ผู้ชายคนหนึ่งกระชากผมของยูราทันทีก่อนจะตบเขาหลาย ๆ ครั้ง เป็นตอนนั้นเอง เมื่อยูราเห็นลูกน้องคนอื่นของเชนกำลังควงมีดใส่เขา เมื่อเขากลับมามีสติอีกครั้งในท้ายที่สุด “อ อย่ากระทำบุ่มบ่ามตอนนี้เลย คุณหลง! ถ้ามีอะไร ก็พูดออกมาเถอะ!” ยูราพูดตะกุกตะกัก ขณะที่ความกลัวของเขาเพิ่มขึ้นในแต่ละวินาที “ฮ่า! ถ้าคุณจะตระหนักได้มากขึ้นสักนิดว่าจะทำตัวให้เหมาะสมได้อย่างไรนั้น งั้นผมก็คงไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อคุณแบบนี้ตั้งแต่แรกหรอก! ไม่ว่าจะยังไง ทำไมคุณถึงพูดราวกับว่าผมตามคุณมาเพราะจะหาเรื่องล่ะ? ผมมาที่นี่ก็เพื่อตัวคุณเอง! อย่าลืมว่า ไม่มีใครจะสามารถเดาได้ว่าเบมีพี่น้องคลอฟอร์ดอยู่ข้างเธอ ตอนนี้เธอก็เป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในยานเคนทั้งหมดนี้แล้ว! ในขณะที่ตระกูลหลงจะทนทุกข์อย่างมากจากเรื่องนั้นอย่างแน่นอน ผมมั่นใจว่าคนที่จะต้องประสบกับการสูญเสียอย่างใหญ่หลวงก็คือคุณนะ คุณเยลแมน! คุณไม่เห็นด้วยเหรอ? เมื่อทายาทในอนาคตของตระกูลของคุณ ตอนนี้กลับถูกลดระดับลงเป็นคนไม่สำคัญ ผมพูดไม่ถูกหรือไง? เมื่อได้ยินแบบนั้น ยูราจึงกำหมัดอย่างแรงก่อนจะพูดขึ้นมา “คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่ คุณหลง?” “ผมเหรอ? โอ้ ผม
เอาตามตรงเจอรัลด์กำลังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ขณะที่เขาเดินทางไปยังบ้านหลังนั้น ‘ตระกูลใหญ่จะสามารถอาศัยในสถานที่แยกตัวเช่นนี้เหรอ…?’ ในขณะที่เขาอยู่ห่างจากประตูบ้านไม้ไม่กี่ก้าว เจอรัลด์ก็เห็นชายชราคนหนึ่งที่ดูอายุมากกว่าหกสิบปี ออกจากบ้านหลังนั้นมา แม้ชายชราจะแต่งตัวเหมือนกับชาวบ้านคนหนึ่ง แต่เสื้อผ้าของเขาก็ค่อนข้างสะอาด วินาทีที่เขาสังเกตเห็นเจอรัลด์ เขาก็ถึงกับตะลึงไปชั่วขณะแม้เขาจะรีบซ่อนความตกใจของเขาไว้อย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะถามขึ้นมา “สวัสดีครับ นาย! มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?” “ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบคุณครับ คุณผู้ชาย! ผมอยากจะถามว่าคุณรู้จักตระกูลใหญ่ใด ๆ ที่อาศัยอยู่บนภูเขานี้หรือไม่ครับ” เจอรัลด์ตอบกลับ “ตระกูลใหญ่งั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า! ดูรอบ ๆ สิครับ นาย! ไม่มีอะไรนอกจากภูเขาและต้นไม้อยู่ทั่วไปหมด! ผมเพียงอาศัยอยู่ที่นี่ เพราะผมต้องพิทักษ์ป่าไม้เท่านั้น! ไม่มีใครอื่นที่นี่นอกจากผมหรอกครับ!” ผู้ชายคนนั้นอธิบาย ขณะที่เขายังยิ้มต่อไป “ฉันเชื่อใจเพื่อนของฉันที่บอกให้ฉันมาตามหาเขาที่นี่ คุณแน่ใจจริง ๆ ใช่ไหมว่าไม่มีตระกูลอื่นใดอาศัยอยู่บนภูเขาแห่งนี้?” ท่านผู
“นายไม่ได้พูดว่านายป้าของเธออยู่ที่นี่หรอกเหรอ? โซนก่อสร้างนี้ไม่เห็นมีใครอยู่เลย!” เบพูดอยู่ภายในรถที่จอดอยู่สถานที่ตั้งเองก็สัมพันธ์กับครอบครัวของพวกเขา ท้ายที่สุดแล้ว เดิมทีมันเป็นโครงการของลุงของเธอ แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากปัญหาเงินกู้ที่ร้ายแรงมากของลุงของเธอ พื้นที่การพัฒนาการก่อสร้างใด ๆ จึงถูกยุบโครงการลงโดยสิ้นเชิงอย่างไรก็ตาม เนื่องจากพิธีส่งมอบได้จัดขึ้นในวันก่อน ก็น่าจะยังคงมีคนอยู่สักสองสามคน ความจริงที่ว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นจึงทำให้เบประหลาดใจอย่างที่สุด “ฮึ่ม! ป้าของเธอกำลังรอเธออยู่ข้างในนั้นไง!” ยูราตะเบ็งเสียงใส่ด้วยโทนเสียงที่เย็นชา โดยตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับเสียงที่สิ้นหวังของเขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน “…นายหมายความว่ายังไง ยูรา?” เบกล่าว เมื่อตระหนักได้ในตอนนี้ว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างรุนแรงกับเขา “โอ้ ไม่มีอะไรจริง ๆ! เพราะพวกเราก็อยู่ที่นี่กันแล้ว ทำไมไม่ตามฉันเข้าไปหลังจากพูดคุยกันเล็กน้อยล่ะ!” ยูราตอบกลับด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายก่อนจะล็อกประตูรถ จากนั้นเบก็ขมวดขึ้นแล้วเอ่ยแบบขอไปทีว่า “ฉันไม่มั่นใจว่านายคิดจะทำอะไร แต่ถ้ามันไม่มีอะไรจริง ๆ งั้นฉันก็จะโทร
วินาทีนั้นเองโทรศัพท์ลูกน้องของยูราคนหนึ่งเริ่มดังขึ้นมา “เป็นคุณหลงครับ คุณเยลแมน” ลูกน้องคนนั้นกล่าว “่ถ้าอย่างนั้นในตอนนี้นายอยู่ฝ่ายเดียวกับตระกูลหลง! นายบ้าไปแล้วจริง ๆ! ยูรา! และไม่ใช่แค่นาย คุณป้ากับคุณลุงก็ต้องเสียสติไปแล้วเหมือนกัน!” เบพูดอย่างไม่เชื่อ “พาเธอไปได้แล้ว!” ยูราสั่ง ขณะที่เขาโบกมืออย่างเหลืออดก่อนจะรับโทรศัพท์ “ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น คุณหลง คุณไม่ควรลืมสัญญาที่คุณให้ไว้กับผมนะ” “แน่นอน ผมไม่ลืมอยู่แล้ว! ผมจะไม่มีวันลืมคำสัญญาเช่นนี้ คุณเยลแมน!” ใกล้เวลาพลบค่ำแล้ว ที่บ้านของตระกูลเยลแมนดูเหมือนจะไม่มีใครจะสังเกตเห็นความผิดปกติที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม สมาชิกในครอบครัวหลายคนก็สังเกตเห็นว่าเบได้หายไปตลอดทั้งวัน โดยเฉพาะป้าสองและครอบครัวของเธอที่กำลังรอที่จะเลี้ยงอาหารเบและแคทเธอรีนอยู่ เนื่องจากเธอไม่อยู่เกือบจะตลอดทั้งวันนี้ พวกเธอจึงเพียงคาดเดาไว้ว่าเบนั้นคงยุ่งอย่างมาก เมื่อพวกเธอซักถามแคทเธอรีนและเชลดอนเกี่ยวกับที่อยู่ของเบ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน สุดท้ายแล้ว ป้าสองจึงเดินออกไปจากสำนักงานของเบอย่างท้อแท้ ขณะที่เธอส่ายหัวของเธอและถอ
การหายตัวไปของเบได้สร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ท่ามกลางคนเหล่านั้นที่อาศัยอยู่ในยานเคน และนั่นก็รวมถึงผู้มีอิทธิพลหลาย ๆ คนจากแจ็คสันวิลล์ด้วย เนื่องจากพวกเขารู้ว่าคุณคลอฟอร์ดไม่อยู่แถวนี้ พวกเขาจึงส่งลูกน้องของตัวเองออกไปตามหาเบในระหว่างนั้นกัน ในขณะที่พวกเขาสงสัยคนสองสามคนที่เกี่ยวข้อง แต่สุดท้ายก็ไม่มีเบาะแสเพียงพอจะไปต่อได้ เบแค่ดูเหมือนว่าจะหายเข้าตัวเข้าไปในอากาศได้อย่างนั้นแหละ! ถึงแม้แคทเธอรีนเองต้องการจะติดต่อตระกูลคลอฟอร์ดจากนอร์เบย์ แต่ก็มีเพียงเบเท่านั้นที่สามารถติดต่อพวกเขาได้! ไม่มีใครเลยที่จะรู้วิธีติดต่อพวกเขาได้ด้วยซ้ำ! พวกเขาก็ไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าเบยังคงมีขีวิตอยู่หรือไม่ อย่าลืมว่ามันก็เป็นเวลาถึงเจ็ดวันแล้วตั้งแต่ที่ใครก็ตามที่ได้เห็นเธอ ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่าลูกสาวของเธออาจจะตายไปแล้วก็ได้ แคทเธอรีนมีสีหน้าหดหู่เป็นอย่างมากบนใบหน้าของเธอ วันนี้สมาชิกของตระกูลเยลแมนทุกคนมารวมตัวกันเพื่อหารือถึงความคืบหน้าในการหายตัวไปของเบ แม้ทุกคนที่การประชุมจะเอาจริงเอาจังกัน แต่แคทเธอรีนเองก็ร้องไห้หนักมากอยู่ดี ไม่มีใครพูดแม้แต่คำเดียว และทุกคนเพียงก้มหน้าของพวกเ
แค่คิดเรื่องนี้อย่างเดียวก็น่ากลัวแล้ว โรสจึงใจเย็นไว้ “ไม่ต้องกังวล พวกเราจะทำหน้าที่ตามนั้น แม้ตระกูลหลงไม่ได้มีอำนาจเท่าเจอรัลด์ แต่ครอบครัวของพวกเขาก็ยังคงชนะได้ในด้านขนาดและประวัติศาสตร์ แม่มั่นใจว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้นที่จะเจอรัลด์จะสืบพวกเราเจอ!” ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์จึงออกคำสั่งให้สมาชิกของตระกูลเยลแมนทุกคน อยู่แต่ภายในบ้านตระกูลเยลแมน เว้นแต่ว่าเขาอนุญาตให้พวกเขาออกไปได้ “มีบางอย่างที่ผมไม่มั่นใจว่าผมควรบอกคุณไหม คุณคลอฟอร์ด” ฟิลิปพูดกับเจอรัลด์ในห้องส่วนตัวภายในบ้านตระกูลเยลแมนภายหลังต่อมา “พูดต่อสิครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาพยักหน้า “พูดตามตรง ผมพบว่ายูราและครอบครัวของเขาค่อนข้างน่าสงสัย ท้ายที่สุดแล้วก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีแรงจูงใจให้ทำบางอย่างนี้” ฟิลิปกล่าว เพียงแค่นั้นเจอรัลด์ก็พยักหน้าก่อนจะตอบกลับ “แน่นอน ผมก็สงสัยว่าพวกเขาเป็นผู้ร้ายเช่นกัน ผมได้สั่งให้คนสองสามคนตรวจสอบพวกเขาเพิ่มเติมแล้ว อย่าลืมว่าครอบครัวของเขากำลังทำตัวเงียบมากเกินไปในคราวนี้ ซึ่งตรงข้ามกับที่พวกเขามักจะปฏิบัติตัวกัน มันแปลกเกินไป แม้นั่นจะเป็นความรู้สึกที่ผมได้รับจากพวกเขา แต
“แม่…พวกเราไม่ได้โหดร้ายมากเกินไปหน่อยเหรอ…? เจอรัลด์ไม่ใช่คนที่จะเป็นเล่นด้วยได้นะ! ถ้าความจริงนี้ออกไปและเจสสิก้ารู้ว่าพวกเรามีส่วนเกี่ยวข้อง…” ภายในห้องของพวกเขาเอง ตอนนี้ยูรากำลังพูดคุยด้วยท่าทางที่เป็นกังวลอย่างที่สุดกับแม่ของเขา โรสตอบสนองโดยการยิ้มเยาะ “ถ้าเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้วก็ควรทำต่อไปให้สำเร็จ! มันก็ไม่ใช่ว่าพวกเราจะช่วยได้หนิ! พวกเราไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว ตั้งแต่นาทีที่พวกเราตัดสินใจที่จะแย่งสิทธิ์ในการสืบทอดตระกูลเยลแมนมาจากเบ หากเจอรัลด์ตาย พวกเราก็จะไม่มีศัตรูใด ๆ อีก! ถ้าพวกเราโชคดี ทรัพย์สินทางเหนือที่เจอรัลด์มอบให้เบ ก็อาจจะตกมาอยู่ในมือของเราในท้ายที่สุดก็ได้!” โรสมั่นใจ “สำหรับตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแค่ภาวนาเท่านั้นว่าเชลดอนจะไม่ทำมันพัง อย่าลืมว่าแม่ก็รู้ว่าเจอรัลด์ไว้ใจพ่อบ้านมากแค่ไหน!” แม่ที่ชั่วร้ายกล่าวเสริม “แต่…แต่ถ้าเกิดบางคนรู้เรื่องยาพิษล่ะ?” “ไม่ต้องกังวลไป ยาพิษที่แม่เลือกมานั้นทั้งไม่มีสีและไม่มีกลิ่น นอกจากนี้ แม้ว่าบางคนจะจัดการสืบหายาพิษได้ ในความเป็นจริงนั้น เชลดอนก็เป็นคนฆ่าคุณคลอฟอร์ด! ถ้าช่วงเวลานั้นมาถึง เขาจะไม่สามารถแก้ต่างให้ตั
ลูกน้องพวกนั้นต่างเดินลงบันไดไป เพื่อทำตามคําสั่งของเขา อย่างไรก็ตาม แม้หลังจากพวกเขาลงไปแล้ว ก็ไม่มีเสียงใดตามมา ทุกอย่างเงียบสงบเช่นเดิม ตอนนั้นเองที่เชนตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างมาก “นายตรงนั้น อยู่คุ้มกันที่นี่ไว้ พวกนายที่เหลือตามฉันลงไปชั้นล่าง!” เชนสั่งลูกน้องคนเดียวให้ยืนระวังอยู่ในห้อง ในขณะที่พวกเขาที่เหลือลงไปชั้นล่างด้วยกันกับเชน ทันทีที่เชนมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย ทันใดนั้นเขาก็หยุดเดิน ห้องนั้นมืดสนิทและไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ก่อนที่เขาจะทันได้เดินต่อไป เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดฉับพลันตรงด้านหลังศีรษะของเขา! เขาจึงทำได้เพียงคาดเดาเอาเท่านั้นว่าใครบางคนได้ทุบหัวของเขาด้วยกระบอง ก่อนที่เขาจะหมดสติไปในท้ายที่สุด คืนนั้นดึกมากแล้ว เจอรัลด์และเบที่เหนื่อยล้า ในที่สุดก็กลับมายังห้องของเบ ขณะที่เธอผล็อยหลับไปแทบจะในทันที เจอรัลด์จึงห่มผ้าให้เธอก่อนจะออกจากห้องไป ที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องของเธอ คือกลุ่มบอดี้การ์ดที่แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำ “ฮึ! ตระกูลหลงต้องพบว่ามันยากที่จะนอนหลับได้อย่างสงบสุขในคืนนี้อย่างแน่นอน คุณคลอฟอร์ด! ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็สูญเสียคนที่มีศักย