แชร์
บทที่ 1645
บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1646
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หลับตาลงอย่างเงียบงัน แผ่ญาณทิพย์ออกไปสแกนทั่วพื้นที่ที่เหลือบนยอดเขา... น่าเศร้าที่ระยะของญาณทิพย์ของเขาค่อนข้างจำกัด ดังนั้นเขาจึงสามารถสแกนได้สูงเพียงไม่กี่ร้อยฟุตเท่านั้น แม้ว่านั่นจะไม่ใช่ขอบเขตเล็ก ๆ แต่อย่างใด แต่เจอรัลด์ก็ยังไม่สามารถหาร่องรอยของทีมผจญภัยอีกทีมได้ ในที่สุด เควสจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “…นี่… คุณคิดว่าทีมผจญภัยไม่อยู่ที่นี่เพราะ… พวกเขามุ่งหน้าขึ้นไปบนภูเขาแล้วงั้นเหรอ…?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หันไปมองเควส แม้ว่าคำถามของอีกฝ่ายจะฟังดูไร้สาระ แต่คำถามนั้นก็ไม่ได้ผิดเท่าไหร่ เนื่องจากไม่มีร่องรอยของทีมผจญภัยที่นี่เลย หนทางเดียวที่พวกเขาจะมุ่งไปได้โดยที่ไม่ได้บังเอิญมาปะทะกับทีมกู้ภัยระหว่างทางขึ้นไป ก็คือการปีนขึ้นไปบนภูเขาเท่านั้น… “…อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ ในเมื่อเรามาถึงที่นี่แล้ว เราก็ขึ้นไปตรวจสอบบนภูเขาให้แน่ใจกันเถอะ!” เจอรัลด์ตอบตกลง จากนั้นทั้งคู่ก็ไต่ภูเขาต่อไป… เนื่องจากก่อนหน้านี้หากไม่ได้เจอรัลด์คอยแทรกแซงพวกเขาคงถึงคราวตายไปแล้ว ตอนนี้เควสจึงไว้วางใจเจอรัลด์อย่างเต็มที่ เขารู้สึกว่าตราบใดที่เขายังอยู่ใกล้เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1647
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริก็ดีใจเป็นอย่างมาก เนื่องจากการที่เจอรัลด์มาที่นี่เพียงเพื่อช่วยเธอ ก็หมายความว่าเขายังคงห่วงใยเธออยู่ เพราะอย่างไรเสีย ตั้งแต่ไหนแต่ไรเธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมาที่นี่ เพราะโนริมั่นใจว่าเธอไม่เคยพูดถึงการเดินทางไปผาศักดิ์สิทธิ์กับเขาเลยแม้แต่น้อย เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว โนริจึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า “…จะว่าไปแล้ว คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่?” “ฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ฉันไปยังคฤหาสน์ของเธอ และพ่อของเธอบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้” เจอรัลด์ตอบ “อย่างนี้นี่เอง… แต่เดี๋ยวก่อนนะ การที่คุณมาที่นี่ ไม่ได้หมายความว่าการฝึกสร้างยันต์กับนายท่านฮันต์จะหยุดชะงักใช่ไหม” โนริถามด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย เดิมทีการที่เจอรัลด์จะได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ของเขามันไม่ง่ายเลย ด้วยเหตุนี้ โนริจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เจอรัลด์พลาดโอกาสในการเป็นศิษย์ของนายท่านฮันต์ต่อไป แต่ทว่าเจอรัลด์กลับหัวเราะ ก่อนจะลูบหัวโนริเบา ๆ เขาหยิบตราปรมาจารย์ยันต์ระดับหนึ่ง ซึ่งซ่อนอยู่ในเสื้อนอกของเขาออกมาแสดง จากนั้นเจอรัลด์จึงกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันได้เป็นปร
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1648
“ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น! แล้วผมก็เห็นด้วยว่ายิ่งออกไปจากที่นี่เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!” เจอรัลด์ตอบ ในตอนนี้เขาได้พบกับทีมผจญภัยแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องเริ่มปีนเขาอย่างเคย เพื่อไปรวมตัวกับทีมกู้ภัยที่เหลือ เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ พวกเขาก็เริ่มลงจากภูเขา... ในขณะที่เจอรัลด์ยังคงค่อนข้างมีคำถามเกี่ยวกับโสมพาแน็กซ์พันปี แต่เขาไม่อยากที่จะต้องแลกชีวิตไปกับการตามหาสิ่งนั้น อีกครั้งมันยังไม่ได้รับการพิสูจน์ว่าสมุนไพรดังกล่าวสามารถชุบชีวิตคนตายได้จริง ด้วยเหตุนี้ ทีมผจญภัยจึงเริ่มเดินทางลงจากภูเขา อย่างที่ใครต่อใครว่ากัน การลงภูเขานั้นง่ายกว่าการการปีนขึ้นเสมอ อีกทั้งความจริงที่ว่าการมีเจอรัลด์และเควสให้ความช่วยเหลือ ทำให้การลงเขาง่ายยิ่งขึ้นกว่าเดิม ด้วยเหตุนี้ ทั้งกลุ่มจึงใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็ลงมาจากภูเขาในครึ่งทางแล้ว สิบนาทีก่อนที่พวกเขาจะได้กลับไปรวมตัวกับกลุ่มของแพทริค ทันใดนั้น หมาป่าภูเขาสีขาวสองสามตัวก็ปรากฏตัวขึ้น! “ม-หมาป่า?!” หลายคนจากทีมผจญภัยตะโกน ขณะที่พวกเขาเริ่มพุ่งลงจากภูเขาทันทีด้วยความกลัว! เจอรัลด์เองก็หันไปเผชิญหน้ากับเควส ก่อนที่จะออกคำสั่ง “เควส! พาคนอื่นออกไปก่อ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1649
ร่างของหมาป่าหิมะที่เสียชีวิตจากการถูกกระแทก กระจัดกระจายอยู่รอบตัวเขา ด้วยร่างกายที่บึกบึนของเจอรัลด์ จึงไม่ได้แปลกใจเลยที่เขาไม่เพียงแต่รอดชีวิตไปได้เท่านั้น แต่เขาแทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย! ด้วยเหตุนี้เอง เพียงไม่นานเขาก็ฟื้นคืนสติขึ้น… หลังจากตรวจสอบดูว่าเขาได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ เจอรัลด์ก็รู้สึกดีใจที่พบว่าร่างกายของเขาไร้รอยขีดข่วน หลังจากกระโดดลงมาจากพุ่มไม้ เจอรัลด์ก็หยิบมีดเล่มเล็กของเขาขึ้นมาและเริ่มหั่นเนื้อหมาป่าหิมะ เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าจะต้องติดอยู่ที่นี่อีกนานเพียงใด เจอรัลด์จึงรู้ว่าเขาจำเป็นต้องตุนอาหารไว้ในขณะที่เขาทำได้ เมื่อเขาตุนอาหารได้เพียงพอ เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจทิศทาง แต่สิ่งที่เขาสามารถเห็นได้แทบจะในทันที คือดินแดนที่เป็นดั่งสรวงสวรรค์ เจอรัลด์จ้องมองด้วยความประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เจอรัลด์เคยเห็นสถานที่ที่สวยงามเช่นนี้ อันที่จริงมันสวยงามมาก จนเจอรัลด์ตระหนักได้แก่ใจเลยว่าไม่อาจหาที่ใดงดงามได้เท่านี้อีก ขณะที่เขาเดินต่อไปรอบ ๆ สถานที่ที่งดงามราวกับแดนสวรรค์ เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจที่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงอันอ่อนโยน แล
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1650
วินาทีที่เขาได้ยินอย่างนั้น ดวงตาของเจอรัลด์ก็เบิกกว้างทันที แม้ว่าเขาจะคิดว่าตัวเองได้ยินผิด แต่เขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น สองพันปี… งั้นก็แปลว่าหญิงสาวคนนี้มีอายุอย่างน้อยสองพันปี…! ช่างน่าขนลุกนัก! ไหนจะเรื่องที่เธออยู่ที่นี่มาโดยตลอดโดยที่ไม่มีใครเคยได้พบ! จูนเป็นคนแบบไหนกันนะ…? หากเขาไม่ตกลงมาในหุบเขา เจอรัลด์ก็คงพลาดโอกาสที่จะได้พบเธอเช่นกัน... เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่มีคำถามเพิ่มเติม จูนจึงถือโอกาสถาม “เอาล่ะ… เลิกคุยเรื่องของฉันเถอะ ว่าแต่ทำไมคุณถึงมาที่ผาศักดิ์สิทธิ์” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็นึกถึงสาเหตุที่โนริและคนอื่น ๆ ขึ้นไปบนภูเขาตั้งแต่แรก เมื่อคิดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตอบว่า “ผมมาที่นี่เพื่อค้นหาสมุนไพรโบราณที่เรียกว่าโสมพาแน็กซ์อายุพันปี!” “นี่คุณ…มาที่นี่เพื่อหาสมุนไพรนั่น…? จะต้องการไปทำไม? คิดจะสร้างโอสถคืนชีพอย่างนั้นเหรอ?” จูนเอ่ยถาม ขณะที่เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อมองไปที่เจอรัลด์ "โอ้? คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามอย่างแน่ใจว่าจูนรู้เรื่องสมุนไพรมากกว่าที่เขารู้ “โสมพาแน็กซ์พันปีเป็นสมุนไพรที่มีคุณค่าอย่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1651
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมสมุนไพรจึงถูกเก็บซ่อนไว้เป็นอย่างดีจากส่วนอื่น ๆ ของโลก… จูนยังอยู่ที่นี่เพื่อคอยปกป้องโสมพาแน็กซ์พันปีตลอดเวลา! “ไม่ควรมีใครเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสมุนไพรนี่… มิฉะนั้น หายนะจะตามมาอย่างแน่นอน! ฉันมั่นใจว่าคุณคงเข้าใจใช่ไหม?” จูนพูด ขณะที่เธอจ้องไปที่เจอรัลด์ เมื่อเข้าใจถึงผลที่อาจเกิดขึ้น เจอรัลด์เพียงแค่พยักหน้าขณะที่เขาตอบว่า “ผมเข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง ผมไม่เอาของพวกนี้หรอก!” "ฉันดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น ฉันจะให้บางอย่างแก่คุณแทนคำขอบคุณ!” จูนพูด ขณะที่เธอโบกมืออย่างสง่างาม ทำให้กล่องสมบัติลูกบาศก์เล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเธอ... หลังจากได้รับกล่องสมบัติจากจูน เจอรัลด์ผู้อยากรู้อยากเห็นก็สงสัยว่าเธอมอบอะไรให้แกเขา เขาเปิดกล่องอย่างระมัดระวัง เจอรัลด์ก็พบกับเม็ดเล็ก ๆ เม็ดเดียวอยู่ข้างใน... เมื่อมองขึ้นไปที่จูน เจอรัลด์ก็พูดว่า “…นี่มัน…” “นี่คือโอสถคืนชีพ และเป็นยาเม็ดเดียวที่ฉันพกติดตัวอยู่ตลอดเวลา ชั้นสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของคุณ เพราะฉะนั้นฉันจะขอฝากยานี้ไว้กับคุณ ขอให้มันเป็นประโยชน์กับคุณ!” จูนตอบ เจอรัลด์รู้สึกงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ กลับ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1652
หลังจากนั้น โนริก็เริ่มเล่าให้พ่อของเธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบนผาศักดิ์สิทธิ์… ในตอนท้ายของเรื่องที่เธอเล่า แม้แต่โยชัวก็พบว่าเหตุการณ์นั้นกลับตาลปัตรอย่างยากจะเชื่อได้เล็กน้อย เมื่อระลึกได้ว่าเจอรัลด์ยอมสละความปลอดภัยของตัวเอง เพื่อปกป้องทีมผจญภัยจากหมาป่าหิมะพวกนั้น… เขาก็รู้สึกได้ว่านั่นเป็นการกระทำที่กล้าหาญอย่างแท้จริง… โยชัวลูบหลังลูกสาวแล้วปลอบว่า “อย่าห่วงไปเลย โนริ เจอรัลด์จะกลับมาอย่างปลอดภัยอย่างแน่นอน!” โนริพยักหน้าตอบ หวังอย่างสุดหัวใจว่าเจอรัลด์จะกลับมาอย่างปลอดภัยเช่นกัน... ในขณะเดียวกันในเมืองมายา เจอรัลด์กำลังทานอาหารพร้อมกับคุยกับจูน โดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอกเลย เขาไม่รู้ว่าโนริและคนอื่นๆ กำลังรอการกลับมาของเขาอย่างกระวนกระวายใจเพียงใด เจอรัลด์จิบชาก่อนจะมองไปที่จูนแล้วถามว่า “จะว่าไปแล้ว… คุณปกป้องสถานที่นี้มาตลอดเลยเหรอ? อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยออกไปจากที่นี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว…?” จูนส่ายหน้าเป็นคำตอบ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ฉันก็อยากจะออกไปเหมือนกัน แต่บอกตามตรง… น่าเสียดายที่ฉันทำแบบนั้นไม่ได้!” "คุณหมายความว่ายังไง?" “มันมี… กำแพงล่องหนอะไรสักอย่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1653
วินาทีที่เธอกลับมาตั้งสติได้ โนริก็ตะโกนทันทีว่า “เจอ-เจอรัลด์…!” โนริรีบเข้าไปกอดเขาแน่น หยาดน้ำตานองไปทั้งหน้า เมื่อตระหนักว่าเจอรัลด์ยังมีชีวิตอยู่ เควสและคนอื่น ๆ ก็ดีใจและประหลาดใจพอ ๆ กัน ขณะที่พวกเขาวิ่งมาหาเขาเช่นกัน โนริก็ตรวจดูร่างกายของเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมกับถามว่า “คุณเป็นยังไงบ้างเจอรัลด์ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” เมื่อเห็นว่าเธอกังวลมากเพียงใด เจอรัลด์ก็ทำได้เพียงยิ้มก่อนจะตอบว่า “ไม่ต้องกังวล ผมไม่เป็นอะไร!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริรู้สึกโล่งใจมากที่เธอพบว่าตัวเองกำลังเอามือเล็ก ๆ ของเธอแตะที่หน้าอกของเขาเบา ๆ พร้อมกับคร่ำครวญว่า “คุณ… คราวนี้ก็ทำให้ฉันกลัวแทบตาย…!” หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ในที่สุดหัวใจของเธอก็ได้รับการปลอบประโลม... ขณะที่ทั้งแพทริคและเควสเริ่มตบไหล่ของเจอรัลด์ ในที่สุดเควสก็เอ่ยปากถามว่า “ว่าแต่… เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่คุณตกลงไป? นั่นน่าจะเป็นการตกผาที่สูงทีเดียวใช่ไหม” เจอรัลด์หัวเราะตอบเพียงว่า “ผมโชคดีก็เลยไปตกลงบนยอดไม้! ก็เลยทำให้ผมไม่ได้รับบาดเจ็บ!” เจอรัลด์ไม่สามารถบอกพวกเขาเกี่ยวกับเมืองมายาได้ และโชคดีท
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
