“ยูรา!” ทุกคนภายในกลุ่มนั้นกล่าวทักทาย ขณะที่พวกเขาลุกขึ้นยืน ยูราเป็นหลานชายคนโตของตระกูลเยลแมน และเขาก็เป็นหลานชายคนโปรดของท่านผู้หญิงเยลแมนเช่นกัน จึงเป็นผลให้ทุกคนในกลุ่มชื่นชมเขากัน “พวกเธอทุกคนมาเร็วกันดีหนิ! ก่อนอื่นนะ อย่างไรก็ตาม ฉันอยากจะแนะนำเพื่อน ๆ ของฉันที่นี่! หญิงสาวคนนี้คือเพื่อนร่วมชั้นของฉันในมหาวิทยาลัย! เธอชื่อมาริลิน! สำหรับคนสวยคนนี้ เธอคือกีย่า และเธอก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าสมัยมัธยมของมาริลินเมื่อเธอยังคงอยู่ในเมืองเมย์เบอร์รี่!” ยูรากล่าว ขณะที่เขามองไปที่กีย่า เมื่อยืนอยู่ข้าง ๆ มาริลินที่สวยอยู่แล้ว ความงามของกีย่าก็ขยายขึ้นด้วยเหตุผลบางประการ และอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมของเธอก็ทำให้เธอน่าดึงดูดใจมากขึ้นไปกว่านั้นอีก เมื่อเขาพบกีย่าครั้งแรก เขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะรู้สึกหวั่นไหวขนาดนี้กับความงามของเธอ เพราะเขาก็คุ้นชินกับการที่ได้เห็นผู้หญิงสวย ๆ อยู่แล้ว หลังจากทักทายกันและกันแล้ว จากนั้นยูราจึงมองไปที่กีย่สก่อนจะถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ที่ฉันพูดไป เธอไม่ว่าถือที่ฉันเรียกเธอว่ากีย่า ใช่ไหม?” กีย่าตอบกลับ เพียงส่ายหัวของเธอเท่านั้น พูดตามตรง กีย่าเพิ่ง
“มณฑณเงียบสงบเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! นั่นเป็นเขาเอง!” ใครบางคนจากฝูงชนกล่าวขึ้นมา ขณะที่พวกเขาที่เหลือหัวเราะกัน “ให้ตายเถอะ จริงเหรอเนี่ย? เจอรัลด์คนยากไร้จริง ๆ แล้วเป็นญาติของนายเหรอ?” มาริลินตอบกลับ ความตกใจของเธอปรากฏชัดบนใบหน้าของเธอ “น่าเศร้า ทางกฏหมายแล้วมันเป็นเรื่องจริง แต่อย่างไรก็ตาม เยลแมนจะไม่มีวันยอมรับเจอรัลด์เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเราหรอก!” ยูรากล่าวด้วยรอยยิ้มขบขันแกมเหน็บแนมบนใบหน้าของเขา กีย่าเองไม่ได้ใส่ใจถึงสิ่งที่คนอื่น ๆ พูดถึงเขาเลยจริง ๆ แต่แทนที่ เธอเพียงตื่นเต้นที่เขาอาจจะมาเท่านั้น! “เจอรัลด์จะมาในภายหลังใช่ไหม ยูรา?” กีย่าถาม ในการตอบรับ ยูราพยักหน้าก่อนจะพูด “ฉันเดาว่าเบจะพาเขามานะ! ตายยากจริง ๆ!” ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง ประตูก็เปิดออกและเบก็เข้ามา เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้ปรากฏตัว กีย่าจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย “คนบ้านนอกคนนั้นไม่ได้มาด้วยเหรอ เบ?” หนึ่งในหญิงสาวที่นั่นถาม เนื่องจากปกติเบก็ถือได้ว่าอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำที่สุดภายในตระกูลของพวกเขาอยู่แล้ว จึงไม่มีใครจริงจังกับเธอ มันยังเป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเขายังคงเรียก
ยูราและคนอื่น ๆ ส่ายหัวของตัวเองกัน และหัวเราะกับฉากที่ดำเนินไปเช่นกัน เจอรัลด์ออกจะเกินไปมาก เมื่อคิดว่าเขากำลังแกล้งทำเป็นมีอำนาจมากแค่ไม่กี่วินาทีก่อน ในเมื่อทุกคนที่นี่ต่างก็รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเขากันอย่างชัดเจน! “หลังจากการย้ายโรงเรียนในตอนนั้น พวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปีเลยนะ มาริลิน ฉันไม่คิดจริง ๆ ว่าจะรู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย!” เจอรัลด์กล่าวเป็นการตอบกลับ “ยังไงก็เถอะ ไม่มีความจำเป็นสำหรับพวกเราที่จะพูดอย่างไร้จุดหมายอีกต่อไป นายเกือบจะทำให้มันดูเหมือนว่าฉันอยากจะติดต่อนายงั้นแหละ! ไปหาที่นั่งได้แล้ว!” มาริลินตอบกลับ ด้วยร่องรอยของความรังเกียจในน้ำเสียงของเธอ เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงทำได้แค่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่เขาเดินไปยังที่นั่ง และในขณะที่เขากำลังจะนั่งลง อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงหนึ่งก็ตะโกนเรียกเขาขึ้นมาฉับพลัน “เจอรัลด์!” เมื่อเงยหน้าขึ้น เจอรัลด์ก็ถึงกับตกใจมาก “…กีย่า? เธอมาทำอะไรที่นี่เหมือนกันล่ะ?” ให้ตายเถอะนะ! เจอรัลด์ไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะบังเอิญพบกับใบหน้าที่คุ้นเคยกันมากมายขนาดนี้เมื่อเขาไปที่ไหนก็ตาม! นับตั้งแต่เหตุการณ
“นาย…นายสูบบุหรี่ประเภทนี้เหรอ เจอรัลด์…?” ทุกคนรู้สึกเหมือนพวกเขาเพิ่งถูกตบหน้าไป นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับยูรา เมื่อคิดว่าเขานำบุหรี่มาด้วย โดยเฉพาะเขาขอให้เพื่อนของเขาไปซื้อมาให้เขาจากประเทศเอ็ม อันที่เขามีนั้นล้ำค่าและราคาแพงจริง ๆ เอาตามตรงเขารอที่จะส่งพวกมันไปรอบ ๆ เพื่อที่กลุ่มคนจะพูดยกย่องและชื่นชมเขากัน แต่เมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งออกไปข้างนอก สิ่งแรกที่ผู้คนมักจะสังเกตเห็นก็คงจะเป็นเสื้อผ้าของเขา จากนั้นพวกเขาก็จะเห็นว่านาฬิกาประเภทไหนที่เขาสวมอยู่ สุดท้ายแต่ก็ไม่ได้สำคัญน้อยไปกว่าอย่างอื่น ถ้าเขาเป็นคนสูบบุหรี่ พวกเขาก็จะต้องการระบุว่าบุหรี่แบรนด์ไหนที่เขาสูบอย่างแน่นอน ทั้งหมดเหล่านี้ด้วยกันก็เพื่อสร้าง ‘ระดับ’ ของผู้ชายคนหนึ่ง ด้วยความตกตะลึงของยูรา เขารู้สึกเหมือนถูกตบหน้าในครั้งนี้ เมื่อเจอรัลด์หยิบกล่องบุหรี่ของตัวเองออกมา! “ปกติฉันไม่สูบบุหรี่ ฉันแค่คว้าพวกนี้มาด้วยขณะที่ฉันออกมาในวันนี้!” เจอรัลด์อธิบาย เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่ากล่องบุหรี่ธรรมดา ๆ ก็ก่อให้เกิดความฮือฮาเช่นนี้ได้ มันทำให้เขารู้สึกค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก “ฮ่า! งั้นมันอาจเป็นของปลอมก็ได้! ถ้าบุหร
“…เดี๋ยว บุหรี่เอ็กซ์วันเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นใครสูบบุหรี่แบรนด์นี้ในเวสตันมาก่อนเลยนะคะ!” เดลิลาห์กล่าว ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่กล่องบุหรี่ที่ถูกโยนไปด้านข้าง เธอดูเหมือนจะถูกล่อใจอย่างมากกับบุหรี่นั้น “ให้ตาย นี่ช่างน่าอับอายมาก! ฉันน่าจะบอกให้ลูกพี่ลูกน้องบ้านนอกของฉันเก็บพวกมันไปซะ! สามีของคุณเดลิลาห์เป็นคนมีอำนาจมากในประเทศเอ็ม! พวกเราจะทิ้งความประทับใจแบบไหนให้เธอกัน เมื่อเธอรู้ว่าพวกเราสูบบุหรี่ปลอมกัน?” ผู้ชายมากมายกระซิบกระซาบในหมู่กันเอง ไม่ใช่แค่พวกผู้ชายที่มีสีหน้ากระอักกระอ่วนบนใบหน้าของพวกเขา แต่พวกผู้หญิงก็เช่นกันด้วย “ขอโทษนะคะ แต่ฉันขอบุหรี่ของคุณสักอันได้ไหม? ฉันไม่ได้ชิมแบรนด์นี้มาครึ่งปีแล้ว ตอนนี้หลังจากมาที่เวสตัน!” เดดิลาห์ถามขณะที่เธอยิ้ม “ฮะ? ครึ่งปีงั้นเหรอ? นั่นหมายความว่าเธออยู่ในกลุ่มแรก ๆ ที่ได้ลองมันเมื่อมันเริ่มผลิตในตอนแรกใช่ไหม?!” “จบแล้ว มันจบแล้ว! ฉันจะขายหน้ามากแน่เมื่อเธอรู้เข้า…!” “ด เดี๋ยวค่ะ คุณเดลิลาห์!” หนึ่งในผู้หญิงตะโกนขึ้นมาขณะที่เธอลุกขึ้นยืนท่ามกลางลูกพี่ลูกน้องที่กระซิบกระซาบคนอื่น ๆ ของเธอ แทนที่จะรอให้เดลิลาห์รู้ด้วยตัว
“ฝรั่งเศสสไตล์คลาสสิคงั้นเหรอ? เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วเนี่ย?!” ทุกคนถึงกับตกตะลึงกันสุด ๆ เมื่อเห็นว่าผู้ที่อยู่ในสังคมระดับสูงสุดในยานเคนกำลังทำตัวเคารพมากต่อเจอรัลด์ เบจึงมีความสุขอย่างยิ่ง “ยังไงซะ ช่างเป็นเกียรติอย่างแท้จริงที่ได้พบคุณที่นี่ในวันนี้นะคะ คุณเจอรัลด์! ฉันจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดของอะไรก็ตามที่คุณสั่งที่นี่ในคืนนี้เองค่ะ!” เดดิลาห์กล่าว ขณะที่เธอยื่นมือไปหาเจอรัลด์อย่างสุภาพ ในสายตาของเธอ ความสำคัญของการผูกมิตรกับบุคคลที่ทรงอำนาจเช่นนี้ อย่างเจอรัลด์ ก็มีความสำคัญเกินกว่าค่าใช้จ่ายของบิลหนึ่งคืนอย่างแน่นอน ในการตอบสนอง เจอรัลด์ก็เอื้อมมือออกไปเช่นกันและจับมือของเดดิลาห์ก่อนจะพูดขึ้นมา “ด้วยความยินดีครับ คุณเดดิลาห์!” หลังจากเดดิลาห์จากไปในที่สุด ห้องก็ถูกทักทายด้วยความเงียบที่เกือบจะน่ากดดัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยูรา ที่รู้สึกเหมือนว่าเพิ่งได้รับการตบครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาถูกทำให้ขายหน้าโดยสิ้นเชิงต่อหน้าคนอื่น ๆ ทั้งหมด “…ฉ ฉันขอ…ลองหนึ่งในบุหรี่ของนายได้ไหม เจอรัลด์?” หนึ่งในลูกพี่ลูกน้องของเขาที่นี่ถาม ขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ หลังจากเห็นเจอรั
“มะ มีเรื่องบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้น! คนเมาสองสามคนเพิ่งลากเบเข้าไปในห้องของพวกเขา หลังจากยืนกรานว่าเธอต้องไปดื่มกับพวกเขากัน!” โซอี้ตะโกนออกมา เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงพุ่งออกไปนอกห้องทันที ข้างนอกห้อง เขาบังเอิญพบกับลูกพี่ลูกน้องหญิงคนอื่น ๆ สองสามคนที่ไปห้องน้ำหญิงด้วยกันก่อนหน้านี้ พวกเธอทั้งหมดดูตกใจมากพอ ๆ กัน “เบอยู่ไหน?” เจอรัลด์สอบถาม “ธ เธอถูกลากเข้าไปในห้อง 103!” หนึ่งในหญิงสาวตอบกลับขณะที่เธอสั่นกลัว เมื่อได้รับคำตอบที่เขาต้องการ เจอรัลด์จึงวิ่งไปที่นั่นโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้ สำหรับผู้ชายที่เหลือในห้อง พวกเขาทุกคนเพียงยืนอยู่กับที่ ในขณะที่พวกเขาทุกคนรู้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องกลัวเนื่องจากพวกเขาทุกคนเป็นสมาชิกของตระกูลเยลแมน การเผชิญหน้าโดยตรงกับคนขี้เมา จะทำให้พวกเขาบางคนถูกทุบตีอย่างแน่นอน! ด้วยเหตุนี้ ในใจพวกเขาหลายคนจึงเริ่มต่อสายโทรออกแทน กีย่าเองก็ติดตามเจอรัลด์ออกไปด้วยสีหน้ากังวลบนใบหน้าของเธอ “พ พวกเราควรทำยังไงกันดีตอนนี้…?” พวกผู้หญิงกระซิบในหมู่กันเองอย่างถ่อมตัว ก่อนหน้านี้พวกเธอบังเอิญพบกับผู้ชายขี้เมาระหว่างทางไปห้องน้ำหญิง เมื่อ
“ทำไมนายไม่มาตรงนี้ล่ะ?!”เป็นตอนนี้เองที่หนึ่งในคนที่หยาบคายและกำยำของแบรนดอน พยายามที่จะฉวยโอกาสในบทสนทนาของเจอรัลด์และคว้ากีย่ามายังฝั่งของพวกเขาแต่อย่างไรก็ตาม ใครบางคนได้จับข้อมือของเขาไว้ทันทีที่เขาเอื้มมือหายังเธอเสียงลั่นคมชัดของกระดูกแขนของเขาก็ดังตามมาข้อมือของผู้ชายคนนั้นถูกบังคับให้งอหักมุมอย่างรุนแรงอ๊ากก!คน ๆ นั้นเริ่มร้องเสียงหลงอย่างอนาถ เหมือนหมูที่กำลังจะถูกเชือดหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็คว้าผมของผู้ชายคนนั้นด้วยแรงทั้งหมดของเขาก่อนจะหัวของเขาจะถูกกระแทกเข้ากับโต๊ะไวน์หินอ่อนตรงหน้าพวกเขาตู้ม!ด้วยเสียงปะทะอย่างดัง โต๊ะไวน์หินอ่อนถูกทุบให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยหัวของชายที่น่าสังเวชคนนั้นเลือดไหลออกมามากมายจากกะโหลกของเขา ขณะที่ชายคนนั้นตัวสั่นอย่างรุนแรงอยู่บนพื้น“อะไรเนี่ย?!”ทันใดนั้น แบรนดอนก็ตื่นจากอาการมึนเมาของเขาด้วยความประหลาดใจอย่างมาก ไอ้เด็กหนุ่มคนนี้จริง ๆ แล้วแข็งแรงกว่าที่เขาคาดหวังไว้เสียอีก อย่าลืมว่า นักเลงของเขาคนนั้นก็เป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาอย่างไรก็ตา ดูเหมือนราวกับว่าการเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเจอรัลด์แม้แต่น้