บทที่ 104

บริษัทยาตระกูลหลีตั้งใจตรงชานเมืองฝั่งตะวันตกของหยุนเฉิง ที่นั่นมีพื้นที่โรงงานผืนหนึ่ง ซึ่งก็คือโรงงานผลิตของบริษัทนั่นเอง

สองสามวันต่อจากนี้ หลีเอียนแทบจะพักอยู่ที่นี่ เฝ้าดูแลทุกกระบวนการการผลิตด้วยตัวเอง

วันนี้ ในที่สุดผลิตภัณฑ์ยาล็อตแรกก็ผลิตเสร็จแล้ว

แต่ทว่าหลีเอียนกลับรู้สึกกังวลเรื่องผลกำไร และขาดทุน

เธอยืนอยู่ในโกดังเก็บของของโรงงาน เมื่อมองดูผลิตภัรฑ์ยาที่ตกลงมาจากเครื่องจักรสายการผลิตจำนวนมากแล้ว หลีเอียนพลันขมวดคิ้วแน่นเป็นปมเข้าด้วยกัน

จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่เห็นหัวเถ้าแก่หวงเลย

หลีเอียนโทรศัพท์หาเขาวันนี้ อีกฝ่ายก็ไม่รับสายด้วย

“ประธานหลี จะให้ผลิตต่อไหมครับ?”

หัวหน้าโรงงานผลิตพูดขึ้นข้างๆ

“ล็อตสองรอก่อนก็ได้ค่ะ”

หลีเอียนตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

จากนั้นก็หันไปมองเย่เฟิงที่อยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

หลายวันมานี้ เย่เฟิงที่เป็น ‘ผู้ช่วยประธาน’ ในนามคนนี้ เวลาว่างจะอยู่ข้างกายหลีเอียนตลอด

“คุณบอกเองว่าให้ผลิตเลย! ตอนนี้เถ้าแก่หวงยังไม่กลับมาเลย ไม่สามารถเข้าถึงช่องทางการจำหน่ายได้เลยด้วยซ้ำ ทีนี้จะทำยังไง?”

หลีเอียนถามด้วยน้ำเสียงตำหนิเล็กน้อย

เธอสัมผัสได้