หงเม่าหมิงวิ่งเข้าไปในโกดัง ทำให้ฝูงชนตะลึงตกใจ ต่างก็มองคนคนนี้ด้วยสายตาแปลกประหลาด“คุณครับ หยุด! ที่นี่เป็นโกดังของโรงงานเรา คุณจะเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้นะครับ!”ขณะนี้ ยามรักษาความปลอดภัยของโรงงานวิ่งตามมาข้างหลัง แล้วพูดตะโกนต่อหงเม่าหมิงตัวแทนจำหน่ายรายใหญ่ประจำมณฑลจงโจว ประธานผู้จัดงานมหกรรมยาผู้นี้ วิ่งเข้าโกดัง เพื่อทำเวลาโชคดีที่เขามีบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันอยู่เสมอ จึงช่วยเขากันคนอื่นๆ ได้เถ้าแก่หวงจำหงเม่าหมิงได้ เขาเดินเข้าไปทักทายอีกฝ่าย “คุณคือหงเม่าหมิง ประธานผู้จัดหงจริงเหรอครับ?”แต่ว่าหงเม่าหมิงกลับไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่ผลักเขาออก แล้วมองไปยังผู้หญิงที่อยู่ในที่เกิดเหตุตัวแทนจำหน่ายน้อยๆ อย่างเถ้าแก่หวงไม่ถือว่าเป็นรายใหญ่มากในหยุนเฉิง ดังนั้นเถ้าแก่รายใหญ๋อย่างหงเม่าหมิงจะรู้จักเขาได้อย่างไร?เขาได้รับการติดต่อโดยซุนกว่างซาน หมอซุนบอกเขาให้มาพบประธานบริษัทยาตระกูลหลี บอกว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง แถมยังสวยมากด้วย“คุณคือประธานหลี หลีเอียนใช่ไหมครับ?”จากนั้น สายตาของหงเม่าหมิงก็จ้องไปที่หลีเอียน แล้วเดินเข้าไปถามอย่างให้เกียรติต้องยอมรับว่าเขาตาถ
หงเม่าหมิงได้ยินหลีเอียนตอบตกลง ก็เผยหน้าดีใจออกมาจากนั้นก็มองไปที่กองผลิตภัณฑ์ยาที่รวมอยู่ในโกดังเหล่านั้นด้วยสีหน้าหิวกระหาย แล้วถามว่า“ยังไม่มีค่ะ! ประธานหงเป็นคนแรกที่มาขอร่วมงานด้วยเลยค่ะ”หลีเอียนส่ายหน้าสิ้นเสียง หงเม่าหมิงก็ตบหน้าตักแรงๆ “เยี่ยมเลยครับ! ถ้างั้นยาพวกนี้ผมเหมาหมดเลย! เพื่อแสดงความจริงใจ เดี๋ยวผมเซ็นสัญญากับประธานหลีตอนนี้เลย เอาอย่างนี้ ผมจ่ายเงินร้อยล้านไปก่อน ถ้าไม่พอ ก็ถือว่าเป็นเงินมัดจำ ถ้าเกินมา ก็ถือว่าเป็นเงินชำระล่วงหน้าสำหรับการร่วมงานกันครั้งหน้าระหว่างเรา คุณคิดว่ายังไงครับ?”เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป ฝูงชนพลันส่งเสียงโฮออกมาทันที!เปิดมา ก็ออเดอร์ร้อยล้านเลยเหรอ?ลมหายใจของแต่ละคนเริ่มถี่ขึ้นบริษัทยาตระกูลหลีจะบินแล้วเหรอเนี่ย?หลีเอียนหันไปมองเย่เฟิง ในดวงตาสวยงามที่ตื่นเต้นของเธอมีร่องรอยของน้ำตาซ่อนอยู่ตอนเห็นเถ้าแก่หวงเมื่อครู่นี้ จิตใจของเธอตกต่ำถึงสุดขีด ความรู้สึกเสียใจและโกรธแค้นนั่นแทบทำให้เธอสิ้นหวังแต่ภายในชั่วพริบตาเดียว ก็มีเซอร์ไพรส์ตามมาทันทีเพียงแค่คิดก็รู้แล้วว่าความรู้สึกขึ้นและลงในใจของหลีเอียนต้องมากแค่ไหน!ออเดอร์
เมื่อได้ยินคำพูดของนายท่านตู้แล้ว ใบหน้าของหลีเอียนที่เดิมเต็มไปด้วยความดีใจ กลับเปลี่ยนเป็นความโกรธและหดหู่ในทันทีบริษัทของตนไม่เคยบาดหมางกับคนคนนี้ แถมอีกฝ่ายยังเป็นคนมีชื่อเสียงฐานะด้วย น่าจะไม่หูเบาเชื่อคำพูดของลุงรองหรือคุณย่า แล้วร่วมมือกับพวกเขามาใส่ร้ายตนแต่ทำไมถึงต้องมาดูถูกยาตัวใหม่ของบริษัทตนด้วยล่ะ?หลีเทียนกังและหลี่เยว่ผิง รวมถึงเถ้าแก่หวงล้วนเผยสีหน้าดูถูกดูแคลน และดีใจออกมารู้สึกว่าสถานการณ์มีการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจขึ้นอีกครั้งแล้วแต่แล้วสิ่งที่ทำให้ผู้คนไม่คาดคิดคือ หงเม่าหมิงไม่ฟังคำเตือนพวกเขาเลย เพียงแค่มองนายท่านตู้ แล้วพูดว่า “นี่ตาเฒ่า อย่ามาพูดไร้สาระหน่อยเลย คุณมาช้าไป เพราะยาพวกนี้ผมเหมาหมดแล้ว ฮ่าๆ…”สีหน้าของนายท่านตู้ย่ำแย่ในบัดดล “เถ้าแก่หง ฉันขอเตือนว่าอย่าเสี่ยงมากดีกว่า ยามากมายขนาดนั้น นายเหมาไปหมด ถ้าหากขาดทุนขึ้นมาจะทำยังไง? เอาอย่างนี้ดีไหม นายแบ่งให้ฉันสักครึ่งหนึ่ง ฉันช่วยนายกระจายความเสี่ยงเอง!”สิ้นเสียง ในโกดังพลันเกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมาหลีเทียนกังและหลี่เยว่ผิงที่เพิ่งได้ใจเมื่อวินาทีก่อนหน้า สีหน้าแข็งทื่อไปในบัดดล
“ประธานหงจ่ายหนึ่งร้อยล้าน แต่ได้แค่อำนาจการจำหน่ายในมณฑลจงโจวเท่านั้น นายท่านตู้จ่ายสองล้าน ก็จะเอาอำนาจการจำหน่ายทั้งสามมณฑลตะวันออกเลย ราคานี้ไม่น้อยไปหน่อยเหรอครับ? อีกอย่างผลลัพธ์ยาของเราก็แค่นั้น แถมยังเป็นยาของบริษัทน้อยๆ ด้วย ไม่มีใครยอมรับหรอก”เย่เฟิงพูดประชดประชัน“เอ่อ…ฮ่าๆ ผมก็แค่ขู่ประธานหงไปงั้นน่ะ ผลลัพธ์ยาของบริษัทคุณอัศจรรย์มาก ต้องโด่งดังมากแน่ๆ! ผมอยากร่วมงานกับพวกคุณจากใจจริงนะครับ”“เอาอย่างนี้! สี่ร้อยล้าน แล้วมอบอำนาจการจำหน่ายทั้งสามมณฑลตะวันออกให้กับผมคนเดียวได้ไหม? เดี๋ยวผมจะให้คนโอนเงินตอนนี้เลย!”นายท่านตู้ยิ้มแย้ม จากนั้นก็กัดฟันพูดเมื่อได้ยินเช่นนั้น คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างก็สูดลมหายใจเย็นเหล่าผู้สนับสนุนบริษัทแต่ละคนตื่นเต้นจนแทบร้องไห้ออกมาพวกเขาเห็นเย่เฟิงพูดจาต่อรองไปมากับนายท่านตู้แล้ว ก็กลัวว่าตัวตึงแห่งวงการยาคนนี้จะหลุดมือไปจริงๆแต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายกลับเพิ่มราคาให้จริงๆ แต่ยังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวด้วย!นี่ต้องอยากได้อำนาจการจำหน่ายยานี่ขนาดไหนกันเชียว?ส่วนหลีเทียนกัง หลี่เยว่ผิง และเถ้าแก่หวง สีหน้าดูไม่ดีเอาซะเลยจากนั้น ก็มีตัวแ
ฝั่งหลีเทียนกังและหลี่เยว่ผิง หลังจากที่พวกเขาออกจากโรงงานไป ก็ได้รับสายจากผู้อาวุโสหลีทันทีหลังลงจากรถ“แม่ครับ!”หลีเทียนกังรับสาย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ“ได้ยินว่าวันนี้แกพาพวกสนับสนุนบริษัทยาไปที่โรงงานใช่ไหม? เป็นยังไง เอียนเอ๋อร์สิ้นหวังแล้วใช่ไหม?”ผู้อาวุโสหลีถามเธอรู้ว่าที่ลูกชายคนรองไปครั้งนี้ ก็เพื่ออยากดูเรื่องสนุกของหลานสาวคนโตคนนี้แน่ๆเป็นลุงคนหนึ่ง แต่เข้ากับหลานสาวตัวเองไม่ได้ขนาดนี้ ความจริงแล้วเป็นพฤติกรรมที่ต่ำช้าแต่ว่าเธอไม่คิดจะติโทษกับความต่ำช้าแบบนี้ กลับกันยังถามอย่างตั้งหน้าตั้งตารอด้วยสรุปแล้วคือ ทุกคนในตระกูลหลีตอนนี้ ต่างก็มีความคิดอยากตัดหางปล่อยวัดหลีเอียนกันทั้งนั้น แล้วเข้าร่วมตระกูลฉู่แต่โดยดี“สิ้นหวัง? สิ้นหวังอะไรกัน? แม่ไม่เห็นว่านังนั่นทำหน้าผยองแค่ไหน!”หลีเทียนกังพูดอย่างอารมณ์เสียได้ยินดังนั้นแล้ว ผู้อาวุโสหลีก็แปลกใจ “ทำไม? เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”“ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆ ตัวแทนจำหน่ายรายใหญ่ทั่วประเทศก็แห่กันอยากเป็นตัวแทนจำหน่ายยาตัวใหม่ครั้งนี้...”หลีเทียนกังเล่าเหตุการณ์ที่ประสบพบเจอมาก่อนหน้านี้ด้วยท่าทางอยากร้องไห้ แต่ไ
หลีเอียนถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ เพียงแต่ในตากลับมีความรู้สึกลังเลซ่อนอยู่ในใจลึกๆ ของเธอคาดหวังกับคำตอบบางอย่าง“คุณน่าจะรู้ประสบการณ์ที่ผมเคยผ่านมานะ ผมเป็นผู้ชายที่เคยถูกทำร้ายมาก่อน เพราะฉะนั้นไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆ หรอก ฮ่าๆ…”เย่เฟิงหัวเราะเยาะตัวเองที่เขาพูดคือเรื่องจริง หลังจากที่ถูกโจวชิ้งทิ้งไป เขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เชื่อในความรักอีกต่อไปความอ่อนโยนที่หลงเหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวนั้น เหลือไว้ให้กับลูกสาวของเขานั่วนั่วสำหรับหลีเอียน เขาจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยไม่ได้แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เธอ ส่วนใหญ่แล้วก็เพราะความซาบซึ้งและการตอบแทนบุญคุณเย่เฟิงไม่คิดว่าตัวเองจะเกิดความรู้สึกต่อหลีเอียนมากขนาดนั้นสิ้นเสียง หลีเอียนก็หัวเราะ ‘เหอะๆ’ ออกมา ไม่รู้เพราะอะไร ในใจของเธอถึงได้อึดอัดมาก“บังเอิญจัง ฉันเองก็ถูกทำร้ายมาก่อนเหมือนกัน และไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆ ด้วย ฉะนั้น ระหว่างเรายังเป็นแค่ธุรกิจอยู่ เชอะ!”หลีเอียนกัดริมฝีปาก พยายามบังคับให้ตัวเองพูดอย่างใจเย็นขณะนั้นเอง เธอได้รับสายจากพ่อของเธอ หลีเทียนหยางเมื่อได้ยินคำพูดที่พ่อของเธอพูดแล้ว สายตาของหลีเอียนก็เผยคว
โจวชิ้งได้ยินคำพูดของเว่ยเหล่าหู่แล้ว สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย“นายท่านเว่ยหมายความว่าอะไรคะ?”“แม่ย้อย! นายท่านเว่ยบอกให้แกไปเอาตัวนังเด็กนอกคอกของแกกับเย่เฟิงมา แกไม่เข้าใจหรือไง?”หลิวหาวสบถคำหยาบออกไป แล้วก่นด่าโจวชิ้งเขม็งต่อหน้าเว่ยเหล่าหู่ เขาทำตัวประจบและหวั่นเกรงถึงสุดขีด กลัวว่าการแสดงออกของโจวชิ้งจะทำให้นายท่านเว่ยไม่พอใจ แล้วจะทำให้เขาซวยไปด้วย“อย่าด่าเธอ เดี๋ยวฉันค่อยๆ พูดกับเธอเอง”เว่ยเหล่าหู่โบกมือหยุดหลิวหาว แล้วพูดยิ้มแย้มต่อว่า “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันชอบเด็กที่สุดแล้ว คุณโจวพาลูกสาวมาทำพิธีรับเป็นปู่บุญธรรมกับฉันไม่ดีเหรอ?”สายตาของโจวชิ้งสั่นวาบเล็กน้อย แล้วพูดยิ้มๆ ว่า “ค่ะ! สามารถมีปู่บุญธรรมเป็นนายท่านเว่ยได้ ถือเป็นวาสนาของนังหนูนั่น แต่หลังจากหย่ากันไป เด็กนั่นก็อยู่กับพ่อแกมาตลอด ไม่เคยอยู่กับฉันเลยค่ะ!”เธอเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ และไม่แคร์ความรู้สึกของคนอื่นจริง แต่ว่าเมื่อรู้ว่าเป้าหมายของนายท่านเว่ยคือนั่วนั่วแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็ชะงักไปครู่หนึ่งเช่นกันเธอสามารถไม่สนใจใยดีนั่วนั่วได้ แต่จะให้เธอคิดทำร้ายลูก โจวชิ้งตัดใจทำไม่ลงจริงๆ“อยู่กับพ่อแล้วทำไม
ฉะนั้น เย่เฟิงย่อมต้องตอบแทนอยู่แล้ว“ฮ่าๆ เสี่ยวเย่นี่เอง!”นายท่านซ่งรับสาย แล้วส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างเป็นมิตร“นายท่านซ่ง ต้องขอบคุณท่านกับหมอซุน แล้วก็เป่ยเหล่ามากเลยนะครับที่ช่วย เอาอย่างนี้ ผมอยากจะชวนพวกคุณรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันวันนี้ ไม่ทราบว่าพวกคุณจะว่างไหม?”เย่เฟิงพูดเชื้อเชิญเป่ยเหล่าเป็นแขกประจำของตระกูลซ่งเสมอ หมอซุนเองก็เป็นคนที่ตระกูลซ่งเชิญมาจากเทียนตู ดังนั้นเย่เฟิงจึงติดต่อหานายท่านซ่งทีเดียว“เสี่ยวเย่ นายเกรงใจเกินไปแล้ว!”นายท่านซ่งพูดปฏิเสธอ้อมๆ ไปประโยคหนึ่ง“เป็นเรื่องที่ควรอยู่แล้วครับ!”เย่เฟิงตอบด้วยความจริงใจ“ถ้างั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันจะบอกเป่ยเหล่ากับหมอซุนให้!”นายท่านซ่งไม่ได้ปฏิเสธอีกต่อไป เพราะเขาเองก็อยากกระชับมิตรกับเย่เฟิงเหมือนกันจากนั้น เขาก็พูดขึ้นว่า “อ้อ จริงสิ เสี่ยวเย่ นายมากินข้าวกับตาเฒ่าอย่างพวกฉันแบบนี้คงเบื่อแย่ใช่ไหม? เอาอย่างนี้ เดี๋ยวฉันจะเรียกคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับนายมาด้วย กินข้าวสังสรรค์ด้วยกัน นายไม่ถือสาหรอกใช่ไหม?”เย่เฟิงตอบอย่างไม่ถือสา “ได้ครับ ว่าตามนายท่านซ่งเลยครับ”“โอเค! ถ้างั้นฉันขอเลือกร้านเองแ
เย่เฟิงหัวเราะเยาะวินาทีต่อมา เขาก็เดินไปเปิดประตูข้างที่นั่งคนขับ แล้วดึงเย่อินเสวียนออกมาจากรถก่อนจะคว้าเอวเธอมาโอบอย่างรวดเร็ว!เย่อินเสวียนทำส่งเสียงตกใจเล็กน้อยและเหลือบมองโจวชิง แล้วหันไปคล้องแขนของเธอรอบคอของเย่เฟิง: “พี่เฟิง เรารีบไปกันเถอะค่ะ! ฉันจองห้องที่โรงแรมเอาไว้แล้วนะคะ! ห้องแบบสวีทเลยนะ!”เย่เฟิงสาดสายตามองโจวชิง และพูดอย่างเยาะเย้ย: “โจวชิง เคยได้ยินหรือเปล่าว่าม้าดีไม่กลับไปกินฟางเก่าน่ะ? ต่อให้ผมหิวยังไง ผมก็ไม่กลับไปกินของเหลือทิ้งหรอก! ยิ่งกว่านั้น ผมไม่ได้หิว! ใครบอกคุณว่าผมขาดผู้หญิง”โจวชิงมองเย่อินเสวียนที่อยู่ข้าง ๆ เย่เฟิง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเธอไม่นึกเลยว่าคนที่อยู่ในรถไม่ใช่นั่วนั่ว แต่กลับเป็น…ผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มอีกคน!ชายหนุ่มยากจนในตอนนั้น มาตอนนี้กลับถูกรายล้อมไปด้วยสาวสวย!แม้เธอจะมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอรู้สึกละอายเล็กน้อยเมื่อเทียบตัวเองกับเย่อินเสวียนเธอยังนึกว่าเย่เฟิงหลงเธอเข้าแล้วซะอีก ทำแบบนี้มันน่าตลกสิ้นดี!“เย่เฟิง! นี่แกว่าใครเป็นของเหลือทิ้ง? แก ไอ้ผู้ชายชั่ว!”“แกมันคนได้ใหม่ลืมเก่า
“เธอเป็นภรรยาเก่าผมเอง”เย่เฟิงตอบพร้อมขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็เปิดประตูรถลงไปด้วยใบหน้าเย็นชาเมื่อโจวชิงเห็นเขา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ แล้วเธอก็มองเข้าไปในรถ“นั่วนั่วอยู่ที่ไหน? นั่วนั่วอยู่ในรถหรือเปล่า อาเฟิง ขอฉันเจอหน้าลูกหน่อยได้มั้ย”เย่เฟิงปิดประตูรถและถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: “โจวชิง คุณคิดจะทำอะไร”โจวชิงมองเย่เฟิงอย่างมีเยื่อใย สายตาของเธอเผยความอ่อนแอ: “ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรเลย ฉันแค่คิดถึงคุณกับลูก ก็เลยมาหาคุณและนั่วนั่ว” เธอตอบอย่างไร้เดียงสาเมื่อเห็นท่าทางเสแสร้งของเธอ เย่เฟิงรู้สึกรังเกียจอยู่ในใจนานมาแล้ว ที่โจวชิงเคยทำตัวดีและอ่อนโยนต่อหน้าเขาและเพราะแบบนั้น เย่เฟิงถึงถูกเธอล่อลวงจนได้แต่งงานและให้กำเนิดนั่วนั่วเย่เฟิงในตอนนั้น ขอแค่โจวชิงออดอ้อนเสียหน่อย เขาก็จะใจอ่อนและยอมเชื่อฟังเธอทุกอย่างแต่ว่า ตอนนี้เย่เฟิงได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของโจวชิงอย่างชัดเจนแล้ว เขาจะไม่หลงกลอุบายซ้ำสอง!“เรามีความสุขกันดี ไม่ต้องการให้คุณมาเจอหรอก รีบไปซะ!”“แล้วก็ อย่ามาที่นี่อีก ไม่อย่างนั้นอย่าโทษที่ผมเรียกรปภ. มาไล่คุณออกไป!”เย่เฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เย่อินเสวียนจ้องเย่เฟิง ดวงตาคู่สวยของเธอเผยความสงสัยปนกับความโมโหตามหลักการแล้ว ชายตรงหน้าน่าจะตกอยู่ในมนต์หนอนพิษเสน่ห์ของเธอ แถมหนอนพิษที่เธอใช้ก็เป็นหนอนพิษเสน่ห์ที่มีฤทธิ์มากกว่าหนอนพิษทั่ว ๆ ไปด้วยมีหนอนพิษแบบนั้นอยู่ในร่าง เย่เฟิงน่าจะต้องหลงเธอหัวปักหัวปำถึงจะถูกสิแต่ในเวลานี้ เขากลับทำหน้าขมวดคิ้วกับออกอาการหงุดหงิด?“พี่เฟิง เป็นอะไรไป? อารมณ์ไม่ดีเหรอคะ? นี่ฉันมาหาพี่นะ ทำไมทำหน้าไม่พอใจแบบนั้นละคะ?”เย่อินเสวียนเดินบิดสะโพกเข้าไปหาเขาแล้วถามด้วยท่าทางไม่พอใจเย่เฟิงเลิกคิ้ว ก่อนจะรีบแสดงท่าทีหลงเสน่ห์ เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่หรอก เพราะเรื่องลูกสาวผมน่ะ แต่พอเจอคุณผมก็อารมณ์ดีขึ้นมาเลย!”“ฮึ ฉันนึกว่าพี่ไม่ชอบฉันแล้วซะอีกนะคะ”เย่อินเสวียนส่งเสียงฮึหยอกล้อ“จะเป็นไปได้ยังไง? ก็คุณน่าหลงใหลขนาดนี้ ผมคิดถึงคุณทั้งวันทั้งคืนเลย!”เย่เฟิงมองดูเย่อินเสวียนพร้อมรอยยิ้มเหมือนสุนัขขี้ประจบ ทำราวกับว่าเขาหมกมุ่นคิดถึงแต่เธอเย่อินเสวียนยิ้มยั่วยวนกับส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม: “จริงสิคะ คราวก่อนเอาแต่เป็นห่วงเรื่องลูกสาวคุณ ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลยนะ! ตอนนี้คุณมีพลังระดับไหนแ
“จากที่แกพูด แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้”เย่เฟิงพาหลีเอียนตรงกลับไปที่สวนจักรพรรดิ รอจนกล่อมนั่วนั่วหลับสนิท เขาถึงเข้าไปหาหลีเอียน“คุณไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้ว อยู่พักที่นี่เถอะ วันนี้อย่าไปบริษัทดีกว่า จะให้คุณทำเองหมดทุกอย่างไม่ได้หรอกถูกมั้ย”เย่เฟิงพูดพร้อมกับคว้ามือเล็ก ๆ ของอีกฝ่ายหน้าสวยของหลีเอียนแดงระเรื่อ เธอพยักหน้าช้าๆ: “อือ”เย่เฟิงยิ้มก่อนจะเริ่มพูดอย่าง ‘ได้คืบจะเอาศอก’ ว่า: “หรือไม่ต่อไปคุณก็มาอยู่กับผมเลยสิ แบบนี้ผมจะได้สบายใจด้วย”เมื่อได้ยินแบบนั้น หลีเอียนก็กลอกตาใส่เย่เฟิงทันที: “บอกแล้วไงว่าเราต้องจัดงานแต่งงานกันก่อน! หรือต่อให้ฉันมาอยู่ที่นี่นายก็คอยปกป้องฉันตลอด 24 ชั่วโมงไม่ได้อยู่ดี ยังไงฉันก็ต้องอยู่ที่บริษัทบ้างใช่มั้ยละ? วางใจเถอะน่า มีคนชั่วคิดจะทำร้ายฉันเยอะขนาดนั้นเสียที่ไหนเล่า หลังเรื่องคราวนี้ ฉู่เทียนหลงเองก็คงไม่กล้ามาวอแวฉันแล้วละ”เย่เฟิงยักไหล่: “ก็ได้ ยังไงก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือน เหอะๆ…”หลีเอียนหยิกเขา: “คิดชั่วอะไรของนายอยู่ฮะ? เชอะ ฝันไปเถอะ! ฉันขอบอกนายเลยนะ ต่อให้อยู่ด้วยกัน ฉันก็จะไม่…ไม่…”“ไม่อะไร?”เย่เฟิงถามด้วยรอยยิ้ม
เย่เฟิงรู้ว่าวันนี้เขาได้ยั่วยุสวี่ซีเหยียนหรือกระทั่งตระกูลสวี่อย่างถึงที่สุดไปแล้ว แต่แล้วยังไงล่ะ?ตั้งแต่ที่สวี่ซีเหยียนเกือบทำให้หลีเอียนถูกสัตว์ร้ายอย่างฉู่เทียนหลงข่มขืน ก็ตัดสินได้แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา!เย่เฟิงไม่กลัวว่าศัตรูจะเกลียดเขา!ถ้าศัตรูเกลียดเขา นั่นก็หมายความว่า พวกเขากำลังเสียเปรียบและรู้สึกถึงความเจ็บปวด!แต่หากตัวเขาโดนดูถูกแล้ว ศัตรูกลับรู้สึกภูมิใจหรือมีความสุขละก็ นั่นต่างหากที่แปลว่าตัวเขาไร้ความสามารถแต่จะว่าไป เดิมทีเย่เฟิงก็ไม่ได้เห็นสวี่ซีเหยียนกับตระกูลสวี่อยู่ในสายตาอยู่แล้วหากอีกฝ่ายกล้าล้างแค้นเขาละก็ หนหน้าคงไม่จบง่าย ๆ แค่ฟันร่วงแบบนี้แน่ในตอนนี้ เย่เฟิงไม่รู้ตัวเลยว่านิสัยใจคอของเขากำลังเปลี่ยนไปทั้งเรื่องคำสาปบนตัวของนั่วนั่ว กับข่าวร้ายเรื่องพ่อกับแม่...หลายวันที่ผ่านมา จิตใจของเย่เฟิงถูกเรื่องราวต่าง ๆ กระทบจิตใจอย่างหนักเขาเคยต้องบ้าคลั่งทั้งน้ำตา บุกบั่นฆ่าฝันด้วยร่างที่เต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างอำมหิต!ทว่าในยามปกติ สัตว์ร้ายที่มีแววตาอำมหิตและเต็มไปด้วยความโกรธแค้นนั่น อาจดูไม่เป็นอันตราย หากแต่กำลังยับยั้งค
“หึๆ...”เย่เฟิงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยักไหล่ "เมื่อกี้ยังพูดอยู่เลยว่าเพื่อคุณชายกู่จะยอมทำทุกอย่าง แล้วตอนนี้กลับมาขัดแย้งกับตัวเองเสียแล้ว? หรือว่าชีวิตของคุณชายกู่มีค่าน้อยกว่าฟันพังๆ ของเธอ?"กู่เหมิงจ้องมองสวี่ซีเหยียนด้วยสายตาอันตรายสวี่ซีเหยียนสะดุ้ง รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว รีบพูดแก้ตัว "มัคนายกกู่ อย่าไปฟังเขา เขากำลังใช้คุณเป็นเครื่องมือ เพราะเขามีเรื่องแค้นกับฉัน!มัคนายกกู่ อย่าเชื่อเขาเด็ดขาด!”“มัคนายกกู่ อย่า…”สวี่หงจ่านก็รีบพูดเสริมแต่กู่เหมิงลงมือเร็วกว่า เขาคว้าหัวของสวี่ซีเหยียนและดึงผมเธอไว้แน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดกำขี้ดีกว่ากำตด!อีกอย่าง เขารู้สึกเคืองสวี่ซีเหยียนอยู่แล้วเพราะคุณชายอยู่กับหล่อน ถึงได้เกิดอุบัติเหตุนี้ขึ้นได้!เมื่อคิดว่าตนกลับไปตระกูลกู่แล้ว จะต้องเผชิญกับบทลงโทษประจำตระกูล กู่เหมิงก็รู้สึกโกรธจัด!!"ไอ้ตัวเฮงซวย! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ คุณชายคงไม่เจอเรื่องแบบนี้!"เพี๊ยะ!กู่เหมิงกัดฟันด่า และตบหน้าสวี่ซีเหยียนอย่างแรงฟันของเธอกระเด็นออกมาหลายซี่!เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!กู่เหมิงไม่ยั้งมือ เขาตบหน้าสวี่ซีเหยียนอย่างต่อเนื
"หยุด!"สวี่ซีเหยียนรีบตะโกนด้วยน้ำเสียงแหลมสูงเธอพุ่งเข้าไปขวางเย่เฟิงไว้ "เย่เฟิง วันนี้นายจะช่วยก็ต้องช่วย ไม่ช่วยก็ต้องช่วย!""โอ้? อย่างเธอเนี่ยนะคิดจะขวางฉัน?หรือว่าเขา?”เย่เฟิงชี้ไปที่มัคนายกกู่ ก่อนจะกวาดตามองบอดี้การ์ดของตระกูลสวี่ที่ยืนอยู่รอบๆ "หรือจะใช้พวกขยะพวกนี้มาขวางฉันล่ะ?""แก…"สวี่ซีเหยียนพูดไม่ออก หน้าแดงด้วยความอับอายก่อนหน้านี้เธอเห็นเย่เฟิงปะทะกับมัคนายกกู่โดยไม่เสียเปรียบถ้าเขาไม่อยากช่วยจริงๆ พวกเธอคงหยุดเขาไม่ได้แน่นอนแต่ถ้าเย่เฟิงไม่ช่วย ไม่พูดถึงเรื่องเย่เฟิงว่าจะถูกตระกูลกู่ล้างแค้นหรือไม่ แต่เธอสวี่ซีเหยียนจะต้องซวยแน่ๆ!และไม่ใช่แค่เธอเท่านั้น แต่ทั้งตระกูลสวี่ก็จะต้องเผชิญกับความโกรธเกรี้ยวของตระกูลกู่หากคุณชายกู่ตายที่นี่ ตระกูลกู่ไม่มีทางสนใจว่าอุบัติเหตุครั้งนี้จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจแน่นอน!เวลานี้ กู่เหมิงถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะดันสวี่ซีเหยียนออกไป แล้วพูดกับเย่เฟิงว่า "ไอ้หนุ่ม ต้องทำยังไงถึงจะช่วยชีวิตคุณชายของฉันได้?"เขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ถ้านายช่วยชีวิตเขาได้ ตระกูลกู่จะตอบแทนนายอย่างงาม และเราจะถือว่านายมีบุญคุณกับตระกูลเร
ทันใดนั้น หัวหน้าแผนกฉุกเฉินเบิกตากว้าง ราวกับเห็นผี จ้องหลี่ชื่อที่ยืนอยู่ข้างหลังเย่เฟิง“หึๆ ผมนี่แหละ ทำไม?”เย่เฟิงถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน“นี่…นี่…”“ทำไมเขา? ทำไมเขาถึงฟื้นขึ้นมาได้?”“นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”หัวหน้าแผนกฉุกเฉินชี้ไปที่หลี่ชื่อด้วยความตื่นตระหนกหมอคนอื่นๆ ต่างก็มองหลี่ชื่อด้วยสีหน้าตกใจสุดขีดชายคนนี้ที่ควรจะตายไปแล้ว แต่กลับมายืนอยู่ตรงนี้ได้?ฟื้นคืนชีพ?คนที่ถูกวินิจฉัยว่าตายแน่ กลับฟื้นขึ้นมาอย่างมีชีวิตชีวา“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”กู่เหมิงถามด้วยความสงสัยสวี่ซีเหยียนและสวี่หงจ่านต่างก็มีสีหน้าครุ่นคิดก่อนหน้านี้ในห้องฉุกเฉินอีกห้อง หลี่ชื่อนอนอยู่ในห้องนั้นแต่พวกเขารู้แค่ว่ามีคนที่กำลังจะตายแล้วยังจะใช้ห้องฉุกเฉินอีกแต่ไม่เห็นว่า ‘คนที่กำลังจะตาย’ นั้นเป็นใคร“นี่มัน…ฟื้นขึ้นมาได้จริงๆ คนที่อวัยวะภายในแทบจะแหลกละเอียด และต้องตายแน่ๆ!”“แต่กลับ…กลับฟื้นขึ้นมางั้นเหรอ!”“นี่มันปาฏิหาริย์ชัดๆ!”หัวหน้าแผนกฉุกเฉินชี้ไปที่หลี่ชื่อด้วยความตกใจพูดอย่างตะกุกตะกักคำพูดนี้ทำให้ทุกคนเข้าใจสถานการณ์ในทันที“คุณบอกว่าเขาอวัยวะภายในแทบจะแหลกหมด แล
ตระกูลสวี่เริ่มต้นธุรกิจจากการค้าของเก่า จึงมีธุรกิจจัดการประมูลขนาดใหญ่อยู่ในครอบครองหลายแห่งด้วยเหตุนี้ ตระกูลสวี่จึงเคยมีความสัมพันธ์ทางธุรกิจกับตระกูลกู่เมื่อหลายปีก่อน ตระกูลกู่มีเหตุจำเป็นบางประการที่ทำให้ไม่สามารถจัดการประมูลในพื้นที่ของตัวเองได้ จึงต้องใช้บริการของตระกูลสวี่ด้วยความร่วมมือนี้ ทำให้ทั้งสองตระกูลมีความเกี่ยวข้องกันในระดับหนึ่งไม่นานมานี้ ตระกูลกู่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับ “หยางหยวนตัน” ซึ่งเป็นยาเม็ดสมุนไพรที่กำลังได้รับความนิยมอย่างมากในวงสังคมชั้นสูงของหยุนเฉิงมีข่าวลือว่าหยางหยวนตันมีสรรพคุณยอดเยี่ยม และถูกขายในราคาสูงถึงหลายสิบล้านต่อเม็ดต้องรู้ว่า ก่อนหน้านี้ธุรกิจเกี่ยวกับยาสมุนไพรในหยุนเฉิงและพื้นที่โดยรอบ ล้วนอยู่ภายใต้การผูกขาดของตระกูลกู่ด้วยเหตุนี้ ตระกูลกู่จึงส่งกู่เหมิง ผู้ดูแลของตระกูลออกมาสืบหาต้นตอของหยางหยวนตันลูกชายคนเล็กของตระกูลกู่ กู่รุ่ย ซึ่งเป็นคนซุกซนและไม่ชอบฝึกวิชาตามกฎของตระกูลฉวยโอกาสติดตามกู่เหมิงมาที่หยุนเฉิงด้วยเมื่อมาถึงหยุนเฉิง กู่เหมิงได้ติดต่อกับสวี่หงจ่านเพื่อขอความช่วยเหลือในการสืบเรื่องหยางหยวนตันส่วนสวี่ซีเหย