ไม่ได้ท้องใช่ไหม

“ไว้พรุ่งนี้ผมจะแวะมาเยี่ยมใหม่”

“ค่ะ” วรรณาพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกไปส่งเมษ ซึ่งชายหนุ่มนั้นดูจะไม่อยากกลับสักเท่าไหร่ เพราะเห็นชะเง้อชะแง้เข้าไปในบ้านหลายต่อหลายครั้ง นี่ถ้าพุ่งขึ้นไปชั้นสองได้คงทำไปนานแล้ว

และจังหวะที่เมษกำลังจะเปิดประตูรถ รถของริโอก็แล่นเข้ามาจอดเทียบเช่นกัน เมื่อลงจากรถทั้งคู่ก็ทักทายกันอย่างสนิทสนม

“เฮ้! เมษ กลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไหร่” ริโอเอ่ยถาม เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนเมษไปดูงานที่ญี่ปุ่นนั่นเอง ไม่คิดว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้

ครอบครัวของเมษทำธุรกิจส่งออก จึงเดินทางไปทางประเทศเพื่อขยายไลน์ธุรกิจบ่อยๆ เห็นว่าระยะหลังๆ มานี้ ญี่ปุ่นค่อนข้างเป็นตลาดที่น่าสนใจ 

“เมื่อวาน พอดีแวะเอาของฝากมาให้”

“ขอบใจมากเพื่อน แล้วนี่ทำไมรีบกลับ กินข้าวเย็นกันก่อนสิ”

“ได้” เมษเอ่ยรับอย่างไม่ลังเล นั่นเพราะเขาอยากพบยอดพธู อยากถามว่าเธอไม่สบายดีขึ้นแล้วหรือยัง แต่ทว่าเย็นวันนั้นเขากลับนั่งกินข้าวกับริโอแค่สองคนเท่านั้น 

“เมื่อไหร่นายจะแต่งงาน”

“กับใคร” เสียงทุ้มของริโอเอ่ยถามขึ้น พร้อมสีหน้าดูฉงนไม่น้อยที่ได้ยินเมษถามคำถามนี้ขึ้น 

“คุณกี้ไง”

“ยังไม่ได้คิด”

“ทำไมหรือว่านายไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับคุณกี้” เมษพยายามข่มอารมณ์ แม้จะรู้อยู่แล้วว่าคนอย่างริโอนั้นจริงใจกับผู้หญิงยาก ส่วนมากเห็นเป็นเพียงแค่ของเล่นเท่านั้นเอง

แต่ละคนจะช้าหรือเร็ว ก็ล้วนขึ้นอยู่กับตัวของผู้หญิงเองด้วย ถ้าใจเร็วมือไวเอาแต่ใจก็มาเร็วไปเร็ว แต่ถ้านิ่งๆ แบบยอดพธูก็นานหน่อย ซึ่งดูเหมือนยอดพธูจะทำลายสถิติผู้หญิงคนก่อนๆ ของริโอเสียราบคาบ เพราะเธอสามารถอยู่กับเขาได้เกินสามเดือน 

“ก็ทำนองนั้น”

“ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือไง” เมษไม่เคยออกตัวแทนผู้หญิงคนไหนมาก่อน ยกเว้นยอดพธู

“ไม่นี่...นั่นเพราะฉันไม่ได้บอกว่าจะแต่งงานกับเธอตั้งแต่แรกแล้ว อีกอย่างนายก็รู้นี่ฉันยังไม่อยากแต่งงาน ยังไม่พร้อมจะผูกมัดตัวเองไว้ที่ผู้หญิงแค่คนเดียว ชีวิตฉันยังมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำอีกตั้งเยอะ”

“แล้วการแต่งงานมันทำให้ชีวิตนายหมดสนุกยังไง ไหนเล่ามาให้ฟังหน่อย”

“เล่าสามวันก็คงไม่จบ เอาเป็นว่าฉันยังไม่แต่งงานในเร็วๆ วันนี้ โอเค้ แล้วนายละ เมื่อไหร่จะแต่งงาน” ริโอตัดบทเพราะไม่อยากคุยเรื่องนี้ ก่อนจะถามย้อนมาที่เมษบ้าง 

“รออยู่เหมือนกัน”

“รอใคร” สีหน้าของริโอเต็มไปด้วยความสงสัย ผู้ชายเพอร์เฟค อย่างเมษจำเป็นต้องรอผู้หญิงคนไหนด้วยอย่างนั้นเหรอ 

“รอผู้หญิงคนนั้น รอให้เขาพร้อมจะเปิดใจเพื่อรับฉัน”

“นี่พูดเหมือนไปหลงรักผู้หญิงที่ไหนอยู่”

“อืม” เมษเอ่ยรับในคอ แต่คำตอบนั้นก็มากพอที่จะยืนยันถึงความจริงจัง เสียจนริโออยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร 

“ใคร”

“นายอย่ารู้เลย”

“อะไรวะ เปิดมาซะอยากให้รู้”

“ไม่ใกล้ไม่ไกลตัวหรอกนา” เอ่ยจบเมษก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม 

“ถ้านายแต่งงานเมื่อไหร่ ฉันเปย์ค่าผ่านประตูไม่อั้น”

“พูดแล้วนะ”

“เออ...คนอย่างริโอ พูดคำไหนคำนั้น”

“งั้นชนแก้ว”

“ชน” ริโอยื่นแก้วเหล้าไปชนกับแก้วของเมษเสียงดังแกร๊ง จากนั้นทั้งคู่ก็ดื่มเหล้าในแก้วจนหมด โดยมีคนสนิทของริโอคอยชงเหล้าให้ไม่ได้ขาด 

ทั้งคู่นั่งคุยกันไปพร้อมกับดื่มเหล้าไปด้วย เวลาช่างผ่านไปเร็วเพราะเผลอแป๊บเดียวก็เลยเที่ยงคืนเสียแล้ว เมษขอตัวกลับโดยเรียกคนขับรถให้ขับรถอีกคันมารับ เพราะขืนดันทุรังขับออกไปตอนนี้มีหวังถูกตำรวจเรียกให้เป่าแอลกอฮอล์แน่นอน เมาไม่ขับ น่าจะดีที่สุด

ส่วนริโอนั้นเมื่อส่งเมษเสร็จ ก็รีบเดินขึ้นไปยังห้องนอนของยอดพธู เพราะรู้จากวรรณาตั้งแต่กลับมาแล้วว่าเธอนั้นไม่ค่อยสบาย แต่เพราะเมษอยู่จึงทำเป็นไม่สนใจ

ไฟในห้องนอนของยอดพธูถูกปิดไปแล้ว เหลือไว้เพียงแค่ไฟตรงหัวเตียงเท่านั้น แต่เพราะอาการไม่สบาย ทำให้ยอดพธูยังหลับไม่สนิท จึงรู้ตัวทันทีที่ริโอนั้นหย่อนตัวลงนั่งบนเตียง เพราะมันยวบลงไปแถมกลิ่นเฉพาะตัวของชายหนุ่มก็โชยมาแตะจมูกออกขนาดนี้ 

“คุณริโอ” ยอดพธูรู้สึกตัวพร้อมเปลี่ยนมานั่งมองหน้าริโอท่ามกลางความสลัวทันที 

“ป้าวรรณบอกเธอไม่ค่อยสบาย”

“ค่ะ”

“เป็นอะไร”

“บ้านหมุนนิดหน่อยค่ะ”

“ไม่ได้ท้องใช่ไหม” คำถามนี้มันช่างเสียดแทงความรู้สึกของยอดพธูบอกไม่ถูก 

“ตรวจแล้วกี้ไม่ได้ท้องค่ะ”

“ลุกไหวหรือเปล่า”

“ไหวค่ะ”