ด้วยความหวาดระแวง แบรนดอนคิดว่าปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่ามาเสียใจทีหลัง ขณะที่เขาโทรหาเจเรมี่เมื่อได้ยินเขารับสาย แบรนดอนจึงอธิบายเหตุการณ์เล็กน้อยนี้กับเจอรัลด์ให้เจเรมี่ฟังสั้น ๆ หลังจากนั้น คนของแบรนดอนก็เห็นใบหน้าบอสของพวกกลายเป็นเขาซีดเซียวลงเรื่อย ๆ!“นายไม่คู่ควรพอที่จะได้รู้ว่าเขาเป็นใคร! แต่อย่างไรก็ตามถ้านายเป็นกังวลเกี่ยวกับชีวิตของนาย ฉันจะแนะนำให้นายตัดแขนของใครก็ตามที่ไปแตะต้องคุณเบเมื่อครู่นี้ซะ! บางทีนายจะได้รับโอกาสให้มีชีวิตอยู่จากนั้นก็ได้!” หลังจากเจเรมี่กล่าว ประโยคสุดท้ายของเขาด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจ เขาก็วางสายโทรศัพท์ทันที“แบรนดอน เกิดอะไรขึ้น? เจเรมี่พูดว่าไง?” ลูกน้องของเจเรมี่อดไม่ได้ที่ถาม เมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าที่ตกใจกลัวบนใบหน้าของเขา“แม่งเอ้ย! เจ้าสวะยูราหาเรื่องใหญ่ให้ฉันจริง ๆ แล้วคราวนี้!” หลังจากนั้นแบรนดอนก็ทุบโทรศัพท์ของลงบนพื้นด้วยความโกรธอีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เจอรัลด์จับมือของเบขณะที่เขานำเธอออกไปอย่างรวดเร็ว เบได้กลับไปยังห้องเดิมเพื่อแจ้งให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอทราบว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วด้วยรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เพิ่
“น่านน้ำอาณาเขตนอร์ทเบย์ เป็นพื้นที่ปกคลุมขนาดใหญ่มาก มันก็นานขนาดนี้แล้ว มีล่าบางทีเธออาจจะ…”หลังจากฟังเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นของเจอรัลด์ กีย่าก็ทั้งรู้สึกช็อก และเป็นกังวลเช่นกันอย่างชัดเจนเมื่อกีย่าเห็นสีหน้ามืดครึ้มบนใบหน้าของเจอรัลด์ เธอยั้งจากการพูดอะไรก็ตามที่ไม่จำเป็นไม่มีคำอธิบายสำหรับอารมณ์ที่กีย่ากำลังรู้สึกในขณะนี้แม้เธอเป็นคู่แข่งของมีล่ามาก่อนหน้านี้ แต่กีย่าก็ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ และเธอก็รักเจอรัลด์มากน่าประหลาดใจ กีย่ารู้สึกกลัดกลุ้มที่ได้ยินว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับมีล่าแต่นอกเหนือจากอารมณ์เศร้าเหล่านี้ กีย่าก็รู้สึกแฝงนัยแห่งความตื่นเต้นเธอรู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่เธอมีความนึกคิดอื่นใด ๆ ในช่วงเวลาแบบนี้ แต่กระนั้นมันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะต้านทางแรงกระตุ้นเช่นนี้ได้เจอรัลด์ไม่ได้อยู่กับกีย่าเป็นเวลานานเจอรัลด์ดูเหมือนจะค่อนข้างสลดใจ หลังจากพวกเขาเริ่มพูดคุยถึงมีล่าเขากลับไปห้องของเขาหลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ เจอรัลด์จะกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเยลแมน เพื่อเยี่ยมยายของเขาตอนบ่ายวันพรุ่งนี้วันต่อมา ในห้องประชุมของคฤหาสน์ต
ป้า ๆ และอาของเบเริ่มเยาะเย้ยเธอ และยิ้มเยาะใส่เธอกันในทางกลับกันแม่ของเบยืนอยู่ด้านข้างของห้อง ไม่กล้าที่จะยายามพูดเพื่อช่วยลูกสาวเธอด้วยซ้ำเธอมีเพียงสีหน้าฉุนเฉียวบนใบหน้าของเธอเธอบอกเบหลายครั้งแล้วว่าอย่ามาที่นี่พร้อมกับเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเบฝ่าฝืนคำสั่งของเธอเนื่องจากเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ที่นั่น!“ป้าสาม อาหก เขาไม่ใช่แฟนของหนู จริง ๆ แล้วเขาคือลูกพี่ลูกน้องของหนูเอง เจอรัลด์!” เบตอบกลับ“อะไรนะ? เจอ…เจอรัลด์เหรอ?!” “เป็นเขา!”ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้องทันทีที่คำเหล่านั้นออกมาจากปากของเธอสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เจอรัลด์กันแม้พวกเขารู้ว่ายูเลียได้ให้กำเนิดลูกสองคน เจสสิก้าและเจอรัลด์ แต่หลังจากที่เธอจากไป นี่คือครั้งแรกที่พวกเขาได้พบหนึ่งในพวกเขาในช่วงยี่สิบปีมานี้! “ช่างมีความสุขและโชคดีเสียจริงที่ผู้หญิงคนนั้นมีลูกชายที่หล่อเหล่าเช่นนี้!” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยเล็กน้อย“ลูกพี่ลูกน้อง ให้ฉันแนะนำพวกเขาให้นายรู้จักละกัน นี่คือ…”เบเริ่มแนะนำญาติ ๆ ของเธอให้เจอรัลด์เจอรัลด์กล่าวทักทายพวกเขาทีละคนอย่างสุภาพถึงอย่างนั้น นอกเหนือจากลุงสี่ที่
“เข้าใจผิดแล้วครับ คุณยาย ผมไม่มีความตั้งใจที่จะรับทรัพย์สินใด ๆ ของตระกูลเยลแมนเลยทั้งนั้น!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฮึ่ม! นับตั้งแต่ที่แม่ของเธอ ลูกสาวอกตัญญูคนนั้นของฉันออกจากตระกูลเยลแมนไป พวกเธอทุกคนก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลเยลแมนอีกต่อไปแล้ว! ฉันได้ประกาศอย่างเป็นทางการแล้วว่าฉันตัดสัมพันธ์ทุกอย่างกับเด็กคนนั้น! ก่อนที่เธอจะดำเนินการใด ก็เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วด้วยแล้วกัน”หญิงชรายิ้มเยาะเจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไรเลยทั้งนั้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์กลายเป็นตึงเครียด ลุงสี่จึงกระแอมในคอก่อนจะช่วยพูด“อะแฮ่ม คุณแม่ ดูสิ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณแม่กับเธอ เจอรัลด์ก็ยังคงเป็นหลานชายของคุณแม่นะครับ ครั้งหนึ่งผมก็คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็ก ๆ ที่ยังคงมีความกตัญญูอยู่บ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้กลับมาบ้านดังนั้นผมจะขอแนะนำให้คุณแม่อย่าทำให้เขากลัวจนจากไปเลย! เจอรัลด์ มานี่สิ! เนื่องจากผู้ใหญ่ทุกคนของตระกูลก็มารวมตัวที่นี่กันทั้งหมด ทำไมเธอไม่มาเสริฟ์ชาให้พวกเขากันล่ะ”เป็นตอนนี้เองที่เจอรัลด์นึกถึงสิ่งที่แม่ของเขาบอกเขา ทั้งลุงสี่และลุงห้าของเขาเป็นคนที่ปฏิบั
“เธอพูดเก่งไม่ใช่หรือไง? ทำไมเธอไม่แสดงให้ฉันเห็นว่าเธอมีความสามารถแค่ไหนล่ะถ้างั้น? ถ้าเธอไม่สามารถแม้แต่จะสนับสนุนครอบครัวได้ งั้นทั้งเธอและแม่ของเธอก็จะได้รับส่วนแบ่งทรัพย์สมบัติตระกูลเพียงเล็กน้อย!” ปากของโรสนั้นเป็นไปในทางทำลาย ก็เหมือนกับปืนใหญ่อันหนึ่งครอบครัวของพี่น้องคนที่สี่และห้าของเคยมีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกับยูเลียในตอนนั้นความสัมพันธ์ของยูเลียกับโรส ในทางกลับกันมักจะตึงเครียดอยู่เสมอย้อนกลับไปตอนที่โรสทำงานให้บริษัท ยูเลียค้นพบว่าเธอได้ยักยอกเงินทุนของบริษัทนี่จึงทำให้ยูเลียรายงานการค้นพบของเธอ ในเรื่องของโรสให้กับท่านผู้หญิงเยลแมน จากนั้นก็ตบหน้าผู้กระทำผิดต่อหน้าทุกคนในระหว่างการประชุมตระกูลของพวกเธอยูเลียและโรสจึงเริ่มผิดใจกันตั้งแต่วันนั้นเธอเกลียดยูเลีย จนสุดท้ายก็เริ่มเกลียดครอบครัวของพี่น้องคนที่สี่และห้าของเธอด้วยเหมือนกันยูม่าและโรสเป็นคนที่ควบคุมทรัพยากรของบริษัทเป็นส่วนใหญ่ในขณะนี้เธอก็เทียบเท่ากับรองประธานของบริษัท ดังนั้นตามปกติเธอจึงมีสิทธิ์ที่จะพูดขึ้นมาเป็นเพราะเหตุนี้เช่นกัน ที่เบและครอบครัวของเธอไม่สามารถปฏิเสธคำพูดของเธอได้เลย“โอ
มาริลินนำกีย่าขึ้นไปชั้นสาม“เสื้อผ้าบนชั้นสามทั้งหมดต่างก็ราคาแพงมากทั้งนั้น เธอมั่นใจว่าเธอต้องการจะช็อปที่นั่นใช่ไหม?”กีย่าถามด้วยรอยยิ้มที่ไม่เต็มใจเสื้อผ้าทั้งหมดในร้านนี้เป็นแบรนด์เนม แต่เสื้อผ้าในชั้นสามนั้นถือว่าเป็นของแบรนด์เนมที่ค่อนข้างมีราคาสูงมากนี่ก็บังเอิญเป็นสถานที่ที่เด็กสาวหลายคนชอบมาซื้อของกันอีกด้วยแม้พวกเธอไม่สามารถซื้อมันได้ แต่อย่างน้อยพวกเธอก็ต้องคุ้นเคยกับสิ่งของที่ลดราคากัน เพียงเพื่อตามแฟชั้นให้ทันกับกลุ่มคน“พวกเราสามารถดูไปเรื่อยในชั้นสามก่อน ถ้ามีบางอย่างที่เหมากับฉันจริง ๆ งั้นฉันก็จะซื้อไม่ว่ามันจะมีราคาเท่าไหร่ก็ตาม!”มาริลินตอบกลับด้วยรอยยิ้มแจ่มใสหลังจากนั้นพวกเธอทั้งคู่ก็เริ่มเดินไปยังชั้นสามกันณ จุดหนึ่ง พวกเธอเดินเข้าไปในร้านบูติกยอดนิยมมากแห่งหนึ่ง“ว้าว! กีย่า ดูสิ! ดูเดรสตัวนี้สิว่าน่ารักแค่ไหน! ฉันจะลองมันนะ! ฮี่ฮี่ฮี่!” มาริลินชอบเดรสชุดยาวตัวเดียวมากเธอหยิบชุดเดรสไปยังห้องลองเสื้อผ้าด้วยความรีบร้อนความสนใจของกีย่าอยู่กับร้านขายเสื้อผู้ชายที่อยู่ติดการออกแบบเสื้อผ้าทั้งหมดนั้นดูเท่และมีรสนิยมมากเธอนึกถึงสไตล์การแต่งตั
เธอมีเงินประมาณเจ็ดถึงเก้าพันดอลลห์ติดตัวเท่านั้น“เป็นอะไรไปล่ะ? 13,999 แพงมากเกินไปสำหรับเธอหรือเปล่า?”เจอรัลด์ถามมาริลิน ในขณะที่หัวเราะเบา ๆ กับตัวเองอย่าลืมว่ามาริลินเป็นคนที่จิ้มหัวเขา และเยาะเย้ยเขาเมื่อวานนี้เจอรัลด์รู้สึกอยากจะจัดการความไม่พอใจของเขากับเธอในวันนี้เช่นนั้นเจอรัลด์โต้ตอบอย่างติดตลก“เฮ้ โทษทีนะ ฉันจะไม่สามารถซื้อเดรสตัวนี้ได้ยังไงกัน?” มาริลินคิดว่ามันน่าเจ็บแค้นแค่ไหนสำหรับคนยากไร้อย่างเจอรัลด์ที่กล้ามาดูถูกเธอ“เอาล่ะถ้างั้น พวกเราจะซื้อชุดอื่น! เช่นนั้น โปรดห่อชุดเดรสตัวนี้ให้พวกเราด้วย!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มประสงค์ร้ายพนักงานขายสาวถึงกับประหลาดใจ และดีใจในเวลาเดียวกันเมื่อเธอได้ยินแบบนี้“นายต้องโม้อยู่แน่! มันจะยอดเยี่ยมอยู่แล้วถ้านายสามารถซื้อเหล่านี้ที่นี่ได้สักชิ้น! ฮึ่ม! ถ้านายจะซื้อสองตัว ฉันจะซื้อสาม! ไม่ว่าจะกรณีใด ฉันจะซื้อมากกว่านาย!” มาริลินดื้อรั้นที่จะเอาชนะการแข่งขันเล็กน้อยกับเจอรัลด์“แม่คะ มาที่นี่และดูสิ!” ลูกค้าอีกห้าคนเดินเข้ามาในร้านบูติกกันเป็นผู้หญิงห้าคนสองคนคือเด็กสาวและอีกสามคนคือผู้หญิงวัยกลางคนจากก
พนักงานสาวคนนั้นถึงกับผงะไปกับน้ำเสียงของเจอรัลด์แม้แต่โรสและคนอื่น ๆ ก็ประหลาดใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปฉับพลันของเขาน้ำเสียงของเขาไม่ได้ทำให้งงงวยแต่ประการใดเลย แต่สีหน้าที่ไม่เป็นมิตรของเจอรัลด์กลับทำให้ทุกคนสั่นด้วยความกลัวขึ้นมา“ฮึ่ม! นายยังคงยืนกรานที่จะซื้อพวกมันสิบชุดอยู่เหรอ? ตัวที่ถูกที่สุดของเสื้อผ้าเหล่านี้ก็มีราคาอย่างน้อยถึง 6,000 ดอลลาร์แล้ว! มันจะทำให้นายจ่ายไปหลายหมื่นดอลลาร์เลยนะเมื่อพิจารณาถึงจำนวนที่นายระบุไว้ นายจริงจังกับการซื้อของนายหรือเปล่า?” โรสและคนอื่น ๆ ถูกดูหมิ่นกับความรู้สึกของการถูกเจอรัลด์ทำให้กลัวเขาวางแผนที่จะซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้ถึงสิบตัวจริง ๆ เหรอ?ฮ่าฮ่าฮ่า!พวกเธอเริ่มยิ้มเยาะในขณะที่เยาะเย้ยเขากันเบก็ดึงแขนของเจอรัลด์เช่นกันในขณะที่เธอพูดขึ้นมา “ช่างมันเถอะ ป้าใหญ่พูดถูก พวกเราจะไม่มีวันสามารถซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้หรอก ฉันคิดว่ามันดีที่สุดถ้าพวกเราออกไปกันเดี๋ยวนี้!” “ไม่เป็นไร ฉันพูดไปแล้วว่าฉันจะซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้ให้เธอ! ดูสิ ตัวที่เธอลองใส่เมื่อครู่ก็ดูโอเคนะ ดทำไมถึงไม่ซื้อล่ะ? คุณครับ ถ้าจะกรุณา โปรดช่วยผมตรวจดูด้วยว่าพวกมันมีร