ผู้ชายร้ายๆ ในสายตาทุกคน 2

“ค่ะ” เอ่ยรับคำเสร็จวรรณาก็เดินออกไปจากห้องทำงานของยอดพธูทันที สีหน้าของวรรณานั้นดูเป็นกังวล แต่ก็มั่นใจว่ายอดพธูจะจัดการเรื่องนี้ได้เหมือนที่ผ่านๆ มา

จะว่าไปตั้งแต่แรกที่เธอเห็นเจ้านายอย่างริโอพายอดพธูเข้ามาอยู่ที่บ้าน ก็สบประมาทไปว่าผู้หญิงเรียบร้อยๆ อย่างยอดพธูคงเอาริโอไม่อยู่ รวมถึงอยู่ที่นี่ได้ไม่นานแน่ อย่างมากก็หนึ่งเดือน เพราะเจ้านายเธอนั้นเจ้าชู้มากถึงมากที่สุด

แต่ที่ไหนได้ยอดพธูกลับมีดี เพราะสามารถใช้ความดี ความจริงใจเอาชนะใจเจ้านายเธอได้รวมไปถึงทุกคนในบ้านก็เห็นพ้องว่ายอดพธูนั้นคือว่าที่นายหญิงของริโอ

ริโออาจรักยอดพธูไม่น้อยหรือไม่ก็เห็นแล้วว่านี่คือผู้หญิงที่จะมาอยู่เคียงข้าง เพราะไม่อย่างนั้นริโอคงไม่ยอมให้ยอดพธูเข้ามาอยู่ที่นี่ ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน 

แต่เมื่อยอดพธูอยู่ได้ ผู้หญิงทุกคนของริโอก็อยากเข้ามาอยู่เช่นเดียวกับยอดพธู ซึ่งริโอนั้นก็ไม่เคยอนุญาตให้ใคร แม้ผู้หญิงพวกนั้นจะอ้อนวอนหรือทำทุกทางแล้วก็ตาม ในเมื่อเข้ามาอยู่ไม่ได้ผู้หญิงพวกนั้นจึงเปลี่ยนแผน เป็นการทำทุกอย่างเพื่อให้ยอดพธูเป็นฝ่ายไปจากที่นี่เสียเอง 

“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจดังมาจากยอดพธู เพราะไม่คิดว่าริโอจะเจ้าชู้ได้ถึงขนาดนี้ แต่เธอจะหึงหวงจนออกหน้าออกตาไม่ได้ เพราะถึงแม้เธอจะได้อยู่บ้านหลังเดียวกับเขา แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานกันตามกฎหมาย เวลานี้เธอกับเขาก็เป็นเพียงแค่สามีภรรยาทางพฤตินัยกันเท่านั้น

ระยะเวลาเกือบหกเดือนมานี้ เธอยอมรับว่ามีความสุขในทุกๆ วัน แม้บางวันจะมีเหตุการณ์คอยบั่นทอนความสุขที่ว่าไปบ้างก็ตาม ซึ่งเหตุการณ์ที่ว่าก็เช่นสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อจากนี้ ยอดพธูสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้า แล้วจากนั้นก็ออกไปพบแขก

และทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้าไปยังห้องรับแขก ยอดพธูก็ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งรออยู่แล้ว เธอสวยและเซ็กซี่มาก พร้อมกับฉีดพรหมน้ำหอมจนหอมฟุ้งไปทั้งห้องก็ว่าได้ 

“สวัสดีค่ะคุณกี้” ประโยคที่เอ่ยทักทายทั้งๆ ที่ยังไม่ได้แนะนำตัวไม่ได้ทำให้ยอดพธูรู้สึกแปลกใจอีกตามเคย เพราะนี่ไม่ใช่...คนแรก

ทุกคนที่มาหาเธอ เหมือนจะรู้จักเธอเป็นอย่างดีทั้งนั้น แรกๆ ยอดพธูไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้แต่ประสบการณ์ก็ค่อยๆ สอนเธอให้รับมือ 

การเป็นผู้หญิงของริโอไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งผู้หญิงที่เขาให้เข้ามาอยู่ในบ้านด้วยแล้วก็ยิ่งไม่ง่าย เพราะดูเหมือนผู้หญิงทุกคนอยากมาอยู่ เธอถอดใจไปหลายครั้งเพราะไม่อยากเจอกับเหตุการณ์อย่างในตอนนี้

“สวัสดีค่ะคุณ...”

“ฉันชื่อไพลินค่ะ เป็นคนรักของคุณริโอ”

“อ๋อ...”

“นี่คุณไม่ตกใจเลยหรือไงที่รู้ว่าฉันเป็นใคร” สีหน้าของไพลินเวลานี้ดูเหมือนจะตกใจมากกว่ายอดพธูเสียด้วยซ้ำ 

“นิดหน่อยค่ะ”

“แค่นิดหน่อยเองนะเหรอ” นั่นเพราะไพลินตั้งใจมาที่นี่ ก็เพื่อทำทุกอย่างให้ยอดพธูเจ็บช้ำน้ำใจ ทำให้เธอรู้ว่าริโอไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น

“ค่ะ” เมื่อยอดพธูเอ่ยรับจบ ไพลินก็ถือจังหวะนั้นไล้สายตามองยอดพธูมาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็ว่าได้ สายตาของไพลินดูเหยียดหยาม แม้จะยอมรับว่ายอดพธูเป็นคนสวยคนหนึ่ง ตัวเล็กบอบบางผิวก็ขาว ขาวกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ 

แต่ไพลินก็หาข้อมาติเพื่อส่งตัวเองให้ดูเหมาะสมกับริโอจนได้ เพราะในสายตาเธอมองว่ายอดพธูนั้นไม่ใช่ผู้หญิงสวยจัดหรือเซ็กซี่อะไร การแต่งตัวก็งั้นๆ คิดแล้วก็ไม่เข้าใจริโอ ว่าทำไมเขาถึงได้ยอมให้ผู้หญิงอย่างยอดพธูเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้

ทั้งๆ ที่มีผู้หญิงอีกมากมายอยู่รอบๆ ตัวเขาซะขนาดนั้น แถมผู้หญิงแต่ละคนก็เหมือนจะดีกว่าสวยกว่าแซบกว่ายอดพธูเป็นไหนๆ หรือผู้หญิงตรงหน้าเธอจะมีอะไรดีกว่าหน้าตาอย่างนั้นเหรอ ริโอถึงได้ให้เข้ามาอยู่ที่นี่ แถมยังกำชับไม่ให้ใครก็ตามมากวนใจอีก 

“มิน่า ก่อนหน้านี้ฉันถึงได้ยินใครๆ พูดว่าคุณคือแม่พระ”

“เชิญคุณไพลินนั่งก่อน เพราะดูท่าแล้วคุณคงมีธุระจะคุยกับฉันยาว” ยอดพธูผายมือเชื้อเชิญแขก ในขณะที่เธอเองก็หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาเช่นกัน 

หกเดือนมานี้เธอพบเจอคนอย่างไพลินไม่ต่ำว่าห้าคนแล้วมั้ง แต่ละคนต่างมาที่นี่เพื่อประกาศว่าเป็นคนโปรดของริโอด้วยกันทั้งนั้น ที่ตรงนี้คือที่ที่ริโอเรียกว่าบ้าน ที่ที่เขายอมให้เธอเข้ามาอยู่ทั้งๆ ที่เธอขอไปอยู่ที่อื่น และเพราะเธออยู่ที่นี่จึงมักจะถูกทดสอบความอดทนอยู่เนืองๆ 

ยอดพธูไม่ได้เป็นผู้หญิงใจกว้างราวมหาสมุทรหรือเย็นชาเป็นน้ำแข็งขั้วโลก เธอเจ็บปวดกับความเจ้าชู้ของริโอ เจ็บปวดกับความมักมากของผู้ชาย หากรู้ว่าเธอต้องมาพบเจอเรื่องเช่นนี้ เธอจะไม่มีวันใจอ่อนหลงรักและยอมเป็นของเขา 

แต่เพราะรักคำเดียว...เพราะคำว่ารักทำให้เธออดทนทั้งๆ ที่เธอไม่ควรต้องมาอดทนกับเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำไป มีหลายครั้งที่เธออยากออกไปจากชีวิตริโอ แต่สุดท้ายกลับทำไม่ได้ 

“ก็อย่างที่ฉันบอกไปเมื่อกี้ ว่าฉันเป็นอะไรกับคุณริโอ” ไพลินไม่วายวกกลับมาตอกย้ำถึงเรื่องนี้ นั่นเพราะเธอมีสิทธิ์ที่จะพูดหรือมาแสดงตัว ในเมื่อริโอยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับยอดพธู รวมไปถึงแต่งงานกับเธอเสียหน่อย 

“ค่ะ...เรื่องนั้นฉันทราบแล้ว ว่าแต่จุดประสงค์ที่คุณไพลินมาหาฉันถึงที่นี่ เพื่อจะบอกเรื่องแค่นี้นะเหรอคะ”

“ฉันจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่...วันนี้”

“คุณริโออนุญาตแล้วใช่ไหม” ยอดพธูเอ่ยถามนิ่งๆ ไม่ได้แสดงท่าทีตกอกตกใจใดๆ อย่างเคย แม้ในใจนั้นกำลังถูกบีบจนแทบจะหายใจไม่ออกก็ตาม 

“ฉันยังไม่ได้บอก แต่เดี๋ยวคุณริโอกลับมาเจอก็คงรู้เองแหละ”