แชร์
บทที่ 134
บทที่เกี่ยวข้อง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 135
เขาเว่ยเหล่าหู่ก็คงสามารถทำตัวอำนาจบาตรใหญ่ และเพลิดเพลินกับความรุ่งโรจน์และมั่งคั่งต่อไปได้!เว่ยเสี่ยวตงเอามือปิดหน้า ไม่กล้าพูดอะไรออกมา“ย่อตัวลง! เอามือกุมหัว!”เวลานี้ ทหารหลายคนเอาปืนจ่อเข้าที่ศีรษะของเว่ยเหล่าหู่ และเว่ยเสี่ยวตงเว่ยเหล่าหู่ที่ยังทำตัวไม่กลัวฟ้าดินเหมือนดั่งราชาเมื่อครู่นี้ ก็ต้องย่อตัวลงอย่างเชื่อฟัง“น้องเย่ จัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ช่วยไปที่เขตรักษาความปลอดภัยกับฉันหน่อยได้ไหม? มีทหารหลายคนที่ถูกศัตรูต่างถิ่นทำร้ายมา ตอนนี้อยู่ในขั้นวิกฤตแล้ว อยากขอให้นายช่วยที!”มู่จ้านหันกลับไปพูดด้วยน้ำเสียงรีบร้อนใจเย่เฟิงเลิกคิ้ว พูดในใจว่าเป็นอย่างนี้นี่เองไม่น่าล่ะผู้บัญชาการคนนี้ถึงได้พาทหารบุกมาช่วยตนต่อกรกับเว่ยเหล่าหู่ ที่แท้ก็มีเรื่องวานให้ตนช่วยนี่เอง?“ขอโทษนะครับ แต่ตอนนี้ผมไม่ว่าง!”เย่เฟิงปฏิเสธด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ถึงแม้คนของเว่ยเหล่าหู่จะไม่สามารถจับตัวไปได้ แต่เขาก็ยังไม่ได้เจอหน้านั่วนั่ว จึงยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านั่วนั่วแล้ว“น้องเย่ ฉันรู้ว่าก่อนหน้านี้ฉันทำให้นายไม่พอใจ แต่ไม่ว่ายังไงวันนี้ฉันกืถือว่าช่วยนา
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 136
เมื่อเห็นยอดฝีมือคิดจะโจมตีเย่เฟิง แล้วผู้บัญชาการมู่ช่วยเอาไว้นั้น เขากลับรู้สึกดีใจโดยเฉพาะตอนที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นยอดฝีมือระดับพลังแปรสภาพ เขาพลันส่งเสียง ‘ตกใจ’ ออกไปทันทีไม่ใช่เพราะตกใจในความสามารถของอีกฝ่าย แต่ตั้งใจส่งเสียงดังให้เย่เฟิงได้ยินต่างหากหรือพูดอีกนัยหนึ่งคือ ‘ดูสิ ยอดฝีมือระดับพลังแปรสภาพจะฆ่านายเชียวนะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันช่วยเอาไว้ นายได้ตายแหง่แก๋!’คราวนี้ นายจะยังไม่ไปช่วยชีวิตคนกับฉันอีกเหรอ?ต่อจากนี้ ก็เป็นฉากการต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือระดับพลังแปรสภาพทั้งสองคน ณ คฤหาสน์ฮั่วหู่แห่งนี้ปึง! ปัง! ปึงปัง…เสียงหมัดเสียงเท้าสู้กันดังขึ้นชัดเจน ผู้บัญชาการมู่ และฆาตกรเลือดเย็นสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใครบริเวณที่ทั้งสองสู้กันถูกเหยียบย่ำจนเป็นรอยเท้าอันน่าสะพรึงกลัว แถมรอบๆ รอยเท้ายังมีรอยเส้นเหมือนใยแมงมุมปรากฏขึ้นอีกด้วย“นี่น่ะเหรอ…ยอดฝีมือระดับพลังแปรสภาพ? แกร่งมาก!”“ยอดฝีมือระดับพลังแปรสภาพหายากมาก ความสามารถขนาดนี้คงมากพอที่จะไร้เทียมทานในเมืองหลวงแล้วมั้ง?”“…”เหล่าทหารจากเขตรักษาความปลอดภัย รวมทั้งลูกน้องของเว่ยเหล่าหู่ต่างก็เผยสีหน้าตะลึงงันพวกเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 137
แต่วินาทีต่อมา ฉากที่ทำให้ผู้บัญชาการมู่ต้องตะลึงตาค้างเกิดขึ้นแล้ว!เพราะฝ่ามือโลหิตของฆาตกรเลือดเย็น ห้านิ้วแยกออกมุ่งไปหาเย่เฟิงพลังนั่นน่ากลัวเหลือเกิน!แต่ในชั่วพริบตาเดียว เย่เฟิงก็ฟาดฝ่ามือออกไปเช่นเดียวกัน!โครม!หลังจากเสียงดังประดุจสายฟ้าลั่นดังขึ้น ฝ่ามืออันน่าสะพรึงกลัวของฆาตกรเลือดเย็นก็ถูกเย่เฟิงฟาดออกอย่างเหี้ยมโหดโดยตรงจากนั้น เย่เฟิงก็ฉวยโอกาสตอนที่ฆาตกรเลือดเย็นเปิดช่องว่างให้โจมตีฟาดฝ่ามือลงบนศีรษะของเขาแรงๆ อีกทีหนึ่งเพี๊ยะ!แขวก!เสียงดังกรอบนี้ยังแฝงด้วยเสียงอะไรบางอย่างแตกหักอย่างรุนแรง!บริเวณส่วนหัวของฆาตกรเลือดเย็นเต็มไปด้วยหมอกโลหิต ร่างกายกระเด็นลอยออกไปตามด้วยเสียงร่วงหล่นพื้น หลังจากที่ยอดฝีมือระดับพลังแปรสภาพคนนี้ล้มลงกับพื้นนั้น ร่างกายของเขาก็กระตุกไปหลายที แล้วสิ้นลมหายใจในบัดดลเมื่อมองไปบริเวณส่วนล่างศีรษะของอีกฝ่าย จะเห็นคราบสีแดงสีขาวไหลนองอยู่ผืนหนึ่ง!นั่นคือเศษซากศีรษะที่ถูกเย่เฟิงระเบิดในฝ่ามือเดียวซี๊ด…ทันใดนั้น ทุกคนในที่เกิดเห็นเงียบสงัดสถานที่เกิดเหตุที่มีคนนับพันต่างเงียบไม่พูดอะไรสักคน!เว่ยเหล่าหู่ เว่ยเสี่ยวตง แล
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 138
เย่เฟิงพูดแล้วยื่นมือไปทุบๆ บนตัวของเว่ยเหล่าหู่ตามด้วยทุบที่แผ่นอกของเว่ยเสี่ยวตงเบาๆ สองทีการกระทำของเย่เฟิง ทำเว่ยเหล่าหู่ และเว่ยเสี่ยวตงสองพ่อลูกตกใจจนขวัญแทบหลุดออกมากลัวว่าเย่เฟิงจะฆ่าตนด้วยฝ่ามือเดียว!เข้าคุกไป พวกเขายังมีชีวิตรอดได้เป็นปี ไม่แน่อาจจะถูกปล่อยตัวออกมาก็ได้นอกจากนี้ ด้วยประสบการณ์การบริหารจัดการมาหลายปี รวมทั้งอำนาจที่สั่งสมมาหลายปีนี้ เผลอๆ เขาออกมายังสามารถใช้ชีวิตมั่งคั่งได้อีกด้วยแต่ถ้าถูกเย่เฟิงฆ่าตายด้วยฝ่ามือเดียวล่ะก็ จบบริบูรณ์แน่นอน“น้องเย่ อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม!”มู่จ้านเบิกตากว้าง แล้วเอ่ยเตือนเสียงขรึม จากนั้นก็โบกมือให้กับทหารใต้บังคับบัญชา “ยังไม่รีบพาคนไปอีก!”การฆ่าฆาตกรเลือดเย็นด้วยฝ่ามือเดียวไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมาก!เพราะการที่ถูกคนโหดร้ายและอันตรายสุดขีดโจมตีแบบนี้ จึงฆ่าอีกฝ่ายทิ้ง ก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผลแต่เว่ยเหล่าหู่ และเว่ยเสี่ยวตงถูกจับตัวไว้แล้ว ถ้าหากเย่เฟิงลงมือต่อพวกเขา จะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อเห็นเหล่าทหารเปิดทางคุมตัวเว่ยเหล่าหู่สองพ่อลูก และลูกน้องคนอื่นๆ ไป ในตาลึกๆ ของเย่เฟิงก็ฉายแววเย็
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 139
“เราคืนดีกันเถอะนะ ฉันจะใช้ชีวิตร่วมกับคุณดีๆ แน่นอน! เห็นแก่ลูกสาวเราเถอะนะ ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะนะ?”“ฮือๆๆ…แต่ก่อนไม่ว่าฉันจะทำอะไรผิด คุณก็จะยกโทษให้ฉันเสมอ ที่รัก ฉันรู้ว่าคุณยังรักฉันอยู่ คุณรักและเอ็นดูฉันที่สุดแล้ว คุณเป็นคนที่ดีกับฉันที่สุด…คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ จะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!”“ไม่ อย่าให้พวกมันจับตัวฉันไป! ฮือๆๆ…”เย่เฟิงสะบัดแขนออก แล้วปัดมือโจวชิ้งออก แววตาฉายแววเย็นชาและเจ็บใจ“อย่าจับตัวเธองั้นเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ที่เธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดนั่วนั่วล่ะก็ ฉันฆ่าเธอไปตั้งนานแล้ว!”“โจวชิ้ง! แต่ก่อนที่ฉันทำดีกับเธอ เพราะว่าฉันยินยอม ไม่ใช่เพราะฉันควรทำ”“แต่ตอนนี้ ฉันไม่ยอมแล้ว!”สิ้นเสียง โจวชิ้งก็ส่งเสียงร้องไห้อย่างหนักหน่วง สายตาที่มองเย่เฟิงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ และโกรธเคือง“เย่เฟิง นายใจดำมาก!”“ฉันจะทำให้นายต้องชดใช้ ไอ้ผู้ชายเฮงซวยไร้ความรู้สึก! ฉันต้องทำให้นายชดใช้ให้ได้…”ท่ามกลางเสียงร้องไห้ที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจและคำด่า โจวชิ้งถูกพาตัวออกไปเธอไม่เข้าใจว่าไอ้คนยาจกที่ไร้หนทางถึงขนาดต้องขายไตเพื่อช่วยลูกสาวคนหนึ่ง ทำไมตอนนี้ถ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 140
เพราะทั้งสองคนนี้ก็มีปัญหากับตนเหมือนกัน ดังนั้นเย่เฟิงจึงไม่ได้คิดไปในแง่บวกหลีเอียนเองก็สำรวจมองทั้งสอง แล้วถามว่า “คุณหนูเวินมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”ทุกคนล้วนแต่เป็นคนหยุนเฉิง ถึงแม้หลีเอียนกับเวินเสี่ยวเหมิงจะไม่ใช่เพื่อนกัน แต่ก็รู้จักลูกสาวของเวินซื่อจิวเวลรี่กรุ๊ป“พี่หลีคะ จริงๆ ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ! แค่…พวกเราอยากเลี้ยงข้าวคุณเย่หน่อยค่ะ ไม่ทราบว่าสะดวกไหมคะ?”เวินเสี่ยวเหมิงยิ้มแย้มสิ้นเสียง เย่เฟิงทำหน้าแปลกๆ “เลี้ยงข้าวผม?”“ใช่ครับ! คุณเย่ ผมจริงใจนะครับ ไว้หน้าผมสักครั้งนะครับ?”จางเฉิงเฟิงพยักหน้า แล้วถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า20 นาทีผ่านไป ณ ร้านอาหารซานตงที่มีเอกลักษณ์แห่งหนึ่งจางเฉิงเฟิงรินเหล้าให้กับเย่เฟิงแก้วหนึ่ง“คุณเย่ครับ เห็นคุณปลอดภัยหายห่วงแบบนี้ ผมดีใจมากจริงๆ ครับ!”เมื่อได้ยินดังนั้น เย่เฟิงก็ส่งเสียง ‘โอ๋?’ ออกมา “หมายความว่าไงครับ? นี่คือการข่มขู่อ้อมๆ หรือเปล่าครับเนี่ย?”“ไม่ครับๆ! ไม่ใช่! ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น”จางเฉิงเฟิงรีบโบกมือปฏิเสธ แล้วพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “คุณเย่ครับ ก่อนหน้านี้คุณถูกเว่ยเหล่าหู่หลอกไปใช่ไหมครับ? แล้วผู้บัญชาการม
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 141
ผมดื่มหมดแก้วนะครับ!”พูดจบ จางเฉิงเฟิงก็ชนแก้วกับเย่เฟิงเบาๆ แล้วกัดฟันดื่มลงไปหมดแก้วหลังจากดื่มหมด หน้าของเขาก็แดงขึ้นอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นสีหน้าเจ็บปวดเขารู้สึกว่าทางเดินอาหารของตัวเองเหมือนถูกมีดกรีดอย่างไรอย่างนั้นเวินเสี่ยวเหมิงเห็นดังนั้น ก็ร้อนใจจนน้ำตาคลอเบ้าและเลิ่กลั่กไปมา “เฉิงเฟิง คุณเป็นยังไงบ้าง?”เย่เฟิงเองก็ยกแก้วดื่มจนหมด แล้วยื่นมือไปหาจางเฉิงเฟิงจางเฉิงเฟิงสีหน้าไม่ดีจนชักเกร็ง แต่ก็ยังยื่นมือออกไปจับมือเย่เฟิง“คุณชายจาง ต่อไปขอฝากตัวด้วยนะครับ!”เย่เฟิงพูดยิ้มแย้มจางเฉิงเฟิงอยากจะฝืนยิ้ม แต่วินาทีต่อมากลับต้องเบิกตาโตกว้างเขารู้สึกถึงความร้อนที่แพร่เข้ามาในร่างกายจากมือขวาของเขา และกำลังฟื้นฟูบาดแผลของเขาทางเดินอาหารที่รู้สึกร้อนผ่าวแต่เดิม ตอนนี้กลับรู้สึกคันยิบๆ และสบายอย่างบอกไม่ถูก“คุณเย่…ขอบคุณมากครับ+.หนึ่งนาที่ต่อมา จางเฉิงเฟิงพูดอย่างจริงจังด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูตื่นเต้นเล็กน้อยสีหน้าย่ำแย่บนใบหน้าจางหายไปจนหมด เสียงก็ไม่แหบซ่าเหมือนก่อน“หมดแก้ว!”เย่เฟิงรินเหล้าจนเต็มแก้วให้กับตนและจางเฉิงเฟิงอีกครั้ง พร้อมยกแก้วขึ้น“หมดแก้ว!
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 142
เมื่อเห็นหน้าหลีถิง หลีเอียนก็ปั้นหน้าขรึม แล้วหันไปไม่สนใจอีกฝ่ายทันทีสายตาของเย่เฟิงเองก็มองไปที่หินหยกพวกนั้น ขี้เกียจสู้ฝีปากกับผู้หญิงคนหนึ่งเวินเสี่ยวเหมิงและจางเฉิงเฟิงขมวดคิ้ว จางเฉิงเฟิงถามเย่เฟิงว่า “พี่เย่ ใครเหรอครับ?”“น้องเมียน่ะ ไม่ต้องสนใจ”เย่เฟิงโบกมือ“แหวะ! ใครเป็นน้องเมียแกไม่ทราบ หน้าด้าน! คิดว่าตัวเองเป็นลูกเขยตระกูลหลีจริงๆ หรือไง?”หลีถิงถ่มน้ำลายอย่างไม่พอใจทันใดนั้น วัยรุ่นที่เวินต้าควงดูแลอยู่คนนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นเขามองหลีเอียนด้วยสายตาตกตะลึงก่อน แล้วค่อยๆ หันไปมองเย่เฟิงพลางพูดกับหลีถิงว่า “คนนี้คือลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลหลีของพวกคุณน่ะเหรอ?”“นี่ พวกแกพูดจาระวังหน่อย! ห้ามพูดแบบนี้กับคุณเย่นะ!”เวินเสี่ยวเหมิงตักเตือนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“พ่อคะ คุณลุง คุณน้าสองคนนี้นิสัยไม่ดีเลย!”นั่วนั่วเบะปาก สะกิดมือเย่เฟิง แล้วพูดขึ้นเบาๆ“ไม่เป็นไร เราไม่ต้องสนใจพวกเขา ถือซะว่าหมาเห่าแล้วกันเนอะ”เย่เฟิงยิ้มแย้ม แล้วอุ้มนั่วนั่วขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของวัยรุ่นคนนั้นดูไม่ดีในทันใด เขาชี้ด่าเย่เฟิงว่า “ไอ้หน้าขาว แกว่าใครเป็นหมา? ไอ้คนไร้ประโย
บทล่าสุด
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 210
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 209
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 208
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 207
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 206
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 205
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 204
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 203
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 202
