บทที่ 109

มู่จิ่วซีก็เบิกตาโพลงกว้าง นางมองไปที่ใบหน้าของโม่จุนด้วยความไม่เชื่อ ใบหน้านั้นเข้ามาใกล้จนขยายใหญ่จนสามารถมองเห็นรูขุมขนบนใบหน้าของเขา

ผู้ชายคนนี้จูบนางอย่างงั้นเหรอ?

นี่มันวิธีการอะไร?

ส่วนโม่จุนเองก็ถลึงตาทั้งสองข้างจนกว้างเช่นเดียวกันและมองไปยังแววตาที่ตื่นตระหนักของมู่จิ่วซี ในหัวของเขาพร่ามัวไปหมด นี่เขาทำอะไรลงไป?

นึกไม่ถึงว่าเขาจะจูบผู้หญิงคนนี้

ผู้หญิงคนที่เขาเพิ่งถอนหมั้นไป

สองสายตาสอดประสานห่างกันเพียงแค่คืบ พวกเขาต่างมองเห็นความคาดไม่ถึงของดวงตาอีกฝ่าย

ส่วนเย่ฮานและอานเย่ที่ตามมาอย่างติดๆ เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นก็กลับไม่ได้ยินเสียงในรถม้าเลยแม้แต่น้อย จนทั้งสองถึงกับสะดุ้ง

ไม่ใช่ว่าท่านอ๋องฆ่าคุณหนูใหญ่มู่ไปแล้วหรอกนะ

"คุณหนูใหญ่ ท่านอ๋อง..." เย่ฮานถึกับอยากจะร้องไห้ออกมา เขาอดไม่ไหวที่จะต้องส่งเสียงเรียก

เสียงนั้นทำให้คนทั้งสองที่ปากประกบกันและสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและอ่อนนุ่มของริมฝีปากอีกฝ่ายต้องผลักแยกออกจากกันในทันที

แน่นอนว่าโม่จุนรีบลุกขึ้นมาก่อนเป็นอันดับแรก เขาหันหลังและหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ จากนั้นก็ถอนหายใจ

ใช่แล้วล่ะ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนที่สูงศ