ความเร่าร้อนที่แสนคิดถึง 1

“ผมก็รักกี้ คนดีของผม” ริโอยิ้มหน้าบาน ก่อนจะดึงยอดพธูเข้ามากอด เขาเคยได้ยินคนพูดว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ เมื่อก่อนเขาไม่รู้ความหมายของมัน แต่ทว่าเวลานี้เขาได้รู้และได้เข้าใจเป็นอย่างดี

“คุณริโอ”

“ครับ”

“ปล่อยกี้” ยอดพธูดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดของริโอ สัมผัสจากเขายังคงทำให้เธอรู้สึกวาบหวามได้อย่างเคย 

“ไม่เอา”

“อย่าทะลึ่งนะคะ ปล่อยกี้ก่อน”

“ทำไม” เสียงแหบพร่าด้วยไฟปรารถนาของริโอดังขึ้นข้างๆ ใบหูเล็กๆ ของยอดพธู นั่นเพราะเขาต้องการเธอเหลือเกิน แต่ต้องข่มใจตัวเองไว้รอจนกว่าเธอจะพร้อมอย่างเต็มใจ ริโอไม่อยากหักหาญน้ำใจของยอดพธู ทั้งๆ ที่เธอได้ชื่อว่าเป็นเมีย 

“กี้ต้องไปให้นมริชา”

“โอเคครับ ปล่อยก็ปล่อย” เหตุผลของยอดพธูไม่อาจทำให้ริโอแย้งได้จริงๆ 

“อีกครึ่งชั่วโมงกี้ก็น่าจะกลับมาแล้วค่ะ” พูดจบยอดพธูก็เดินจ้ำออกไปทันที ใบหน้าเห่อร้อนราวกับคนเป็นไข้ ที่เธอกล้าพูดทิ้งท้ายบอกให้ริโอรอเธอกลับมาจากให้นมลูกแบบนั้น

ส่วนริโอถึงกับเอามือทุบหมอนอิงหนักๆ อย่าดีใจที่ยอดพธูจะกลับมาหา ทำแบบนี้อยู่หลายนาทีเพราะขืนตะโกนออกไป ลูกได้ตื่นและเขาก็พลอยจะอดไปด้วย  

 

 

 

‘ผู้ชายร้ายๆ ในสายตาทุกคน

อาจกลายเป็นผู้ชายอบอุ่นในสายตาของบางคน’

 

จู่ๆ ประโยคนี้ก็ย้อนเข้ามาในหัวของยอดพธู ริโอทำให้เธอเสียน้ำตาอยู่ก็หลายครั้ง เขาบั่นทอนความสุขไปจากชีวิตเธอก็หลายหน 

แม้จะไม่อยากอภัยให้กับสิ่งที่เขาได้สร้างไว้ แต่เพราะเขายอมเปลี่ยนแปลง และริโอคนใหม่ก็ดีกว่าคนเก่าอย่างเห็นได้ชัด เขาค่อยๆ ก่อความสุขขึ้นในหัวใจของเธอจนมันค่อยๆ ฟูกลับมา เขาทำให้ริชาเกิดมาบนโลกใบนี้ เขาคือสามีที่ดีคนหนึ่ง

“แม่...รักหนูนะริชา รักพ่อของหนูด้วย” ยอดพธูเกลี่ยแก้มนุ่มๆ ของริชา ที่เวลานี้กำลังเข้าเต้าอย่างมีความสุข เมื่อก่อนเธอจินตนาการไม่ออกว่าการได้เป็นแม่คนนั้นจะมีความสุขได้มากขนาดไหน

กระทั่งเวลานี้เธอได้รู้แล้ว ริชาเด็กหญิงตัวน้อยคือโลกทั้งใบของเธอก็ว่าได้ พอได้เป็นแม่ยอดพธูก็ยิ่งรักแม่ของตัวเองมากขึ้น และอยากที่จะสร้างครอบครัวให้สมบูรณ์

ยอดพธูให้นมริชาเสร็จก็เอาลูกเข้านอน แต่ทว่าจู่ๆ เธอก็ไม่กล้าที่จะเดินกลับมายังห้องนอนของตัวเธอเอง จึงอิดออดไม่ยอมเดิมไป นั่นเพราะรู้ว่าริโอรออยู่และรู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่จินตนาการยอดพธูก็ร้อนผ่าวไปทั้งตัวอีกครั้ง

แต่สุดท้ายเธอก็ค่อยๆ ก้าวเท้าตรงไปหาชายหนุ่ม พอมาถึงก็เห็นว่าริโอหลับ ยอดพธูส่ายหน้าให้ชายหนุ่ม แต่จู่ๆ เธอกลับถูกเขาคว้าข้อมือไว้แล้วดึงให้ลงไปนอนบนเตียงด้วยกัน 

“อุ้ย!”

“ทำไมมาช้า”

“กะ...ก็” ยอดพธูตะกุกตะกัก จึงถูกริโอลงโทษด้วยการหอมแก้มหนักๆ ไฟเสียหลายฟอด 

“ชื่นใจ” 

“แกล้งหลับเหรอคะ” คนถูกแกล้งออกแรงผลักริโอให้ออกห่าง

“ใครแกล้ง ผมแค่พักสายตา” ริโอยิ้มเจ้าเล่ห์นัก และจู่ๆ บทสนทนาของทั้งคู่ก็หยุดลง ก่อนที่ริโอจะมอบจูบให้ยอดพธู นี่เป็นจูบแรกของทั้งคู่ในรอบหลายๆ เดือนก็ว่าได้

ความอบอุ่น วาบหวามเกิดขึ้นทันที จูบจากริโอยังคงทำให้ยอดพธูหวั่นไหว ยิ่งเขาโหยหาเธอมากเท่าไหร่จูบก็ยิ่งเร่าร้อนขึ้นมากเท่านั้น ไม่เว้นแม้แต่ยอดพธูที่จูบตอบริโอไปอย่างเร่าร้อนเช่นเดียวกัน

ผ่านไปหลายนาทีก่อนที่ริโอถอนจูบออกจากปากอิ่มของยอดพธูอย่างอ้อยอิ่ง ในขณะที่มือหนานั้นยังคงลูบไล้ร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง ทั้งคู่สบตากันและกันก่อนที่ริโอจะมอบจูบให้ยอดพธูอีกครั้ง โดยครั้งนี้ชายหนุ่มจูบเธอมาตั้งแต่ใบหน้าสวย ลำคอลงไปยังหน้าอกที่ถูกมือหนาบีบคลึงตลอดเวลา

“อะ....อาาา” ยอดพธูไม่อาจปิดกั้นเสียงครางกระเส่าของตัวเธอได้อีกต่อไป ส่วนริโอนั้นก็ยังคงเฝ้าสัมผัสคนรัก ยิ่งจังหวะที่เขาวกกลับไปขบเม้มติ่งหูเล็กๆ ของยอดพธู ก็ทำเอาเธอขนลุกซู่ ร่างกายตื่นตัวจนรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด

และเพราะห่างเหินกิจกรรมเข้าจังหวะแบบนี้มานานหลายเดือน ทำให้ไฟปรารถนาของทั้งคู่ถูกจุดขึ้นได้ไวกว่าปกติ ชุดนอนตัวโคร่งของยอดพธูถูกชายหนุ่มถอดออกไปให้มันพ้นจากตัวเธออย่างง่ายดาย ระหว่างนั้นริโอก็จัดการเสื้อผ้าบนตัวด้วย ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นทั้งคู่ก็เปลือยเปล่า