06.00 น.
“อื้อออ เช้าแล้วเหรอเนี้ย แต่วันนี้วันหยุดนี่นา” ยาหยีตื่นแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียง บิดขี้กียจเล็กน้อย จากนั้นเดินไปเปิดผ้าม่านที่หน้าต่าง มองลงไปเห็นสวนดอกไม้สีสันน่ารัก แถมมีศาลาและโต๊ะให้นั่งจิบกาแฟและอ่านหนังสือด้วย
“ว้าว สวยจัง แบบนี้มันทางเราเลยนี่ รีบอาบน้ำดีกว่าจะได้ลงไปสำรวจสักหน่อย”
ใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวสามสิบนาที เมื่อยาหยีเลือกชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวลายดอกเดซี่ ดีเทลน่ารักๆ แบบสาวหวานซ่อนเปรี้ยวชุดยาวถึงข้อเท้า ผ้าพริ้วๆ สบายๆ ที่เข้ากันกับสวนดอกไม้แล้วจึงเดินลงมาด้านล่าง
“สวัสดีครับคุณยาหยี ผมแก๊ปค้าบ คุณวิลล์ให้ผมมาดูแลคุณยาหยี หากต้องการอะไรบอกผมได้เลยค้าบ”
แก๊ปพูดพลางเกาที่ท้ายทอยเล็กน้อยอย่างคนเขินสาว ไม่คิดว่านายหญิงของเขาจะสวยน่ารักขนาดนี้
แก๊ป เป็นเด็กหนุ่มอายุสิบเก้าปี ฉะนั้นจะยังมีความซุกซนขี้เล่นแบบเด็กผู้ชาย อายุไม่ห่างกันมาก เห็นแบบนี้ยาหยีก็ลดความตึงเครียดไปนิดนึง อย่างน้อยๆ ก็มีคนคุยเล่นได้บ้าง เพราะนอกจากเด็กคนนี้ ที่เหลือ..มีแต่คนหน้าโหดๆ ทำหน้านิ่งๆ กันทั้งนั้น แต่ก็มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้นเลยนะ ไม่รู้ว่าที่นี้เขาคัดคนที่หน้าตาด้วยหรือเปล่า ถ้านัตตี้กับนาบีมาเห็นนะ ต้องกรี๊ดแน่ๆ พวกนั้นน่ะเหรอ แพ้พ่ายกับผู้ชายหล่อเป็นที่สุด
“งั้น…หยีรบกวนขอกาแฟแก้วนึงได้ไหมคะ”
“ได้ครับผมคุณยาหยี” สวย สวยมาก สวยวัวตายควายล้ม นายของเขาตาถึงสุดๆ
ฉันนั่งรอได้สักพักก็มีกาแฟมาเสิร์ฟ พร้อมกับบานอฟฟี่ที่หน้าตาน่าทานแบบมากๆ คาราเมลเน้นๆ ฮื้อออ ของโปรดอ่า
“หื้มมม ซื้อมาเหรอแก๊ป น่าทานจัง”
“ป้าแจ่มกับป้าจันทร์ทำฮะ เนี้ย! คุณวิลล์ ให้ป้าแจ่มกับป้าจันทร์เรียนทำขนมแล้วเค้กต่างๆ รอคุณยาหยีเลยนะฮะ”
“อะไรนะคะ เรียนทำขนมรอหยีเนี้ยนะ”
“ใช่ฮะ คุณวิลล์รู้หมดเลยนะฮะ ว่าคุณยาหยีชอบทานอะไร ชอบทำอะไรบ้าง สวนนี่ก็เหมือนกันนะฮะ แต่ก่อนไม่มีหรอก เป็นสนามหญ้าโล่งๆ แต่พอคุณยาหยีมาอยู่ด้วย นายสั่งให้คนมาลงพวกต้นไม้สวยๆ เยอะเลยครับ ทุกอย่างน่าจะเสร็จประมาณสัปดาห์หน้า”
ฉันรู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่แก๊ปบอกมากๆ ในเมื่อฉันที่มาอยู่ตรงนี้ ฉันมาอยู่ในฐานะตัวประกันบ้าบออะไรนั่น แต่กับสิ่งที่แก๊ปพูด มันไม่ใช่เลยสักนิด ทำไมถึงรู้ว่าฉันชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร น่าแปลก แต่ก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจก่อน ค่อยหาคำตอบทีหลังแล้วกัน
“โอเค หยีเข้าใจแล้ว งั้นนายก็ตามสบายเลยนะ หยีจะอ่านนิยายในมือถือสักหน่อย”
“‘งั้นคุณยาหยีเก็บเครื่องสื่อสารนี้ไว้นะครับ ระหว่างที่อยู่ที่เพนต์เฮ้าส์ถ้าคุณหยีต้องการใช้งานผม กดปุ่มตรงกลางได้เลยนะฮะ”
แก๊ปส่งส่งเครื่องสีเหลี่ยมเล็กๆ ไว้ให้ยาหยี หากยาหยีกดปุ่มเรียก มันจะไปสั่นแจ้งเตือนอีกเครื่องของแก๊ป และสามารถพูดสื่อสารได้ด้วย
“โอเคค่ะ” ยาหยียิ้มตอบรับและรับเครื่องมือสื่อสารนั้นมา
แดดตอนเจ็ดโมงเช้านี่มันดีจังเลยแฮะ กาแฟหอมๆ กับบานอฟฟี่หวานๆ ยาหยีถ่ายรูปอัพลงสตอรี่ หลังจากนั้นก็ฟาดเรียบลงท้อง
“คุณหนูยาหยีคะ”
“คะ… ป้าแจ่ม” ยาหยีเงยหน้าจากหนังสือที่อ่านอยู่
“คุณวิลล์ให้มาตามไปทานอาหารเช้าค่ะ เชิญเข้าข้างในบ้านนะคะ อีกสักพักแดดคงจะร้อนแล้ว เดี๋ยวผิวจะเสียหมดค่ะ”
“หยีไม่ทานแล้วได้ไหมคะ หยีอิ่มกาแฟกับบานอฟฟี่แล้วอ่าค่ะ”
“เอางั้นเหรอคะ งั้นเดี๋ยวป้าไปบอกคุณวิลล์ให้นะคะ”
“ขอบคุณค่ะป้าแจ่ม”
16.00 น.
ครืด ครืด เสียงสั่นเครื่องมือสื่อสารเฉพาะกิจของแก๊ปดังขึ้น
“ครับ คุณยาหยี”
“หยีจะกลับคอนโดค่ะ ฝากบอกคุณๆ ของแก๊ปด้วยนะ”
“เดี๋ยวแก๊ปขับรถให้ครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หยีไปแป๊บเดียว แค่ไปเอาของเอง”
“ให้แก๊ปขับรถให้เถอะนะครับ แก๊ปยังไม่อยากหัวหลุดออกจากบ่าฮะ”
“เจ้านายแก๊ปนี่โหดเหมือน หมะ… ”
“อย่าครับ! คุณยาหยีอย่าพูดออกมา”
บทสนทนาที่คุยกันผ่านเครื่องมือสื่อสาร แน่นอนว่ามาเฟียหนุ่มได้ยินทุกอย่าง
“หึ ยัยตัวแสบ กล้าบอกว่าเขาโหดเหมือนหมาเหรอ”
แววตาท้าทายปรากฎเพียงครู่เดียว ไม่เคยมีใครกล้าลบคมเขาขนาดนี้ เห็นทีต้องสั่งสอนกันหน่อย ก่อนที่จะคิดอะไรพิเรนทร์ออกมา แล้วยกยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ
ยาหยีกลับจากคอนโดมายังเพนต์เฮ้าส์ ในมือมีของพะรุงพะรัง ไอแพด โน็ตบุ๊ค และตุ๊กตาขนาดกลางอีก 3 ตัว เธอรู้สึกว่าเตียงนอนมันกว้างเกินไป และเธอก็เป็นคนที่ติดตุ๊กตามากๆ จึงเลือกที่จะกลับคอนโดเพื่อไปเอาตุ๊กตามานอนด้วย
19.00น.
อาหารมื้อเย็นที่ทานตอนค่ำ มีเพียงมาเฟียหนุ่มและยาหยีเท่านั้นที่นั่งรับประทานอาหารกันอย่างเงียบๆ จนกระทั่งทั้งคู่ทานข้าวเสร็จ
“พรุ่งนี้เตรียมตัวให้พร้อม” วิลล์
“หื้ม หยีเหรอคะ” พูดพลางเอาชี้หาตัวเอง ให้ถามให้แน่ใจใจว่าพูดกับเธอหรือเปล่า
“ใช่”
“เตรียมทำไมคะ”
“ไปออกงานกับพี่ ป้าแจ่ม ป้าจันทร์ ผมฝากดูแลด้วยครับ”
“ได้ค่ะ / ได้ค่ะ” แม่บ้านสองคนตอบรับโดยพร้อมเพรียงกัน
วันต่อมา @ โรงแรมระดับหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง
เพียงแค่ยาหยีและวิลล์ก้าวขาลงจากรถคันหรู ก็สามารถเรียกสายตาของคนที่อยู่หน้างานได้เป็นอย่างดี ยาหยีลูกสาวมหาเศรษฐีที่มีรูปลักษณ์ภายนอกสวยสะกดสายตา เป็นผู้หญิงที่มีผู้ชายหมายปองและมีสเน่ห์ต่อใจผู้ชายมานักต่อนัก แน่นอนว่ายาหยีไม่ใช่แค่คนสวยธรรมดา พ่อแม่ของเธอเป็นที่รู้จักกันดีในวงธุรกิจ ถึงแม้ยาหยีจะไม่ค่อยไปออกงานกับพ่อและแม่ แต่ทุกคนก็รู้ว่าใครคือลูกสาวของพวกท่าน เรียกได้ว่าดีกรีครบ ส่วนอีกคนก็เช่นกันมาเฟียหนุ่มในคราบนักธุรกิจหน้าใหม่ไฟแรง ที่บอกว่าหน้าใหม่เพราะเพิ่งรับช่วงต่อจากแด๊ดดี๊ของเขาให้กลับมาดูแลธุรกิจที่ประเทศไทย จึงเป็นกระแสโด่งดังและเป็นที่รู้จักในแวดวงสังคมคนไฮโซในช่วงนี้
“ยาหยี ควงแขนพี่”
(-_-) … ยาหยีทำหน้าตาเบื่อหน่าย เพราะไม่ชอบออกงานสังคมอะไรแบบนี้
“ยา-หยี” วิลล์เรียกอย่างเน้นคำ เมื่อยาหยีไม่หือไม่อือใดๆ นั่งหน้าบูดตลอดทางเพราะโดนบังคับมาออกงาน ซึ่งเป็นอะไรที่ยาหยีไม่ชอบ และเลี่ยงการออกงานสังคมกับคุณพ่อคุณแม่อยู่บ่อยครั้งเพราะไม่อยากเป็นที่จับตามอง แต่ไม่สามารถเลี่ยงได้เพราะคุณพ่อคุณของเธอก็มีชื่อเสียงในวงการธุรกิจ
ยาหยีได้แต่ถอนหายใจหนักๆ แล้วควงแขนคนพี่ตามที่ต้องการ วิลล์จึงยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ
เมื่อทั้งคู่เดินเข้าไปด้านใน กล้องก็จับภาพรัวๆ ประหนึ่งถ่ายรูปคู่รักดาราคนดัง
“สวัสดีครับ คุณวิลล์ เป็นเกียรติมากเลยนะครับที่มาร่วมงาน”
“ผมต้องมาอยู่แล้วครับ”
“ไม่ยักกะรู้นะครับ ว่าคุณยาหยีลูกสาวของคุณ’กองพล’จะมางานนี้ด้วย” “ครับ” น้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชาขึ้น เพราะไม่ชอบสายตาที่ศักดามองว่าที่เมียเด็กของเขา “อ้อ…ครับ งั้นคุณวิลล์กับคุณยาหยีนี่คงจะมีแพลนทำธุรกิจร่วมกันสินะครับ” “เธอมาในฐานะว่าที่คู่หมั้นของผมครับ”“...”
"นะ นี่คุณ..." ยาหยีดึงปลายแขนเสื้อแล้วกระซิบพูดเบาๆ เพื่อเป็นการทักท้วง
“อ้าว แล้วลูกสาวผมละครับ แบบนี้ แก้วตา ก็น้อยใจแย่ละสิ” ศักดาเย้าแหย่ เพราะก่อนหน้านี้ที่ไปขอเจรจาเรื่องธุรกิจ เขาประเคนลูกสาวให้กับวิลล์ ซึ่งด้วยลูกสาวของเขาเองก็ดูท่าทางว่าถูกใจวิลล์ไม่น้อย ศักดาก็ผลักดันให้ลูกสาวเข้าหาวิลล์เพื่อผลพลอยได้ทางธุรกิจ แน่นอนว่าถ้าได้เกี่ยวดองกัน เขาคงได้ผลประโยชน์มากมายแน่นอน
“เท่าที่จำได้ ผมไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับลูกสาวของคุณศักดานะครับ อ้อ… เมื่อวันก่อน… ผมยังเห็นแก้วตาลูกสาวคุณศักดาเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้ชายอยู่เลยนี่”
“...” ศึกดานึกโมโหในใจ ที่โดนมาเฟียหนุ่มฉีกหน้าเป็นเสี่ยงๆ
“แล้วก็อย่าพูดอะไรที่ไม่ให้เกียรติว่าที่คู่หมั้นของผมอีก ถ้ายังอยากเก็บหุ้นที่มีอยู่น้อยนิดไว้ประทังชีวิต”
พูดจบวิลล์ก็พายาหยีออกจากจุดนั้นทันที เขาเจอมาบ่อย พวกที่ชอบเอาลูกสาวมาประเคนให้เพื่อแลกกับผลประโยชน์ทางธุรกิจ แน่นอนว่านั่นมันไม่ใช่นิสัยของเขา เขาไม่ใช่คนดี แต่เรื่องแบบนี้ไม่เคยอยู่ในหัวสมองของเขาเลย เขารังเกียจผู้หญิงที่ทำท่าทางอยากได้เขาจนตัวสั่น เขามันผู้ชายประเภทหวงตัว ไม่เคยมีใครได้สัมผัสเขาเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งผู้หญิงที่เข้าหาเขาก็รู้ดี เพราะส่วนใหญ่มักจะโดนตอกกลับแบบชาจนไม่กล้าไม่วอแวอีกเลยก็มี
“นี่คุณ คุณไปพูดแบบนี้ได้ไง”“เรียกพี่”“...” “จากนี้ไปให้เรียกพี่ ว่าพี่ อย่าต้องให้บอกเป็นครั้งที่สาม”“แล้ว คะ คุณ เอ่อ พี่วิลล์ ไปพูดแบบนั้นได้ยังไง หยีไม่ได้เป็นอะไรกับพี่สักหน่อย”“ทำไม กลัวเสียหายเหรอ”“ถึงไม่ได้กลัวเสียหาย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องจริงนี่คะ”“งั้น… ก็ตกลงเป็นแฟนกับพี่สิ มันจะได้กลายเป็นเรื่องจริง”“...” หลังจากฟังประโยคนั้นไป แก้มทั้งสองข้างก็รู้สึกร้อนวูบวาบ และค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ จะบอกว่ารู้สึกเขิน มันก็ใช่ แต่…ฉันมาในฐานะตัวประกันนี่ หรือเขาจะสมองกลับ แล้วตอนนี้มาป่าวประกาศว่าฉันกับเขาเป็นคู่หมั้นกัน“พี่เมายากันยุงหรือไง จับหยีมาเป็นตัวประกันนะ เผื่อพี่จะลืม”“หึ รู้อะไรไหม … เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะปฎิเสธอะไรจากพี่ทั้งนั้น แล้วประโยคนี้อย่าให้พี่ต้องพูดเป็นครั้งที่สาม”โอเคฉันโดนหมายหัวไปสองเรื่องละ“หยี หิวแล้วค่ะ ขอตัวไปโซนอาหารก่อนนะคะ” พูดจบก็รีบสาวเท้าออกมาอย่างไว จนขาเกี่ยวและสะดุดกับขอบกระโปรงชุดเดรสยาวของตัวเอง“ว๊ายยย”พรึบ!!!“เป็นอะไรไหมครับ เจ็บตรงไหนหรือป่าว”“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” ยาหยีกำลังจะเดินออกไปหลังจากที่เอ่ยขอบคุณ“เดี๋ยวก่อนสิ
@เพนท์เฮ้าส์หรู เมื่อเดินทางมาถึงเพนท์เฮ้าส์ ยัยตัวเล็กที่นั่งมาด้วยกัน ก็หลับไหลมาตลอดทาง “เด็กดีตื่นได้แล้วครับ”“...”“ยาหยี… ”“...”“ที่รัก… ”“...”“ หึ ไม่ตื่นเองนะ”จุ๊บบบ “ยังไม่รู้สึกตัวอีกเหรอ”... จากที่แค่ตั้งใจจะแกล้งคนหลับโดยการจุ๊บริมฝีปาก แต่พอเห็นยาหยีหลับลึกขนาดนี้ ชักอยากจะรังแกมากกว่าการจูบซะแล้ว ปากที่จูบเบาๆ กลายเป็นจูบดูดดื่ม บดคลึงริมฝีปากอย่างอ่อนโยนนานนับนาที“อื้อออ”... ยาหยีตกใจตื่น เริ่มรู้สึกตัวได้ว่าโดนขโมยจูบ ไม่ใช่จูบแบบจุ๊บด้วย“พี่ทำอะไรหยี” ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ฉันเผลอหลับไปและการปลุกของเขาก็คือการจูบฉัน การกระทำที่ทำให้ใจฉันเต้นแรงแปลกๆ แต่คิดอีกมุมคือเขาฉวยโอกาส และมันก็ไม่ถูกต้องด้วย“พี่ปลุกเด็กดีแล้ว แต่เด็กดีไม่ตื่นเองนะ”“แต่พี่จะมา จะ จูบ หยีแบบนี้ไม่ได้นะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”“‘งั้นก็เป็นซะสิ” “ไม่ค่ะ หยีไม่เป็นอะไรทั้งนั้น” พูดอะไรเอาแต่ใจชะมัด ชวนเป็นแฟนเหมือนชวนกินข้าว อะไรของเขาเนี้ย ฉันไม่เก็ทปึง! เสียงปิดประตู ฉันรีบสาวเท้าเดินเข้าเพนท์เฮ้าส์ไปอย่างไวเมื่อเดินเข้าห้องนอนตัวเองได้ ก็มุ่งตรงเข้าห้องน้ำทันที ส่องกระจกมองหน้าตั
“ก็มีอีนางนึงไง”“ใครว่ะอี นอ.ตอ” นาบีที่ถามขึ้น ส่วนยาหยีที่นั่งฟังเพื่อนพูดอย่างเงียบๆ“ก็อีแก้วแตกคนนั้นไงเล่า”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” และสามสาวก็พากันหัวเราะร่วน“เขาชื่อ แก้วตา อีนัตตี้!!!!!!!!!!!”“แก้วตา มันต้องน่ารักใสๆ แต่นี่มันแก้วแตกชัดๆ ร้าวจนไม่เหลือชิ้นดี”“แกนี่นะ อะบูละจี้ ชื่อนาง” ปากว่าเพื่อนแต่ตัวเองก็นั่งขำไม่เลิก“ก็มันจริงนี่ ถ้าไม่มาหาเรื่องไอ้หยี ฉันก็ไม่พูดถึงให้เปลืองน้ำลายหรอก”“ว่าแต่…ทำไมอีนังแก้วแตกมันยังหาเรื่องแกไม่เลิกว่ะยาหยี”“ไม่รู้สิ ช่างนางเถอะ แค่อย่ามาล้ำเส้นฉันก็พอ” ยาหยีจะไม่เปิดโหมดร้ายถ้าไม่โดนใครหาเรื่องจนถึงทำร้ายร่างกาย เช่น ผู้หญิงของพี่ขุนพลที่ไม่รูัทำไมชอบหาเรื่องยาหยีในชนิดที่ว่ารู้ทั้งรู้ ทั้งสองไม่ได้คบกัน เป็นฝ่ายชายต่างหากที่ชอบอยู่ฝ่ายเดียวส่วนแก้วตาน่ะเหรอ นางแค่ปากร้าย ยังไม่เคยถึงหาเรื่องแบบถึงเนื้อถึงตัว ยาหยีเลยยังปิดโหมดร้ายๆนั้นอยู่ แต่ถ้าหล่อนเปิดมายาหยีคนนี้ก็จะเป็นคนปิดจ๊อบให้เองวันนี้มีเรียนแค่ครึ่งวัน….“ยาหยี แกกลับยังไง” “เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่กลับ”“อ้าว แล้วคนขับรถเมื่อเช้า แกไม่บอกเวลาเลิกเรียนเขาเหรอ” นาบีที่ถามขึ้นอ
จากนั้นมาเฟียหนุ่มก็เดินจับมือว่าที่เมียเด็กของเขาเดินเข้าไปในห้องวินาทีแรกที่แก้วตาเห็นวิลล์ ก็ดีใจจนเนื้อเต้นระริกระรี้ แต่ก็ดีใจได้เพียงไม่นาน เพราะยาหยีมากับวิลล์คนที่เธอหมายปองส่วนศักดาเองก็แอบขัดใจไม่เบา ที่มาเฟียหนุ่มมีสาวข้างกายมาด้วย มันยากให้แก่ถวายลูกสาวใส่พานให้“สวัสดีครับ คุณวิลล์ คุณยาหยี”“สวัสดีครับ คุณศักดา / สวัสดีค่ะ”“เชิญนั่งครับ”“คุณวิลล์อยากดื่มเป็นไวน์หรือวิสกี้ดีคะ” แก้วตาที่กำลังหาจังหวะคุยกับมาเฟียหนุ่ม จึงเอ่ยถามขึ้น ทว่า… มาเฟียหนุ่มไม่ตอบกลับใดๆ ทำให้แก้วตาสีหน้าเจื่อนลงทันที“คุณศักดาเริ่มได้เลยครับ ผมมีเวลาไม่มาก”“ฮ่าๆ งานรัดตัวสิน่ะครับ ทำธุรกิจหลายอย่างขนาดนี้ นี่คงจะเป็นนาทีทองของผมที่คุณวิลล์สละเวลามาให้”“...” วิลล์ชักเริ่มรำคาญกับความพูดมากของศักดาที่ไม่ยอมเข้าเรื่องสักที จึงได้แต่ทำสีหน้าเรียบนิ่งปนดุดัน จริงๆเขาไม่เคยอยากได้คอนเนคชั่นจากศักดาสักนิด แต่เหมือนมีเซ้นต์แปลกๆบอกกับตัวเขาเองว่าควรจับตาดูศักดาไว้ วันนี้เลยมาดูว่าจะมาไม้ไหน และคิดจะทำอะไรอย่างเขาสงสัยหรือเปล่า“คือผมต้องการใช้บริการขนส่งสินค้าผ่านท่าเรือของคุณวิลล์ครับ”“สินค้า?”
“โนวค่ะ พี่อย่ามาตีเนียน หยีไม่รับข้อเสนออะไรทั้งนั้น เราต่างคนต่างอยู่ ถ้าพี่สงสัยอะไรในตัวหยี อยากสืบอะไรก็สืบไปสิ แต่ถ้ามั่นใจแล้วว่าหยีไม่ใช่อย่างที่พวกพี่กล่าวหา ก็ปล่อยหยีไปได้แล้ว”“...”“หยีเป็นลูกที่มีพ่อมีแม่นะ พี่จะทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้ไม่ได้ หยีก็ต้องมีชีวิตของหยี” “...”“ที่พูดเนี้ย เข้าใจบ้างหรือป่าวคะ”“เข้าใจ แต่พี่ไม่ทำ” “เอ๊ะ… พี่นี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไง” “หยุด พอได้แล้ว ที่พูดฉอดๆน่ะ ไม่เมื่อยบ้างหรือไง”วิลล์ที่ตอนนี้เริ่มไม่สบอารมณ์ เพราะว่าที่เมียเด็กของเขาค่อนข้างดื้อรั้น ไม่ยอมเข้าใจอะไรเขาเลย“...” … “ออกมาคุยกันข้างนอกค่ะ” เมื่อยาหยีพูดจบ ก็เดินนำออกจากห้องมาโดยไม่รออีกคนแม้แต่น้อย “หงุดหงิดชะมัด คนกำลังง่วงเลย มากวนเวลาคนจะนอนอยู่ได้” ยาหยีได้บ่นเบาๆราวกับเหนื่อยใจวิลล์ ผมไม่เคยเสนออะไรแบบนั้นที่ยาหยีพูดเลยสักนิด เธอคิดเองเออเองไปทั้งหมด ผมไม่รู้ว่าที่ผมแสดงออกมันไม่ชัดเจนมากพอ หรือ ที่ผมทำมันไม่ปกติกันแน่ ยาหยีถึงได้คิดแบบนั้น แต่ถ้าถามว่ามันปกติไหม ก็คงไม่จริงๆแหละ แผนชั่วเริ่มขึ้นตั้งแต่กลับมาเจอเธอ ทำยังไงก็ได้ให้มาอยู่ด้วยกัน แผนการจะสกปรกแค่ไห
“คือ… คุณนัตตี้ย้ายออกไปแล้วนะคะ” “ห๊ะ / ห๊ะ” สองสาวที่ตกใจไม่ต่างกัน เพราะเพื่อนไม่ได้บอกอะไรไว้เลย“ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”“เมื่อวานค่ำๆค่ะ ตัวย้ายออกไปก่อน ส่วนของใช้ต่างๆมีคนมาขนย้ายให้อีกทีตอนเช้าวันนี้ค่ะ”“เกิดอะไรขึ้นนะ” ยาหยีได้แต่พึมพำอย่างสงสัย“แล้ว คอนโดนี้ คือนัตตี้ปล่อยเช่า หรือว่ายังไงคะ” “ไม่ค่ะ คุณนัตตี้ไม่ได้ปล่อยเช่าและไม่ได้ขายต่อค่ะ” “งั้นขอบคุณพี่มากๆเลยนะคะ หยีกับเพื่อนต้องขอตัวก่อนค่ะ” “ยินดีค่ะ”..“เราจะเอาไงกันดี” นาบีที่รู้สึกร้อนใจจนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ“งั้นวันนี้แยกย้ายก่อน เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเองนะ” “ฝากด้วยนะแก ฉันเป็นห่วงมันจริงๆ”“งือ ขับรถไปส่งฉันก่อน”เมื่อทั้งคู่เดินออกมายังลานจอดรถ ยาหยีก็หยุดเดินชะงักไป นาบีที่เดินตามหลังมาก็ต้องตกใจเพราะเพื่อนหยุดเดินกระทันหัน จนแทบจะชนกันอยู่แล้ว“อะไรของแกเนี้ย นึกจะหยุดเดินก็หยุด” ในระหว่างที่บ่นเพื่อน สายตาก็มองไปที่ยาหยี แล้วก็ต้องมองตามยาหยีไป จนกระทั่งเจอผู้ชายที่โคตรหล่อ โคตรหน้าตาดี มองมาที่ยาหยีไม่ละสายตา และสุดท้าย ผู้ชายสุดหล่อคนนั้นเดินตรงมายังเพื่อนสาวของตัวเอง “กลับได้ยัง”“พี่มาได้
I-RICH ผับทั้งคู่เดินลงจากรถ และก้าวขาสับๆเดินเข้าไปด้านใน แต่เป็นโซน VVIP ชั้น 2 ที่เพื่อนเขาให้คนของเขารอรับวิลล์และนำทางมา หุ้นส่วนมาทั้งทีก็ต้องมีคนดูแลเป็นพิเศษ….ห้อง VVIP เป็นห้องของเพื่อนวิลล์คือห้องส่วนตัว จะมีแค่กลุ่มเพื่อนๆ ซึ่งไม่ใช่ห้องรองรับลูกค้า ห้องอยู่ชั้น 2 มองเห็นด้านล่างทุกจุด รอบๆห้องถ้ามองจากด้านในจะเป็นกระจกใส แต่หากมองมาจากด้านนอก แน่นอนว่าจะป็นห้องกระจกสีดำ ที่ไม่ว่าจะมองใกล้หรือไกลยังไงก็มองไม่เห็นภายในแน่นอน ในระหว่างที่กำลังเดินนั้น แน่นอนว่าสายตาผู้ชายทั้งหลาย เรียกว่าเป็นพวกขาประจำที่มารอขย้ำเหยื่อสาว ยาหยีที่หน้าตาแปลกใหม่กับที่นี่ เพราะไม่คุ้นหน้าคุ้นตา ดึงดูดสายตาได้นักต่อนัก สายตาที่อ่านกินอย่างชัดเจน วิลล์ที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งไม่พอใจไปกันใหญ่ รีบเดินมาแสดงความเป็นเจ้าของโดยการโอบเอวดึงร่างบางมาเบียดประชิดตัวเขา ยาหยีที่งงในการกระทำของเขาว่าจะให้เธอไปเดินเบียดเขาทำไม ที่ตั้งกว้าง… “เดินดีๆสิคะ จะเบียดทำไมเนี้ย”“รีบเดิน” วิลล์ที่ไม่ตอบคำถาม แต่กลับเอ่ยอีกประโยคออกไป.“สวัสดีครับคุณวิลล์ นายรอด้านในแล้วครับ”“อืม”พลัก!!! เสียงประตูที่โดนผลักออก ท
“อืม ชอบ… รัก” ปากพูดแต่มองหน้ายาหยีตรงๆ อยากรู้ว่ายาหยีจะมีท่าทางยังไง ส่วนยาหยีเมื่อฟังวิลล์พูดจบแล้วมองมา ก็เขินจนแก้มเป็นสีแดงระเรื่อ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายคนข้างๆชอบเธอ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะพูดต่อหน้าเพื่อนแบบนี้ “ฮิ้ววว เอาละเว้ย น้องยาหยีว่าไงค้าบบบ”ยาหยีไม่ตอบอะไร แต่หยิบแก้วไวน์มาดื่มจนหมด แต่การกระทำดังกล่าวมันมีความหมายแอบแฝงอยู่ อยู่ที่ว่าใครจะตีความหมายนั้นออก“ยกดื่มแบบนี้แปลว่า…” เรนเดลที่ถามเย้าแหย่“ไม่มีอะไรค่ะ แค่หิวน้ำ” “อ้อ!!!” แล้วทุกคนก็พร้อมใจกัน อ้อ… ด้วยน้ำเสียงที่ล้อเลียน“หึ” เสียงวิลล์หัวเราะในลำคอ เขาว่าเขารู้ความหมายที่ยาหยีจะสื่อ ว่ามีใจให้เหมือนกัน อาจจะยังไม่ได้รัก แค่อาจจะชอบ แต่นั่นก็เท่ากับว่า ยาหยีเปิดใจให้เขาแล้ว… “ไอ้เรนเดล คิวมึง ตอบมาไอ้สัx อย่าตีเนียน”“อะไรของมึง”“มึงแอบรักใคร”“กูแค่หิวน้ำเหมือนน้องยาหยี”“ถุย/ถุย” เจย์กับแท็คที่พูดออกมาพร้อมกัน เพราะไม่เชื่อในสิ่งที่เพื่อนพูด“ต่อๆ ไอ้วิลล์ตามึง”“ฉันไม่เคยมีแฟน”“ว้าวววว Presentation on love ไอ้นี่มันขายของเก่ง ขายฉ่ำ”“เอ่อ… คนควง คนคุย คู่บัดดี้ อะไรแบบนี้ นับเป็นแฟนไหมว่ะ” เจย์ท
1 ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหกตอนนี้ฉันตั้งท้องได้ 5 เดือนแล้วนะ พี่วิลล์น่ะเร่งจะมีลูกอยู่ทุกวัน เอาจริงๆหลังแต่งงานฉันก็ปล่อยมาตลอดนะ ไม่ได้ฉีดยาคุมแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนนั้นสงสัยลูกยังไม่พร้อมมาเกิด ส่วนตอนนี้ก็คงจะพร้อมแล้วสินะเพราะมาอยู่ในท้องได้ 5 เดือนแล้ว อ้อ รู้เพศแล้วนะ ฉันได้ลูกชาย ถูกใจพี่วิลล์เขาล่ะ จริงๆเขาบอกว่าสำหรับเขาเพศไหนเขาก็รัก แต่หากมีลูกสาวจะทำให้ห่วงมากขึ้นแปลกมากนะตอนที่ท้องแรกๆ ฉันไม่แพ้ท้องเลย แต่คนที่แพ้ท้องแทนคือพี่วิลล์ อาเจียนทุกเช้า ทานข้าวก็ไม่ได้ เหม็นไปหมดเหมือนโดนลูกแกล้งอ่ะ ผ่านไปไม่นานพี่วิลล์ก็หายแพ้ท้องแทนฉัน แต่ฉันนี่แหละที่ตอนนี้กลับมาแพ้ท้องเอง ฉันกินอาหารเมนูเดิมๆซ้ำเพราะกินอย่างอื่นไม่ได้ สงสัยเจ้าตัวเล็กจะชอบกินเมนูนี้ ก๊วยเตี๋ยวหมูน้ำใส เป็นเมนูง่ายๆมากเลยนะที่ลูกชายฉันชอบน่ะ… พี่วิลล์ดูแลเอาใจใส่ฉันอย่างดีทุกอย่างแทบจะไม่ออกไปไหน… ตอนนี้ของใช้เด็กมีเต็มบ้านตั้งแต่ที่ลูกชายฉันยังไม่ออกมาลืมตาดูโลกเลยนะ จะฝีมือใครได้ถ้าไม่ใช่คุณปู่คุณย่าและคุณตาคุณยาย แล้วก็มีครั้งนึงที่บรรดาเพื่อนๆพี่วิลล์มาเยี่ยมก็มาพร้อมๆกับเพื่อนพวกฉัน เดี๋ยวนี้นะไปไหนมาไหนก็ไ
ห้องหอของเราคือห้องพักที่โรงแรมจัดเตรียมไว้ให้“มีความสุขมั้ย”“มีความสุขมากค่ะ”“เริ่มเลยเถอะ ไม่ไหวแล้ว อยาก…”“ขออาบน้ำก่อนได้มั้ยคะ เหนียวตัว”“พี่ไม่ไหวแล้ว”“นะคะ หยีมีรางวัลให้ พี่วิลล์ไปอาบน้ำห้องด้านนอกนะคะ”ฉันพูดจบพี่วิลล์เดินออกจากห้องรีบไปอาบน้ำทันที วันนี้ฉันมีรางวัลให้สามีด้วยนะ ก็พี่วิลล์ทำเซอร์ไพร์สฉันขนาดนั้น ฉันก็ต้องตอบแทนเป็นอย่างดี15 นาทีผ่านไปฉันอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แล้วก็ใส่ชุดคลุมไว้รออีกคนที่กำลังเปิดประตูห้องนอนซึ่งกำลังเดินเข้ามา“ทำไมยังใส่ชุด”“หยีมีอะไรจะให้ค่ะ” ฉันลุกจากเตียงเดินไปหาพี่วิลล์ ค่อยๆจับมือพี่วิลล์มาดึงสายที่ผูกไว้ตรงเอว เหมือนเขาลุ้นอ่ะ เขาค่อยๆดึงออกเบาๆ จนในที่สุด…พรึบ!นี่คือชุดที่ฉันใส่ไว้ด้านใน อีกคนก็มองตาค้างไม่กระพริบตาเลย ฉันไม่เคยใส่อะไรแบบนี้ให้เขาดูนะ วันนี้ถือว่าเป็นวันพิเศษที่ฉันมอบให้ก็แล้วกันวิลล์คืนนี้ยาหยีไม่อ่อนโยนเลยสักนิด ทำเอาผมเองที่ไม่ได้คิดว่ายาหยีจะทำ ถึงกับใจเต้นรัว ผมขบกรามแน่นอยากจับฟัดซะตอนนี้เลย แต่ก็ยังอยากดูให้เต็มสองตา เมียใครวะ ยั่วมากผมจ้องมองเรือนร่างของคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ถึงแม้จะเห็นบ่อยและก
“โอ้ยยย แสงเพชรทิ่มตากูไอ้วิลล์” เสียงพี่เจย์แซว“เดี๋ยวมึงขอเมียแต่งงาน มึงก็ต้องเตรียมเพชรเม็ดใหญ่เหมือนกัน”“ไอ้แท็คมึงอย่าพูด กูขนลุก กูจะอยู่เป็นโสดให้สาวเสียดายเล่น”“เออ งั้นเรื่องของมึงเถอะ” เสียงพูดคุยระหว่างพี่แท็คกับพี่เจย์นั่นทำให้ทุกคนอมยิ้ม..“ดีใจด้วยนะแก”“อือ ขอบใจพวกแกสองคนมากนะ”“ผัวมึงน่ารักมากไอ้หยี โรแมนติกอ่ะ โทรมานัดพวกกูก่อนที่มึงจะโทรมาอีก”ฉันยิ้มเมื่อจบประโยคนั้นของนาบี ฉันเองก็ไม่คิดว่าพี่วิลล์จะทำอะไรแบบนี้นะ มีความสุขจัง6 เดือนผ่านไปตอนนี้ฉันเรียนปีสี่เทอมสองแล้วนะ อยู่ในช่วงฝึกงาน แน่นอนว่าพวกฉันกับเพื่อนๆฝึกที่เดียวกันสามคนที่บริษัทรถนำเข้าของพี่วิลล์และพี่เรนเดลและเพื่อนในแก๊งส์ที่ทำด้วยกัน และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับพี่วิลล์พิธีช่วงเช้าก็มีแค่คนสนิทกันเอง จัดทำตามพิธีสงฆ์ แล้วก็แห่ขบวนขันหมาก ฉันใส่ชุดไทยสีครีมทองอ่อนๆ ส่วนพี่วิลล์น่ะหน้าตาลูกครึ่งพอแต่งชุดไทยแล้วหล่อมาก ใส่แว่นตาดำเสริมยิ่งดูเท่ห์ ดูก็รู้เลยว่าคนนี้คือเจ้าบ่าว หล่อเด่นสะดุดตาสุดๆ เพื่อนฉันก็ทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาว และที่สองคนนี้สนุกที่สุดก็คงเป็นช่วงกั้นประ
ผ่านไปสองวันพี่วิลล์ก็มารับฉันกลับไปอยู่เพนท์เฮ้าส์ เมื่อเช้าฉันกับพี่วิลล์ไปส่งปะป๊ากับหม่ามี๊ที่สนามบินเรียบร้อย พอถึงเพนท์เฮ้าส์เขาไม่ลืมเลยที่จะทำโทษฉัน เรื่องนี้แบบนี้จำแม่นเชียว ขยันเกินไปแล้วนะ กว่าจะปล่อยให้ฉันพัก ฉันถึงขั้นต้องขอร้องเลยล่ะ ฉันกับพี่วิลล์เราคบกันมาเรื่อยๆ จนตอนนี้ฉันอยู่ปีสามเทอมสองแล้วนะ เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก เหลืออีกแค่ปีเดียวฉันก็จบแล้ว ตื่นเต้นอ่ะ วันหยุดที่จะนี้พี่วิลล์ชวนไปคาเฟ่พี่เจนด้วย เห็นบอกว่าพี่คินนัดรวมกลุ่มที่นั่น ก็เป็นเดอะแกงส์ของพวกเขานั่นแหละ ฉันก็เลยถือโอกาสชวนนัตตี้กับนาบีไปด้วยเลย ฉันชอบเวลาที่เราเจอกันเป็นกลุ่มใหญ่นะ คุยสนุกดี โดยเฉพาะมีพี่เจย์กับพี่แท็ค สองคนเป็นสีสันของกลุ่มเลยก็ว่าได้วันเสาร์ระหว่างที่พี่วิลล์กำลังขับรถไปยังคาเฟ่ เขาหันมามองฉันบ่อยมาก มองแล้วยิ้ม มองอีกครั้งก็ยิ้มอีก แปลกๆแหะ สักพักก็ดึงมือฉันไปจูบบ้างล่ะ ดมบ้างล่ะ แล้วพอตอนที่ติดไฟแดงนะ โน้มตัวมาหาฉัน จับหอมแก้มบ้าง จุ๊ปปากบ้าง เขาคลั่งรักจนบางทีฉันก็ตั้งตัวไม่ทันนะ“วันนี้แปลกๆนะคะ”“ไม่เห็นจะแปลกเลย”“พี่วิลล์”“หืม”“หยีมีเรื่องคาใจจะถาม พี่ตอบความจิงนะ”“...”
ฉันจะบอกพี่วิลล์ยังไงดี และฉันก็ขัดใจป๊าไม่ได้ด้วย ป๊าบอกเลือกคนนี้ให้แล้ว ไม่ถามฉันสักคำ ถ้าพี่วิลล์รู้ต้องโกรธมากแน่ๆ ฉันเลยเลือกที่จะเก็บมันไว้ก่อน ไปเจอให้มันจบๆ แล้วจะขอให้หม่ามี๊ช่วยอีกที เฮ้อ… อีกไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาก็จะมาที่บ้านแล้วก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “ยาหยี” เสียงเรียกจากหม่ามี๊กำลังเคาะประตูอยู่หน้าห้องนอน“ขาหม่ามี๊” ฉันเดินไปเปิดประตูและขานรับ“หลับเหรอคะลูกสาว”“เปล่าค่ะ นั่งคิดอะไรเพลินๆ” ฉันตอบอย่างคนหน้ามุ่ย ไม่มีรอยยิ้มสดใสเลยสักนิด“มีอะไรจะเล่าหม่ามี๊มั้ยคะ” หม่ามี๊น่ะรู้ใจฉันที่สุด คงเห็นท่าทีอึดอัดของฉันนั่นแหละ“...”“เรื่องปะป๊าใช่มั้ยคะ”หงึกๆ ฉันพยักหน้าตอบรับ“ลูกสาวหม่ามี๊มีแฟนแล้วใช่รึป่าวน๊า”“หม่ามี๊… ดูออกขนาดนั้นเหรอคะ”“หม่ามี๊เคยเป็นวัยรุ่นมาก่อนน๊า ทำไมจะไม่รู้หืม”“หยีจะทำไงดีคะ ปะป๊าไม่ฟังเลย”“แค่เจอกันเอง ยังไม่ได้ให้ตกลงสักหน่อย”“แต่ปะป๊าพูดแบบนั้น…”“หึหึ เชื่อหม่ามี๊สิ ลูกสาวคนสวยของหม่ามี๊อาจจะเซอร์ไพร์สก็ได้นะ”“งือ หม่ามี๊ แฟนหยีทั้งดุทั้งโหดทั้งขี้หวง”“ฮ่าๆ มีคนโหดกว่าปะป๊าอีกเหรอเนี้ย”“สูสีกันเลยค่ะ เฮ้อ…”“งั้นเอาแบบนี้ ถ้าเจอแล้วไม่ชอ
วันรุ่งขึ้นวันนี้ทุกคนเตรียมการและเตรียมตัวจัดการคนหักหลังที่แอบเล่นสกปรก วิลล์… ถึงเขาจะเป็นมาเฟียที่ทำธุรกิจสีเทาแต่เขาก็มีกฎเหล็กของเขา ในการทำธุรกิจข้อตกลงและเงื่อนไขแต่ละอย่างนั้นชัดเจนไม่ซับซ้อนและไม่เคยเล่นแง่ แต่มันก็มีจะมีพวกที่กล้าลองดี คิดว่าจะหลุดพ้นสายตาได้ แน่นอนว่า ทุกคนก็รู้จักเขาในนามนักธุรกิจหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรงที่มีนิสัยดุดันเท่านั้น ส่วนเบื้องหลังของตระกูลเขานั้น ถ้าไม่ใช่กลุ่มคนสีเทาจริงๆก็จะไม่รู้ แต่ตอนนี้เริ่มจะมีคนรู้แล้วว่าวิลล์คือมาเฟียทายาทตระกูลคลาสเซอร์ และผู้หญิงของเขาก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง@ ท่าเรือก่อนหน้านั้นที่ศักดาบอกวิลล์ไว้ว่าขอมาควบคุมสินค้าด้วยตัวเอง ซึ่งวิลล์ก็อนุญาต อนุญาตเพราะปล่อยให้ศักดาทำชั่วได้เต็มที่เพราะเขาจะได้จัดการทีเดียวให้สิ้นซาก ลูกน้องของวิลล์รายงานมาว่าครั้งนี้สินค้าล็อตใหญ่กว่าปกติมาก แน่นอนว่าพวกมันสอดแทรกยาเสพติดแฝงเข้าไปในตู้คอนเทนเนอร์ ศักดารู้ว่าวิลล์นั้นมีเส้นสายกับพวกเครื่องแบบและเส้นใหญ่มากด้วย จึงชะล่าใจคิดว่าคงไม่มีตำรวจมาตรวจสอบ แต่หารู้ไม่ว่าวิลล์ทำให้ศักดาตายใจไปก่อน เขาเตรียมการกับพวกตำรวจไว้เรียบร้อยแล้ว พวกยศใหญ่ๆที
ในช่วงที่วิลล์ไปเข้าห้องน้ำ แก้วตาส่งซิกให้พนักงานที่ดิลกันไว้ จัดการใส่ยาปลุกเซ็กซ์ลงในแก้วน้ำของวิลล์ แต่แก้วน้ำใบนั้นกลับไม่ได้ถูกวางยาใดๆ เพราะที่นั่นเป็นโรงแรมของวิลล์ที่ร่วมลงทุนทำกับมาร์คเพื่อนของเขา ศักดาไม่รู้ แก้วตาไม่รู้ แต่พนักงานรู้ ซึ่งเจ้าของก็นั่งร่วมโต๊ะรับประทานอาหารอยู่ด้วย ใครจะกล้าทำ ถ้าทำคงไม่ใช่แค่โดนไล่ออก แต่อาจจะตายยกครัวก็เป็นได้ ใครมันจะกล้าเอาเงินหนึ่งหมื่นมาแลกกับชีวิต ไม่มีทาง พนักงานส่งสายตาไปยังบอร์ดี้การ์ดของวิลล์ซึ่งก็คือลูคัส ลูคัสอ่านสายตาที่สื่อออกมาได้เป็นอย่างดีว่าพนักงานคนนั้นต้องการจะบอกอะไร ทุกอย่างมันง่ายและเข้าแผนไปหมด ก่อนที่งานเลี้ยงจะเลิกราวิลล์แสร้งทำเป็นดื่มน้ำในแก้วเพื่อหลอกคนชั่วที่ต้องการวางแผนจะจับเขา เมื่อเขาดื่มน้ำในแก้วนั้นไป ทั้งศักดาและแก้วตาก็ส่งสายตาให้กันทันที พิรุธแล้ว พิรุธเล่าที่หลุดออกมา มีเหรอที่จะหลอกมาเฟียแบบเขาได้หลังจากที่วิลล์เข้าห้องไปกับแก้วตาแล้ว ในระหว่างนั้นเขาจะอยากจะบีบคอแก้วตาให้แหลกคามือ หงุดหงิดที่มาโดนตัวเขา แต่การแสดงยังไม่จบก็ต้องทำต่อไป ยาหยีกำกับบทเองว่าต้องทำให้แนบเนียน เชื่อเมียหรอกนะ ถึงได้ทำเ
@โรงแรมหรูแห่งหนึ่งวิลล์ ลูคัส แก๊ป และบอร์ดี้การ์ดอีกส่วนหนึ่ง วันนี้ติดตามวิลล์มาเพื่อเจรจาธุรกิจกับศักดาที่โรงแรม วันนี้ไม่ได้มีแค่ศักดาแต่ยังคงมีลูกค้ารายอื่นมาด้วย การเจรจาครั้งนี้เนื่องจากว่าการส่งออกสินค้าในวันพรุ่งนี้ค่อนข้างจะมีมูลค่ามาก จึงได้ขอนัดแนะและเตรียมกับทางวิลล์ คำว่ามูลค่ามาก ทำให้ วิลล์นั้นรู้สึกสังหรณ์ใจไม่น้อย แต่คนอย่างเขาไม่เคยเสียรู้ใครทั้งนั้น ถ้าเป็นเรื่องงานเขาจริงจังเสมอ ใครก็เอาเปรียบเขาไม่ได้ เพราะเขาไม่ยอมในชีวิตไม่เคยก้มหัวให้ใครนอกจากเมีย แถมยังก้มต่ำอีกต่างหากการพูดคุยในวันนี้นี้ก็จบลงในช่วงเย็น รายละเอียดการต่างๆในคืนนี้ศักดาขอไปควบคุมงานด้วยตัวเอง ซึ่งวิลล์ก็ตกลง วิลล์ใช้ช่วงเวลาที่ไปเข้าห้องน้ำและพูดคุยกับยาหยีแค่เวลาไม่นานก็ต้องวางสาย คิดถึงเมียใจจะขาด ไม่อยากอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ กลับมายังโต๊ะอาหาร พนักงานก็มาเสริฟน้ำแก้วใหม่ทันที แต่ก่อนที่จะลุกไปเข้าห้องน้ำจำได้ว่าน้ำในแก้วยังดื่มไม่หมดแน่นอนว่ามีสายตาคู่นึงที่จ้องมองวิลล์ปานจะกลืนกิน ‘แก้วตา’ วันนี้ดีใจจนเนื้อเต้นเพราะยาหยีไม่ได้มาด้วย แก้วตาเดินเข้าๆออกๆจนดูมีพิรุธ วันนี้ไม่ได้เข้ามาทำตัว
“พี่จี๋ อยู่ในนี้เป่า” (พี่หยีอยู่ในนี้ป่าว)“...”“...”เสียงน้องกิ่งถามหาอย่างไร้เดียงสา ส่วนฉันกับพี่วิลล์ต่างคนต่างก็ตกใจ ฉันจึงตอบเพื่อทำลายความเงียบนั้นไป“ยะ อยู่ค่ะ”“เป็นใยยึป่าว” (เป็นไรรึป่าว)“มะ ไม่ค่ะ เดี๋ยวพี่หยีตามออกไปนะคะ เอ่อ น้องกิ่งไปรอหลังบ้านนะ”“โอเช น้อนจิ่งรอกงนี้นะ” (โอเค น้องกิ่งรอตรงนี้นะ) ตอบตกลง แต่ไม่ไป จะรอพี่สาวคนสวยของเขาเดินกลับไปพร้อมกัน“เฮ้อ” วิลล์ถอนหายใจหนักๆ กำลังเข้าได้เข้าเข็มกับเมียแท้ๆ แล้วอารมณ์ตอนนี้มันก็ยากเกินไปที่จะหยุดด้วย“พี่วิลล์ หยีออกไปก่อน พี่ค่อยตามไปนะคะ”“ยึดตุ๊กตาคืนซะดีมั้ยหื้ม ขัดขวางความสุขจริงๆ” วิลล์ขบกรามแน่นที่ต้องระงับอารมณ์ตอนนี้ ทั้งที่มันตั้งลำแข็งโป๊กพร้อมเสียบขนาดนั้น“เอ่อ พี่จัดการตัวเองด้วยนะคะ” เขารู้ว่าฉันหมายถึงให้จัดการอะไรยาหยีรีบดึงกางเกงมาใส่ เมื่อเช็คความเรียบร้อยแล้วก็เปิดประตูเพียงน้อยนิดเพื่อให้แทรกตัวเองออกไปได้ ไม่กล้าเปิดประตูกว้างกลัวน้องจะเห็นอีกคนที่แอบอยู่หลังประตูห้องน้ำตกเย็น ทุกคนทานข้าวด้วยกันวันนี้เป็นวงใหญ่มากนะประมาณเกือบยี่สิบได้ สัมผัสได้ว่าทุกคนมีความสุขมาก แต่อยู่ได้ไม่นานก็ต้อ