“ฝรั่งเศสสไตล์คลาสสิคงั้นเหรอ? เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วเนี่ย?!” ทุกคนถึงกับตกตะลึงกันสุด ๆ เมื่อเห็นว่าผู้ที่อยู่ในสังคมระดับสูงสุดในยานเคนกำลังทำตัวเคารพมากต่อเจอรัลด์ เบจึงมีความสุขอย่างยิ่ง “ยังไงซะ ช่างเป็นเกียรติอย่างแท้จริงที่ได้พบคุณที่นี่ในวันนี้นะคะ คุณเจอรัลด์! ฉันจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดของอะไรก็ตามที่คุณสั่งที่นี่ในคืนนี้เองค่ะ!” เดดิลาห์กล่าว ขณะที่เธอยื่นมือไปหาเจอรัลด์อย่างสุภาพ ในสายตาของเธอ ความสำคัญของการผูกมิตรกับบุคคลที่ทรงอำนาจเช่นนี้ อย่างเจอรัลด์ ก็มีความสำคัญเกินกว่าค่าใช้จ่ายของบิลหนึ่งคืนอย่างแน่นอน ในการตอบสนอง เจอรัลด์ก็เอื้อมมือออกไปเช่นกันและจับมือของเดดิลาห์ก่อนจะพูดขึ้นมา “ด้วยความยินดีครับ คุณเดดิลาห์!” หลังจากเดดิลาห์จากไปในที่สุด ห้องก็ถูกทักทายด้วยความเงียบที่เกือบจะน่ากดดัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยูรา ที่รู้สึกเหมือนว่าเพิ่งได้รับการตบครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาถูกทำให้ขายหน้าโดยสิ้นเชิงต่อหน้าคนอื่น ๆ ทั้งหมด “…ฉ ฉันขอ…ลองหนึ่งในบุหรี่ของนายได้ไหม เจอรัลด์?” หนึ่งในลูกพี่ลูกน้องของเขาที่นี่ถาม ขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ หลังจากเห็นเจอรั
“มะ มีเรื่องบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้น! คนเมาสองสามคนเพิ่งลากเบเข้าไปในห้องของพวกเขา หลังจากยืนกรานว่าเธอต้องไปดื่มกับพวกเขากัน!” โซอี้ตะโกนออกมา เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงพุ่งออกไปนอกห้องทันที ข้างนอกห้อง เขาบังเอิญพบกับลูกพี่ลูกน้องหญิงคนอื่น ๆ สองสามคนที่ไปห้องน้ำหญิงด้วยกันก่อนหน้านี้ พวกเธอทั้งหมดดูตกใจมากพอ ๆ กัน “เบอยู่ไหน?” เจอรัลด์สอบถาม “ธ เธอถูกลากเข้าไปในห้อง 103!” หนึ่งในหญิงสาวตอบกลับขณะที่เธอสั่นกลัว เมื่อได้รับคำตอบที่เขาต้องการ เจอรัลด์จึงวิ่งไปที่นั่นโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้ สำหรับผู้ชายที่เหลือในห้อง พวกเขาทุกคนเพียงยืนอยู่กับที่ ในขณะที่พวกเขาทุกคนรู้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องกลัวเนื่องจากพวกเขาทุกคนเป็นสมาชิกของตระกูลเยลแมน การเผชิญหน้าโดยตรงกับคนขี้เมา จะทำให้พวกเขาบางคนถูกทุบตีอย่างแน่นอน! ด้วยเหตุนี้ ในใจพวกเขาหลายคนจึงเริ่มต่อสายโทรออกแทน กีย่าเองก็ติดตามเจอรัลด์ออกไปด้วยสีหน้ากังวลบนใบหน้าของเธอ “พ พวกเราควรทำยังไงกันดีตอนนี้…?” พวกผู้หญิงกระซิบในหมู่กันเองอย่างถ่อมตัว ก่อนหน้านี้พวกเธอบังเอิญพบกับผู้ชายขี้เมาระหว่างทางไปห้องน้ำหญิง เมื่อ
“ทำไมนายไม่มาตรงนี้ล่ะ?!”เป็นตอนนี้เองที่หนึ่งในคนที่หยาบคายและกำยำของแบรนดอน พยายามที่จะฉวยโอกาสในบทสนทนาของเจอรัลด์และคว้ากีย่ามายังฝั่งของพวกเขาแต่อย่างไรก็ตาม ใครบางคนได้จับข้อมือของเขาไว้ทันทีที่เขาเอื้มมือหายังเธอเสียงลั่นคมชัดของกระดูกแขนของเขาก็ดังตามมาข้อมือของผู้ชายคนนั้นถูกบังคับให้งอหักมุมอย่างรุนแรงอ๊ากก!คน ๆ นั้นเริ่มร้องเสียงหลงอย่างอนาถ เหมือนหมูที่กำลังจะถูกเชือดหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็คว้าผมของผู้ชายคนนั้นด้วยแรงทั้งหมดของเขาก่อนจะหัวของเขาจะถูกกระแทกเข้ากับโต๊ะไวน์หินอ่อนตรงหน้าพวกเขาตู้ม!ด้วยเสียงปะทะอย่างดัง โต๊ะไวน์หินอ่อนถูกทุบให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยหัวของชายที่น่าสังเวชคนนั้นเลือดไหลออกมามากมายจากกะโหลกของเขา ขณะที่ชายคนนั้นตัวสั่นอย่างรุนแรงอยู่บนพื้น“อะไรเนี่ย?!”ทันใดนั้น แบรนดอนก็ตื่นจากอาการมึนเมาของเขาด้วยความประหลาดใจอย่างมาก ไอ้เด็กหนุ่มคนนี้จริง ๆ แล้วแข็งแรงกว่าที่เขาคาดหวังไว้เสียอีก อย่าลืมว่า นักเลงของเขาคนนั้นก็เป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาอย่างไรก็ตา ดูเหมือนราวกับว่าการเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเจอรัลด์แม้แต่น้
ด้วยความหวาดระแวง แบรนดอนคิดว่าปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่ามาเสียใจทีหลัง ขณะที่เขาโทรหาเจเรมี่เมื่อได้ยินเขารับสาย แบรนดอนจึงอธิบายเหตุการณ์เล็กน้อยนี้กับเจอรัลด์ให้เจเรมี่ฟังสั้น ๆ หลังจากนั้น คนของแบรนดอนก็เห็นใบหน้าบอสของพวกกลายเป็นเขาซีดเซียวลงเรื่อย ๆ!“นายไม่คู่ควรพอที่จะได้รู้ว่าเขาเป็นใคร! แต่อย่างไรก็ตามถ้านายเป็นกังวลเกี่ยวกับชีวิตของนาย ฉันจะแนะนำให้นายตัดแขนของใครก็ตามที่ไปแตะต้องคุณเบเมื่อครู่นี้ซะ! บางทีนายจะได้รับโอกาสให้มีชีวิตอยู่จากนั้นก็ได้!” หลังจากเจเรมี่กล่าว ประโยคสุดท้ายของเขาด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจ เขาก็วางสายโทรศัพท์ทันที“แบรนดอน เกิดอะไรขึ้น? เจเรมี่พูดว่าไง?” ลูกน้องของเจเรมี่อดไม่ได้ที่ถาม เมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าที่ตกใจกลัวบนใบหน้าของเขา“แม่งเอ้ย! เจ้าสวะยูราหาเรื่องใหญ่ให้ฉันจริง ๆ แล้วคราวนี้!” หลังจากนั้นแบรนดอนก็ทุบโทรศัพท์ของลงบนพื้นด้วยความโกรธอีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เจอรัลด์จับมือของเบขณะที่เขานำเธอออกไปอย่างรวดเร็ว เบได้กลับไปยังห้องเดิมเพื่อแจ้งให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอทราบว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วด้วยรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เพิ่
“น่านน้ำอาณาเขตนอร์ทเบย์ เป็นพื้นที่ปกคลุมขนาดใหญ่มาก มันก็นานขนาดนี้แล้ว มีล่าบางทีเธออาจจะ…”หลังจากฟังเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นของเจอรัลด์ กีย่าก็ทั้งรู้สึกช็อก และเป็นกังวลเช่นกันอย่างชัดเจนเมื่อกีย่าเห็นสีหน้ามืดครึ้มบนใบหน้าของเจอรัลด์ เธอยั้งจากการพูดอะไรก็ตามที่ไม่จำเป็นไม่มีคำอธิบายสำหรับอารมณ์ที่กีย่ากำลังรู้สึกในขณะนี้แม้เธอเป็นคู่แข่งของมีล่ามาก่อนหน้านี้ แต่กีย่าก็ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ และเธอก็รักเจอรัลด์มากน่าประหลาดใจ กีย่ารู้สึกกลัดกลุ้มที่ได้ยินว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับมีล่าแต่นอกเหนือจากอารมณ์เศร้าเหล่านี้ กีย่าก็รู้สึกแฝงนัยแห่งความตื่นเต้นเธอรู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่เธอมีความนึกคิดอื่นใด ๆ ในช่วงเวลาแบบนี้ แต่กระนั้นมันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะต้านทางแรงกระตุ้นเช่นนี้ได้เจอรัลด์ไม่ได้อยู่กับกีย่าเป็นเวลานานเจอรัลด์ดูเหมือนจะค่อนข้างสลดใจ หลังจากพวกเขาเริ่มพูดคุยถึงมีล่าเขากลับไปห้องของเขาหลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ เจอรัลด์จะกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเยลแมน เพื่อเยี่ยมยายของเขาตอนบ่ายวันพรุ่งนี้วันต่อมา ในห้องประชุมของคฤหาสน์ต
ป้า ๆ และอาของเบเริ่มเยาะเย้ยเธอ และยิ้มเยาะใส่เธอกันในทางกลับกันแม่ของเบยืนอยู่ด้านข้างของห้อง ไม่กล้าที่จะยายามพูดเพื่อช่วยลูกสาวเธอด้วยซ้ำเธอมีเพียงสีหน้าฉุนเฉียวบนใบหน้าของเธอเธอบอกเบหลายครั้งแล้วว่าอย่ามาที่นี่พร้อมกับเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเบฝ่าฝืนคำสั่งของเธอเนื่องจากเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ที่นั่น!“ป้าสาม อาหก เขาไม่ใช่แฟนของหนู จริง ๆ แล้วเขาคือลูกพี่ลูกน้องของหนูเอง เจอรัลด์!” เบตอบกลับ“อะไรนะ? เจอ…เจอรัลด์เหรอ?!” “เป็นเขา!”ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้องทันทีที่คำเหล่านั้นออกมาจากปากของเธอสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เจอรัลด์กันแม้พวกเขารู้ว่ายูเลียได้ให้กำเนิดลูกสองคน เจสสิก้าและเจอรัลด์ แต่หลังจากที่เธอจากไป นี่คือครั้งแรกที่พวกเขาได้พบหนึ่งในพวกเขาในช่วงยี่สิบปีมานี้! “ช่างมีความสุขและโชคดีเสียจริงที่ผู้หญิงคนนั้นมีลูกชายที่หล่อเหล่าเช่นนี้!” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยเล็กน้อย“ลูกพี่ลูกน้อง ให้ฉันแนะนำพวกเขาให้นายรู้จักละกัน นี่คือ…”เบเริ่มแนะนำญาติ ๆ ของเธอให้เจอรัลด์เจอรัลด์กล่าวทักทายพวกเขาทีละคนอย่างสุภาพถึงอย่างนั้น นอกเหนือจากลุงสี่ที่
“เข้าใจผิดแล้วครับ คุณยาย ผมไม่มีความตั้งใจที่จะรับทรัพย์สินใด ๆ ของตระกูลเยลแมนเลยทั้งนั้น!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฮึ่ม! นับตั้งแต่ที่แม่ของเธอ ลูกสาวอกตัญญูคนนั้นของฉันออกจากตระกูลเยลแมนไป พวกเธอทุกคนก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลเยลแมนอีกต่อไปแล้ว! ฉันได้ประกาศอย่างเป็นทางการแล้วว่าฉันตัดสัมพันธ์ทุกอย่างกับเด็กคนนั้น! ก่อนที่เธอจะดำเนินการใด ก็เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วด้วยแล้วกัน”หญิงชรายิ้มเยาะเจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไรเลยทั้งนั้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์กลายเป็นตึงเครียด ลุงสี่จึงกระแอมในคอก่อนจะช่วยพูด“อะแฮ่ม คุณแม่ ดูสิ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณแม่กับเธอ เจอรัลด์ก็ยังคงเป็นหลานชายของคุณแม่นะครับ ครั้งหนึ่งผมก็คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็ก ๆ ที่ยังคงมีความกตัญญูอยู่บ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้กลับมาบ้านดังนั้นผมจะขอแนะนำให้คุณแม่อย่าทำให้เขากลัวจนจากไปเลย! เจอรัลด์ มานี่สิ! เนื่องจากผู้ใหญ่ทุกคนของตระกูลก็มารวมตัวที่นี่กันทั้งหมด ทำไมเธอไม่มาเสริฟ์ชาให้พวกเขากันล่ะ”เป็นตอนนี้เองที่เจอรัลด์นึกถึงสิ่งที่แม่ของเขาบอกเขา ทั้งลุงสี่และลุงห้าของเขาเป็นคนที่ปฏิบั
“เธอพูดเก่งไม่ใช่หรือไง? ทำไมเธอไม่แสดงให้ฉันเห็นว่าเธอมีความสามารถแค่ไหนล่ะถ้างั้น? ถ้าเธอไม่สามารถแม้แต่จะสนับสนุนครอบครัวได้ งั้นทั้งเธอและแม่ของเธอก็จะได้รับส่วนแบ่งทรัพย์สมบัติตระกูลเพียงเล็กน้อย!” ปากของโรสนั้นเป็นไปในทางทำลาย ก็เหมือนกับปืนใหญ่อันหนึ่งครอบครัวของพี่น้องคนที่สี่และห้าของเคยมีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกับยูเลียในตอนนั้นความสัมพันธ์ของยูเลียกับโรส ในทางกลับกันมักจะตึงเครียดอยู่เสมอย้อนกลับไปตอนที่โรสทำงานให้บริษัท ยูเลียค้นพบว่าเธอได้ยักยอกเงินทุนของบริษัทนี่จึงทำให้ยูเลียรายงานการค้นพบของเธอ ในเรื่องของโรสให้กับท่านผู้หญิงเยลแมน จากนั้นก็ตบหน้าผู้กระทำผิดต่อหน้าทุกคนในระหว่างการประชุมตระกูลของพวกเธอยูเลียและโรสจึงเริ่มผิดใจกันตั้งแต่วันนั้นเธอเกลียดยูเลีย จนสุดท้ายก็เริ่มเกลียดครอบครัวของพี่น้องคนที่สี่และห้าของเธอด้วยเหมือนกันยูม่าและโรสเป็นคนที่ควบคุมทรัพยากรของบริษัทเป็นส่วนใหญ่ในขณะนี้เธอก็เทียบเท่ากับรองประธานของบริษัท ดังนั้นตามปกติเธอจึงมีสิทธิ์ที่จะพูดขึ้นมาเป็นเพราะเหตุนี้เช่นกัน ที่เบและครอบครัวของเธอไม่สามารถปฏิเสธคำพูดของเธอได้เลย“โอ