ทั้งคู่ยังคงจูบกันอย่างดูดดื่ม มือของริโอป้วนเปี้ยนสัมผัสหน้าอกอวบอิ่มของยอดพธู ในขณะที่มือของยอดพธูเองก็ลูบไล้แกนกายของริโอสลับรูดขึ้นลงเช่นกัน เสียงจูบ เสียงดูดที่ดังขึ้นเวลานี้ช่างกระตุ้นแรงปรารถนาของคนทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี ทั้งคู่ต่างผลัดกันเล้าโลมอีกฝ่าย ค่อยๆ ทวีความรุนแรงมากขึ้น ในที่สุดริโอก็อุ้มยอดพธูให้เธอมานอนบนเตียง ส่วนเขาเป็นฝ่ายลงไปนั่งคุกเข่าพร้อมกับดึงกระโปรงตัวที่เธอสวมให้ขึ้นมากองไว้ตรงเอวคอด“อ๊า...อร๊ายยยย” ทันทีที่ริโอฝังใบหน้าหล่อเข้มลงไปบนเนินสาวที่อวบอูม ยอดพธูถึงกับสะดุ้งและสมองของเธอก็ถึงขั้นเบลอไปในทันทีความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นทำให้ขาเรียวทั้งสองข้างของยอดพธู ที่ถูกชายหนุ่มจับแยกห่างออกจากกันเกิดอาการสั่น ริโอไล้ปลายนิ้วไปตามขอบบิกินี่ นั่นยิ่งทำให้ยอดพธูทรมานจนครางกระเส่าออกมาอย่างต่อเนื่อง“อร๊าย” เธอกรีดร้องเมื่อรับรู้ว่าเวลานี้ริโอกำลังส่งนิ้วเข้าไปสำรวจความพร้อมภายในตัวเธอ ทั้งๆ ที่เขานั้นยังไม่ได้ถอดบิกินี่ออกเสียด้วยซ้ำปลายนิ้วที่ขยับเข้าออกเหมือนระลอกคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้าหายอดพธู เธอบิดเร้าไปมาด้วยความทรมาน แต่กลับเป็นความทรมานที่เธอโหยหาให้ริโ
ยอดพธูนั่งมองแผงยาคุมฉุกเฉินที่อยู่ในมือเวลานี้ ซึ่งเธอเป็นคนบอกให้วรรณาออกไปซื้อมาให้เมื่อเช้า แม้ริโอจะให้ความมั่นใจว่าเธอไม่ท้อง แต่ยอดพธูก็ไม่อยากเสี่ยงแม้ว่าเธอนั้นจะแพ้ยาคุมทุกชนิดอย่างหนักก็ตามที สุดท้ายยอดพธูก็ตัดสินใจกินลงไปและสองชั่วโมงหลังจากนั้นผลข้างเคียงของมันก็เริ่มออกฤทธิ์ จนทำให้ยอดพธูบ้านหมุน หายใจไม่ทั่วท้องและสุดท้ายก็อาเจียนออกมาอย่างหนัก จนวรรณาต้องรีบเข้ามาดูแล“คุณกี้ ไหวไหมคะ ให้ป้าบอกคุณริโอดีไหม”“กี้ยังไหวคะป้าวรรณ อีกอย่างเรื่องเล็กน้อยแค่นี้กี้ไม่อยากให้ถึงหูคุณริโอ” ยอดพธูเอ่ยห้ามเพราะต่อให้ริโอรับรู้ เขาก็คงช่วยอะไรเธอไม่ได้“โธ่เอ้ย...แพ้ยาคุมแบบนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กนะคะ มันทรมานร่างกาย”“อดทนวันสองวันก็น่าจะหายแล้ว” ใบหน้าซีดเซียวของยอดพธูพยายามส่งยิ้มให้วรรณาที่นั่งดูอาการอยู่ไม่ห่าง จะว่าไปตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ก็มีแต่วรรณานี่แหละมั้งที่คอยเข้ามาคุยด้วย อยู่ด้วยกันทุกวันจึงสนิทกันมากขึ้น เพราะเพื่อนๆ เธอตั้งแต่เรียนจบก็ขาดการติดต่อไปหลายคน ส่วนเพื่อนสนิทที่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับริโอก็ติดต่อมาบ้าง แต่จะคิดถึงเป็นพิเศษก็ตอนมีปัญหาขอให้เธอช่วย ไหนจะขอหยิ
“ไว้พรุ่งนี้ผมจะแวะมาเยี่ยมใหม่”“ค่ะ” วรรณาพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกไปส่งเมษ ซึ่งชายหนุ่มนั้นดูจะไม่อยากกลับสักเท่าไหร่ เพราะเห็นชะเง้อชะแง้เข้าไปในบ้านหลายต่อหลายครั้ง นี่ถ้าพุ่งขึ้นไปชั้นสองได้คงทำไปนานแล้วและจังหวะที่เมษกำลังจะเปิดประตูรถ รถของริโอก็แล่นเข้ามาจอดเทียบเช่นกัน เมื่อลงจากรถทั้งคู่ก็ทักทายกันอย่างสนิทสนม“เฮ้! เมษ กลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไหร่” ริโอเอ่ยถาม เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนเมษไปดูงานที่ญี่ปุ่นนั่นเอง ไม่คิดว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ครอบครัวของเมษทำธุรกิจส่งออก จึงเดินทางไปทางประเทศเพื่อขยายไลน์ธุรกิจบ่อยๆ เห็นว่าระยะหลังๆ มานี้ ญี่ปุ่นค่อนข้างเป็นตลาดที่น่าสนใจ “เมื่อวาน พอดีแวะเอาของฝากมาให้”“ขอบใจมากเพื่อน แล้วนี่ทำไมรีบกลับ กินข้าวเย็นกันก่อนสิ”“ได้” เมษเอ่ยรับอย่างไม่ลังเล นั่นเพราะเขาอยากพบยอดพธู อยากถามว่าเธอไม่สบายดีขึ้นแล้วหรือยัง แต่ทว่าเย็นวันนั้นเขากลับนั่งกินข้าวกับริโอแค่สองคนเท่านั้น “เมื่อไหร่นายจะแต่งงาน”“กับใคร” เสียงทุ้มของริโอเอ่ยถามขึ้น พร้อมสีหน้าดูฉงนไม่น้อยที่ได้ยินเมษถามคำถามนี้ขึ้น “คุณกี้ไง”“ยังไม่ได้คิด”“ทำไมหรือว่านายไม่ได้คิดจริงจังอ
“ถ้าไหวก็เอานี่ไป แล้วเข้าห้องน้ำไปตรวจซ้ำอีกที แล้วเอาผลมาให้ผม” สิ่งที่ริโอยื่นให้ยอดพธูนั่นคืออุปกรณ์ตรวจครรภ์ แม้เธอจะยืนยันว่าไม่ได้กำลังท้อง แต่ริโอก็แค่อยากแน่ใจเท่านั้น “ได้ค่ะ” ยอดพธูเอ่ยรับพร้อมกับคว้าที่ตรวจครรภ์จากมือของริโอมาถือไว้ จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป จู่ๆ น้ำตาของเธอก็ไหลอาบแก้ม รู้สึกน้อยอกน้อยใจริโอบอกไม่ถูกทั้งๆ ที่เธอไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้ด้วยซ้ำ เพราะเขาตั้งกฎไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอต้องห้ามท้อง ยอดพธูสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ จากนั้นก็ทำตามขั้นตอนที่ระบุไว้ข้างกล่องห้านาทีผ่านไป ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ยอดพธูเดินเข้ามาหาริโอพร้อมกับยื่นแท่งตรวจครรภ์ที่ขึ้นเพียงขีดเดียวให้ชายหนุ่มไป ยอดพธูแทบไม่ได้มองผลเพราะมั่นใจว่าเธอไม่ได้ท้อง“ขีดเดียวค่ะ”“อืม...ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไหว ก็บอกจะได้พาไปหาหมอ”“ค่ะ”“นอนพักเถอะ ผมก็ง่วงเต็มแก่แล้ว” พูดจบริโอก็คว้าตัวของยอดพธูไว้ แล้วรั้งให้เธอลงมานอนบนเตียงด้วยกัน นั่นทำให้เจ้าของห้องอย่างยอดพธูถึงกับเหวอ เพราะเธอกับริโอไม่ได้นอนห้องเดียวกัน จู่ๆ วันนี้เขากลับจะมาทำท่าทางเหมือนจะนอนด้วย “ขะ...คุณริโอจะนอนห้องนี้เหรอคะ”“ใช่
“สะ...ใส่ค่ะ...ใส่เถอะนะ” ยอดพธูกัดฟันร้องขออีกครั้ง ทั้งๆ ที่เวลานี้เธอเองก็เสียวซ่าน เพราะความต้องการให้ริโอเข้ามาเติมเต็มจวนใจจะขาดรอนๆ อยู่แล้ว“ใส่เหรอ...อืม” ทุกครั้งที่พูดริโอก็ค่อยๆ กดแกนกายเข้าหายอดพธูมากขึ้น จนกระทั่งเวลานี้ส่วนหัวได้มุดหายเข้ามาอยู่ในตัวเธอแล้วริโอจงใจค้างตัวเองไว้แบบนั้น เขาทรมานไม่แพ้เธอแต่ก็ยังอยากจะเอาชนะยอดพธู “ไม่ใส่ก็ได้ค่ะ กี้ยอมแล้ว...อะ....อาา” ยอดพธูสบตาริโอด้วยแววตาที่หยาดเยิ้ม เรียวขาทั้งสองข้างของเธอที่ถูกเขาแยกห่างออกจากกันสั่นเล็กๆ เพราะความเกร็งก่อนที่ทุกอย่างจะถูกริโอเติมเต็ม มาเฟียหนุ่มดุนและดันแกนกายเข้าหายอดพธูจนลึกสุด จากนั้นก็เคลื่อนไหวสะโพกสอบเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ ซึ่งเขาช่ำชองอยู่แล้ว ในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปจูบสลับดูดกลืนหน้าอกคู่สวยของยอดพธูไปด้วย ทุกครั้งที่เขาดูดเม้มก็สร้างความรัญจวนเสียวซ่านให้ยอดพธูอย่างต่อเนื่องริโอใช้มือทั้งสองข้างรั้งสะโพกผายของยอดพธูไว้แล้วกดเข้ารับกับจังหวะที่เขากดสะโพกเข้าหา ในขณะที่ปลายลิ้นของเขาซึ่งเวลานี้ยังคงปรนเปรอหน้าอกของยอดพธูอยู่ก็เกิดเป็น เสียงจูบเสียงดูดรวมถึงเสียงครางกระหึ่มของชาย
“ว่าไงนะ” จัสมินสาวสังคมไฮโซอุทานออกมา อันที่จริงเธอกับ ริโอยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่รู้จักกันตามงานทั่วๆ ไป แต่เธอกลับสนใจชายหนุ่มเป็นพิเศษอาจเพราะเขาหล่อ เขารวยและตรงสเปคเธอไปเสียทุกอย่าง เธอเฝ้ามองเขา รวมถึงจ้างนักสืบให้ตามสืบเรื่องส่วนตัวของชายหนุ่มอยู่พักใหญ่ ถึงได้รู้ว่าริโอเป็นถึงเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาว นั่นยิ่งทำให้โปรไฟล์เขาน่าสนใจมากขึ้นไปอีก ก่อนจะมาสะดุด เมื่อเธอรู้มาว่าริโอให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่ายอดพธูเข้าไปอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน แม้จะยังไม่แต่งงานแต่ใครๆ ก็รับรู้ได้ว่ายอดพธูนั้นคงพิเศษกว่าใคร เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนได้อภิสิทธิ์แบบนี้มาก่อนยอดพธูถูกผู้หญิงของริโอยกย่องว่าเป็นแม่พระ เพราะเธอแทบไม่มีปากไม่มีเสียง ใจกว้างเป็นมหาสมุทร ยอมรับได้ทุกอย่าง แม้ริโอจะเจ้าชู้มากขนาดไหน แม้จัสมินจะไม่ชอบเรื่องนี้ แต่เธอมั่นใจว่าเธอนั้นเอาริโออยู่หมัดแน่ เธอนี่แหละจะเป็นคนลบคมแคสโนวาในตัวเขาจนหมด “คุณริโอมีค่ามากกว่าสิบล้าน อืม...ถ้าคุณสนใจเขาจริงๆ ลองยื่นให้ฉันใหม่...สักพันล้านเป็นไงคะ” ยอดพธูพูดนิ่งๆ ส่วนคนฟังอย่างจัสมินรู้สึกหน้าชาเหมือนถูกตบ“นี่เธอ!” “อ้อ...ฉันสะดวกรับเช็
ผ่านมาเกือบสามเดือนแล้วที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนของริโอเข้ามากวนใจยอดพธู ทั้งจัสมิน ไพลินรวมไปถึงคนอื่นๆ ต่างอยู่ในที่ของตัวเอง ถึงแม้จะไม่มีใครมากวนใจ แต่ริโอก็ยังคงไม่เลิกเจ้าชู้ เพียงแค่ช่วงนี้เขาสามารถจัดการบรรดาผู้หญิงในปกครองได้เด็ดขาดมากกว่าที่เคยเป็นก็เท่านั้นเองช่วงสามเดือนมานี้ ทุกครั้งที่มีอะไรกับยอดพธูริโอไม่เคยสวมถุงยางอนามัยเลย แต่ผู้หญิงคนอื่นชายหนุ่มกลับยังคงป้องกันตัวเองอย่างดี และยิ่งยอดพธูไม่ท้องเขาก็ยิ่งมั่นใจว่าการหลั่งนอกคือการคุมกำเนิดอีกวิธีที่มันใช้ได้ผล แม้บ่อยครั้งเขาอยากจะปลดปล่อยทุกอย่างเข้าสู่ร่างกายของยอดพธูก็ตามแต่ถ้าเธอกินยาคุมก็จะเกิดอาการแพ้หนัก เห็นแล้วเขาก็สงสารจึงเลือกจะเป็นฝ่ายป้องกันเสียเอง ซึ่งเรื่องที่ยอดพธูแพ้ยาคุมทุกชนิด เมื่อก่อนเขาก็ไม่รู้เลย ตั้งใจไม่รับรู้ด้วย กระทั่งวรรณาบอกเพราะไม่อยากให้เขาเข้าใจอาการแพ้ยาคุมของยอดพธูเป็นอาการแพ้ท้อง “คุณริโอขา คืนนี้ยุ้ยขอค้างที่นี่นะคะ” เสียงที่ดังขึ้น ทำให้ริโอหยุดคิดเรื่องในหัวไว้ชั่วคราว “ไม่ดีกว่า”“ทำไมละคะ เราพึ่งจบเกมไปแค่เกมเดียวเองนะ ยุ้ยยังกินคุณไม่อิ่มเลย” ขณะเอ่ย เสาวรสก็ใช้ปลายนิ้วอุ่นๆ
“เปรี้ยวแต่ทำไมคุณกี้กินเหมือนมะม่วงมันแบบนั้นละคะ”“สงสัยรอบเดือนจะมา” ยอดพธูเอ่ยตอบให้ทุกคนหายสงสัยอีกครั้ง “อ๋อออ” พนักงานผู้หญิงแต่ละคนต่างร้องอ๋อออกมาอย่างพร้อมเพรียง นั่นเพราะอาการทำนองนี้พวกเธอก็เคยเป็น แถมยังถูกเข้าใจผิดจากแฟนบ่อยๆ ด้วยว่ากำลังท้อง ผู้ชายนี่ไม่เคยเข้าใจอะไรผู้หญิงเลยจริงๆ แต่คืนนั้นสิ่งที่ยอดพธูคิดไว้ก็ถูก เพราะเธอมีรอบเดือนจริงๆ แต่น่าแปลกที่รอบนี้มาแค่นิดหน่อยเท่านั้นเอง แถมยังมาแค่วันเดียวอีกด้วย!ยอดพธูยังคงชะล่าใจ เพราะว่าเธอมีรอบเดือนที่เห็นชัดเจน แม้จะเป็นจำนวนที่น้อยนิดกว่าที่เคยก็ตามที จึงมั่นใจว่าเธอไม่ได้ตั้งท้อง กระทั่งจู่ๆ เธอฝันว่ามีเด็กมาขออยู่ด้วยอีกครั้ง ร่างบอบบางที่กำลังนอนอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้งตื่น เหงื่อซึมออกมาจากไรผมจนรู้สึกถึงความเปียกชื้น มือเย็นเฉียบและใจที่เต้นรัว ยอดพธูพาตัวเองลุกจากเตียงนอนแล้วตรงไปยังห้องน้ำเธอยืนมองลิ้นชักอยู่พักใหญ่ กระทั่งดึงมันออกแล้วหยิบกล่องอุปกรณ์ตรวจครรภ์ออกมาถือไว้ในมือ จู่ๆ น้ำตาของยอดพธูก็ร่วงแหมะลงไปบนกล่อง ความสับสนพุ่งเข้าใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่เธอจะตัดสินใจตรวจการตั้งครรภ์เบื้องต้นและผลท
“ก็ที่เธอยังยื้อเวลา ไม่ช่วยเรื่องบ้านพ่อสักทีนี่ไง ไม่เรียกอกตัญญูจะให้เรียกว่าอะไร” ทัศนีย์จ้องมองยอดพธูด้วยแววตาแข็งกร้าว นี่ถ้าเข้าไปฉีกเลือดฉีกเนื้อได้ คงทำไปนานแล้ว “ฉันช่วยไปแล้ว”“โกหก”“ภรรยาผมไม่ได้โกหกครับ เธอให้คนนำเงินสดห้าล้านไปให้คุณที่บ้านแล้ว” เสียงของริโอดังขึ้น ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องรับแขกทีหลัง เพราะไปเอาหลักฐานจากพลนั่นเอง “ฉันไม่เห็นรู้เรื่องสักนิด”“คนของผมบอกว่าวันนั้นได้ส่งเงินให้ลูกสาวคุณที่ชื่อโปรดปรานไป”“ไม่จริง เพราะถ้าได้เงินมาแล้ว ยายโปรดต้องบอกฉันสิ”“นี่ไงครับหลักฐาน” ริโอยื่นโทรศัพท์ให้ทัศนีย์ ซึ่งรูปที่เปิดค้างไว้คือรูปถ่ายของโปรดปราน ตอนที่เธอรับซองสีน้ำตาลไปจากมือของพล ริโอสั่งให้คนถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน นั่นเพราะไม่เชื่อว่าครอบครัวนี้จะหยุดสร้างปัญหาให้ยอดพธู “หรือว่าเงินที่ไปยุโรปนั่นจะเป็นเงิน...” ทัศนีย์ถึงกับตาสว่าง เธอกำมือตัวเองแน่น ใจนั้นเต้นโครมครามเพราะความโกรธ ป่านนี้ โปรดปรานจะถลุงเงินที่ได้มาไปมากแค่ไหนแล้วทัศนีย์ลุกพรวดขึ้นแล้วกลับออกไปจากบ้านของริโอแบบไม่ลา ทันทีที่เข้ามานั่งในรถได้เธอก็กรี๊ดออกมาด้วยความอัดอั้น โกรธจนเลื
เย็นวันนั้น ยอดพธูตัดสินใจเล่าเรื่องที่พ่อมาพบเธอที่บ้านให้ ริโอฟัง เพราะอยากให้ริโอรับรู้ด้วย แม้ชายหนุ่มจะรู้จากวรรณามาบ้างแล้วก็ตาม สีหน้าของริโอไม่ได้มีท่าทีกังวล เพราะเขานั้นพร้อมที่จะช่วยแต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับยอดพธู พอได้มานั่งฟังก็นึกสงสารเธอไม่น้อย เพราะถูกพ่อแท้ๆ ทอดทิ้งไปตั้งแต่เล็กๆ แถมยังไม่เคยเหลียวแลใดๆ ปล่อยให้เธอกับแม่อยู่กันอย่างลำบาก “กี้”“ค่ะ”“เรื่องนี้ถ้ากี้ไม่ยื่นมือช่วย ผมว่าก็ไม่ได้ผิดอะไร ผู้ชายบางคนก็แค่มีหน้าที่ทำให้เราเกิดมา แต่ไม่ได้ทำหน้าที่พ่ออย่างที่ควรจะทำ” ริโอเอ่ยขึ้น นั่นเพราะบนโลกใบนี้มีทั้งขาวและดำ ใช่ว่าคนเป็นลูกต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดแบบลืมหูลืมตา บางอย่างมันก็มีข้อยกเว้น “ถ้าไม่ช่วย กี้จะถูกว่าเป็นลูกอกตัญญูไหมคะ” นั่นคือสิ่งที่ ยอดพธูกังวล แต่ริโอกลับยิ้มเพราะเดาใจเธอออกว่าต้องคิดแบบนี้อยู่แน่ “ใครจะคิดยังไงก็ปล่อยเขาคิดไป เพราะเขาเหล่านั้นไม่ได้มารับรู้ความเป็นมาเป็นไปนี่ จริงไหม” ริโอยกมือขึ้นมาลูบศีรษะเล็กๆ ของยอดพธูไปมาอย่างเข้าใจ “หรือจะให้ผมจัดการเรื่องนี้ให้”“งั้นกี้ขอฝากคุณริโอด้วยนะคะ กี้...”“ผมเข้าใจ” ริโอเข้าใจควา
เพราะมีหลานสาวตัวน้อยที่ชื่อว่าริชา ซึ่งกำลังน่ารักน่าหลง นั่นทำให้อิริคตัดสินใจที่จะย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวร แทนการไปๆ มาๆ ระหว่างไทยกับอิตาลี ซึ่งริโอและยอดพธูก็เห็นด้วยกับความคิดนั้นครอบครัวเป็นคำว่าครอบครัวมากขึ้น ริโอเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นสามี เป็นพ่อ เป็นเจ้านายที่ดีของทุกๆ คน ชายหนุ่มดูจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นตั้งแต่มีครอบครัวอย่างจริงๆ จังๆ ส่วนยอดพธูนั้นสิ่งสำคัญๆ ในชีวิตเธอตอนนี้ก็มีแค่ไม่กี่อย่าง หนึ่งคือริโอกับริชา สองก็คือครอบครัวและสามคือธุรกิจ ที่เวลาขยับขยายไปตามตลาดที่เปิดกว้างแต่บททดสอบอีกบทก็กำลังเดินทางไปหายอดพธู นั่นเพราะจู่ๆ พ่อของเธอที่ทอดทิ้งเธอกับแม่ไปตั้งแต่เด็กๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่บ้านแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะสงสัยว่าพ่อรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ แต่ยอดพธูก็ไม่ปริปากถามออกไป “กี้...ไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีไหมลูก” วรุธเอ่ยทักทาย ยอดพธูขึ้นอย่างสนิทสนม ทั้งๆ ที่ไม่เคยเลี้ยงดูแต่ทำตัวราวกับเลี้ยงมาเองกับมือ “สบายดีค่ะ” ยอดพธูเอ่ยตอบนิ่งๆ แม้ชายตรงหน้าจะได้ชื่อว่าพ่อ แต่ยอดพธูกลับไม่เคยผูกพัน ไม่แม้แต่จะคิดถึงด้วยซ้ำ“อย่างนั้นเหรอ เรื่องแม่พ่อเสียใ
และเมื่อต่างก็เปลือยเปล่า แรงดึงดูดที่มีต่อกันก็ยิ่งมากขึ้น ชายหนุ่มใช้ความเป็นชายที่เวลานี้ตื่นตัวเต็มที่เสียดสีไปมาอยู่แถวๆ ต้นขาของยอดพธู พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปจูบปากอิ่มอีกครั้ง กระทั่งเปลี่ยนมาเป็นจูบหน้าอกอวบอิ่ม ที่เวลานี้เต็มไม้เต็มมือของริโอเหลือเกิน “หน้าอกกี้มันใหญ่ขึ้น...ใช่ไหม” ริโอเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่เขานั้นเห็นด้วยตาและพิสูจน์ด้วยมือกับปากมาแล้ว ว่าเวลานี้หน้าอกของยอดพธูใหญ่ขึ้นมาก อาจเพราะเธอต้องให้นมลูกริโอบีบคลึงฟ้อนเฟ้นหน้าอกของยอดพธูจนเธอเสียวซ่าน ยิ่งเวลาที่เขาใช้ปลายนิ้วบีบบี้เม็ดยอดที่กำลังแข็งเป็นไตนั่นด้วยแล้ว เธอก็ยิ่งทรมานก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อริโอรับมันเข้าไปไว้ในปาก เขาทั้งดูดและใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างช่ำชอง จนร่างของยอดพธูอ่อนระทวย ยากจะต้านทานเขาได้จริงๆ“อื้อ...” ยอดพธูเอ่ยรับได้เพียงแค่นี้ หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นมากแบบก้าวกระโดดก็ว่าได้ นั่นทำให้เธอต้องเปลี่ยนไซซ์ชุดชั้นในใหม่ทั้งหมด ริโอลากผ่านปลายลิ้นร้อนๆ ลงไปบนร่างกายของยอดพธู จุดไหนสนใจเป็นพิเศษก็แวะทักทายนานหน่อย ก่อนจะกลับขึ้นไปมอบจูบให้ยอดพธูอีกครั้ง เขาจงใจบดเบียดสะโพกเข้าหาเธอ นั่นก็เพื่อกระตุ้นให้ยอ
“ผมก็รักกี้ คนดีของผม” ริโอยิ้มหน้าบาน ก่อนจะดึงยอดพธูเข้ามากอด เขาเคยได้ยินคนพูดว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ เมื่อก่อนเขาไม่รู้ความหมายของมัน แต่ทว่าเวลานี้เขาได้รู้และได้เข้าใจเป็นอย่างดี“คุณริโอ”“ครับ”“ปล่อยกี้” ยอดพธูดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดของริโอ สัมผัสจากเขายังคงทำให้เธอรู้สึกวาบหวามได้อย่างเคย “ไม่เอา”“อย่าทะลึ่งนะคะ ปล่อยกี้ก่อน”“ทำไม” เสียงแหบพร่าด้วยไฟปรารถนาของริโอดังขึ้นข้างๆ ใบหูเล็กๆ ของยอดพธู นั่นเพราะเขาต้องการเธอเหลือเกิน แต่ต้องข่มใจตัวเองไว้รอจนกว่าเธอจะพร้อมอย่างเต็มใจ ริโอไม่อยากหักหาญน้ำใจของยอดพธู ทั้งๆ ที่เธอได้ชื่อว่าเป็นเมีย “กี้ต้องไปให้นมริชา”“โอเคครับ ปล่อยก็ปล่อย” เหตุผลของยอดพธูไม่อาจทำให้ริโอแย้งได้จริงๆ “อีกครึ่งชั่วโมงกี้ก็น่าจะกลับมาแล้วค่ะ” พูดจบยอดพธูก็เดินจ้ำออกไปทันที ใบหน้าเห่อร้อนราวกับคนเป็นไข้ ที่เธอกล้าพูดทิ้งท้ายบอกให้ริโอรอเธอกลับมาจากให้นมลูกแบบนั้นส่วนริโอถึงกับเอามือทุบหมอนอิงหนักๆ อย่าดีใจที่ยอดพธูจะกลับมาหา ทำแบบนี้อยู่หลายนาทีเพราะขืนตะโกนออกไป ลูกได้ตื่นและเขาก็พลอยจะอดไปด้วย ‘ผู้ชายร้ายๆ ในสายตาทุกคนอาจกลายเป็นผู้ชายอบอุ่น
สองวันหลังจากนั้น ยอดพธูก็กลับมาที่บ้านของริโออีกครั้ง โดยครั้งนี้วรรณายังคงตามมาด้วย และยอดพธูก็ไม่ได้มาเพียงคนเดียว นั่นเพราะในอ้อมกอดของเธอมีลูกสาวตัวน้อยอยู่เมื่อมาถึงริโอก็พายอดพธูไปดูห้องนอนลูก ที่เขานั้นสั่งทำไว้เป็นพิเศษ ภายในห้องนอนถูกออกแบบเป็นอย่างดี รวมถึงมีของใช้ที่จำเป็นสำหรับคุณแม่อย่างยอดพธูทุกอย่างข้าวของหลายชิ้น อิริคเป็นคนจัดหาให้ โดยเฉพาะเสื้อผ้าที่คุณปู่ขยันซื้อมารอหลานคนนี้มากมาย จนถึงอายุห้าขวบเข้าไปแล้ว“ผมช่วย” สิ่งที่ริโออาสาเข้ามาช่วยนั่นคือการล้างขวดนมของ ริชา ซึ่งหลังจากนี้เขาจะยึดมาเป็นหน้าที่ของตัวเอง“กลับมาเหนื่อยๆ ไม่พักก่อนเหรอคะ” ยอดพธูเอ่ยถาม เพราะ ริโอพึ่งเข้าบ้านมาได้ไม่นานเท่านั้นเอง แม้จะอาบน้ำอาบท่ากินข้าวเย็นแล้ว แต่เขาก็ควรไปพักผ่อน“นี่แหละวิธีพักของผม วันนี้ลูกเป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นและห่วงใยดังขึ้นข้างๆ ยอดพธู โดยที่มือนั้นก็ยังขะมักเขม้นกับการล้างขวดนม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ริโอได้ทำ “งอแงเพราะท้องอืดนิดหน่อยค่ะ พอป้าวรรณเอามหาหิงค์ทาท้องให้ก็สบายตัวขึ้น พักนี้กินจุขึ้นด้วย ดูได้จากขวดนมที่ล้างแทบไม่ทัน” แค่ได้พ
ริชาลืมตาดูโลกใบนี้ครบหนึ่งเดือนแล้ว อิริครับขวัญหลานสาวคนแรกด้วยเงินสดและทองคำแท่ง ที่อาจตีมูลค่าไม่ได้ ส่วนริโอสิ่งที่เขานำมารับขวัญคือความรักและคำสัญญาว่าต่อจากนี้ไป เขาจะดูแลริชาและยอดพธูให้ดีที่สุดซึ่งเขาก็ได้พิสูจน์ตัวเองได้ในระดับหนึ่งเช่นกัน นั่นเพราะตั้งแต่ยอดพธูคลอดลูก ริโอก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่นี่ทั้งๆ ที่เจ้าบ้านนั้นยังไม่ได้อนุญาตด้วยซ้ำ งานทุกอย่างมาเฟียหนุ่มก็ทำที่นี่ แต่ก็มีกลับเข้ากรุงเทพฯ บ้างตอนมีประชุมสำคัญๆส่วนงานของยอดพธูก็รุ่ง ออเดอร์เข้ามาตลอดไม่มีหยุด จนริโอต้องส่งคนมาช่วย ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นเพราะคืออดีตพนักงานจากร้านเสื้อที่ถูกซาร่าไล่ออก แต่ทว่าริโอกลับช่วยหางานให้“น้ำตาล ทุกคนมาได้ยังไง” ยอดพธูเอ่ยทักทุกคนด้วยความดีใจ นั่นเพราะไม่คิดว่าจะได้กลับมาเจอกันอีก “คุณริโอส่งคนไปรับค่ะ” น้ำตาลเป็นคนเอ่ยตอบ แต่ทว่ากลับสร้างความฉงนให้ยอดพธู“คุณริโอส่งคนไปรับมาเหรอ”“ใช่ค่ะ...นี่ถ้าไม่ได้คุณริโอช่วยไว้ตอนถูกนางปีศาจซาร่าไล่ออกจากร้าน ป่านนี้พวกเราก็คงแย่เพราะไม่มีงานทำ” อรดีอดีตผู้จัดการร้านเอ่ยขึ้นอย่างอัดอั้น เพราะก่อนจะถูกไล่ออกนั้นเธอถูกซาร่าด่าทอสารพัด แถมยั
“สำนึกแล้วก็ดี เป็นพ่อคนแล้วอย่าทำตัวเหลวไหล”“ครับ” ริโอเอ่ยรับ เขารู้แล้วว่าความรักเป็นยังไง รวมถึงคำว่าครอบครัวด้วย นั่นยิ่งทำให้เขารักพ่อรวมไปถึงผู้เป็นแม่ที่จากไปมากขึ้นเช่นเดียวกัน เขาคงไม่ผิดใช่ไหมที่กลับมาเพื่อทวงความรักคืนจากผู้หญิงที่รักเขา เขาคงไม่ผิดใช่ไหมที่กลับมาเพื่อมอบความรักคืนให้เธอบ้าง เขาไม่ผิดที่จะรู้ใจตัวเองเอาตอนนี้ แม้จะโตจนอายุใกล้สี่สิบเข้าไปแล้วพึ่งมาสำนึกก็ตาม เฮ้อ...ดีเท่าไหร่ที่มันไม่สายเกินไปแต่จู่ๆ ขณะที่กำลังลุกขึ้นยืน ริโอก็ล้มตึงไปต่อหน้าต่อตาอิริค นั่นเพราะเขาฝืนใช้ร่างกายมาหลายวัน ถึงได้น็อคกลางอากาศไปแบบนี้ อิริคสั่งให้ลูกน้องรีบพาตัวริโอไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน ก่อนจะส่งข่าวให้ยอดพธูรู้“เป็นอะไรหนูกี้”“ขะ...คุณริโอล้มฟาดกับพื้นค่ะป้าวรรณ” น้ำเสียงของยอดพธูสั่นเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องกับริโอ และเมื่อได้รู้เธอกลับรู้สึกเป็นห่วงเขามากกว่าที่คิดไว้“ตายแล้ว เป็นอะไรมากไหนคะนั่น”“ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลแล้วค่ะ”“ป้าก็นึกอยู่เชียวว่าต้องป่วยเข้าให้สักวัน เพราะตั้งแต่มาคุณริโอก็แทบไม่พักเลย นอนก็ไม่นอน เอาแต่นั่งเฝ้าหนูกี้กับยัยหนูริชา” วร
ในขณะที่ริโอไม่อาจละสายตาจากใบหน้าเล็กๆ ของลูกได้เลย ตอนที่ริชาอยู่ในท้องยอดพธู ริโอไม่เคยมีโอกาสได้อ่านหนังสือนิทาน ร้องเพลง หรือพูดคุยกับแกอย่างที่คนเป็นพ่อควรจะทำ เขาจึงใช้โอกาสนี้ได้ทำความคุ้นเคย เพื่อให้ริชาจำเสียงพ่ออย่างเขาได้ หวังว่ามันจะไม่สายเกินไปผ่านไปเกือบชั่วโมง ริโอกับยอดพธูก็กลับออกไปจากหอผู้ป่วยทารกแรกเกิดระยะวิกฤต ขณะที่เดินอยู่นั้นจู่ๆ ทั้งคู่ก็เจอกับเมษ เพราะทันทีที่รู้ข่าวชายหนุ่มก็รีบตามมาที่โรงพยาบาล“ริโอ คุณกี้ เป็นยังไงกันบ้าง” นั่นคือประโยคคำถามที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง แม้จะแอบชอบยอดพธู แต่เมษก็ไม่อาจทำลายความเป็นเพื่อนที่มีต่อริโอเพื่อแย่งชิงเธอมาเป็นของตัวเองเช่นเดียวกัน“สบายดี ขอบใจมากที่นายมา” “เพื่อนกันยังไงก็ต้องมา ขืนไม่มาก็หมาสิ” คำพูดของเมษทำให้ ริโอยิ้มออกมา ส่วนยอดพธูก็ส่งยิ้มบางๆ ให้เมษเช่นกัน เวลานี้รูปร่างหลังคลอดของเธอดูไม่ต่างจากก่อนท้องเลยสักนิด เมษมีโอกาสได้เห็นริชาแม้จะเป็นการเห็นแบบมองผ่านกระจกที่มีหลายชั้นไปหน่อยก็ตาม แต่แค่นี้ก็รู้แล้วว่าริชาเป็นลูกใคร เพราะออกซะแล้วสำเนาถูกต้องทั้งพ่อทั้งแม่ขนาดนั้น เมื่อเยี่ยมยอดพธูกับริชาเสร็จแ