ep9-แค่ช่วย/ ห้ามเรียกร้อง

ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนพรั่งพรูเข้ามาในหัวของนิวเคลียร์ทันที หลังจากที่เธอลืมตาตื่นขึ้น

สมองเริ่มประมวลภาพเหตุการณ์ต่างๆ ให้เด่นชัดขึ้น ทำให้เธอต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

เธอยังคงจำเรื่องราวหลายอย่างได้ดีว่าตัวเองตัดสินใจทำอะไรลงไปบ้าง ซ้ำร้ายกว่าเหตุการณ์ต่างๆ นานา

ตอนนี้เธอตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเขา เธอเม้มปากแน่นเมื่อนึกถึงคำพูดของเขา เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเขาทำเพราะความจำเป็น ทำเพื่อช่วยเธอเท่านั้น

สายตางามงอนเหลือบมองใบหน้าคม ที่หลับสนิท ความหล่อราวเทพบุตรที่เธอเห็น แต่ทำไมเขาชอบทำใจร้ายกับเธอนัก

เมื่อนึกถึงความร้ายกาจก็ทำนิวเคลียร์จุกที่อก เธอค่อยๆ ขยับตัวออกจากวงแขนของหนึ่งนารายณ์ที่หลับสนิท เมื่อออกจากที่นอนได้เธอรีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้แล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที

ใช้เวลาไม่นานมากนัก นิวเคลียร์ก็ออกจากห้องน้ำ มีผ้าเช็ดตัว พันรอบ ร่างอวบอิ่มไว้ เธอกำลังพยายามเดินหา ชุดของตัวเอง ที่เธอโยนทิ้งไว้เมื่อคืน

"หาชุดนี้เหรอ"

เสียงทุ้มเอยถามขึ้น เธอไม่ทันได้สังเกตว่าหนึ่งนารายณ์ตื่นแล้ว

" เอ่อ...ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

เธอตอบกลับเสียงเบา หลบสายตาคมของคนตัวโตที่มองมาแล้วรีบเดินเข้าไปหยิบชุดของตัวเองที่วางอยู่ปลายเตียง หนึ่งนารายณ์หามาวางไว้ให้เธอ

แต่แล้วมือหนาของคนที่อยู่ใกล้กว่าคว้าไปได้ก่อน เขาหยิบมาทำท่าจะใส่ให้

"เอ่อ เดี๋ยว นิวใส่เองค่ะ"

" ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันช่วย จะได้รีบกลับไปสักที"

จากตอนแรกนึกว่าเขาหวังดี แต่พอได้ยินคำบอกกล่าว ถึงได้รู้ว่าเขาแค่อยากให้เธอแต่งตัวเสร็จเร็วๆ เธอจะได้ออกไปจากห้องของเขาสักที

"ค่ะ"

คิดได้แบบนั้นก็ไม่ปฏิเสธการช่วยเหลือจากเขา เมื่อแต่งตัวเสร็จ เธอจึงเตรียมตัวจะออกจากห้องของหนึ่งนารายณ์

"กลับเองได้ใช่ไหม"

เสียงทุ้มถามขึ้นอีกครั้งก่อนที่เธอจะเปิดประตู

" ได้ค่ะ "

"นี่เธอ จำไว้นะว่าเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันแค่ต้องการช่วยเธอ และอีกอย่างอย่าคิดจะเรียกร้องอะไรจากฉัน เพราะเธอเป็นคนยินยอมทั้งหมดเอง"

ได้ยินแบบนั้นนิวเคลียร์เธอได้แต่เม้มปากแน่นนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ที่พอจำได้เธอเป็นตัวต้นเหตุทั้งหมด เธอเป็นคนนำเรื่องราวทั้งหมดให้เกิดขึ้น เขาแค่สนองความต้องการของเธอเท่านั้น

เธอจึงหันไปมองที่ใบหน้าหล่อเหลานั้น เธอเห็นความว่างเปล่า ความเฉยชา ที่สะท้อนออกมาทั้งแววตาและสีหน้า เธอยิ้มอ่อนให้กับเขา

"ไม่ต้องคิดมากนะคะ หนูไม่เรียกร้องอะไรหรอกค่ะ "

พูดจบเธอจึงหันไปเปิดประตู และปิดมันลง หลังจากออกมาแล้ว หัวใจดวงน้อย เริ่มแตกสลายตั้งแต่ที่เขารีบไล่เธอ ออกจากห้องแล้ว

จะทำยังไงได้เธอผิดเอง เธอประมาทเองทุกอย่างเธอมันโง่เง่า ไม่ทันโลก ดูแลตัวเองก็ไม่ได้ อย่างที่เขาชอบพูดบ่นเป็นเรื่องจริงที่สุด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นิวเคลียร์เธอกำลังครุ่นคิด เธอควรเปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอจะทำตัวเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาไม่ได้แล้ว

ดูจากเหตุการณ์เมื่อคืน มันอันตรายมาก อาจถึงชีวิตก็ได้ ถ้าหากว่าเธอได้เจอกับคนอื่น เรื่องที่เกิดขึ้นอาจจะไม่ใช่แค่คนเดียว อาจจะโดนคนอื่น เอาไปรุมโทรม แล้วฆ่าทิ้งไปเลยก็ได้

คิดแบบนี้แล้วทำให้เหตุการณ์ระหว่างเธอกับคนใจร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ดูเป็นอะไรที่ไม่เลวร้ายมากนะ

"เถอะน่า ไม่มีใครไม่เสียความบริสุทธิ์หรอก อยู่ที่ว่าจะเสียแบบไหนต่างหาก"

นิวเคลียร์เธอพึมพำกับตัวเอง ในระหว่างที่นั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน ทุกอย่างที่เธอคิดเธอแค่อยากปรับปรุงตัวเอง ไม่อยากเป็นคนอ่อนแอแบบนี้ไปตลอด

ยิ่งเธอกำพร้า ยิ่งต้องดูแลตัวเองให้ดี อย่าให้ใครรังแกเธอแบบนี้ได้อีก

ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง จึงเดินทางมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่นอกตัวเมือง มีป้าสายรอรับอยู่ที่บ้าน

"กลับมาแล้วเหรอคะคุณนิว:

เสียงป้าสายทักทายนิวเคลียร์ขึ้น เธอรู้ว่าเมื่อคืนนิวเคลียร์ไปงานวันเกิดของรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย หรือคุณมุกดา ซึ่งเธอก็รู้จักดีเช่นกัน

มุกดามาเยี่ยมเยียนที่คฤหาสน์หลังนี้ประจำอยู่ เหมือนกัน

" งานเลี้ยงสนุกไหมคะ "

นิวเคลียร์ยิ้มให้ผู้ใหญ่ใจดี

"สนุกดีค่ะ"

เธอตอบด้วยท่าทางยิ้มแย้ม แต่ในจิตใจนั้นปวดร้าวมากแค่ไหน เธอไม่อยากบอกใครให้รับรู้

" นิวขอตัวไปพักก่อนนะคะ"

" ตามสบายเลยค่ะ หิวอะไรไหมเดี๋ยวป้าทำให้กิน"

" ยังค่ะป้า ขอบคุณนะคะ"

เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องของตัวเอง ความอดทนอดกลั้นที่พยายามฝืนทำทั้งหมดสลายลงในพริบตา ร่างกายที่เห็นว่าแข็งแรงดี อ่อนยวบลงบนพื้นห้อง

คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา คิดถึงความสาวที่เธอสูญเสียไปให้กับคนใจร้าย คนที่ไม่เคยเห็นค่าของเธออยู่แล้ว นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียใจที่สุด

เพราะสิ่งที่หวงแหนอยากเก็บไว้ให้คนที่รักเธอและพร้อมจะอยู่เคียงข้างกันไปตลอดชีวิตกลับไม่ได้มันไป ซ้ำร้ายคนที่ได้คือคนที่ไม่เคยมีแม้เสี้ยววินาทีที่เขาจะเห็นเธอมีตัวตนอยู่บนโลกนี้

หญิงสาวกลับเข้าห้องได้พอปิดประตูห้องเสร็จ ความเข้มแข็งที่คิดว่าตัวเองมีอยู่มากมาย กลับละลายกลายเป็นหยาดน้ำสีใส ไหลรินออกจากดวงตาคู่งามอย่างไม่ขาดสาย ความผิดหวังในตัวเองที่เผลอไผลไปกับอารมณ์ชั่ววูบ

ถึงแม้จะเป็นเพราะฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ที่ทำเธอให้เธอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา น้ำตาจากความโง่เขลา เธอปล่อยให้มันไหลอาบสองแก้มโดยไม่คิดที่จะปาดมันทิ้งสักนิด รู้สึกสมน้ำหน้าตัวเอง

ร่างกายที่สั่นเทายังคงนั่งกอดเข่าซบใบหน้าสวยพิงลงที่หัวเข่ามน กอดรัดเรียวขางามนั้นไว้ ด้วยหัวใจที่สิ้นหวัง

ชีวิตหลังจากนี้เธอควรอยู่อย่างไร แค่นี้เขาก็คงคิดว่าเธอนั้นเป็นเพียงผู้หญิงใจง่าย จากที่ไม่เคยเห็นค่า ยิ่งเป็นสิ่งไร้ค่าไร้ราคามากกว่าเดิม

ความเสียใจยังฝั่งแน่นในอก แม้จะผ่านการระบายด้วยน้ำตามาเป็นเวลานานหลายชั่วโมงแล้วก็ตาม

เธอยังไม่มีเรี่ยวแรงที่จะไปทำอะไร ถึงแม้ในตอนนี้น้ำตาที่เคยไหลรินเป็นสายน้ำ ได้เหือดแห้งไปแล้วก็ตาม

ความเหือดแห้งของน้ำตา เหมือนน้ำตาจะบอกเธอว่าพอแล้วเลิกร้องได้แล้วมันไหลหมดแล้ว เธอควรหยุดพัก เพื่อสร้างน้ำตาชุดใหม่ เพื่อมาให้เธอระบายความเศร้าในคราวหน้า

เมื่อนึกอะไรบางอย่างออก อยู่ๆ ริมฝีปากบางก็เริ่มคลี่ยิ้ม ไม่ใช่ยิ้มเพราะมีความสุขหรืออะไร

แต่เป็นยิ้มเพื่อเย้ยหยันตัวเองที่ทำพลาดแล้วแทนที่จะมีสติ และใช้ชีวิตให้สมกับที่เคยรอดตายจากอุบัติเหตุครั้งนั้นมาได้

"นั่นสิ ไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกแล้ว เพราะเรื่องที่เสียใจที่สุดในชีวิตเธอก็ได้ผ่านพ้นมันมาได้แล้ว "

เธอเอ่ยเสียงแผ่วเบาเพื่อที่จะได้ยินแค่คนเดียว

เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอก็ถอนหายใจไปเฮือกใหญ่ ที่ตัวเองยอมเสียเวลากับเรื่องที่ตัวเองรู้ดีอยู่แล้วว่าเขาไม่เคยเห็นเธอในสายตา นิวเคลียร์เธอหลับตาลงช้าๆ ระลึกในใจเสมอว่าเธอคือเด็กกำพร้า

เมื่อไม่มีใครใส่ใจก็ไม่ควรเศร้าใจ ในเมื่อรู้ดีแก่ใจอยู่แล้วว่า เธอมีเพียงตัวคนเดียว จะต้องเศร้าเสียใจไปทำไมกัน

ดวงตาคู่หวานที่ลืมตาขึ้น แม้ตอนนี้จะบอกตัวเองว่าไม่มีสิ่งใดต้องเสียใจแล้ว

แต่ในแววตาเธอนั้นก็ยังคงดูเศร้าหมอง มันคงเป็นปมในใจที่เธอลืมไม่ได้สักที กับความโดดเดี่ยวที่ต้องเจอ

เสียใจพอแล้วได้เวลาเผชิญกับความจริงแล้ว

คำคมปลุกใจเกิดขึ้นในหัวสมองของหญิงสาวเพื่อกระตุ้นร่างกายและจิตใจตัวเอง

หลังจากนั้นนิวเคลียร์เธอก็ลุกขึ้นปลดเปลื้องชุดเดรสตัวสวยที่ไร้ซึ่งชั้นใน เพราะเธอไม่ได้เก็บมันกลับมาด้วย ขาเรียวตวัดขาเดินไปหาชุดสวยตัวใหม่มาใส่ทันที

ในใจก็คิดให้กำลังใจตัวเองไปด้วย เธอจะต้องไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดนี้อีกแล้ว เพราะมันกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว มีแต่ต้องดำเนินชีวิตต่อไปเท่านั้น

 

👉 บางอย่างในชีวิตถึงอยากกลับไปแก้ไขแค่ไหนก็ย้อนเวลากลับไปไม่ได้ แต่รู้ไว้เสมอนะคะว่ายังมีพรุ่งนี้ให้เราก้าวเดินต่อไปเสมอ❤️❤️❤️

 

👉กดใจ+คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ