Share

บทที่ 816

Author: โพธิ์สองหู
ยูราและคนอื่น ๆ ส่ายหัวของตัวเองกัน และหัวเราะกับฉากที่ดำเนินไปเช่นกัน

เจอรัลด์ออกจะเกินไปมาก เมื่อคิดว่าเขากำลังแกล้งทำเป็นมีอำนาจมากแค่ไม่กี่วินาทีก่อน ในเมื่อทุกคนที่นี่ต่างก็รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเขากันอย่างชัดเจน!

“หลังจากการย้ายโรงเรียนในตอนนั้น พวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปีเลยนะ มาริลิน ฉันไม่คิดจริง ๆ ว่าจะรู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย!” เจอรัลด์กล่าวเป็นการตอบกลับ

“ยังไงก็เถอะ ไม่มีความจำเป็นสำหรับพวกเราที่จะพูดอย่างไร้จุดหมายอีกต่อไป นายเกือบจะทำให้มันดูเหมือนว่าฉันอยากจะติดต่อนายงั้นแหละ! ไปหาที่นั่งได้แล้ว!” มาริลินตอบกลับ ด้วยร่องรอยของความรังเกียจในน้ำเสียงของเธอ

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงทำได้แค่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่เขาเดินไปยังที่นั่ง และในขณะที่เขากำลังจะนั่งลง อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงหนึ่งก็ตะโกนเรียกเขาขึ้นมาฉับพลัน

“เจอรัลด์!”

เมื่อเงยหน้าขึ้น เจอรัลด์ก็ถึงกับตกใจมาก

“…กีย่า? เธอมาทำอะไรที่นี่เหมือนกันล่ะ?”

ให้ตายเถอะนะ! เจอรัลด์ไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะบังเอิญพบกับใบหน้าที่คุ้นเคยกันมากมายขนาดนี้เมื่อเขาไปที่ไหนก็ตาม!

นับตั้งแต่เหตุการณ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 817

    “นาย…นายสูบบุหรี่ประเภทนี้เหรอ เจอรัลด์…?” ทุกคนรู้สึกเหมือนพวกเขาเพิ่งถูกตบหน้าไป นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับยูรา เมื่อคิดว่าเขานำบุหรี่มาด้วย โดยเฉพาะเขาขอให้เพื่อนของเขาไปซื้อมาให้เขาจากประเทศเอ็ม อันที่เขามีนั้นล้ำค่าและราคาแพงจริง ๆ เอาตามตรงเขารอที่จะส่งพวกมันไปรอบ ๆ เพื่อที่กลุ่มคนจะพูดยกย่องและชื่นชมเขากัน แต่เมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งออกไปข้างนอก สิ่งแรกที่ผู้คนมักจะสังเกตเห็นก็คงจะเป็นเสื้อผ้าของเขา จากนั้นพวกเขาก็จะเห็นว่านาฬิกาประเภทไหนที่เขาสวมอยู่ สุดท้ายแต่ก็ไม่ได้สำคัญน้อยไปกว่าอย่างอื่น ถ้าเขาเป็นคนสูบบุหรี่ พวกเขาก็จะต้องการระบุว่าบุหรี่แบรนด์ไหนที่เขาสูบอย่างแน่นอน ทั้งหมดเหล่านี้ด้วยกันก็เพื่อสร้าง ‘ระดับ’ ของผู้ชายคนหนึ่ง ด้วยความตกตะลึงของยูรา เขารู้สึกเหมือนถูกตบหน้าในครั้งนี้ เมื่อเจอรัลด์หยิบกล่องบุหรี่ของตัวเองออกมา! “ปกติฉันไม่สูบบุหรี่ ฉันแค่คว้าพวกนี้มาด้วยขณะที่ฉันออกมาในวันนี้!” เจอรัลด์อธิบาย เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่ากล่องบุหรี่ธรรมดา ๆ ก็ก่อให้เกิดความฮือฮาเช่นนี้ได้ มันทำให้เขารู้สึกค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก “ฮ่า! งั้นมันอาจเป็นของปลอมก็ได้! ถ้าบุหร

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 818

    “…เดี๋ยว บุหรี่เอ็กซ์วันเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นใครสูบบุหรี่แบรนด์นี้ในเวสตันมาก่อนเลยนะคะ!” เดลิลาห์กล่าว ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่กล่องบุหรี่ที่ถูกโยนไปด้านข้าง เธอดูเหมือนจะถูกล่อใจอย่างมากกับบุหรี่นั้น “ให้ตาย นี่ช่างน่าอับอายมาก! ฉันน่าจะบอกให้ลูกพี่ลูกน้องบ้านนอกของฉันเก็บพวกมันไปซะ! สามีของคุณเดลิลาห์เป็นคนมีอำนาจมากในประเทศเอ็ม! พวกเราจะทิ้งความประทับใจแบบไหนให้เธอกัน เมื่อเธอรู้ว่าพวกเราสูบบุหรี่ปลอมกัน?” ผู้ชายมากมายกระซิบกระซาบในหมู่กันเอง ไม่ใช่แค่พวกผู้ชายที่มีสีหน้ากระอักกระอ่วนบนใบหน้าของพวกเขา แต่พวกผู้หญิงก็เช่นกันด้วย “ขอโทษนะคะ แต่ฉันขอบุหรี่ของคุณสักอันได้ไหม? ฉันไม่ได้ชิมแบรนด์นี้มาครึ่งปีแล้ว ตอนนี้หลังจากมาที่เวสตัน!” เดดิลาห์ถามขณะที่เธอยิ้ม “ฮะ? ครึ่งปีงั้นเหรอ? นั่นหมายความว่าเธออยู่ในกลุ่มแรก ๆ ที่ได้ลองมันเมื่อมันเริ่มผลิตในตอนแรกใช่ไหม?!” “จบแล้ว มันจบแล้ว! ฉันจะขายหน้ามากแน่เมื่อเธอรู้เข้า…!” “ด เดี๋ยวค่ะ คุณเดลิลาห์!” หนึ่งในผู้หญิงตะโกนขึ้นมาขณะที่เธอลุกขึ้นยืนท่ามกลางลูกพี่ลูกน้องที่กระซิบกระซาบคนอื่น ๆ ของเธอ แทนที่จะรอให้เดลิลาห์รู้ด้วยตัว

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 819

    “ฝรั่งเศสสไตล์คลาสสิคงั้นเหรอ? เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วเนี่ย?!” ทุกคนถึงกับตกตะลึงกันสุด ๆ เมื่อเห็นว่าผู้ที่อยู่ในสังคมระดับสูงสุดในยานเคนกำลังทำตัวเคารพมากต่อเจอรัลด์ เบจึงมีความสุขอย่างยิ่ง “ยังไงซะ ช่างเป็นเกียรติอย่างแท้จริงที่ได้พบคุณที่นี่ในวันนี้นะคะ คุณเจอรัลด์! ฉันจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดของอะไรก็ตามที่คุณสั่งที่นี่ในคืนนี้เองค่ะ!” เดดิลาห์กล่าว ขณะที่เธอยื่นมือไปหาเจอรัลด์อย่างสุภาพ ในสายตาของเธอ ความสำคัญของการผูกมิตรกับบุคคลที่ทรงอำนาจเช่นนี้ อย่างเจอรัลด์ ก็มีความสำคัญเกินกว่าค่าใช้จ่ายของบิลหนึ่งคืนอย่างแน่นอน ในการตอบสนอง เจอรัลด์ก็เอื้อมมือออกไปเช่นกันและจับมือของเดดิลาห์ก่อนจะพูดขึ้นมา “ด้วยความยินดีครับ คุณเดดิลาห์!” หลังจากเดดิลาห์จากไปในที่สุด ห้องก็ถูกทักทายด้วยความเงียบที่เกือบจะน่ากดดัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยูรา ที่รู้สึกเหมือนว่าเพิ่งได้รับการตบครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาถูกทำให้ขายหน้าโดยสิ้นเชิงต่อหน้าคนอื่น ๆ ทั้งหมด “…ฉ ฉันขอ…ลองหนึ่งในบุหรี่ของนายได้ไหม เจอรัลด์?” หนึ่งในลูกพี่ลูกน้องของเขาที่นี่ถาม ขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ หลังจากเห็นเจอรั

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 820

    “มะ มีเรื่องบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้น! คนเมาสองสามคนเพิ่งลากเบเข้าไปในห้องของพวกเขา หลังจากยืนกรานว่าเธอต้องไปดื่มกับพวกเขากัน!” โซอี้ตะโกนออกมา เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงพุ่งออกไปนอกห้องทันที ข้างนอกห้อง เขาบังเอิญพบกับลูกพี่ลูกน้องหญิงคนอื่น ๆ สองสามคนที่ไปห้องน้ำหญิงด้วยกันก่อนหน้านี้ พวกเธอทั้งหมดดูตกใจมากพอ ๆ กัน “เบอยู่ไหน?” เจอรัลด์สอบถาม “ธ เธอถูกลากเข้าไปในห้อง 103!” หนึ่งในหญิงสาวตอบกลับขณะที่เธอสั่นกลัว เมื่อได้รับคำตอบที่เขาต้องการ เจอรัลด์จึงวิ่งไปที่นั่นโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้ สำหรับผู้ชายที่เหลือในห้อง พวกเขาทุกคนเพียงยืนอยู่กับที่ ในขณะที่พวกเขาทุกคนรู้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องกลัวเนื่องจากพวกเขาทุกคนเป็นสมาชิกของตระกูลเยลแมน การเผชิญหน้าโดยตรงกับคนขี้เมา จะทำให้พวกเขาบางคนถูกทุบตีอย่างแน่นอน! ด้วยเหตุนี้ ในใจพวกเขาหลายคนจึงเริ่มต่อสายโทรออกแทน กีย่าเองก็ติดตามเจอรัลด์ออกไปด้วยสีหน้ากังวลบนใบหน้าของเธอ “พ พวกเราควรทำยังไงกันดีตอนนี้…?” พวกผู้หญิงกระซิบในหมู่กันเองอย่างถ่อมตัว ก่อนหน้านี้พวกเธอบังเอิญพบกับผู้ชายขี้เมาระหว่างทางไปห้องน้ำหญิง เมื่อ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 821

    “ทำไมนายไม่มาตรงนี้ล่ะ?!”เป็นตอนนี้เองที่หนึ่งในคนที่หยาบคายและกำยำของแบรนดอน พยายามที่จะฉวยโอกาสในบทสนทนาของเจอรัลด์และคว้ากีย่ามายังฝั่งของพวกเขาแต่อย่างไรก็ตาม ใครบางคนได้จับข้อมือของเขาไว้ทันทีที่เขาเอื้มมือหายังเธอเสียงลั่นคมชัดของกระดูกแขนของเขาก็ดังตามมาข้อมือของผู้ชายคนนั้นถูกบังคับให้งอหักมุมอย่างรุนแรงอ๊ากก!คน ๆ นั้นเริ่มร้องเสียงหลงอย่างอนาถ เหมือนหมูที่กำลังจะถูกเชือดหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็คว้าผมของผู้ชายคนนั้นด้วยแรงทั้งหมดของเขาก่อนจะหัวของเขาจะถูกกระแทกเข้ากับโต๊ะไวน์หินอ่อนตรงหน้าพวกเขาตู้ม!ด้วยเสียงปะทะอย่างดัง โต๊ะไวน์หินอ่อนถูกทุบให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยหัวของชายที่น่าสังเวชคนนั้นเลือดไหลออกมามากมายจากกะโหลกของเขา ขณะที่ชายคนนั้นตัวสั่นอย่างรุนแรงอยู่บนพื้น“อะไรเนี่ย?!”ทันใดนั้น แบรนดอนก็ตื่นจากอาการมึนเมาของเขาด้วยความประหลาดใจอย่างมาก ไอ้เด็กหนุ่มคนนี้จริง ๆ แล้วแข็งแรงกว่าที่เขาคาดหวังไว้เสียอีก อย่าลืมว่า นักเลงของเขาคนนั้นก็เป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาอย่างไรก็ตา ดูเหมือนราวกับว่าการเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเจอรัลด์แม้แต่น้

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 822

    ด้วยความหวาดระแวง แบรนดอนคิดว่าปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่ามาเสียใจทีหลัง ขณะที่เขาโทรหาเจเรมี่เมื่อได้ยินเขารับสาย แบรนดอนจึงอธิบายเหตุการณ์เล็กน้อยนี้กับเจอรัลด์ให้เจเรมี่ฟังสั้น ๆ หลังจากนั้น คนของแบรนดอนก็เห็นใบหน้าบอสของพวกกลายเป็นเขาซีดเซียวลงเรื่อย ๆ!“นายไม่คู่ควรพอที่จะได้รู้ว่าเขาเป็นใคร! แต่อย่างไรก็ตามถ้านายเป็นกังวลเกี่ยวกับชีวิตของนาย ฉันจะแนะนำให้นายตัดแขนของใครก็ตามที่ไปแตะต้องคุณเบเมื่อครู่นี้ซะ! บางทีนายจะได้รับโอกาสให้มีชีวิตอยู่จากนั้นก็ได้!” หลังจากเจเรมี่กล่าว ประโยคสุดท้ายของเขาด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจ เขาก็วางสายโทรศัพท์ทันที“แบรนดอน เกิดอะไรขึ้น? เจเรมี่พูดว่าไง?” ลูกน้องของเจเรมี่อดไม่ได้ที่ถาม เมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าที่ตกใจกลัวบนใบหน้าของเขา“แม่งเอ้ย! เจ้าสวะยูราหาเรื่องใหญ่ให้ฉันจริง ๆ แล้วคราวนี้!” หลังจากนั้นแบรนดอนก็ทุบโทรศัพท์ของลงบนพื้นด้วยความโกรธอีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เจอรัลด์จับมือของเบขณะที่เขานำเธอออกไปอย่างรวดเร็ว เบได้กลับไปยังห้องเดิมเพื่อแจ้งให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอทราบว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วด้วยรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เพิ่

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 823

    “น่านน้ำอาณาเขตนอร์ทเบย์ เป็นพื้นที่ปกคลุมขนาดใหญ่มาก มันก็นานขนาดนี้แล้ว มีล่าบางทีเธออาจจะ…”หลังจากฟังเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นของเจอรัลด์ กีย่าก็ทั้งรู้สึกช็อก และเป็นกังวลเช่นกันอย่างชัดเจนเมื่อกีย่าเห็นสีหน้ามืดครึ้มบนใบหน้าของเจอรัลด์ เธอยั้งจากการพูดอะไรก็ตามที่ไม่จำเป็นไม่มีคำอธิบายสำหรับอารมณ์ที่กีย่ากำลังรู้สึกในขณะนี้แม้เธอเป็นคู่แข่งของมีล่ามาก่อนหน้านี้ แต่กีย่าก็ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ และเธอก็รักเจอรัลด์มากน่าประหลาดใจ กีย่ารู้สึกกลัดกลุ้มที่ได้ยินว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับมีล่าแต่นอกเหนือจากอารมณ์เศร้าเหล่านี้ กีย่าก็รู้สึกแฝงนัยแห่งความตื่นเต้นเธอรู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่เธอมีความนึกคิดอื่นใด ๆ ในช่วงเวลาแบบนี้ แต่กระนั้นมันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะต้านทางแรงกระตุ้นเช่นนี้ได้เจอรัลด์ไม่ได้อยู่กับกีย่าเป็นเวลานานเจอรัลด์ดูเหมือนจะค่อนข้างสลดใจ หลังจากพวกเขาเริ่มพูดคุยถึงมีล่าเขากลับไปห้องของเขาหลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ เจอรัลด์จะกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเยลแมน เพื่อเยี่ยมยายของเขาตอนบ่ายวันพรุ่งนี้วันต่อมา ในห้องประชุมของคฤหาสน์ต

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 824

    ป้า ๆ และอาของเบเริ่มเยาะเย้ยเธอ และยิ้มเยาะใส่เธอกันในทางกลับกันแม่ของเบยืนอยู่ด้านข้างของห้อง ไม่กล้าที่จะยายามพูดเพื่อช่วยลูกสาวเธอด้วยซ้ำเธอมีเพียงสีหน้าฉุนเฉียวบนใบหน้าของเธอเธอบอกเบหลายครั้งแล้วว่าอย่ามาที่นี่พร้อมกับเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเบฝ่าฝืนคำสั่งของเธอเนื่องจากเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ที่นั่น!“ป้าสาม อาหก เขาไม่ใช่แฟนของหนู จริง ๆ แล้วเขาคือลูกพี่ลูกน้องของหนูเอง เจอรัลด์!” เบตอบกลับ“อะไรนะ? เจอ…เจอรัลด์เหรอ?!” “เป็นเขา!”ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้องทันทีที่คำเหล่านั้นออกมาจากปากของเธอสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เจอรัลด์กันแม้พวกเขารู้ว่ายูเลียได้ให้กำเนิดลูกสองคน เจสสิก้าและเจอรัลด์ แต่หลังจากที่เธอจากไป นี่คือครั้งแรกที่พวกเขาได้พบหนึ่งในพวกเขาในช่วงยี่สิบปีมานี้! “ช่างมีความสุขและโชคดีเสียจริงที่ผู้หญิงคนนั้นมีลูกชายที่หล่อเหล่าเช่นนี้!” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยเล็กน้อย“ลูกพี่ลูกน้อง ให้ฉันแนะนำพวกเขาให้นายรู้จักละกัน นี่คือ…”เบเริ่มแนะนำญาติ ๆ ของเธอให้เจอรัลด์เจอรัลด์กล่าวทักทายพวกเขาทีละคนอย่างสุภาพถึงอย่างนั้น นอกเหนือจากลุงสี่ที่

Latest chapter

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1786

    พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1785

    เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1784

    ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1783

    ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1782

    “เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1781

    “หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1780

    ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1779

    "สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1778

    เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status