ตอนที่ 6 หาคำตอบ

“อืม....คุณเจเดนขา เป็นยังไงบ้างคะ” หญิงสาวที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจอยู่ระหว่างหว่างขาของซีอีโอหนุ่ม เขานอนพิงหัวเตียงอย่างสบายใจมือหนึ่งถือแก้วไวน์ อีกมือกดศีรษะหญิงสาวให้ซุกซนอยู่บนเอ็นร้อนของเขาอย่างไม่คิดจะให้เงยหัวขึ้นมาจนกว่าเขาจะพอใจ ร่างแกร่งเริ่มตอบสนองความใคร่สาวผมแดง ช่างเร่าร้อนเกิดคำบรรยายขณะที่ร่างกายกำลังถูกปรนนิบัติจากหญิงสาวดาราดังระดับแนวหน้าที่เขาจ้างมานอนด้วย

ไม่ใช่นอนสิ...นอนด้วยอะไรกันแบบนี้จะเรียกนอนด้วยกันได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่เคยต้องใช้ร่างกายกับเธอเลยแม้แต่นิด นอกจากปากบางของเธอที่เขาโปรดปรานให้ครอบครองแท่งเอ็นร้อนของเขาและช่วยเขาให้ถึงสวรรค์ตามที่เขาต้องการก็เท่านั้น

เจเดนโปรดปราณการถูกปรนนิบัติจากปากของหญิงสาวให้แก่ร่างกายของเขาเป็นที่สุด ทว่ากลับรังเกียจการสอดใส่หรือมีเพศสัมพันธ์กับพวกเธอ ร่างกายที่ผ่านชายมานับสิบไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่ามีคุณค่า หญิงสาวที่ซื้อได้ด้วยเงินมีค่าเพียงแค่ต้องยอมก้มหัวให้กับเขาเวลาที่เขาต้องการเท่านั้น

“นี่นะเหรอ ที่เขาร่ำลือกันว่าลีลาเด็ดดวงยิ่งกว่าใครๆ หึ โสเภณีในเลานจ์ยังใช้ปากเก่งกว่าเธอเลย เสียอารมณ์ฉันจริงๆ ออกไป”

เจเดนพูดพลางผลักสาวสวยให้ออกห่าง ดึงชายเสื้อคลุมแล้วเดินลุกจากเตียงไปก่อนที่สาวเจ้าจะวิ่งเข้ามากอดรั้งเขาไว้ เพราะตัวเธอเองยังไม่ได้สมใจ จากขนาดแล้วความคับแน่นคงมีอยู่ไม่น้อย เธอได้ยินมาว่านักธุรกิจหนุ่มผู้ร่ำรวยคนนี้ไม่ยอมนอนกับใครด้วยซ้ำ เธอจึงรู้สึกอยากจะเป็นคนแรกที่พิชิตความยากลำบากนี้เป็นคนแรก เพื่อจะได้เป็นนายหญิงของซีอีโอ

“เดี๋ยวสิคะ”

“ออกไปได้แล้ว อย่าให้ผมต้องไล่” เขาเอ่ยไล่สาวสวยที่เข้ามายังไม่ถึงชั่วโมง

  ชายหนุ่มเผลอนึกถึงหนุ่มโฮสต์ที่เขาจ่ายไปในราคาที่แพงลิบลิ่วกับการเพียงแค่อมเอ็นร้อนของเขาแค่ครั้งเดียว จ่ายไปถึง 5 แสน ดาราแนวหน้าที่เคยรับงาน เขายังเคยจ่ายไม่ถึงสามแสนด้วยซ้ำ ตอนนั้นไม่รู้ว่าผีห่าตนใดเข้าสิงหรือเป็นเพราะแค่ต้องการเอาชนะเท่านั้น ทำให้ตัดสินใจกดครั้งเดียวทำเงินหายออกจากบัญชีไปถึงครึ่งล้าน คิดแล้วก็อดเสียดายไม่ได้

แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรกลับมาเพราะเห็นสีหน้าของมันที่กลัวจนตัวสั่น เจเดนรู้สึกสะใจมาก ยิ่งมันทำท่าทางรังเกียจเพศเดียวกันเขายิ่งพึงพอใจ และด้วยกลิ่นหอมหวานของเงิน แม้แต่ดารา นางแบบหรือผู้หญิงแนวหน้า พอถูกทาบทามด้วยตัวเลขที่สูงจนพอใจ ผู้หญิงหิวเงิน ยังไงก็ยังเป็นเช่นนั้น แค่เห็นตัวเลขเงินที่สูงลิ่วแม้แต่ศักดิ์ศรีก็ยอมวางลงได้ รับเงินแล้วมาสยบแทบหว่างขาของเขาทุกราย

“จัดการเรียบร้อยดีมั้ย”

“ครับนาย พรุ่งนี้มันจะถูกไล่ออก”

“ดี...จัดการเรื่องต่อไปเลย...”

“ครับ”

@ CC Bar

“อะไรนะ พี่ไม่ให้ผมกลับไปทำงานแล้ว ทะ ทำไมครับ”

วินที่ตั้งใจจะกลับมาทำงานจนถึงสิ้นเดือนอยู่แล้วต้องชะงักเพราะผู้จัดการแจ้งว่าทางผู้ใหญ่สั่งการให้เวย์ออกจากที่นี่ พี่สาวผู้จัดการพยายามช่วยพูดแล้วทว่ากลับไม่ได้ผลหากเวย์ไม่ยอมออกไปที่นี่จะถูกปิดถาวร

“คือ...ลูกค้าวีวีไอพีที่เค้าเรียกเวย์ไปวันนั้นน่ะ เค้าไม่พอใจที่จะเห็นเวย์ทำงานที่นี่ เขาเลยขู่ว่าจะถอนหุ้นออกทั้งหมด ถ้าพี่ยังให้เวย์ทำงานต่อพี่เลยต้องให้เวย์ออก เวย์เข้าใจพี่นะ...พี่ขอโทษ อีกอย่างก็ใกล้จะสิ้นเดือน เวย์ก็จะครบกำหนดลาออกตามที่บอกพี่ไว้ ” ฟังน้ำเสียงผู้จัดการสาวที่บอกออกมาท่าทีลำบากใจ เวย์เองก็เข้าใจไม่ได้เร้าหรือแต่อย่างใด

“ขอบคุณนะครับ”

ทำไมวินจะไม่เข้าใจ เขาเข้าใจดีเลยทีเดียวว่าคนๆนั้นเลวร้ายน่ากลัวแค่ไหน เขายังจำคืนแรกและคืนที่สองได้ดีทีเดียว ซ้ำคืนที่บอกที่เวย์เอ่ยถามเขาไปว่า

“ถ้าผมต้องตายบอกได้ไหมเพราะสาเหตุอะไร”

คำตอบที่วินได้กลับมาคือ

“เพราะมันสะใจกู ” จากนั้นเขาก็ลากวินออกจากรถแล้วเหวี่ยงลงพื้นและขับรถออกไปในทันที

หลังจากวินพูดคุยกับผู้จัดการร้านเรียบร้อยแล้ว เขาเดินทางกลับมาที่บ้านของตัวเองในทันที วินสังเกตว่าในขณะที่เขาขับรถกลับออกมามีรถขับตามเขาอยู่ เมื่อคิดดังนั้นแล้ว เขาจึงมุ่งหน้ากลับบ้านทั้งที่ตอนแรกตั้งใจจะเข้าไปเยี่ยมแม่และน้องชายที่โรงพยาบาล เขากำลังคิดอย่างหนักว่าจะกลับสู่ตัวตนของตัวเองเลยดีไหมแต่หากทำแบบนั้นตัวเวย์คงจะโดนเต็มๆแน่นอนซึ่งน้องของเขายังไม่หายดี

วินถึงบ้าน ตัดสินใจโทรไปบอกเวย์ว่าช่วงนี้เขาติดงานจะไม่ได้เข้าไปเยี่ยมและมีโปรเจคที่ต้องทำอาจจะไม่อยู่บ้านสักเดือน และแนะนำให้เวย์กับแม่พักฟื้นฟูร่างกายต่อจนครบเดือนเลย ค่าใช้จ่ายวินเคลียร์ให้แล้ว

ตืด…สายโทรศัพท์จากเวย์ติดต่อมายังพี่ชายฝาแฝดทันที

เวย์ : ( วิน มึงบอกกูมา เกิดอะไรขึ้น)

วิน : (กูว่าช่วงนี้มีคนตามมึงว่ะ)

เวย์ : (แล้วมันทำอะไรมึงไหม)

วินนิ่งไปสักพักจึงบอกเวย์ไป

 วิน :  (ไม่ เพราะกูบอกว่ากูไม่ใช่มึง มึงไปต่างประเทศแล้ว จะไม่กลับมาอีก)

เวย์ :  (กูจะกลับบ้าน มึงพาแม่ไปอยู่ที่ต่างจังหวัดเถอะ)

วิน :  (ไม่ๆมันบอกว่ามึงติดเงินมัน กูให้เงินมันไปแล้ว มึงนั่นแหละพาไป แม่กับมึงแข็งแรงแล้วค่อยว่ากัน)

เวย์ :  (ไอ้วิน เงินอะไรว่ะ  )

วิน :  (กูไม่รู้แต่ให้ๆไปให้มันจบ กูได้งานพอดี กูต้องเริ่มงาน)

เวย์ :  (ไม่มีอะไรจริงๆนะ )

วิน :  (เออๆ ไม่ต้องกลับมาบ้าน เผื่อว่ามีอะไร กูไม่อยากให้พวกมันเจอแม่ )

เวย์ :  (กูหายแล้ว มึงจะให้กูอยู่จนครบเดือนเลยเหรอ)

วิน :  (เออน่า..เอาให้หายชัวร์ๆมึงฟังหมอแนะนำเข้าใจใช่ไหม)

เวย์ :  (เอา กูดูแลแม่เอง)

วิน :  (แค่นี้นะ)

หลังจากวางสายจากเวย์ วินก็อดพูดกับตัวเองไม่ได้

“ไอ้เวย์ มันไปทำอะไรให้คุณถึงได้ตามจองล้างจองผลาญมันนัก”

วินฉุกคิดในใจว่า หากเขากลับไปเป็นตัวเอง และเดินหน้าสมัครงาน เจเดนต้องรู้อย่างแน่นอน และเป้าหมายก็จะตรงไปที่เวย์และเวย์จะเป็นอันตรายได้ วินจึงคิดว่าถึงยังไงก็คงหนีเขาไม่พ้นสู้เผชิญหน้าแล้วถามความจริงเพื่อจบเรื่องให้ได้  วินจึงตัดสินใจค้นหาเอกสารการเรียนของเวย์ คนที่จบ ปวส.จะมีงานอะไรให้เลือกมากนัก วินหาข้อมูลจากชื่อของเขาที่ระบุในสลิปการโอนเงินมาแล้วลองค้นหาในอินเตอร์เนตจับใจความคร่าวๆที่ผู้คนกล่าวถึง

“เจเดน ชาร์ลลอส  มาเฟียหนุ่มผู้มีชื่อเสียงทางด้านสีเทา คนในวงการรู้จักเขาดีว่าเขาคือหมาป่าผู้หิวโหย และนอกจากธุรกิจสีเทาเขามีธุรกิจรงแรงและห้างสรรพสินค้า รวมถึงการนำเข้าส่งออกสินค้าก้วย เบื้องหลังมาเฟียหนุ่มมีลูกน้องมากมายและการดีลงานลับกับผู้มีอิทธิพลเป็นผลทำให้ธุรกิจของเขาดำเนินไปอย่างราบเรียบ สิ่งที่เขาต้องการต้องได้เสมอ

วินตัดสินใจจะทำให้มันจบที่ตัวเอง หากเขาเป็นอะไรไปจะยังมีเวย์ที่ดูแลแม่ต่อไปและเวย์เองตอนนี้กำลังปรับปรุงตัวเอง น้องของเขาควรจะมีความสุข สงบ เวย์ก็เสียสละเพื่อแม่ไม่น้อยเช่นกัน ความรักแม่รักน้อง ทำให้วินตัดสินใจที่จะรับจบเอง

วินค้นหางานที่หน้าจอคอมแล้วกดหาดูงานในเครือบริษัทของเจเดนผ่านอินเตอร์เน็ต

“งานแบบไหนดีที่เขาอยู่ประจำ... ออ โรงแรมห้าดาว”

สายตาเหลือบไปเห็นชื่อ เจซี โฮเทล รับสมัครตำแหน่ง พนักงานเสิร์ฟในห้องอาหารยุโรป…ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา ขอให้สื่อสารภาษาอังกฤษได้ดี เงินเดือนเริ่มต้น 18000+ไม่รวมเซอร์วิสชาร์จ

“ที่นี่สินะ สมัครงานไปเจอเลย จะได้ไม่ต้องอยู่อย่างระแวง ต้องจบให้ได้” วินกดส่งใบสมัครทางเวปไซต์โดยประวัติเป็นของเวย์

ผ่านไปในช่วงบ่ายก็มีอีเมลล์ตอบกลับมาที่วิน

“คุณได้รับการพิจารณาให้ทดลองงานเป็นเวลาสามเดือนก่อนจะมีการพิจารณาเลือกเข้าทำงานกับทางโรงแรมของเราค่ะ”

วินยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ประวัติของเวย์โดนเรียกเข้าทำงานทั้งๆที่คิดว่าที่นี่คงจะไม่ได้แน่ๆแล้วเพราะเป็นโรงแรมห้าดาว เขาจึงตัดสินใจไปลองดูเพราะเขาบอกจะหาคำตอบและทำงานเป็นพนักงานในนามของเวย์จริงๆ อย่างน้อยมันก็พอจะมีเงินเดือนในช่วงที่เขากำลังหาคำตอบและอีกอย่างวินยังจำพูดของเจเดนว่า......เวย์ยังตายไม่ได้

ดังนั้นก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้นกับเวย์ วินต้องหาคำตอบให้ได้ว่าสาเหตุใดที่ทำให้

มาเฟียนามว่าเจเดนแค้นเคืองให้ได้

“พนักงานใหม่ ชื่อ เวคินทร์ สุรภัครชัย”