด แต่ริมฝีปากสีม่วงกลับเฉียบบาง เป็นความรู้สึกมีเสน่ห์ที่ดูจะไม่ค่อยเข้ากัน

ชุดคลุมยาวผ้าไหมสีขาวข้าวดูหรูหราและสูงศักดิ์ ในมือถือพัดผ้าไหมหยกขาว กำลังโบกพัดไปตามอารมณ์ ใบหน้าหล่อเหลาอันเป็นเอกลักษณ์ให้ความรู้สึกเหมือนผู้ดีมีการศึกษา ที่แท้ก็เป็นชายหนุ่มรูปงาม

ที่น่าดึงดูดผู้คนมากที่สุดก็คือดวงตาของเขาคู่นั้น มู่จิ่วซีไม่คาดคิดว่าดวงตานั้นจะปรากฎให้เห็นสีเขียวเข้มจางๆ เหมือนกับมรกตในคืนมืดมิด เพียงกระพริบตาก็รู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดเล็กน้อย

ใบหน้านี้สำหรับมู่จิ่วซีถือได้ว่าเป็นใบหน้าของคนแปลกหน้า นางเลิกคิ้วเบาๆ นางไม่รู้จักชายคนนี้ สายตามองไปที่มือของเขา สวยงามมาก ทั้งเรียวยาวและเห็นข้อกระดูกชัด มองไม่ออกว่าว่าเป็นคนชอบลอกหนังมนุษย์ ดูไปแล้วเหมือนคนที่ชอบบรรเลงดีดฉินมากกว่า

แต่มู่จิ่วซีรู้ว่าเป็นมือของช่างฝีมือ ปกติทั่วไปแล้วก็จะงดงาม เพราะว่าต้องทะนุถนอม รัก