ep10-เปลี่ยนแปลง/ เป็นแฟนกันนะ

การสูญเสียซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้เด็กสาวรับมือกับความผิดหวังความเสียใจได้ดีมากขึ้น

ในตอนนี้จิตใจของเด็กสาวแข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว เธอลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง เหตุการณ์วันนั้นทำให้เธอเข้าใจชีวิตหลายอย่าง

หลังจากเลิกเรียนในวันนี้ เธอจึงขออนุญาตทางบ้านไปเดินห้าง เพื่อหาซื้อชุดสวยๆ มาไว้ใส่

ส่วนชุดเก่าเธอพับเก็บและแพ็กใส่กล่องเรียบร้อยแล้ว เตรียมส่งไปยังสถานที่มารับบริจาค ที่ต้องทำแบบนี้เพราะต้องการเปลี่ยนตัวเองใหม่ถ้ายังเก็บไว้ก็ไม่พ้นที่เธอจะหยิบกลับมาใส่อีกแน่นอน

เธอมาเดินห้างกับมุกดา มุกดาไม่รู้เรื่องที่นิวเคลียร์โดนวางยา ตัวมุกดาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกลับห้องยังไง เพราะตื่นขึ้นมาก็เห็นตัวเองอยู่ในห้องแล้ว

"นิว วันเกิดพี่ พี่ขอบใจนิวมากนะ ที่พาพี่กลับห้อง แต่ก่อนกลับน่าจะปลุกพี่สักหน่อยนะ พี่หลับจนบ่ายเลย"

นิวเคลียร์ทำหน้าเหวอ เธอไม่ได้เป็นคนไปส่งมุกดาแต่เธอก็ไม่กล้าบอกว่าเธอไม่ได้เป็นคนไปส่ง

แต่ก็โล่งอกไปที ที่มุกดานึกว่าเธอกลับก่อนเพราะมุกดาตื่นมาไม่เจอนิวเคลียร์อยู่ที่ห้องนึกว่าเธอกลับบ้านไปแล้วเพราะวันนั้นมุกดาตื่นตอนบ่ายเพราะความเมาทำเธอหลับยาว

" น้องนิวครับ"

ระหว่างที่นิวเคลียร์และมุกดากำลังเดินเลือกของอยู่นั้นไผ่ได้ตามนิวเคลียร์มาที่ห้างด้วย

ตั้งแต่มีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นกับนิวเคลียร์ในวันนั้น เขาก็ติดตามสอบถามนิวเคลียร์ตลอดเพราะเป็นห่วงเธอมาก

นิวเคลียร์เองก็ไม่ได้ห้ามเพราะเข้าใจไผ่ดีว่าเป็นห่วงเธอ และเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มรู้จักกันแล้ว นิวเคลียร์เธอจึงไม่ได้นึกแปลกใจอะไร เพราะมันเป็นความเสมอต้นเสมอปลายของไผ่อยู่แล้ว

"พี่ไผ่ตามมาจนได้นะคะ ไหนบอกว่าเรียนจนค่ำไงคะ"

"อาจารย์ปล่อยเร็วพี่เลยตามมา "

ไผ่ตอบตามจริงโชคดีที่วันนี้อาจารย์วิชาคาบสุดท้ายเข้ามาแค่สั่งงานแล้วปล่อยให้ทำงานส่งในคาบหน้า เขาจึงได้โอกาสออกมา

" ฉันก็มาเป็นเพื่อนแล้ว นายนี่ก็ห่วงน้องเกินเหตุ"

มุกดาผู้ไม่รู้เรื่องราวว่าเพราะวันเกิดตัวเองทำให้น้องสาวสุดที่รักต้องเจอเรื่องเลวร้ายขนาดไหน

" หยุดเลยแม่ตัวดี ยิ่งมากับเธอยิ่งไม่น่าไว้ใจรู้ไว้ด้วย"

" พูดแบบนี้หมายความว่าไง พูดให้เคลียร์เดี๋ยวนี้เลย" มุกดาโวยวายให้ไผ่

"ก็เพราะเธอ! "

" พี่ไผ่ค่ะ"

ไผ่กำลังจะระเบิดความในใจออกมาแต่โดนนิวเคลียร์ห้ามไว้ เธอรับรู้ได้ว่ามุกดาไม่รู้เรื่องเพราะมุกดาไม่มีวันทำร้ายเธอแน่นอนเธอกับมุกดาสนิทกันมาก มุกดาเธออาจจะเป็นคนแรงๆ ตรงๆ แต่แน่นอนเธอไม่มีทางทำร้ายนิวเคลียร์ แต่ไผ่นั้นกลับไม่ไว้ใจมุกดาจึงคอยอยู่ใกล้นิวเคลียร์ตลอด

" นิวหิวแล้วค่ะ ไปกินข้าวกันค่ะ "

พูดจบเธอคล้องแขนของมุกดาก่อนแล้วยื่นมือเรียวคว้าข้อมือหนาของไผ่ให้เดินตามเธอไปด้วย

มุกดาทำตามอย่างง่ายดาย ไผ่เองก็เช่นกันเขาปล่อยให้น้องสาวที่เขารักนำพาไปตามที่เธอต้องการ

ภาพแบบนี้มีให้เห็นบ่อยๆ ไผ่กับมุกดาเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน พ่อแม่ทั้งคู่ก็สนิทกัน

พวกเขาอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เกิด ส่วนนิวเคลียร์เข้ามาเป็นน้องที่น่ารักเมื่อหลายปีก่อนทั้งสามคนสนิทกันมาก

เมื่อรับประทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วก็ได้เวลากลับ มุกดามีคนขับรถมารับเพราะเธอก็ลูกสาวเศรษฐีคนหนึ่ง

ส่วนไผ่เอารถมาเองจึงอาสาไปส่งนิวเคลียร์

"น้องนิวครับ พี่มีเรื่องอยากจะคุยกับน้องนิวครับ เราแวะสวนสาธารณะก่อนได้ไหมครับ"

ระหว่างที่ขับรถอยู่ไผ่เอ่ยกับนิวเคลียร์เขามีบางอย่างที่อัดอั้นในใจมาหลายปี ก่อนหน้านี้คิดว่าให้เธอเรียนจบก่อนค่อยสารภาพ

แต่เหตุการณ์หลายอย่างทำเขาคิดว่าควรรีบเปิดเผย เขาอยากดูแลเธออย่างเต็มที่ โดยไม่มีคำครหาใดๆ ให้นิวเคลียร์ต้องเสื่อมเสีย

" มีเรื่องอะไรคะ คุยบนรถก็ได้ค่ะ พี่ไผ่จะได้ไม่เสียเวลา"

นิวเคลียร์ยิ้มหวานให้เขาแล้วตอบกลับเสียงอ่อนเสียงหวาน การกระทำของเธอทำหัวใจแกร่งละลายแล้วละลายอีก เธอทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด

"พี่อยากเดินชมพระอาทิตย์ตกกับน้องนิวก่อนแล้วค่อยกลับครับ ไปนะครับ สวนตรงนี้วิวสวนมาก"

พูดจบ มือหนาก็หักพวงมาลัยมุ่งตรงไปยังสถานที่ที่คิดว่าโรแมนติกที่สุดในตอนนี้

" ถึงแล้วครับ"

ไผ่พูดบอกคนข้างๆ อย่างมีความสุข วันนี้เขาตัดสินใจทำบางอย่างเพื่อให้ทุกอย่างชัดเจน

เขาคิดว่านิวเคลียร์เองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเขา

ทั้งสองเดินเล่นมาถึงจุดหนึ่งของทางเดินข้างสระน้ำกว้าง มีเก้าอี้สำหรับนั่งชมวิวอยู่ นิวเคลียร์นั่งลงมองไปสุดสายตา

พระอาทิตย์กำลังตกดินแสงแดดอ่อนๆ ยามเย็นสาดส่องเป็นสีทองนวลไปทั่วทั้งผิวน้ำและท้องฟ้า หมู่นกกากำลังบินกลับรัง เสียงร้องประสานฟังแล้วเสนาะหู

"มีอะไรก็ว่ามาค่ะ นิวรอฟังอยู่ "

นิวเคลียร์เริ่มบทสนทนาที่ตรงประเด็นเพื่อให้คนตัวโตที่เดินตามหลังเธอมาได้พูดเข้าประเด็นไปเลย จะได้ไม่เสียเวลา

เธอหันมองหน้าไผ่พี่ชายที่แสนดีของเธอ ตั้งแต่พ่อแม่และคุณย่าจากไปก็มีไผ่กับมุกดานี่แหละที่คอยเป็นกำลังใจและสร้างความอบอุ่นให้หัวใจของเธอได้มีพลังในการใช้ชีวิต

อย่างที่รู้เธอเป็นเด็กกำพร้า ในบางเวลาเธอก็รู้สึกโดดเดี่ยวจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ได้สองคนนี้ปลอบขวัญเรื่อยมา

พรึ่บ!

ไผ่ย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของนิวเคลียร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ มือหนายื่นเขาสัมผัสกับมือเรียวนุ่มของเธอ แล้วยกขึ้นกุมไว้

"นิวครับ เราลองคบกันไหมครับ พี่รักน้องนิวมานานมากแล้วพี่อยากดูแลนิวให้มากกว่านี้ เป็นแฟนกับพี่นะครับ "

พูดไปหัวใจแกร่งก็เต้นโครมคราม นี่เป็นครั้งแรกที่ขอสาวเป็นแฟน เขาตื่นเต้นจนแทบหายใจไม่ออก รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

นิวเคลียร์จ้องตาพี่ชายที่แสนดีที่เธอเคารพ ตลอดเวลาเธอพอดูออก เธอเองก็รู้สึกดีที่มีเขาคอยดูแล แต่ในวันนี้ตัวเธอนั้นไม่คู่ควรกับเขาแล้ว

"เอ่อ พี่ไผ่ค่ะ นิวขอโทษจริงๆ ค่ะ "

"ถ้านิวคิดถึงเรื่องนั้นพี่ไม่ถือ ขอแค่น้องนิวตอบตกลงพี่จะไม่เอามาเป็นประเด็นในความรักของเราเลยครับ "

นิวเคลียร์ถึงกับน้ำตาคลอเบ้า เธอซึ้งใจในการกระทำของไผ่เหลือเกิน แต่สิ่งนั้นกลับทำให้เธอตอบตกลงไม่ได้จริงๆ

เธอคิดกับไผ่แค่พี่ชายเท่านั้น ตลอดเวลาเธอพยายามรักเขามากกว่าพี่ชายแล้ว แต่คำตอบก็ยังเป็นดังเดิมคือมากกว่าพี่ชายไม่ได้จริงๆ

" นิวรักพี่ไผ่นะคะ แต่ในฐานะพี่ชาย นิวรักพี่ไผ่มากกว่านั้นไม่ได้จริงๆ ค่ะ "

นิวเคลียร์พยายามอธิบายความรู้สึกทั้งหมดที่มีเธอทำได้แค่นี้จริงๆ

ไผ่ได้ยินคำตอบสีหน้าและแววตาก็เศร้าสลดลงทันที เขาพอจะรู้มาบางแต่ก็คิดว่าความดีที่ทำมาจะพอทำให้หญิงสาวเห็นใจเขาบ้าง แต่ก็ไม่เลย ในที่สุดเขาก็ต้องยิ้มออกมา

"ถ้านิวยังไม่พร้อมหรืออะไรก็ตามไม่เป็นไรครับ พี่รอนิวเสมอนะครับ "

แม้จะถูกปฏิเสธแต่คนรักจริงอย่างเขาก็ยังไม่ละความพยายามเขารอได้ ถ้าวันหนึ่งเธอเปลี่ยนใจเขาพร้อมที่จะดูแลเธอเสมอ

" ขอบคุณนะคะ แต่นิวว่าพี่ไผ่ลองเปิดใจให้สาวๆ ที่เขารักพี่ไผ่จริงๆ จะดีกว่าค่ะ ถ้านิวรักพี่ไผ่วันข้างหน้าได้ วันนี้ก็คงรักไปแล้วค่ะ แต่ใจนิวไม่รักดีค่ะ คิดกับพี่ไผ่ได้แค่พี่ชายเท่านั้นค่ะ "

พูดจบนิวเคลียร์ก็ต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าไผ่ดีกับเธอแค่ไหนแต่ก็บังคับใจตัวเองให้รักไผ่ไม่ได้เช่นกัน

👉 ฝากกดใจ+คอมเมนต์ให้ด้วยนะคะ