“หืมม? แต่สิ่งที่เธอพูดมาก็สมเหตุสมผลเหมือนกัน นายน้อยหนุ่มจากตระกูลระดับสูงจะไม่มีวันยุ่งยากในการทำเรื่องเช่นนี้หรอก และพวกเขาจะไม่มีวันแสดงเจตนาที่ตรงไปตรงมาและชัดเจนเหมือนกัน มีความเป็นไปได้จริง ๆ ที่คุณคลอฟอร์ดจะตกหลุมรักหนึ่งในหญิงสาวจากตระกูลเยลแมน!”“อิซาเบล เธอเพิ่งเริ่มทำงานให้กับบริษัทเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่เรียนต่างประเทศมาหลายปี ย่าเชื่อว่าเธอคงพบผู้คนมามากมายและมีส่วนร่วมในงาน และโอกาสที่แตกต่างกันอย่างมากมายใช่ไหม? เธอจำได้บ้างไหมว่าได้พบกับนายน้อยที่มีอำนาจและน่าเกรงขามเช่นนี้?” ท่านผู้หญิงเยลแมน ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็รู้ดีว่าอิซาเบลเป็นที่ต้องตาแค่ไหน ใช่ เบก็เทียบเท่าได้กับความงามของเธอ แต่เธอแทบจะไม่ได้สัมผัสเหตุการ์ณที่ยิ่งใหญ่กว่าหรือโลกภายนอกมากนักเมื่อเทียบกับอิซาเบลอิวาเบลใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อคิดถึงประสบการณ์ของเธอก่อนจะตอบกลับ “หนูก็คิดอย่างนั้นนะคะ คุณย่า!” “เอาล่ะ ถ้าเป็นอย่างงั้นล่ะก็ งั้นพวกเราจะถือซะว่ามันเป็นความกรุณาสำหรับตระกูลเยลแมน! อิซาเบล ถ้ามีอะไรที่เธอต้องการหรือจำเป็นในอนาคต ก็ไม่ต้องลังเลใจที่จะขอย่านะ!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว“ขอบคุณค่
“พ่อคะ หนูมันไร้ประโยชน์ หนูไม่สามารถพูดปกป้องแม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อทุกคนโจมตีเธอ! หนูมันน่าผิดหวัง! หนูขอโทษจริง ๆ ที่หนูไม่ได้เป็นไปตามความคาดหวังของพ่อ!” เบกล่าว ขณะที่เธอร้องไห้“แม่มอบกำไลอันโปรดและล้ำค่าให้หนูด้วยความตั้งใจที่จะมอบมันเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณย่า เพื่อให้เธอกรุณาและทำให้เธอมีความสุข แม่ทำแบบนี้ก็ด้วยความหวังว่าหนูจะก้าวหน้าในบริษัทได้! แต่ยูราทำกำไลนั้นพัง! เขาทำมันอย่างจงใจ หนูรู้ว่าเขาทำ! ทุกคนก็เห็นด้วยตาของพวกเขาเองว่าทำแบบนั้น!” “แต่พ่อคะ คุณย่ากลับเมินเฉยต่อคำดูถูกและกล่าวหาคุณแม่ว่าทำเกินกว่าเหตุ เธอพูดว่ามันไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่ากำไลหยก พ่อคะ เป็นไปได้ไหมว่าในสายตาของคุณย่า ไม่มีใครที่จะสามารถเทียบได้กับยูราเลยหรือเปล่า?” เบรู้สึกเสียใจอย่างจริงจังในวันนี้ตามปกติแล้ว เธอจะเพียงทนมันเอาไว้เมื่อคนอื่น ๆ เยาะเย้ยเธอหรือแม่ของเธอแต่อย่างไรก็ดี คราวนี้มีการแสดงความไม่เป็นธรรมอย่างโจ่งแจ้งเกิดขึ้นโดยไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว เธอจึงวิ่งกลับมาบ้าน“พ่อไม่รู้หรอกเหรอว่าโรสเกลียดพ่อ หนู และแม่ของหนูมากแค่ไหน? ทุก ๆ วัน เธอจะพยายามที่จะหาเหตุผลทุกรูปแบบเพ
“มีบางอย่างเกิดขึ้นงั้นเหรอ?” เบอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลเยลแมนให้เจอรัลด์ต่อไปพูดสั้น ๆ ตระกูลเยลแมน ที่ไม่มีความสุขกันอยู่แล้ว เพิ่งจะถูกตระกูลหลงแทงข้างหลังอีกครั้งตระกูลหลงได้ตั้งเป้าหมายไว้กับแหล่งรายได้หลักของตระกูลเยลแมน ซึ่งเป็นโครงการการพัฒนาที่ใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเหลืออยู่ในมือแม้ว่าในข้อเท็จจริงที่การเงินของตระกูลเยลแมนจะมีโครงสร้างที่ดีพอสำหรับพวกเขาที่จะตอบโต้กลับได้แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งคู่ได้ควบคุมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ ซึ่งกระตุ้นความต้องการเงินทุนเพิ่มเติมที่ไม่มีวันสิ้นสุดของพวกเขานี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับธุรกิจประเภทที่ตระกูลของพวกเขาเกี่ยวข้องโดยตรง มันเป็นวิถีจรรโลงชีวิตของตระกูลเยลแมน ซึ่งถ้าไม่มีมันพวกเขาก็จะไม่มีตัวตนอีกต่อไปโครงการขนาดใหญ่เช่นนี้ถูกแย่งไปจากมือของพวกเขามันจึงเป็นปกติที่พวกเขาจะรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างแรกเมื่อท่านผู้หญิงเยลแมนตำหนิโรสสำหรับความผิดพลาดของเธอ เธอก็โยนความผิดให้คนอื่นไปถ้าจะพูดให้ถูก เธอกดดันเบในการให้ได้โครงการใหม่เพื่อบริษัทแทนท่านผู้หญิงเยลแมนหงุดหงิดมากจนเธอเอ่ยปากว่าใครก็ตามที่เกียจคร้าน และไม่เต็มใจที
“เป็นพวกคุณเหรอ?” เบขมวดคิ้วทันทีที่เห็นพวกเขาที่นั่งอยู่ตรงนั่นไม่ใช่ใครอื่น นอกจากครอบครัวลุงคนโตและยังมครอบครัวของป้าสองเช่นกันสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ก่อให้เกิดความเกลียดชังที่เบมีต่อโรส และคนที่เหลือของตระกูลเยลแมน“เธอช่างหยาบคายเสียจริงนะ เบ เธอไม่ควรกล่าวทักทายผู้ใหญ่เมื่อเธอเห็นพวกเขาหรอกเหรอ? เธอไม่มีมารยาทหรือแม้แต่มารยาทพื้นฐานบ้างเลยหรือไง!?” การตอบสนองของโรสก็เย็นชาเหมือนอย่างเคยยูม่าก็เหลือบมองเธอด้วยสีหน้าโกรธ“เธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” เขาซักถาม“หนูมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องโครงการให้พวกเราค่ะ!” เบมีกระเป๋าที่เธอกำลังถืออยู่ ทุกคนในพื้นที่วีไอพีทั้งหมดต่างก็เป็นเจ้านายหรือผู้ประกอบการท้องถิ่นกันทั้งนั้น หรือไม่พวกเขาก็เป็นเจ้าของสถานประกอบการชั้นรองตามลำดับ ก็เหมือนลุงใหญ่ของเธอเธอเป็นเพียงคนเดียวที่แต่งตัวเหมือนพนักงานธรรมดา ๆ คนหนึ่ง“ฮึ่ม! เธอพูดว่าไงนะ? เธอมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องโครงการงั้นเหรอ?” โรสถาม ในขณะที่หัวเราะใส่หน้าของเธอเธอจ้องไปที่เบราวกับว่าเธอกำลังมองคนโง่อยู่“เธอรู้ไหมว่านี่คือทรัสเดค กรุ๊ป ที่พวกเรากำลังพูดถึงอยู่? ทำไมเธอไม่มองไปรอบ ๆ
เบกล่าวอย่างประหม่าเล็กน้อย“ลูกพี่ลูกน้องของคุณเหรอคะ? ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่าเขาเป็นใคร? เขาขอให้คุณมามองหาใครที่นี่เหรอคะ?” พนักงานต้อนรับที่ทำงานแผนกต้อบรับมีการแสดงออกทางอารมณ์ที่ดีมาก และมันชัดเจนว่าเธอได้รับการฝึกสำหรับการให้บริการลูกค้าของพวกเขา เธอปฏิบัติต่อทุกคนในห้องด้วยความเคารพ แม้แต่เบที่แต่งกายอย่างเรียบง่าย“เขาชื่อเจอรัลด์ คลอฟอร์ดค่ะ เขาบอกให้ฉันมาที่นี่ และมองหาผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อว่าคุณเคย์เดน เซลลี!”พนักงานต้อนรับตรงแผนกต้อนรับส่ายหัวของเธอและด้วยรอยยิ้มเวทนา เธอบอกเบว่า “ดิฉันขอโทษค่ะแต่ไม่มีใครที่ชื่อเคย์เดน เซลลีที่นี่ พวกเราไม่เคยได้ยินใครก็ตามชื่อเจอรัลด์ คลอฟอร์ดเหมือนกัน คุณแน่ใจใช่ไหมคะว่าคุณไม่ได้จำผิด?” “อะไรนะ?”ความตื่นกลัวของเบพุ่งขึ้นเมื่อได้ยินการตอบสนองของพนักงานต้อนรับ นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเพราะทุกคนจับจ้องสายตามายังเธอ เธอจึงเริ่มหน้าแดงขึ้นมาด้วยความอับอาย“พระเจ้า! ฉันเพิ่งพูดอะไรไปนะ? พระเจ้า ข่างน่าอายเสียจริง! เธอช่างโง่อะไรอย่างงี้ที่มาถึงที่นี่น่ะ!” อย่างพูดไม่ออก อิซาเบลปิดหน้าของเธอเพื่อซ่อนตัวเองจากบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้
“เป็นใครกัน?” ขณะที่คนอื่น ๆ มองกันและกันด้วยความตกตะลึง ผู้จัดการฮัดเดล ที่ใช้ประโยชน์ในเวลาว่างของเขา ก็เข้ามาในห้องวีไอพี ทันทีที่ยูม่าเห็นเขา เขาก็มอบรอยยิ้มจาง ๆ ให้ก่อนจะพูดขึ้นมา “ผู้จัดการฮัดเดลครับ!” “ขอโทษจริง ๆ นะครับสำหรับการละเลยขนาดนี้ต่อคุณในวันนี้ ประธานเยลแมน มีหลายสิ่งหลายอย่างให้ทำน่ะครับ! ผมจึงหวังว่าคุณจะรอผมได้สักครู่หนึ่ง” ผู้จัดการฮัดเดลตอบกลับ เมื่อได้ยินแบบนั้น จากนั้นยูม่าก็กล่าว “คุณกำลังทำตัวจริงใจมากเกินไปแล้วครับ ผมรู้ดีว่าทรัสเดค กรุ๊ป นั้นยุ่งกันมากในทุก ๆ วัน! แม้จะเป็นอย่างงั้น แต่คุณก็ยังคงใช้เวลาในการเข้าร่วม และผมก็ขอบคุณจริง ๆ!” ในการตอบสนอง ผู้จัดการฮัดเดลถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้นมา “เมื่อพูดแล้วก็ ประธานเยลแมนครับ ผมถามไปทั่วเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่คุณเอ่ยถึงในตอนนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ถ้ามันเกี่ยวข้องกับการประมูลและข้อเสนอ ประธานเซลลี ผู้บังคับบัญชาของผม ไม่มีเวลาที่จะตรวจเช็คดูในเวลานี้! คุณอาจต้องรอไปสักพักก่อนที่เขาจะสนใจฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นนะครับ!” “ไม่เป็นไรครับ ผู้จัดการฮัดเดล! ผมไว้วางใจในความสามารถของคุณที่จะทำการจัดเตรียมนี
ยูราถามคำถามนั้นด้วยความไม่เชื่ออย่างเต็มที่ “ถูกต้อง! เมื่อคิดว่าเธอยังอ้างว่าเป็นเพราะเส้นสายของเจอรัลด์ด้วยซ้ำ…เขาจะไปรู้จักคนตำแหน่งสูงเช่นนี้ได้ยังไงกัน? เรื่องพวกนี้เป็นไปได้ยังไง?” อิซาเบลค่ำครวญอย่างอิจฉาริษยา หลังจากถูกทำให้ขายหน้าแบบนั้น จึงแน่นอนว่าตอนนี้ทุกคนกำลังมองมาที่สองครอบครัวด้วยสายตาที่เยาะเย้ยกัน โรสเองตอนนี้ก็กำลังคิดถึงว่าเจอรัลด์ถอนเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ไปเมื่อวันก่อนได้อย่างไร เธอยังนึกถึงตอนที่ยูราเล่าให้เธอฟังถึงเสื้อผ้าของเจอรัลด์เช่นกัน บวกกับความจริงที่เธอได้เห็นในตอนนี้ ด้วยตาของเธอเอง ว่าเจอรัลด์มีความสามารถที่จะใช้เส้นสายภายในทรัสเดค กรุ๊ปนั้น เธอจึงมั่นใจมากว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป “เดี๋ยวนะ!” โรสขัดจังหวะขึ้นมา ในขณะที่อิซาเบลและแม่ของเธอยังคงโต้ตอบคำพูดที่ริษยาด้วยความรำคาญของพวกเธอ “เป็นไปได้ไหมว่าพวกเราไม่ได้ตรวจสอบภูมิหลังของเจอรัลด์อย่างละเอียดพอ? จริง ๆ แล้วเขาไม่ใช่คนยากไร้เลยหรือเปล่า? เขาจะมีความฟุ่มเฟือยเช่นนี้ได้ยังไงอีกล่ะ? นั่นถึงอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงมีเส้นสายที่มีอำนาจมากมายขนาดนี้เช่นกัน!” โรสกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่
“หนูไม่รู้ค่ะ ทำไมคุณไม่ไปถามเขาด้วยตัวเองล่ะคะ?” เบกล่าวก่อนจะจากไปทันที “มัน…มันจบแล้วตอนนี้ เบได้สร้างผลงานที่ใหญ่ที่สุดในคราวนี้อย่างแน่นอน!” ยูราตะเบ็งเสียงออกมา “ทำไมถึงวิตกกังวลขนาดนี้ล่ะ? เบอาจจะไม่สามารถทำอะไรยิ่งใหญ่จากมันก็ได้! ดังนั้นเธอไม่ใช่ปัญหาใหญ่ที่สุดในตอนนี้ สิ่งสำคัญที่พวกเราต้องกังวลถึงก็คือ ลูกชายของนังบ้าคนนั้น เจอรัลด์! พวกเราจำเป็นต้องรู้ให้ได้ว่าเขามีอำนาจที่แท้จริงมากแค่ไหนกัน!” โรสประกาศ วินาทีที่เธอกล่าวไปแบบนั้น ทุกคนที่เกี่ยวข้องก็ได้รับข้อความในกลุ่มแชทของตระกูล พ่อบ้านของตระกูลเพิ่งออกการประชุมครอบครัว และพวกเขาจะต้องมารวมตัวกันที่ห้องประชุมของตระกูลเยลแมนภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ “เห็นไหม? เบขอความเชื่อถืออย่างรวดเร็วขนาดนี้! การประชุมต้องเกี่ยวกับโครงการในตอนนี้แลอย่างแน่นอน!” ป้าสองกล่าวออกมาเสียงดัง จากนั้นโรสก็เอามือกอดอก และยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะพูดขึ้นมา “ตอนนี้ก็กลับบ้านกันเถอะ…ฉันอยากจะเห็นว่าเด็กคนนี้จะลงเอยด้วยการทำความยุ่งเหยิงแบบไหน!” เมื่อหนึ่งชั่วโมงนั้นเริ่มขึ้น ทุกคนในตระกูลก็อยู่ในห้องประชุมของตระกูลเยลแมนกันแล้ว อย่าลืมว่าการป