บทที่ 815

“มณฑณเงียบสงบเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! นั่นเป็นเขาเอง!” ใครบางคนจากฝูงชนกล่าวขึ้นมา ขณะที่พวกเขาที่เหลือหัวเราะกัน

“ให้ตายเถอะ จริงเหรอเนี่ย? เจอรัลด์คนยากไร้จริง ๆ แล้วเป็นญาติของนายเหรอ?” มาริลินตอบกลับ ความตกใจของเธอปรากฏชัดบนใบหน้าของเธอ

“น่าเศร้า ทางกฏหมายแล้วมันเป็นเรื่องจริง แต่อย่างไรก็ตาม เยลแมนจะไม่มีวันยอมรับเจอรัลด์เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเราหรอก!” ยูรากล่าวด้วยรอยยิ้มขบขันแกมเหน็บแนมบนใบหน้าของเขา

กีย่าเองไม่ได้ใส่ใจถึงสิ่งที่คนอื่น ๆ พูดถึงเขาเลยจริง ๆ แต่แทนที่ เธอเพียงตื่นเต้นที่เขาอาจจะมาเท่านั้น!

“เจอรัลด์จะมาในภายหลังใช่ไหม ยูรา?” กีย่าถาม

ในการตอบรับ ยูราพยักหน้าก่อนจะพูด “ฉันเดาว่าเบจะพาเขามานะ! ตายยากจริง ๆ!”

ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง ประตูก็เปิดออกและเบก็เข้ามา เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้ปรากฏตัว กีย่าจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย

“คนบ้านนอกคนนั้นไม่ได้มาด้วยเหรอ เบ?” หนึ่งในหญิงสาวที่นั่นถาม

เนื่องจากปกติเบก็ถือได้ว่าอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำที่สุดภายในตระกูลของพวกเขาอยู่แล้ว จึงไม่มีใครจริงจังกับเธอ มันยังเป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเขายังคงเรียก