“คุณริโอกลับมานู่นแล้ว คุณกี้ออกไปรับสิค่ะ”“วันนี้ไม่ดีกว่าค่ะ” เอ่ยจบยอดพธูก็หมุนตัวกลับเข้าห้องนั่งเล่นไป นั่นเพราะวันนี้เธอคงไม่ต้องออกไปรับริโออย่างทุกๆ วัน “คุณกี้” วรรณาเอ่ยเรียกว่าที่นายหญิง หวังรั้งให้ออกไปรับริโอแต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ส่วนไพลินนั้นก็ส่งยิ้มหวานให้ริโอทันทีที่มองเห็นชายหนุ่ม แล้วตรงปรี่เข้าไปหา“กลับมาแล้วเหรอคะคุณริโอ”“ไพลิน!” “เซอร์ไพรส์ไหมคะ ที่เจอไพลินที่บ้านแบบนี้” ไพลินเข้าไปคล้องแขนของริโอไว้ พร้อมกับจงใจใช้หน้าอกขนาดห้าร้อยซีซีของตัวเองบดเบียดกับท่อนแขนแข็งแกร่งของมาเฟียหนุ่มอย่างเชื้อเชิญทุกครั้งที่เธอทำแบบนี้ ริโอมักจะหันกลับมามองด้วยสายตาแพรวพราวและอุ้มเธอไปที่ไหนก็ได้ เพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนตัวของเธอออก แล้วเขาก็จัดการกลืนกินเธออย่างหิวกระหายไพลินหมายมั่นให้เป็นเช่นนั้น แต่ทว่าวันนี้ทุกอย่างกลับผิดแปลกไปจากทุกครั้ง เพราะนอกจากริโอไม่แสดงท่าทีดีใจที่เห็นเธอแล้ว เขากลับเฉยเมยและมองข้ามเธอไปเสียด้วยซ้ำ“คุณกี้อยู่ที่ไหน” เสียงทุ้มของริโอเอ่ยถามถึงยอดพธูขึ้นพร้อมกวาดสายตามองหาเธอไปด้วย นั่นยิ่งทำให้ไพลินไม่พอใจและอยากเขี่ยยอดพธูออกไปจาก
วรรณาดูสะใจอยู่ลึกๆ นั่นเพราะไม่เชื่อแน่นอนว่าเด็กในท้องของไพลินคือลูกของริโอ เจ้านายเธอไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงคนไหนท้อง “ใช่...เพราะฉันอยากได้ดีเอ็นเอของเด็กในท้อง ว่าจะมีเปอร์เซ็นต์ตรงกันกี่มากน้อย”“ดะ...ดีเอ็นเอ” น้ำเสียงของไพลินฟังดูตะกุกตะกัก “สมัยนี้เทคนิคการแพทย์ล้ำสมัย ตรวจแค่ไม่นานก็รู้ผลแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัวสักนิด” แวบหนึ่งริโอยิ้มเหยียดออกมา มันช่างเป็นรอยยิ้มที่ไพลินไม่อยากจะเห็นนัก “ไพลินไม่ไปคะ ยังไงก็ไม่ไป” ไพลินยื้อแย่งนั่นเพราะเธอไม่มีวันไปตรวจดีเอ็นเอบ้าบอนั่นอย่างแน่นอน ไม่มีวัน “ถ้าไม่ไปก็ออกไปจากที่นี่และอย่ากลับมาเหยียบอีก รวมถึงอย่าเสนอหน้าไปให้ฉันเห็นเป็นอันขาด ไป!” เอ่ยจบริโอก็แทบจะโยนไพลินออกไปนอกบ้าน นั่นเพราะเขาไม่ชอบวิธีที่ไพลินกำลังทำ “ขะ...คุณริโอ” คนฟังอย่างไพลินถึงกับน้ำตาเอ่อ และไม่นานเธอก็ถึงกับปล่อยโฮออกมา เวลานี้ไพลินทั้งกลัวและรู้สึกผิด ก่อนจะปรี่เข้ามาคุกเข่าพร้อมกอดขาของริโอไว้ เพราะไม่อยากถูกเขาเขี่ยทิ้ง มันเร็วเกินไป“ไพลินขอโทษค่ะ ไพลินไม่ได้ตั้งใจจะโกหกเรื่องนี้ ให้อภัยไพลินสักครั้งได้ไหมคะ”“พล”“ครับเจ้านาย” เสียงของพลลูกน้องคนสนิทของร
“กุ้งคั่วพริกเกลือ ยำถั่วพู หลนไข่ปูกับผักสดแล้วก็มีต้มยำทะเลน้ำข้นค่ะ” รายการอาหารวันนี้มีของที่ริโอกับยอดพธูชอบคนละสองอย่างก่อนที่ยอดพธูจะเข้ามาอยู่ที่นี่อาหารบนโต๊ะล้วนแต่เป็นของที่ ริโอชอบหรืออยากจะกินเท่านั้น แต่มันก็เปลี่ยนไปเมื่อมียอดพธูเข้ามาอยู่ด้วย “แล้วของหวานล่ะมีอะไร” น้ำเสียงรวมไปถึงแววตาของริโอดูแพรวพราวเสียจนยอดพธูใจสั่น นั่นเพราะพอจะรู้ความนัยจากประโยคที่ได้ยินไปเมื่อครู่นี้ “ไม่มีค่ะ” ยอดพธูก้มหน้าตอบ เพราะไม่กล้าสบตาริโอ“อ้าว! ทำไมถึงไม่มี” ชายหนุ่มแกล้งพูดต่อ นั่นเพราะรู้ว่าตอนนี้ยอดพธูรู้ทันความหมายที่เขาต้องการจะสื่อ “ก็ปกติคุณริโอไม่กินของหวานนี่คะ”“ก็เธอไง ของหวานจานโปรดของผม” พูดจบริโอก็เดินเข้ามาใกล้ยอดพธู ส่วนเธอก็รีบขยับออกให้ห่างเข้าไว้ ไม่ใช่เพราะรังเกียจแต่เวลานี้เธอกับเขาอยู่ในห้องครัว แต่กว่าจะรู้ตัวริโอก็เข้ามาประชิดยอดพธูเสียแล้วเขาสวมกอดเธอไว้พร้อมกับดันร่างบอบบางให้เข้ามาปะทะกับอกแกร่ง จากนั้นก็โน้มใบหน้าลงมาแล้วขโมยจูบไปจากเธออย่างร้อนแรง คล้ายจะทำโทษอีกต่างหากจูบของริโอยังคงทำให้ยอดพธูใจสั่นตัวสั่นได้เสมอ เขาช่ำชองในเรื่องจูบรวมไปถึงเรื่อ
“เมีย” ริโอตอบอย่างไม่อ้อมค้อม เขาใช้คำสั้นๆ แต่ตรงความหมาย“ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่” “ทำไมถึงคิดว่าไม่ดี” สีหน้าของมาเฟียหนุ่มดูงุนงง บางสิ่งบางอย่างเขาก็เดาความคิดของยอดพธูไม่ได้ แต่ก็ตื่นเต้นรวมไปถึงสนุกดีที่เธอเป็นแบบนี้ ดีกว่าผู้หญิงที่เขาอ่านเกมออกทุกอย่าง “กี้ได้เข้ามาอยู่ที่บ้าน แล้วคุณริโอยังจะพากี้ออกงานอีก สาวๆ ของคุณได้วางระเบิดกี้แน่”“วางระเบิดเชียวเหรอ” ริโอถึงกับหัวเราะออกมา แต่ก็แค่ไม่นานเท่านั้น เสียงหัวเราะของเขาแม้จะมีเพียงไม่กี่วินาที แต่มันกลับทำให้ยอดพธูสุขใจได้ “ฉันจะพยายามไม่ให้ผู้หญิงพวกนั้นมาวุ่นวายกับเธอซ้ำอีก” ยอดพธูไม่ได้รู้สึกยินดีที่ได้ยินประโยคทำนองนี้เหมือนครั้งแรกที่ได้ยินสักเท่าไหร่ นั่นเพราะครั้งนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ริโอพูดออกมาเขาเคยสัญญาว่าจะไม่ให้ผู้หญิงคนไหนเข้ามาวุ่นวายกับเธอ แต่สุดท้ายก็มีเข้ามาเรื่อยๆ จนเธอชินและชาเสียแล้ว เธอรับไม่ได้กับเรื่องพวกนี้นักหรอกแต่สุดท้ายก็จำต้องอยู่กับมันไปให้ได้ สิ่งที่เธออยากได้ยินจากปากของริโอไม่ใช่คำขอแต่งงานหรือคำบอกรักซึ้งๆ หรือสัญญาเพียงลมปาก แต่เธออยากให้เขาเลิกนิสัยเจ้าชู้มากกว่า หากเขาหยุดได้เธอคงมี
ทั้งคู่ยังคงจูบกันอย่างดูดดื่ม มือของริโอป้วนเปี้ยนสัมผัสหน้าอกอวบอิ่มของยอดพธู ในขณะที่มือของยอดพธูเองก็ลูบไล้แกนกายของริโอสลับรูดขึ้นลงเช่นกัน เสียงจูบ เสียงดูดที่ดังขึ้นเวลานี้ช่างกระตุ้นแรงปรารถนาของคนทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี ทั้งคู่ต่างผลัดกันเล้าโลมอีกฝ่าย ค่อยๆ ทวีความรุนแรงมากขึ้น ในที่สุดริโอก็อุ้มยอดพธูให้เธอมานอนบนเตียง ส่วนเขาเป็นฝ่ายลงไปนั่งคุกเข่าพร้อมกับดึงกระโปรงตัวที่เธอสวมให้ขึ้นมากองไว้ตรงเอวคอด“อ๊า...อร๊ายยยย” ทันทีที่ริโอฝังใบหน้าหล่อเข้มลงไปบนเนินสาวที่อวบอูม ยอดพธูถึงกับสะดุ้งและสมองของเธอก็ถึงขั้นเบลอไปในทันทีความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นทำให้ขาเรียวทั้งสองข้างของยอดพธู ที่ถูกชายหนุ่มจับแยกห่างออกจากกันเกิดอาการสั่น ริโอไล้ปลายนิ้วไปตามขอบบิกินี่ นั่นยิ่งทำให้ยอดพธูทรมานจนครางกระเส่าออกมาอย่างต่อเนื่อง“อร๊าย” เธอกรีดร้องเมื่อรับรู้ว่าเวลานี้ริโอกำลังส่งนิ้วเข้าไปสำรวจความพร้อมภายในตัวเธอ ทั้งๆ ที่เขานั้นยังไม่ได้ถอดบิกินี่ออกเสียด้วยซ้ำปลายนิ้วที่ขยับเข้าออกเหมือนระลอกคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้าหายอดพธู เธอบิดเร้าไปมาด้วยความทรมาน แต่กลับเป็นความทรมานที่เธอโหยหาให้ริโ
ยอดพธูนั่งมองแผงยาคุมฉุกเฉินที่อยู่ในมือเวลานี้ ซึ่งเธอเป็นคนบอกให้วรรณาออกไปซื้อมาให้เมื่อเช้า แม้ริโอจะให้ความมั่นใจว่าเธอไม่ท้อง แต่ยอดพธูก็ไม่อยากเสี่ยงแม้ว่าเธอนั้นจะแพ้ยาคุมทุกชนิดอย่างหนักก็ตามที สุดท้ายยอดพธูก็ตัดสินใจกินลงไปและสองชั่วโมงหลังจากนั้นผลข้างเคียงของมันก็เริ่มออกฤทธิ์ จนทำให้ยอดพธูบ้านหมุน หายใจไม่ทั่วท้องและสุดท้ายก็อาเจียนออกมาอย่างหนัก จนวรรณาต้องรีบเข้ามาดูแล“คุณกี้ ไหวไหมคะ ให้ป้าบอกคุณริโอดีไหม”“กี้ยังไหวคะป้าวรรณ อีกอย่างเรื่องเล็กน้อยแค่นี้กี้ไม่อยากให้ถึงหูคุณริโอ” ยอดพธูเอ่ยห้ามเพราะต่อให้ริโอรับรู้ เขาก็คงช่วยอะไรเธอไม่ได้“โธ่เอ้ย...แพ้ยาคุมแบบนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กนะคะ มันทรมานร่างกาย”“อดทนวันสองวันก็น่าจะหายแล้ว” ใบหน้าซีดเซียวของยอดพธูพยายามส่งยิ้มให้วรรณาที่นั่งดูอาการอยู่ไม่ห่าง จะว่าไปตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ก็มีแต่วรรณานี่แหละมั้งที่คอยเข้ามาคุยด้วย อยู่ด้วยกันทุกวันจึงสนิทกันมากขึ้น เพราะเพื่อนๆ เธอตั้งแต่เรียนจบก็ขาดการติดต่อไปหลายคน ส่วนเพื่อนสนิทที่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับริโอก็ติดต่อมาบ้าง แต่จะคิดถึงเป็นพิเศษก็ตอนมีปัญหาขอให้เธอช่วย ไหนจะขอหยิ
“ไว้พรุ่งนี้ผมจะแวะมาเยี่ยมใหม่”“ค่ะ” วรรณาพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกไปส่งเมษ ซึ่งชายหนุ่มนั้นดูจะไม่อยากกลับสักเท่าไหร่ เพราะเห็นชะเง้อชะแง้เข้าไปในบ้านหลายต่อหลายครั้ง นี่ถ้าพุ่งขึ้นไปชั้นสองได้คงทำไปนานแล้วและจังหวะที่เมษกำลังจะเปิดประตูรถ รถของริโอก็แล่นเข้ามาจอดเทียบเช่นกัน เมื่อลงจากรถทั้งคู่ก็ทักทายกันอย่างสนิทสนม“เฮ้! เมษ กลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไหร่” ริโอเอ่ยถาม เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนเมษไปดูงานที่ญี่ปุ่นนั่นเอง ไม่คิดว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ครอบครัวของเมษทำธุรกิจส่งออก จึงเดินทางไปทางประเทศเพื่อขยายไลน์ธุรกิจบ่อยๆ เห็นว่าระยะหลังๆ มานี้ ญี่ปุ่นค่อนข้างเป็นตลาดที่น่าสนใจ “เมื่อวาน พอดีแวะเอาของฝากมาให้”“ขอบใจมากเพื่อน แล้วนี่ทำไมรีบกลับ กินข้าวเย็นกันก่อนสิ”“ได้” เมษเอ่ยรับอย่างไม่ลังเล นั่นเพราะเขาอยากพบยอดพธู อยากถามว่าเธอไม่สบายดีขึ้นแล้วหรือยัง แต่ทว่าเย็นวันนั้นเขากลับนั่งกินข้าวกับริโอแค่สองคนเท่านั้น “เมื่อไหร่นายจะแต่งงาน”“กับใคร” เสียงทุ้มของริโอเอ่ยถามขึ้น พร้อมสีหน้าดูฉงนไม่น้อยที่ได้ยินเมษถามคำถามนี้ขึ้น “คุณกี้ไง”“ยังไม่ได้คิด”“ทำไมหรือว่านายไม่ได้คิดจริงจังอ
“ถ้าไหวก็เอานี่ไป แล้วเข้าห้องน้ำไปตรวจซ้ำอีกที แล้วเอาผลมาให้ผม” สิ่งที่ริโอยื่นให้ยอดพธูนั่นคืออุปกรณ์ตรวจครรภ์ แม้เธอจะยืนยันว่าไม่ได้กำลังท้อง แต่ริโอก็แค่อยากแน่ใจเท่านั้น “ได้ค่ะ” ยอดพธูเอ่ยรับพร้อมกับคว้าที่ตรวจครรภ์จากมือของริโอมาถือไว้ จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป จู่ๆ น้ำตาของเธอก็ไหลอาบแก้ม รู้สึกน้อยอกน้อยใจริโอบอกไม่ถูกทั้งๆ ที่เธอไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้ด้วยซ้ำ เพราะเขาตั้งกฎไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอต้องห้ามท้อง ยอดพธูสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ จากนั้นก็ทำตามขั้นตอนที่ระบุไว้ข้างกล่องห้านาทีผ่านไป ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ยอดพธูเดินเข้ามาหาริโอพร้อมกับยื่นแท่งตรวจครรภ์ที่ขึ้นเพียงขีดเดียวให้ชายหนุ่มไป ยอดพธูแทบไม่ได้มองผลเพราะมั่นใจว่าเธอไม่ได้ท้อง“ขีดเดียวค่ะ”“อืม...ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไหว ก็บอกจะได้พาไปหาหมอ”“ค่ะ”“นอนพักเถอะ ผมก็ง่วงเต็มแก่แล้ว” พูดจบริโอก็คว้าตัวของยอดพธูไว้ แล้วรั้งให้เธอลงมานอนบนเตียงด้วยกัน นั่นทำให้เจ้าของห้องอย่างยอดพธูถึงกับเหวอ เพราะเธอกับริโอไม่ได้นอนห้องเดียวกัน จู่ๆ วันนี้เขากลับจะมาทำท่าทางเหมือนจะนอนด้วย “ขะ...คุณริโอจะนอนห้องนี้เหรอคะ”“ใช่
“ก็ที่เธอยังยื้อเวลา ไม่ช่วยเรื่องบ้านพ่อสักทีนี่ไง ไม่เรียกอกตัญญูจะให้เรียกว่าอะไร” ทัศนีย์จ้องมองยอดพธูด้วยแววตาแข็งกร้าว นี่ถ้าเข้าไปฉีกเลือดฉีกเนื้อได้ คงทำไปนานแล้ว “ฉันช่วยไปแล้ว”“โกหก”“ภรรยาผมไม่ได้โกหกครับ เธอให้คนนำเงินสดห้าล้านไปให้คุณที่บ้านแล้ว” เสียงของริโอดังขึ้น ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องรับแขกทีหลัง เพราะไปเอาหลักฐานจากพลนั่นเอง “ฉันไม่เห็นรู้เรื่องสักนิด”“คนของผมบอกว่าวันนั้นได้ส่งเงินให้ลูกสาวคุณที่ชื่อโปรดปรานไป”“ไม่จริง เพราะถ้าได้เงินมาแล้ว ยายโปรดต้องบอกฉันสิ”“นี่ไงครับหลักฐาน” ริโอยื่นโทรศัพท์ให้ทัศนีย์ ซึ่งรูปที่เปิดค้างไว้คือรูปถ่ายของโปรดปราน ตอนที่เธอรับซองสีน้ำตาลไปจากมือของพล ริโอสั่งให้คนถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน นั่นเพราะไม่เชื่อว่าครอบครัวนี้จะหยุดสร้างปัญหาให้ยอดพธู “หรือว่าเงินที่ไปยุโรปนั่นจะเป็นเงิน...” ทัศนีย์ถึงกับตาสว่าง เธอกำมือตัวเองแน่น ใจนั้นเต้นโครมครามเพราะความโกรธ ป่านนี้ โปรดปรานจะถลุงเงินที่ได้มาไปมากแค่ไหนแล้วทัศนีย์ลุกพรวดขึ้นแล้วกลับออกไปจากบ้านของริโอแบบไม่ลา ทันทีที่เข้ามานั่งในรถได้เธอก็กรี๊ดออกมาด้วยความอัดอั้น โกรธจนเลื
เย็นวันนั้น ยอดพธูตัดสินใจเล่าเรื่องที่พ่อมาพบเธอที่บ้านให้ ริโอฟัง เพราะอยากให้ริโอรับรู้ด้วย แม้ชายหนุ่มจะรู้จากวรรณามาบ้างแล้วก็ตาม สีหน้าของริโอไม่ได้มีท่าทีกังวล เพราะเขานั้นพร้อมที่จะช่วยแต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับยอดพธู พอได้มานั่งฟังก็นึกสงสารเธอไม่น้อย เพราะถูกพ่อแท้ๆ ทอดทิ้งไปตั้งแต่เล็กๆ แถมยังไม่เคยเหลียวแลใดๆ ปล่อยให้เธอกับแม่อยู่กันอย่างลำบาก “กี้”“ค่ะ”“เรื่องนี้ถ้ากี้ไม่ยื่นมือช่วย ผมว่าก็ไม่ได้ผิดอะไร ผู้ชายบางคนก็แค่มีหน้าที่ทำให้เราเกิดมา แต่ไม่ได้ทำหน้าที่พ่ออย่างที่ควรจะทำ” ริโอเอ่ยขึ้น นั่นเพราะบนโลกใบนี้มีทั้งขาวและดำ ใช่ว่าคนเป็นลูกต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดแบบลืมหูลืมตา บางอย่างมันก็มีข้อยกเว้น “ถ้าไม่ช่วย กี้จะถูกว่าเป็นลูกอกตัญญูไหมคะ” นั่นคือสิ่งที่ ยอดพธูกังวล แต่ริโอกลับยิ้มเพราะเดาใจเธอออกว่าต้องคิดแบบนี้อยู่แน่ “ใครจะคิดยังไงก็ปล่อยเขาคิดไป เพราะเขาเหล่านั้นไม่ได้มารับรู้ความเป็นมาเป็นไปนี่ จริงไหม” ริโอยกมือขึ้นมาลูบศีรษะเล็กๆ ของยอดพธูไปมาอย่างเข้าใจ “หรือจะให้ผมจัดการเรื่องนี้ให้”“งั้นกี้ขอฝากคุณริโอด้วยนะคะ กี้...”“ผมเข้าใจ” ริโอเข้าใจควา
เพราะมีหลานสาวตัวน้อยที่ชื่อว่าริชา ซึ่งกำลังน่ารักน่าหลง นั่นทำให้อิริคตัดสินใจที่จะย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวร แทนการไปๆ มาๆ ระหว่างไทยกับอิตาลี ซึ่งริโอและยอดพธูก็เห็นด้วยกับความคิดนั้นครอบครัวเป็นคำว่าครอบครัวมากขึ้น ริโอเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นสามี เป็นพ่อ เป็นเจ้านายที่ดีของทุกๆ คน ชายหนุ่มดูจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นตั้งแต่มีครอบครัวอย่างจริงๆ จังๆ ส่วนยอดพธูนั้นสิ่งสำคัญๆ ในชีวิตเธอตอนนี้ก็มีแค่ไม่กี่อย่าง หนึ่งคือริโอกับริชา สองก็คือครอบครัวและสามคือธุรกิจ ที่เวลาขยับขยายไปตามตลาดที่เปิดกว้างแต่บททดสอบอีกบทก็กำลังเดินทางไปหายอดพธู นั่นเพราะจู่ๆ พ่อของเธอที่ทอดทิ้งเธอกับแม่ไปตั้งแต่เด็กๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่บ้านแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะสงสัยว่าพ่อรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ แต่ยอดพธูก็ไม่ปริปากถามออกไป “กี้...ไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีไหมลูก” วรุธเอ่ยทักทาย ยอดพธูขึ้นอย่างสนิทสนม ทั้งๆ ที่ไม่เคยเลี้ยงดูแต่ทำตัวราวกับเลี้ยงมาเองกับมือ “สบายดีค่ะ” ยอดพธูเอ่ยตอบนิ่งๆ แม้ชายตรงหน้าจะได้ชื่อว่าพ่อ แต่ยอดพธูกลับไม่เคยผูกพัน ไม่แม้แต่จะคิดถึงด้วยซ้ำ“อย่างนั้นเหรอ เรื่องแม่พ่อเสียใ
และเมื่อต่างก็เปลือยเปล่า แรงดึงดูดที่มีต่อกันก็ยิ่งมากขึ้น ชายหนุ่มใช้ความเป็นชายที่เวลานี้ตื่นตัวเต็มที่เสียดสีไปมาอยู่แถวๆ ต้นขาของยอดพธู พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปจูบปากอิ่มอีกครั้ง กระทั่งเปลี่ยนมาเป็นจูบหน้าอกอวบอิ่ม ที่เวลานี้เต็มไม้เต็มมือของริโอเหลือเกิน “หน้าอกกี้มันใหญ่ขึ้น...ใช่ไหม” ริโอเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่เขานั้นเห็นด้วยตาและพิสูจน์ด้วยมือกับปากมาแล้ว ว่าเวลานี้หน้าอกของยอดพธูใหญ่ขึ้นมาก อาจเพราะเธอต้องให้นมลูกริโอบีบคลึงฟ้อนเฟ้นหน้าอกของยอดพธูจนเธอเสียวซ่าน ยิ่งเวลาที่เขาใช้ปลายนิ้วบีบบี้เม็ดยอดที่กำลังแข็งเป็นไตนั่นด้วยแล้ว เธอก็ยิ่งทรมานก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อริโอรับมันเข้าไปไว้ในปาก เขาทั้งดูดและใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างช่ำชอง จนร่างของยอดพธูอ่อนระทวย ยากจะต้านทานเขาได้จริงๆ“อื้อ...” ยอดพธูเอ่ยรับได้เพียงแค่นี้ หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นมากแบบก้าวกระโดดก็ว่าได้ นั่นทำให้เธอต้องเปลี่ยนไซซ์ชุดชั้นในใหม่ทั้งหมด ริโอลากผ่านปลายลิ้นร้อนๆ ลงไปบนร่างกายของยอดพธู จุดไหนสนใจเป็นพิเศษก็แวะทักทายนานหน่อย ก่อนจะกลับขึ้นไปมอบจูบให้ยอดพธูอีกครั้ง เขาจงใจบดเบียดสะโพกเข้าหาเธอ นั่นก็เพื่อกระตุ้นให้ยอ
“ผมก็รักกี้ คนดีของผม” ริโอยิ้มหน้าบาน ก่อนจะดึงยอดพธูเข้ามากอด เขาเคยได้ยินคนพูดว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ เมื่อก่อนเขาไม่รู้ความหมายของมัน แต่ทว่าเวลานี้เขาได้รู้และได้เข้าใจเป็นอย่างดี“คุณริโอ”“ครับ”“ปล่อยกี้” ยอดพธูดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดของริโอ สัมผัสจากเขายังคงทำให้เธอรู้สึกวาบหวามได้อย่างเคย “ไม่เอา”“อย่าทะลึ่งนะคะ ปล่อยกี้ก่อน”“ทำไม” เสียงแหบพร่าด้วยไฟปรารถนาของริโอดังขึ้นข้างๆ ใบหูเล็กๆ ของยอดพธู นั่นเพราะเขาต้องการเธอเหลือเกิน แต่ต้องข่มใจตัวเองไว้รอจนกว่าเธอจะพร้อมอย่างเต็มใจ ริโอไม่อยากหักหาญน้ำใจของยอดพธู ทั้งๆ ที่เธอได้ชื่อว่าเป็นเมีย “กี้ต้องไปให้นมริชา”“โอเคครับ ปล่อยก็ปล่อย” เหตุผลของยอดพธูไม่อาจทำให้ริโอแย้งได้จริงๆ “อีกครึ่งชั่วโมงกี้ก็น่าจะกลับมาแล้วค่ะ” พูดจบยอดพธูก็เดินจ้ำออกไปทันที ใบหน้าเห่อร้อนราวกับคนเป็นไข้ ที่เธอกล้าพูดทิ้งท้ายบอกให้ริโอรอเธอกลับมาจากให้นมลูกแบบนั้นส่วนริโอถึงกับเอามือทุบหมอนอิงหนักๆ อย่าดีใจที่ยอดพธูจะกลับมาหา ทำแบบนี้อยู่หลายนาทีเพราะขืนตะโกนออกไป ลูกได้ตื่นและเขาก็พลอยจะอดไปด้วย ‘ผู้ชายร้ายๆ ในสายตาทุกคนอาจกลายเป็นผู้ชายอบอุ่น
สองวันหลังจากนั้น ยอดพธูก็กลับมาที่บ้านของริโออีกครั้ง โดยครั้งนี้วรรณายังคงตามมาด้วย และยอดพธูก็ไม่ได้มาเพียงคนเดียว นั่นเพราะในอ้อมกอดของเธอมีลูกสาวตัวน้อยอยู่เมื่อมาถึงริโอก็พายอดพธูไปดูห้องนอนลูก ที่เขานั้นสั่งทำไว้เป็นพิเศษ ภายในห้องนอนถูกออกแบบเป็นอย่างดี รวมถึงมีของใช้ที่จำเป็นสำหรับคุณแม่อย่างยอดพธูทุกอย่างข้าวของหลายชิ้น อิริคเป็นคนจัดหาให้ โดยเฉพาะเสื้อผ้าที่คุณปู่ขยันซื้อมารอหลานคนนี้มากมาย จนถึงอายุห้าขวบเข้าไปแล้ว“ผมช่วย” สิ่งที่ริโออาสาเข้ามาช่วยนั่นคือการล้างขวดนมของ ริชา ซึ่งหลังจากนี้เขาจะยึดมาเป็นหน้าที่ของตัวเอง“กลับมาเหนื่อยๆ ไม่พักก่อนเหรอคะ” ยอดพธูเอ่ยถาม เพราะ ริโอพึ่งเข้าบ้านมาได้ไม่นานเท่านั้นเอง แม้จะอาบน้ำอาบท่ากินข้าวเย็นแล้ว แต่เขาก็ควรไปพักผ่อน“นี่แหละวิธีพักของผม วันนี้ลูกเป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นและห่วงใยดังขึ้นข้างๆ ยอดพธู โดยที่มือนั้นก็ยังขะมักเขม้นกับการล้างขวดนม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ริโอได้ทำ “งอแงเพราะท้องอืดนิดหน่อยค่ะ พอป้าวรรณเอามหาหิงค์ทาท้องให้ก็สบายตัวขึ้น พักนี้กินจุขึ้นด้วย ดูได้จากขวดนมที่ล้างแทบไม่ทัน” แค่ได้พ
ริชาลืมตาดูโลกใบนี้ครบหนึ่งเดือนแล้ว อิริครับขวัญหลานสาวคนแรกด้วยเงินสดและทองคำแท่ง ที่อาจตีมูลค่าไม่ได้ ส่วนริโอสิ่งที่เขานำมารับขวัญคือความรักและคำสัญญาว่าต่อจากนี้ไป เขาจะดูแลริชาและยอดพธูให้ดีที่สุดซึ่งเขาก็ได้พิสูจน์ตัวเองได้ในระดับหนึ่งเช่นกัน นั่นเพราะตั้งแต่ยอดพธูคลอดลูก ริโอก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่นี่ทั้งๆ ที่เจ้าบ้านนั้นยังไม่ได้อนุญาตด้วยซ้ำ งานทุกอย่างมาเฟียหนุ่มก็ทำที่นี่ แต่ก็มีกลับเข้ากรุงเทพฯ บ้างตอนมีประชุมสำคัญๆส่วนงานของยอดพธูก็รุ่ง ออเดอร์เข้ามาตลอดไม่มีหยุด จนริโอต้องส่งคนมาช่วย ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นเพราะคืออดีตพนักงานจากร้านเสื้อที่ถูกซาร่าไล่ออก แต่ทว่าริโอกลับช่วยหางานให้“น้ำตาล ทุกคนมาได้ยังไง” ยอดพธูเอ่ยทักทุกคนด้วยความดีใจ นั่นเพราะไม่คิดว่าจะได้กลับมาเจอกันอีก “คุณริโอส่งคนไปรับค่ะ” น้ำตาลเป็นคนเอ่ยตอบ แต่ทว่ากลับสร้างความฉงนให้ยอดพธู“คุณริโอส่งคนไปรับมาเหรอ”“ใช่ค่ะ...นี่ถ้าไม่ได้คุณริโอช่วยไว้ตอนถูกนางปีศาจซาร่าไล่ออกจากร้าน ป่านนี้พวกเราก็คงแย่เพราะไม่มีงานทำ” อรดีอดีตผู้จัดการร้านเอ่ยขึ้นอย่างอัดอั้น เพราะก่อนจะถูกไล่ออกนั้นเธอถูกซาร่าด่าทอสารพัด แถมยั
“สำนึกแล้วก็ดี เป็นพ่อคนแล้วอย่าทำตัวเหลวไหล”“ครับ” ริโอเอ่ยรับ เขารู้แล้วว่าความรักเป็นยังไง รวมถึงคำว่าครอบครัวด้วย นั่นยิ่งทำให้เขารักพ่อรวมไปถึงผู้เป็นแม่ที่จากไปมากขึ้นเช่นเดียวกัน เขาคงไม่ผิดใช่ไหมที่กลับมาเพื่อทวงความรักคืนจากผู้หญิงที่รักเขา เขาคงไม่ผิดใช่ไหมที่กลับมาเพื่อมอบความรักคืนให้เธอบ้าง เขาไม่ผิดที่จะรู้ใจตัวเองเอาตอนนี้ แม้จะโตจนอายุใกล้สี่สิบเข้าไปแล้วพึ่งมาสำนึกก็ตาม เฮ้อ...ดีเท่าไหร่ที่มันไม่สายเกินไปแต่จู่ๆ ขณะที่กำลังลุกขึ้นยืน ริโอก็ล้มตึงไปต่อหน้าต่อตาอิริค นั่นเพราะเขาฝืนใช้ร่างกายมาหลายวัน ถึงได้น็อคกลางอากาศไปแบบนี้ อิริคสั่งให้ลูกน้องรีบพาตัวริโอไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน ก่อนจะส่งข่าวให้ยอดพธูรู้“เป็นอะไรหนูกี้”“ขะ...คุณริโอล้มฟาดกับพื้นค่ะป้าวรรณ” น้ำเสียงของยอดพธูสั่นเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องกับริโอ และเมื่อได้รู้เธอกลับรู้สึกเป็นห่วงเขามากกว่าที่คิดไว้“ตายแล้ว เป็นอะไรมากไหนคะนั่น”“ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลแล้วค่ะ”“ป้าก็นึกอยู่เชียวว่าต้องป่วยเข้าให้สักวัน เพราะตั้งแต่มาคุณริโอก็แทบไม่พักเลย นอนก็ไม่นอน เอาแต่นั่งเฝ้าหนูกี้กับยัยหนูริชา” วร
ในขณะที่ริโอไม่อาจละสายตาจากใบหน้าเล็กๆ ของลูกได้เลย ตอนที่ริชาอยู่ในท้องยอดพธู ริโอไม่เคยมีโอกาสได้อ่านหนังสือนิทาน ร้องเพลง หรือพูดคุยกับแกอย่างที่คนเป็นพ่อควรจะทำ เขาจึงใช้โอกาสนี้ได้ทำความคุ้นเคย เพื่อให้ริชาจำเสียงพ่ออย่างเขาได้ หวังว่ามันจะไม่สายเกินไปผ่านไปเกือบชั่วโมง ริโอกับยอดพธูก็กลับออกไปจากหอผู้ป่วยทารกแรกเกิดระยะวิกฤต ขณะที่เดินอยู่นั้นจู่ๆ ทั้งคู่ก็เจอกับเมษ เพราะทันทีที่รู้ข่าวชายหนุ่มก็รีบตามมาที่โรงพยาบาล“ริโอ คุณกี้ เป็นยังไงกันบ้าง” นั่นคือประโยคคำถามที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง แม้จะแอบชอบยอดพธู แต่เมษก็ไม่อาจทำลายความเป็นเพื่อนที่มีต่อริโอเพื่อแย่งชิงเธอมาเป็นของตัวเองเช่นเดียวกัน“สบายดี ขอบใจมากที่นายมา” “เพื่อนกันยังไงก็ต้องมา ขืนไม่มาก็หมาสิ” คำพูดของเมษทำให้ ริโอยิ้มออกมา ส่วนยอดพธูก็ส่งยิ้มบางๆ ให้เมษเช่นกัน เวลานี้รูปร่างหลังคลอดของเธอดูไม่ต่างจากก่อนท้องเลยสักนิด เมษมีโอกาสได้เห็นริชาแม้จะเป็นการเห็นแบบมองผ่านกระจกที่มีหลายชั้นไปหน่อยก็ตาม แต่แค่นี้ก็รู้แล้วว่าริชาเป็นลูกใคร เพราะออกซะแล้วสำเนาถูกต้องทั้งพ่อทั้งแม่ขนาดนั้น เมื่อเยี่ยมยอดพธูกับริชาเสร็จแ