แชร์

บทที่ 132

เมื่อเห็นเว่ยเหล่าหู่กดโทรศัพท์ นัยน์ตาของเย่เฟิงก็ฉายแววกังวล แล้วจ้องที่อีกฝ่ายเขม็ง

เรื่องที่เกี่ยวกับนั่วนั่ว เย่เฟิงไม่สามารถใจเย็นได้เลย

“เฮยโก่ว แกเป็นอะไรไป? ทำไมยังไม่กลับมาสักที?”

เว่ยเหล่าหู่ถามด้วยน้ำเสียงตำหนิติโทษ

แต่พอสิ้นเสียง เสียงที่ตอบมาจากปลายสายกลับไม่ใช่เสียงของเฮยโก่ว

“เว่ยเหล่าหู่?”

อีกฝ่ายถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“หืม? แกเป็นใคร?”

สีหน้าของเว่ยเหล่าหู่เปลี่ยนไป

“ฉันหลีหย่วนพ่อแกไง! ไอ้คนแซ่เว่ย แต่ก่อนฉันนับถือแกเป็นรุ่นพี่ เรียกแกว่านายท่านเว่ย แต่วันนี้แกกลับกล้ามายุ่งกับพี่เขยฉัน มายุ่งกับหลานสาวของฉัน!”

หลีหย่วนขบฟันกล่าว

“แล้วยังไง?”

เว่ยเหล่าหู่หัวเราะแห้งแล้วถาม

“พี่เขยฉันอยู่กับแกใช่ไหม?”

หลีหย่วนถามด้วยน้ำเสียงเจือเป็นห่วงเล็กน้อย

หลังจากที่ช่วยนั่วนั่วไว้ได้แล้ว เขาก็คิดอยากติดต่อหาเย่เฟิงแล้ว แต่กลับโทรหาอีกฝ่ายไม่ได้เลย

สิ่งที่เขาไม่รู้คือ เพราะเย่เฟิงรีบร้อนมาที่นี่มากเกินไป โทรศัพท์ตกหล่นกลางทาง ก็ยังไม่รู้ตัว

“ใช่!” เว่ยเหล่าหู่ตอบเย็นชา

“ปล่อยตัวพี่เขยฉันซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเฮยโก่วซะ!”

หลีหย่วนพูดแบล็กเมล์

“แกคิดมากเกินไปแล้ว! วัน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status