“เธอพูดเก่งไม่ใช่หรือไง? ทำไมเธอไม่แสดงให้ฉันเห็นว่าเธอมีความสามารถแค่ไหนล่ะถ้างั้น? ถ้าเธอไม่สามารถแม้แต่จะสนับสนุนครอบครัวได้ งั้นทั้งเธอและแม่ของเธอก็จะได้รับส่วนแบ่งทรัพย์สมบัติตระกูลเพียงเล็กน้อย!” ปากของโรสนั้นเป็นไปในทางทำลาย ก็เหมือนกับปืนใหญ่อันหนึ่งครอบครัวของพี่น้องคนที่สี่และห้าของเคยมีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกับยูเลียในตอนนั้นความสัมพันธ์ของยูเลียกับโรส ในทางกลับกันมักจะตึงเครียดอยู่เสมอย้อนกลับไปตอนที่โรสทำงานให้บริษัท ยูเลียค้นพบว่าเธอได้ยักยอกเงินทุนของบริษัทนี่จึงทำให้ยูเลียรายงานการค้นพบของเธอ ในเรื่องของโรสให้กับท่านผู้หญิงเยลแมน จากนั้นก็ตบหน้าผู้กระทำผิดต่อหน้าทุกคนในระหว่างการประชุมตระกูลของพวกเธอยูเลียและโรสจึงเริ่มผิดใจกันตั้งแต่วันนั้นเธอเกลียดยูเลีย จนสุดท้ายก็เริ่มเกลียดครอบครัวของพี่น้องคนที่สี่และห้าของเธอด้วยเหมือนกันยูม่าและโรสเป็นคนที่ควบคุมทรัพยากรของบริษัทเป็นส่วนใหญ่ในขณะนี้เธอก็เทียบเท่ากับรองประธานของบริษัท ดังนั้นตามปกติเธอจึงมีสิทธิ์ที่จะพูดขึ้นมาเป็นเพราะเหตุนี้เช่นกัน ที่เบและครอบครัวของเธอไม่สามารถปฏิเสธคำพูดของเธอได้เลย“โอ
มาริลินนำกีย่าขึ้นไปชั้นสาม“เสื้อผ้าบนชั้นสามทั้งหมดต่างก็ราคาแพงมากทั้งนั้น เธอมั่นใจว่าเธอต้องการจะช็อปที่นั่นใช่ไหม?”กีย่าถามด้วยรอยยิ้มที่ไม่เต็มใจเสื้อผ้าทั้งหมดในร้านนี้เป็นแบรนด์เนม แต่เสื้อผ้าในชั้นสามนั้นถือว่าเป็นของแบรนด์เนมที่ค่อนข้างมีราคาสูงมากนี่ก็บังเอิญเป็นสถานที่ที่เด็กสาวหลายคนชอบมาซื้อของกันอีกด้วยแม้พวกเธอไม่สามารถซื้อมันได้ แต่อย่างน้อยพวกเธอก็ต้องคุ้นเคยกับสิ่งของที่ลดราคากัน เพียงเพื่อตามแฟชั้นให้ทันกับกลุ่มคน“พวกเราสามารถดูไปเรื่อยในชั้นสามก่อน ถ้ามีบางอย่างที่เหมากับฉันจริง ๆ งั้นฉันก็จะซื้อไม่ว่ามันจะมีราคาเท่าไหร่ก็ตาม!”มาริลินตอบกลับด้วยรอยยิ้มแจ่มใสหลังจากนั้นพวกเธอทั้งคู่ก็เริ่มเดินไปยังชั้นสามกันณ จุดหนึ่ง พวกเธอเดินเข้าไปในร้านบูติกยอดนิยมมากแห่งหนึ่ง“ว้าว! กีย่า ดูสิ! ดูเดรสตัวนี้สิว่าน่ารักแค่ไหน! ฉันจะลองมันนะ! ฮี่ฮี่ฮี่!” มาริลินชอบเดรสชุดยาวตัวเดียวมากเธอหยิบชุดเดรสไปยังห้องลองเสื้อผ้าด้วยความรีบร้อนความสนใจของกีย่าอยู่กับร้านขายเสื้อผู้ชายที่อยู่ติดการออกแบบเสื้อผ้าทั้งหมดนั้นดูเท่และมีรสนิยมมากเธอนึกถึงสไตล์การแต่งตั
เธอมีเงินประมาณเจ็ดถึงเก้าพันดอลลห์ติดตัวเท่านั้น“เป็นอะไรไปล่ะ? 13,999 แพงมากเกินไปสำหรับเธอหรือเปล่า?”เจอรัลด์ถามมาริลิน ในขณะที่หัวเราะเบา ๆ กับตัวเองอย่าลืมว่ามาริลินเป็นคนที่จิ้มหัวเขา และเยาะเย้ยเขาเมื่อวานนี้เจอรัลด์รู้สึกอยากจะจัดการความไม่พอใจของเขากับเธอในวันนี้เช่นนั้นเจอรัลด์โต้ตอบอย่างติดตลก“เฮ้ โทษทีนะ ฉันจะไม่สามารถซื้อเดรสตัวนี้ได้ยังไงกัน?” มาริลินคิดว่ามันน่าเจ็บแค้นแค่ไหนสำหรับคนยากไร้อย่างเจอรัลด์ที่กล้ามาดูถูกเธอ“เอาล่ะถ้างั้น พวกเราจะซื้อชุดอื่น! เช่นนั้น โปรดห่อชุดเดรสตัวนี้ให้พวกเราด้วย!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มประสงค์ร้ายพนักงานขายสาวถึงกับประหลาดใจ และดีใจในเวลาเดียวกันเมื่อเธอได้ยินแบบนี้“นายต้องโม้อยู่แน่! มันจะยอดเยี่ยมอยู่แล้วถ้านายสามารถซื้อเหล่านี้ที่นี่ได้สักชิ้น! ฮึ่ม! ถ้านายจะซื้อสองตัว ฉันจะซื้อสาม! ไม่ว่าจะกรณีใด ฉันจะซื้อมากกว่านาย!” มาริลินดื้อรั้นที่จะเอาชนะการแข่งขันเล็กน้อยกับเจอรัลด์“แม่คะ มาที่นี่และดูสิ!” ลูกค้าอีกห้าคนเดินเข้ามาในร้านบูติกกันเป็นผู้หญิงห้าคนสองคนคือเด็กสาวและอีกสามคนคือผู้หญิงวัยกลางคนจากก
พนักงานสาวคนนั้นถึงกับผงะไปกับน้ำเสียงของเจอรัลด์แม้แต่โรสและคนอื่น ๆ ก็ประหลาดใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปฉับพลันของเขาน้ำเสียงของเขาไม่ได้ทำให้งงงวยแต่ประการใดเลย แต่สีหน้าที่ไม่เป็นมิตรของเจอรัลด์กลับทำให้ทุกคนสั่นด้วยความกลัวขึ้นมา“ฮึ่ม! นายยังคงยืนกรานที่จะซื้อพวกมันสิบชุดอยู่เหรอ? ตัวที่ถูกที่สุดของเสื้อผ้าเหล่านี้ก็มีราคาอย่างน้อยถึง 6,000 ดอลลาร์แล้ว! มันจะทำให้นายจ่ายไปหลายหมื่นดอลลาร์เลยนะเมื่อพิจารณาถึงจำนวนที่นายระบุไว้ นายจริงจังกับการซื้อของนายหรือเปล่า?” โรสและคนอื่น ๆ ถูกดูหมิ่นกับความรู้สึกของการถูกเจอรัลด์ทำให้กลัวเขาวางแผนที่จะซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้ถึงสิบตัวจริง ๆ เหรอ?ฮ่าฮ่าฮ่า!พวกเธอเริ่มยิ้มเยาะในขณะที่เยาะเย้ยเขากันเบก็ดึงแขนของเจอรัลด์เช่นกันในขณะที่เธอพูดขึ้นมา “ช่างมันเถอะ ป้าใหญ่พูดถูก พวกเราจะไม่มีวันสามารถซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้หรอก ฉันคิดว่ามันดีที่สุดถ้าพวกเราออกไปกันเดี๋ยวนี้!” “ไม่เป็นไร ฉันพูดไปแล้วว่าฉันจะซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้ให้เธอ! ดูสิ ตัวที่เธอลองใส่เมื่อครู่ก็ดูโอเคนะ ดทำไมถึงไม่ซื้อล่ะ? คุณครับ ถ้าจะกรุณา โปรดช่วยผมตรวจดูด้วยว่าพวกมันมีร
ถ้าโรสเพียงเหน็บแนมเขาและเยาะเย้ยเขาคนเดียวเมื่อกี้นี้ เขาก็คงจะไม่พูดอะไรเลยทั้งนั้น เจอรัลด์ยังคงเป็นเจอรัลด์ที่อดทนคนเดิมแต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่อาจปล่อยให้เธอดูถูกเบแบบนี้ได้ความเมตตาที่ลุงห้าของเขาแสดงต่อแม่ของเขาเองในตอนนั้นไม่ใช่บางอย่างที่สามารถชดเชยได้ด้วยเงินสดสิ่งที่เจอรัลด์ต้องการก็คือความยุติธรรมให้เบด้วยความประหลาดใจของเขา ในขั้นตอนแบบนั้น 1,200,000 ดอลลาร์ถูกรูดออกไปโดยตรงจากบัตรธนาคารของเขาแต่มันไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเขาจริง ๆ อย่าลืมว่า 1,200,000 ดอลลาร์ก็ไม่ได้ความแตกต่างให้กับเจอรัลด์แล้วในตอนนี้ นอกเหนือจากความแตกต่างในจำนวนตัวเลข ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวกับจำนวนนั้นที่สำคัญพอจะทำให้เขาคับข้องใจ“แต่ลูกพี่ลูกน้อง นี่…นี่มันแพงมากเกินไป! เร็วเข้าและรับเงินคืนซะ” เบกล่าว ขณะที่เธอกะโดดไปรอบ ๆ อย่างกระวนกระวายใจ“อะไรนะ? ทำไมเธอถึงขอให้เขาทำแบบนั้นกันล่ะ? ถ้าเขาต้องการจะใส่จำนวนนั้นเข้าในบัตรสมาชิกให้เธอ เธอก็ควรให้เขาทำมันสิ! ฮ่าฮ่าฮ่า! คนโง่คนนี้! ใส่เงินจำนวนมากขนาดนั้นในบัตร ฉันอยากจะเห็นว่าเขาจะทำอะไรกับจำนวนที่เหลือนั่น!” แม้ว่าโรสจะตกตะลึงพอ ๆ กับประหลาด
“เธอกำลังบอกว่าเสื้อผ้าที่เจอรัลด์ใส่ก็มีราคาแพงพอ ๆ กันงั้นเหรอ?” โรสถามด้วยความไม่เชื่อ“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้แน่นอน! พวกเรารู้เกี่ยวกับพ่อของเขาดี สถานะของดีแลน คลอฟอร์ด ในตอนนั้นคงเชื่อตายล่ะ ครอบครัวของพวกเขาไม่ได้มั่งคั่งกันขนาดนั้น! คำอธิบายที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือ เจอรัลด์ถูกลอตเตอรี่! เขาต้องใช้เงินทั้งหมดนั้นอย่างหุนหันพลันแล่นเมื่อกี้นี้!” โรสกล่าวดูราวกับว่าหนึ่งล้านดอลลาร์ที่เจอรัลด์ใช้ไปนั้นทิ้งผลกระทบขนาดใหญ่ต่อพวกเธอกันจริง ๆ “ตอนนี้ที่ป้าใหญ่และคนอื่น ๆ ต่างก็จากไปกันแล้ว ก็ไปที่ร้านและขอเงินคืนสำหรับบัตรสมาชิกกันเถอะ มันแพงมากเกินไป! มีเงินมากเกินไปในนั้น! นายไม่คิดว่ามันเปล่าประโยชน์ที่ทิ้งมันทั้งหมดไว้ในนั้นเหรอ?” “ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้นเลย เบ…”“มันเป็นเงินหนึ่งล้านดอลลาร์เลยนะ! นายจะเสียมันไปเหมือนกับมันไม่มีค่าได้ยังไงกัน? อีกอย่าง ทำไม…ทำไมนายถึงมีเงินมากขนาดนั้นล่ะ?” เบดูเหมือนจะกลัวเล็กน้อยเจอรัลด์หัวเราะ ขณะที่เขาเหลือบมองเบที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้นมา “ฉันจะบอกเธอบางอย่าง บางอย่างที่เธอยังไม่สามารถบอกคนอื่นได้
ยูราโยนความผิดทั้งหมดให้เจอรัลด์สิ่งที่ทำให้เขาโกรธมากที่สุดก็คือ ตอนที่เขาค้นพบเทพธิดาที่เขาสนใจอยู่ แต่เจอรัลด์ก็เข้ามายุ่งและทำลายโอกาสของเขาที่จะได้โดดเด่น“ดูสิคะ คุณย่า! นี่คือของขวัญวันเกิดของหนูเพื่อมอบให้คุณย่าค่ะ!” รุ่นเด็ก ๆ ของตระกูลยังคงมอบของขวัญของพวกเขาอยู่ตรงโต๊ะหลักของงานเลี้ยงวันเกิดท่านผู้หญิงเยลแมนยิ้มแก้มแทบปริ เธอไม่สามารถปกปิดความสุขที่เธอกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ได้เลย“โอ้! นั่นเบไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาช้านักล่ะ? เธอลืมไปแล้วเหรอว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่าของเธอน่ะ?” ในขณะที่เบและเจอรัลด์เดินมาโรสมีรอยยิ้มเยาะอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่เธอพูด“หนูจะลืมงานวันเกิดของคุณย่าได้ยังไงล่ะคะ? ป้าใหญ่ คุณก็พูดมากเกินไปแล้วนะ!” เบโต้กลับทันที“ฮ่าฮ่าฮ่า! มาดูว่าของขวัญแบบไหนที่เบเตรียมไว้ให้คุณย่าคราวนี้กันเถอะ!” หญิงสาวหลายคนกล่าวขึ้นในเวลาเดียวกันแม่ของเบรู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เด็กสาวเหล่านี้พูดถึงลูกสาวของเธอ จากนั้นเธอก็ส่งรอยยิ้มที่อุ่นใจให้เบ ในขณะที่เหลือบมองของขวัญที่เธอกำลังถืออยู่เธอรู้ว่าแม่ของเธอจะมีความสุขมากถ้าเธอได้รับ
“กำไลหยกของฉัน!” กำไลหยกนั้นถูกทำให้แตกเสี่ยง ๆ เป็นล้านชิ้นได้ดวงตาของแคทเธอรีนเยิกกว้างขึ้นจากความช็อกเบก็ถึงกับตะลึงงันไปกับสิ่งที่ยูราเพิ่งทำไปกำไลหยกนั้นเป็นทรัพย์สินล้ำค่ามากที่สุดในครอบครัวของพวกเธอยายของเธอได้มอบกำไลหยกนี้ให้แม่ของเธอก่อนที่มันจะถูกส่งต่อมาให้เบเหตุผลที่ทำไมแคทเธอรีนเต็มใจจะปล่อยกำไลนี้ไป เพื่อเป็นของขวัญให้กับท่านผู้หญิงเยลแมนนั้นก็ค่อนข้างธรรมดาในเวลานี้สามีของเธอยังคงนอนอยู่บนเตียงเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ และก็ไม่มีความหวังสำหรับเธออีกแล้วเธอหวังว่าลูกสาวของเธอจะสามารถพิสูจน์ตัวเอง และได้รับการเอาใจใส่จากตระกูลเยลแมนสักวันในอนาคตได้ตราบใดที่ท่านผู้หญิงเยลแมนพอใจและถูกใจ งั้นเบก็จะสามารถก้าวหน้าขึ้นได้แน่ถ้าไม่เช่นนั้น หากโรสได้รับอนุญาตให้ควบคุมบริษัทอย่างเต็มที่ในอนาคตล่ะก็ งั้นความพยายามทั้งหมดก็จะสูญเปล่าอย่างแท้จริง สำหรับเบและครอบครัวของเธอแต่ตอนนี้ปราการแห่งความหวังสุดท้ายนี้ก็ถูกทุบลงกับพื้นแข็งที่เย็นยะเยือก!เห็นได้ชัดว่ายูราทำแบบนี้อย่างจงใจ! “เอากำไลหยกของฉันคืนมานะ! ฉันต้องการให้เธอชดใช้ให้สำหรับกำไลหยกของฉัน!” สายตาของแคทเ