Novels by ฮายอนนี่

1 ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหกตอนนี้ฉันตั้งท้องได้ 5 เดือนแล้วนะ พี่วิลล์น่ะเร่งจะมีลูกอยู่ทุกวัน เอาจริงๆหลังแต่งงานฉันก็ปล่อยมาตลอดนะ ไม่ได้ฉีดยาคุมแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนนั้นสงสัยลูกยังไม่พร้อมมาเกิด ส่วนตอนนี้ก็คงจะพร้อมแล้วสินะเพราะมาอยู่ในท้องได้ 5 เดือนแล้ว อ้อ รู้เพศแล้วนะ ฉันได้ลูกชาย ถูกใจพี่วิลล์เขาล่ะ จริงๆเขาบอกว่าสำหรับเขาเพศไหนเขาก็รัก แต่หากมีลูกสาวจะทำให้ห่วงมากขึ้นแปลกมากนะตอนที่ท้องแรกๆ ฉันไม่แพ้ท้องเลย แต่คนที่แพ้ท้องแทนคือพี่วิลล์ อาเจียนทุกเช้า ทานข้าวก็ไม่ได้ เหม็นไปหมดเหมือนโดนลูกแกล้งอ่ะ ผ่านไปไม่นานพี่วิลล์ก็หายแพ้ท้องแทนฉัน แต่ฉันนี่แหละที่ตอนนี้กลับมาแพ้ท้องเอง ฉันกินอาหารเมนูเดิมๆซ้ำเพราะกินอย่างอื่นไม่ได้ สงสัยเจ้าตัวเล็กจะชอบกินเมนูนี้ ก๊วยเตี๋ยวหมูน้ำใส เป็นเมนูง่ายๆมากเลยนะที่ลูกชายฉันชอบน่ะ… พี่วิลล์ดูแลเอาใจใส่ฉันอย่างดีทุกอย่างแทบจะไม่ออกไปไหน… ตอนนี้ของใช้เด็กมีเต็มบ้านตั้งแต่ที่ลูกชายฉันยังไม่ออกมาลืมตาดูโลกเลยนะ จะฝีมือใครได้ถ้าไม่ใช่คุณปู่คุณย่าและคุณตาคุณยาย แล้วก็มีครั้งนึงที่บรรดาเพื่อนๆพี่วิลล์มาเยี่ยมก็มาพร้อมๆกับเพื่อนพวกฉัน เดี๋ยวนี้นะไปไหนมาไหนก็ไ

ห้องหอของเราคือห้องพักที่โรงแรมจัดเตรียมไว้ให้“มีความสุขมั้ย”“มีความสุขมากค่ะ”“เริ่มเลยเถอะ ไม่ไหวแล้ว อยาก…”“ขออาบน้ำก่อนได้มั้ยคะ เหนียวตัว”“พี่ไม่ไหวแล้ว”“นะคะ หยีมีรางวัลให้ พี่วิลล์ไปอาบน้ำห้องด้านนอกนะคะ”ฉันพูดจบพี่วิลล์เดินออกจากห้องรีบไปอาบน้ำทันที วันนี้ฉันมีรางวัลให้สามีด้วยนะ ก็พี่วิลล์ทำเซอร์ไพร์สฉันขนาดนั้น ฉันก็ต้องตอบแทนเป็นอย่างดี15 นาทีผ่านไปฉันอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แล้วก็ใส่ชุดคลุมไว้รออีกคนที่กำลังเปิดประตูห้องนอนซึ่งกำลังเดินเข้ามา“ทำไมยังใส่ชุด”“หยีมีอะไรจะให้ค่ะ” ฉันลุกจากเตียงเดินไปหาพี่วิลล์ ค่อยๆจับมือพี่วิลล์มาดึงสายที่ผูกไว้ตรงเอว เหมือนเขาลุ้นอ่ะ เขาค่อยๆดึงออกเบาๆ จนในที่สุด…พรึบ!นี่คือชุดที่ฉันใส่ไว้ด้านใน อีกคนก็มองตาค้างไม่กระพริบตาเลย ฉันไม่เคยใส่อะไรแบบนี้ให้เขาดูนะ วันนี้ถือว่าเป็นวันพิเศษที่ฉันมอบให้ก็แล้วกันวิลล์คืนนี้ยาหยีไม่อ่อนโยนเลยสักนิด ทำเอาผมเองที่ไม่ได้คิดว่ายาหยีจะทำ ถึงกับใจเต้นรัว ผมขบกรามแน่นอยากจับฟัดซะตอนนี้เลย แต่ก็ยังอยากดูให้เต็มสองตา เมียใครวะ ยั่วมากผมจ้องมองเรือนร่างของคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ถึงแม้จะเห็นบ่อยและก

“โอ้ยยย แสงเพชรทิ่มตากูไอ้วิลล์” เสียงพี่เจย์แซว“เดี๋ยวมึงขอเมียแต่งงาน มึงก็ต้องเตรียมเพชรเม็ดใหญ่เหมือนกัน”“ไอ้แท็คมึงอย่าพูด กูขนลุก กูจะอยู่เป็นโสดให้สาวเสียดายเล่น”“เออ งั้นเรื่องของมึงเถอะ” เสียงพูดคุยระหว่างพี่แท็คกับพี่เจย์นั่นทำให้ทุกคนอมยิ้ม..“ดีใจด้วยนะแก”“อือ ขอบใจพวกแกสองคนมากนะ”“ผัวมึงน่ารักมากไอ้หยี โรแมนติกอ่ะ โทรมานัดพวกกูก่อนที่มึงจะโทรมาอีก”ฉันยิ้มเมื่อจบประโยคนั้นของนาบี ฉันเองก็ไม่คิดว่าพี่วิลล์จะทำอะไรแบบนี้นะ มีความสุขจัง6 เดือนผ่านไปตอนนี้ฉันเรียนปีสี่เทอมสองแล้วนะ อยู่ในช่วงฝึกงาน แน่นอนว่าพวกฉันกับเพื่อนๆฝึกที่เดียวกันสามคนที่บริษัทรถนำเข้าของพี่วิลล์และพี่เรนเดลและเพื่อนในแก๊งส์ที่ทำด้วยกัน และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับพี่วิลล์พิธีช่วงเช้าก็มีแค่คนสนิทกันเอง จัดทำตามพิธีสงฆ์ แล้วก็แห่ขบวนขันหมาก ฉันใส่ชุดไทยสีครีมทองอ่อนๆ ส่วนพี่วิลล์น่ะหน้าตาลูกครึ่งพอแต่งชุดไทยแล้วหล่อมาก ใส่แว่นตาดำเสริมยิ่งดูเท่ห์ ดูก็รู้เลยว่าคนนี้คือเจ้าบ่าว หล่อเด่นสะดุดตาสุดๆ เพื่อนฉันก็ทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาว และที่สองคนนี้สนุกที่สุดก็คงเป็นช่วงกั้นประ

ผ่านไปสองวันพี่วิลล์ก็มารับฉันกลับไปอยู่เพนท์เฮ้าส์ เมื่อเช้าฉันกับพี่วิลล์ไปส่งปะป๊ากับหม่ามี๊ที่สนามบินเรียบร้อย พอถึงเพนท์เฮ้าส์เขาไม่ลืมเลยที่จะทำโทษฉัน เรื่องนี้แบบนี้จำแม่นเชียว ขยันเกินไปแล้วนะ กว่าจะปล่อยให้ฉันพัก ฉันถึงขั้นต้องขอร้องเลยล่ะ ฉันกับพี่วิลล์เราคบกันมาเรื่อยๆ จนตอนนี้ฉันอยู่ปีสามเทอมสองแล้วนะ เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก เหลืออีกแค่ปีเดียวฉันก็จบแล้ว ตื่นเต้นอ่ะ วันหยุดที่จะนี้พี่วิลล์ชวนไปคาเฟ่พี่เจนด้วย เห็นบอกว่าพี่คินนัดรวมกลุ่มที่นั่น ก็เป็นเดอะแกงส์ของพวกเขานั่นแหละ ฉันก็เลยถือโอกาสชวนนัตตี้กับนาบีไปด้วยเลย ฉันชอบเวลาที่เราเจอกันเป็นกลุ่มใหญ่นะ คุยสนุกดี โดยเฉพาะมีพี่เจย์กับพี่แท็ค สองคนเป็นสีสันของกลุ่มเลยก็ว่าได้วันเสาร์ระหว่างที่พี่วิลล์กำลังขับรถไปยังคาเฟ่ เขาหันมามองฉันบ่อยมาก มองแล้วยิ้ม มองอีกครั้งก็ยิ้มอีก แปลกๆแหะ สักพักก็ดึงมือฉันไปจูบบ้างล่ะ ดมบ้างล่ะ แล้วพอตอนที่ติดไฟแดงนะ โน้มตัวมาหาฉัน จับหอมแก้มบ้าง จุ๊ปปากบ้าง เขาคลั่งรักจนบางทีฉันก็ตั้งตัวไม่ทันนะ“วันนี้แปลกๆนะคะ”“ไม่เห็นจะแปลกเลย”“พี่วิลล์”“หืม”“หยีมีเรื่องคาใจจะถาม พี่ตอบความจิงนะ”“...”

ฉันจะบอกพี่วิลล์ยังไงดี และฉันก็ขัดใจป๊าไม่ได้ด้วย ป๊าบอกเลือกคนนี้ให้แล้ว ไม่ถามฉันสักคำ ถ้าพี่วิลล์รู้ต้องโกรธมากแน่ๆ ฉันเลยเลือกที่จะเก็บมันไว้ก่อน ไปเจอให้มันจบๆ แล้วจะขอให้หม่ามี๊ช่วยอีกที เฮ้อ… อีกไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาก็จะมาที่บ้านแล้วก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “ยาหยี” เสียงเรียกจากหม่ามี๊กำลังเคาะประตูอยู่หน้าห้องนอน“ขาหม่ามี๊” ฉันเดินไปเปิดประตูและขานรับ“หลับเหรอคะลูกสาว”“เปล่าค่ะ นั่งคิดอะไรเพลินๆ” ฉันตอบอย่างคนหน้ามุ่ย ไม่มีรอยยิ้มสดใสเลยสักนิด“มีอะไรจะเล่าหม่ามี๊มั้ยคะ” หม่ามี๊น่ะรู้ใจฉันที่สุด คงเห็นท่าทีอึดอัดของฉันนั่นแหละ“...”“เรื่องปะป๊าใช่มั้ยคะ”หงึกๆ ฉันพยักหน้าตอบรับ“ลูกสาวหม่ามี๊มีแฟนแล้วใช่รึป่าวน๊า”“หม่ามี๊… ดูออกขนาดนั้นเหรอคะ”“หม่ามี๊เคยเป็นวัยรุ่นมาก่อนน๊า ทำไมจะไม่รู้หืม”“หยีจะทำไงดีคะ ปะป๊าไม่ฟังเลย”“แค่เจอกันเอง ยังไม่ได้ให้ตกลงสักหน่อย”“แต่ปะป๊าพูดแบบนั้น…”“หึหึ เชื่อหม่ามี๊สิ ลูกสาวคนสวยของหม่ามี๊อาจจะเซอร์ไพร์สก็ได้นะ”“งือ หม่ามี๊ แฟนหยีทั้งดุทั้งโหดทั้งขี้หวง”“ฮ่าๆ มีคนโหดกว่าปะป๊าอีกเหรอเนี้ย”“สูสีกันเลยค่ะ เฮ้อ…”“งั้นเอาแบบนี้ ถ้าเจอแล้วไม่ชอ

วันรุ่งขึ้นวันนี้ทุกคนเตรียมการและเตรียมตัวจัดการคนหักหลังที่แอบเล่นสกปรก วิลล์… ถึงเขาจะเป็นมาเฟียที่ทำธุรกิจสีเทาแต่เขาก็มีกฎเหล็กของเขา ในการทำธุรกิจข้อตกลงและเงื่อนไขแต่ละอย่างนั้นชัดเจนไม่ซับซ้อนและไม่เคยเล่นแง่ แต่มันก็มีจะมีพวกที่กล้าลองดี คิดว่าจะหลุดพ้นสายตาได้ แน่นอนว่า ทุกคนก็รู้จักเขาในนามนักธุรกิจหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรงที่มีนิสัยดุดันเท่านั้น ส่วนเบื้องหลังของตระกูลเขานั้น ถ้าไม่ใช่กลุ่มคนสีเทาจริงๆก็จะไม่รู้ แต่ตอนนี้เริ่มจะมีคนรู้แล้วว่าวิลล์คือมาเฟียทายาทตระกูลคลาสเซอร์ และผู้หญิงของเขาก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง@ ท่าเรือก่อนหน้านั้นที่ศักดาบอกวิลล์ไว้ว่าขอมาควบคุมสินค้าด้วยตัวเอง ซึ่งวิลล์ก็อนุญาต อนุญาตเพราะปล่อยให้ศักดาทำชั่วได้เต็มที่เพราะเขาจะได้จัดการทีเดียวให้สิ้นซาก ลูกน้องของวิลล์รายงานมาว่าครั้งนี้สินค้าล็อตใหญ่กว่าปกติมาก แน่นอนว่าพวกมันสอดแทรกยาเสพติดแฝงเข้าไปในตู้คอนเทนเนอร์ ศักดารู้ว่าวิลล์นั้นมีเส้นสายกับพวกเครื่องแบบและเส้นใหญ่มากด้วย จึงชะล่าใจคิดว่าคงไม่มีตำรวจมาตรวจสอบ แต่หารู้ไม่ว่าวิลล์ทำให้ศักดาตายใจไปก่อน เขาเตรียมการกับพวกตำรวจไว้เรียบร้อยแล้ว พวกยศใหญ่ๆที

1 ปีผ่านไปตอนนี้ฉันตั้งครรภ์ได้แปดเดือนแล้วนะ พี่เดลล์ขยันส่งการบ้านทุกคืน ฉันไม่ท้องก็จะคงแปลกเอามากๆ แล้วล่ะ สมใจพี่เดลล์เลยสิ เขาบอกด้วยนะว่าอยากได้ลูกสาวหน้าตาน่ารักเหมือนแม่ หยอดคำหวานทุกวัน พี่เดลล์ไม่เปลี่ยนไปเลย ไม่เคยบกพร่องในเรื่องของการดูแลเลยสักนิด เขาใส่ใจฉันมาก เขาเคยบอกว่าเรื่องนั้นก็ทำให้เขาเองก็มีปมในใจที่ละเลยความรู้สึกฉันจนเรื่องมันเกือบจะเลวร้าย แต่เราผ่านเรื่องนั้นด้วยกันมาได้แล้ว ไม่ต้องไปย้อนคิดถึงมันอีกและฉันยังโชคดีมากๆ ที่พี่เดลล์และเพื่อนๆ ไปช่วยได้ทันเวลา ในขณะที่ฉันกำลังอุ้มท้อง ยาหยีคลอดลูกนำไปแล้ว เรามีลูกในเวลาที่ใกล้เคียงกัน หวังว่าโตมาจะเป็นเพื่อนเล่นกันได้นะ ยาหยีได้ลูกชาย ส่วนฉันได้ลูกสาวสมใจพี่เดลล์เขาเลยล่ะชุดเด็ก ของเล่นเด็กเต็มบ้านไปหมดเลย อ้อ… ลืมบอกไป ตอนนี้เราย้ายมาอยู่บ้านหลังใหญ่แล้วนะ บ้านที่แม่ศิยกให้ฉันเป็นของขวัญวันแต่งงาน แน่นอนว่าถ้ามีลูกแล้วต้องอยู่คอนโด แม้จะใหญ่แค่ไหนก็ตามคงไม่สะดวกเท่าการอยู่บ้านหลังใหญ่และมีพื้นที่รอบบ้านให้เด็กๆ ได้วิ่งเล่น“น้ำส้มคั้นครับที่รัก” เรนเดลล์หัดทำน้ำส้มด้วยตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเมียตัวเองท้อง อะไ

และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับพี่เดลล์พิธีช่วงเช้าก็มีแค่คนสนิทกันเอง มีครอบครัวทางฝั่งฉันสองคนคือฉันกับคุณพ่อ และครอบครัวทางพี่เดลล์ที่มีผู้ใหญ่คนอื่นๆ มาร่วมงานในตอนเช้าด้วย นั่นก็คือครอบครัวของมินนี่ อ้อ ฉันคงลืมบอกไปสินะ ว่ามินนี่ได้มาขอโทษฉันแล้วนะที่เธอไม่ระวังคำพูดและแสดงท่าทางที่ดูสนิทสนมจนเกินไปจนทำให้ฉันเข้าใจผิด ตอนนั้นฉันเองไม่ได้โกรธหรอก แค่รู้สึกเสียใจ และส่วนนึงมันก็เป็นฉันเองที่เข้าใจผิดไปเอง วันนี้เธอพาแฟนสาวมาด้วยนะ น้องคนนี้คือคนในบทสนทนาของเหตุการณ์วันนั้น หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเลยล่ะ ก็ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหนน้องถึงได้รับรักมินนี่แล้วด้วย รวดเร็วจริงๆงานช่วงเช้าจัดทำตามพิธีสงฆ์แล้วก็แห่ขบวนขันหมาก ชุดไทยที่เลือกมาเป็นสีเงินปักตกแต่งด้วยสีแดง สีตัดกันสุดๆ ใส่แล้วผิวขาวออร่ามากๆ ฝั่งเจ้าบ่าวก็ไม่น้อยหน้าเลย ใส่ชุดไทยฉบับเจ้าบ่าวปกติทั่วไปแต่ออร่าความหล่อนั้นพุ่งมาก อื้มมม หล่อจนใจเจ็บเลยล่ะ หน้าที่กั้นประตูเงินประตูทองจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยาหยีและนาบี อ้อ มีเพิ่มด้วยอีกหนึ่งคน นั่นก็คือมินนี่นั่นเอง แต่ละคนโหดกับพี่เดลล์มากๆ สั่งทำนั่นทำนี่กว่าจะป

เช้าแสงแดดยามเช้ากับหมอกบางๆ ที่ปกคลุม สามสาวที่นัดกันแต่งตัวสวยและตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมารอดูพระอาทิตย์ขึ้นและเก็บภาพบรรยากาศสวยๆ “สวยจังเลยอ่า” นัตตี้“อยากมาอีกจัง” นาบี“มาครั้งหน้าก็คงคิวมึง แต่คงเป็นที่อื่น”“หือ ยังไงนะ” นัตตี้ที่งง อะไรคือคิวของนาบี“...” นาบีกัดฟันทำตาเขียวปั๊ดใส่ยาหยี เธอรู้ว่ายาหยีหมายถึงอะไร แต่แล้วทำไมต้องมาแซวเธอหรือว่า…ผ่านไปไม่นานสามสาวก็เดินไปเรื่อยๆ สำรวจทุกพื้นที่ สนุกจนลืมทานอาหารเช้าจนกระทั่งเดินมาถึงซุ้มดอกไม้หลากสีให้ความโดดเด่นตัดกับชุดเดรสยาวสีขาวและตัดกับธรรมชาติที่เป็นสีเขียว ซึ่งทุกอย่างสวยงามลงตัว“ตรงนี้เขาทำใหม่เหรอ ตอนดูหน้าเพจไม่เห็นมี”“เขาทำมาเพื่อใครบางคนละมั้ง”“อ้าว งั้นคงไม่ใช่ที่สำหรับลูกค้าแบบเรา งั้นไปกันเถอะ” ในระหว่างที่นัตตี้กำลังยืนโพสต์ท่าให้เพื่อนๆ ถ่ายรูปให้ตรงซุ้มดอกไม้ พอได้ฟังแบบนั้นจากปากเพื่อนว่าตรงนี้เขาคงทำใหม่ให้ใครบางคน ซึ่งเธอคิดว่าคงเป็นโซนพิเศษของลูกค้าท่านอื่นที่อาจจะมีการจัดตกแต่งไว้เพื่อเซอร์ไพรส์ของคู่รักคู่หนึ่ง แค่คิดตามเธอก็แอบอมยิ้มออกมา น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจังเมื่อนัตตี้กำลังก้าวขาเดินออกจากซุ

วันนี้นัตตี้ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว แน่นอนว่าเดอะแก๊งส์กลุ่มใหญ่ก็มารวมกันที่โรงพยาบาลกันจนครบทุกคน เพราะเรนเดลล์อยากชวนทุกคนไปทานข้าวด้วยกัน อยากขอบคุณที่วันนั้นทุกคนช่วยเหลือเขาเป็นอย่างดี ทั้งไปเป็นเพื่อนเขาที่เชียงใหม่ ไปด้วยกันหมดทุกคน เขารู้สึกซึ้งใจและอยากขอบคุณ ซึ่งนัตตี้เองพอรู้ความจริงทั้งหมดเธอก็รู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน@ ร้านอาหารฟิวชั่นแห่งหนึ่งเรื่องสั่งอาหารก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสาวๆ จัดการกันไป นัตตี้ นาบี และยาหยีก็ตัวตึงในเรื่องของการกินจุกินเยอะกินเกินตัว ในส่วนของอาหารของมื้อนี้ประกอบไปด้วย เปาะเปี๊ยะสดบาร์บีคิว ห่อหมกเพนเนปู เกี๊ยวซ่ากุ้งผัดไทย สเต๊กทีโบนย่างจิ้มแจ่ว ข้าวอบใบบัว เกี๊ยวซ่าราดหน้า อาหารที่สั่งคูณสองทุกจาน ทั้งยังมีผลไม้ของของหวานตบท้ายอีกด้วยนัตตี้นับจากวันนี้ไป ฉันจะใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุดเพื่อชดเชยจากความเจ็บปวดที่ผ่านมา รอบข้างฉันมีเพื่อนที่น่ารักและกวนส้นตีนในเวลาเดียว แต่พวกมันนี่แหละที่อยู่เคียงข้างเสมอมา ฉันรักพวกมันที่สุด หลังจากวันนี้ไปฉันต้องวางแผนการใช้ชีวิต ฝึกงานเสร็จก็เคลียร์ทำเรื่องจบของกับทางมหาวิทยาลัย และหลังจากที่เรียนจบก็

@ โรงพยาบาล XXXนัตตี้ยังต้องอยู่ รพ. เพื่อเฝ้าดูอาการอีกสองวัน ช่วงนี้เพื่อนๆ ก็โทรมาถามอาการแทนการมาเยี่ยม เพราะมีหวานใจที่เพิ่งจะคืนดีกันหมาดๆ คอยดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่น่าจะต้องห่วงอะไรแล้ว ส่วนแม่ศิก็มาหาทุกวันหลังจากแวะส่งน้องรามิที่โรงเรียนท่านก็แว๊บมาที่โรงพยาบาลก่อนกลับบ้านทุกครั้ง ท่านทำอาหารมาให้ลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้ทานทุกเช้า“เรื่องนั้น… มันโดนจำคุกแล้วนะ”“...”“ยังกลัวอยู่ไหม”“กลัวค่ะ แต่ตี้รังเกียจมากกว่า ตี้…ขยะแขยง”“อืม ตำรวจไม่ให้ประกันตัวด้วย”“สมควรแล้วค่ะ”เรนเดลล์ดูแลนัตตี้เป็นอย่างดีเหมือนที่ผ่านมา จับอาบน้ำจับแต่งตัว นัตตี้แทบไม่ต้องทำอะไรเอง ตอนนี้ทั้งสองคนก็รอคุณแม่มาหาและทานข้าวเช้าพร้อมกันสามคน ใช้เวลาเพียงไม่นานแม่ศิก็เดินทางมาถึง“พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วใช่มั้ยลูก”“ค่ะคุณแม่”“ช่วงนี้ไปอยู่ที่บ้านกับแม่ก่อนมั้ย”“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีคอนโดตี้อยู่ใกล้ที่ฝึกงานมากกว่า”“เอางั้นก็ได้ลูก”ทั้งสามคนนั่งทานข้าวด้วยกันคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง… ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “วันนี้เพื่อนตี้โทรมาบอกว่าไม่ได้มานี่นา เพื่อนพี่เดลล์หรือป่าวคะ”“ไม่นะ… เดี๋ยวพี่ไปดูเ

แม่ศิและน้องรามิเดินทางมาถึงโรงพยาบาลได้สักพักใหญ่ๆ อาหารที่เตรียมมาให้ผู้ป่วยก็จะเป็นของชอบนัตตี้ทั้งนั้น อาทิ เช่น ต้มจืดไข่น้ำ อกไก่ต้มน้ำปลา ลาซานญ่าอบชีสส่วนผลไม้ก็จะเป็น องุ่น กีวี่ แตงโม และยังทำน้ำส้มคั้นของโปรดมาให้ว่าที่ลูกสะใภ้อีกด้วย ทั้งยังแวะซื้อชานมฮออกไกโดมาเกือบยี่สิบแก้วมาแช่ตู้เย็นไว้ให้หนุ่มๆ สาวๆ ที่ค่อนข้างอยู่กันหลายคนท่านรู้จักนัตตี้มาก่อนเรนเดลล์ แน่นอนว่าเรื่องอาหารการกินท่านย่อมรู้มากกว่าเรนเดลล์แน่นอนว่านัตตี้ชอบทานอะไรบ้าง ไม่ได้มีแค่นี้ มีมากกว่านี้อีก แต่เมนูเหล่านี้คัดสรรมาให้ผู้ป่วยทานอาหารอ่อนๆ ท่านตั้งใจทำให้สุดฝีมือ“หนูตี้ ลูก” ท่านเรียกด้วยเสียงสั่นเครือ ตั้งแต่เกิดเรื่องท่านรู้สึกเป็นห่วงมาก เพราะท่านรู้เรื่องราวในชีวิตก่อนหน้านี้ของนัตตี้ดีทุกเรื่อง อย่างที่รู้กันว่าทั้งสองคนรักกันให้ความอบอุ่นเหมือนแม่กับลูก นัตตี้เล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ศิฟัง ท่านเข้าใจดีว่านัตตี้เผชิญกับอะไรมาบ้าง“แม่ศิ…” นัตตี้ก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเช่นกัน ญาติผู้ใหญ่ที่เธอเหลืออยู่ก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่ศิ พ่อแท้ๆ ของเธอก็ไม่เคยสนใจตั้งแต่ที่แม่ของนัตตี้จากไ