บทที่ 133

กลุ่มคนชุดดำทั้งสองแถวนั่นหยิบขวานออกมาจากตัว แล้วมุ่งเป้าไปที่เย่เฟิงด้วยรังสีสังหาร

ขณะเดียวกัน ก็มีคนของเว่ยเหล่าหู่พุ่งออกมาจากรอบๆ ทั้งสี่ด้านของคฤหาสน์

แต่ละคนถืออาวุธไว้ในมือ เต็มไปด้วยกลิ่นอายเหี้ยมโหด!

เมื่อมองไป ก็เห็นแต่หัวคน อย่างต่ำประมาณสามสี่ร้อยคน

พวกเขาล้อมเย่เฟิงเอาไว้ราวกับกระแสน้ำดำ

ไม่เพียงเท่านั้น นักสู้มือทองที่อยู่ข้างหลังเว่ยเหล่าหู่อีกหลายคน ก็ตามลงมาด้วย

พวกเขาแผ่ซ่านรังสีสังหารอันโหดเหี้ยมออกมาเสมอ ถึงแม้ฝีมือจะสู้เฮยจินกังไม่ได้ แต่ก็เป็นยอดฝีมือระดับพลังแสงสว่างเหมือนกัน

“ไอ้หนุ่ม ถึงแกจะฆ่าเฮยจินกังได้ แต่ว่ายุงเยอะก็สามารถล้มช้างได้ วันนี้นายถูกกำหนดไม่ให้รอดออกไปแล้วว่ะ!”

เว่ยเหล่าหู่กล่าวยิ้มเยาะ

“ไอ้หมา กูจะฆ่ามึง!”

“ไปตายซะ! ฮ่าๆ…”

เว่ยเสี่ยวตงหัวเราะลั่นออกมาอย่างปล่อยตัว

“นี่แหละความสามารถของเว่ยเหล่าหู่ คนพวกนี้ยังเป็นแค่ส่วนหนึ่งของคฤหาสน์หู่เสี้ยวเท่านั้น ฉันใช้ชีวิตอยู่ในหยุนเฉิงมาหลายสิบปีแล้ว ไอ้เด็กไม่อย่าน้ำนมอย่างแกยังกล้ามาท้าทายอำนาจฉันงั้นเหรอ?”

“ฉันเว่ยเหล่าหู่มีกำลังคนเยอะ เงินเยอะ มีดเยอะ ฆ่าแกน่ะ ก็เหมือนฆ่ามดเท่านั้นแห