Share
บทที่ 1639
Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1640
ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่เหนือระดับน้ำทะเลไม่กี่พันเมตร ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไหร่ อุณหภูมิและแรงดันในบรรยากาศก็จะยิ่งลดต่ำลง ยิ่งไปกว่านั้น สภาพอากาศบนภูเขาตอนนี้เลวร้ายมาก มีลมแรงและหิมะตกหนัก ซึ่งถือเป็นอันตรายอย่างมากจึงกล่าวได้ว่าภารกิจกู้ภัยบนผาศักดิ์สิทธิ์ในครั้งนี้มีความเสี่ยงสูงมาก“ทุกคน เนื่องจากคืนนี้จะมีความเร็วลมระดับฟอร์ซหกและพายุหิมะ เราจึงตัดสินใจกำหนดเวลาออกเดินทางเป็นเจ็ดโมงเช้าของวันพรุ่งนี้ ผมขอให้ทุกคนพักผ่อนให้เต็มที่ในคืนนี้ เพื่อเก็บแรงของพวกคุณเอาไว้สำหรับภารกิจในวันพรุ่งนี้!”ไม่นานนัก แพทริคก็เข้ามาแจ้งกำหนดการให้เจอรัลด์และทุกคนทราบคืนนี้พวกเขาคงจะนอนไม่หลับเมื่อเริ่มดึกขึ้น เจอรัลด์ก็นั่งพิงกระเป๋าเป้ของเขาเพียงลำพังแล้วหลับตาเพื่อพักผ่อนทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างเจอรัลด์ลืมตาขึ้นทันที และมองไปยังแคมป์ของเควสและพรรคพวกของเขา เขาเห็นร่างของคนสองคนย่องออกมาจากเต็นท์อย่างระมัดระวังมากเจอรัลด์สามารถมองเห็นใบหน้าของชายทั้งสองคนผ่านความมืดมิดพวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคาเลบ วอลเลอร์ และมัลคอล์ม ไลจเมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเรา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1641
“ผู้บัญชาการหวัง เรา… เราทั้งคู่เป็นแค่คนธรรมดา! เราก็กลัวตายเป็นเหมือนกันนะรู้ไหม…?!” คาเลบพูดติดอ่าง ขณะที่เขาก้มหน้าลง ไม่กล้าแม้แต่จะมองเข้าไปในดวงตาของแพทริค "แก…!" เควสคำราม ทวีความเดือดดาลยิ่งขึ้นทุกวินาที “ดังนั้น… นี่ก็หมายความว่าพวกคุณทั้งคู่พยายามแอบหนีแค่เพราะกลัวตายงั้นเหรอ?” เจอรัลด์พูด ในขณะราดน้ำมันลงกองไฟ เพราะเหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่ได้ชอบขี้หน้าคู่หูคู่นี้มากนัก เมื่อได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ คาเลบและมัลคอล์มก็รู้สึกอายจนต้องก้มหน้าลง เควสกำลังโมโหขึ้นอีก เขาเสนอว่า “คนอย่างสองคนนี้… พวกเขาต้องถูกจับนะ ผู้บัญชาการหวัง!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น แพทริคก็หยุดไปครู่หนึ่ง เมื่อหันกลับไปมองที่เควส จากนั้นเขาก็พูดอย่างเป็นกันเองว่า “…ฉันว่า… เราช่างมันไปเถอะ… คนเราจะกลัวตายก็ไม่ผิดนี่!” พวกเขาไม่จำเป็นต้องจับคนทั้งคู่มาด้วยซ้ำ เพราะทั้งคู่ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด แพทริคไม่อยากบังคับให้ทั้งคู่ตามไปด้วย ดังนั้นเขาจึงหันกลับไปมองพวกเขาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ยังไงก็เถอะ ถ้าพวกนายกลัวตายขนาดนั้น ก็ไสหัวไปซะ!” เมื่อพูดเช่นนั้น แพทริคจึงเริ่มเดินนำหน้า
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1642
“ผมขอโทษที่ก่อนหน้านี้มองคุณผิดไป จากที่ฟังดูแล้ว ผมหวังว่าเราจะร่วมมือกันไปตลอดภารกิจกู้ภัยนี้!” เควสกล่าวว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนชอบใส่ใจเรื่องหยุมหยิม เขาเริ่มรู้สึกว่าเควสค่อนข้างเป็นคนดี ยิ่งไปกว่านั้นเควสยังเป็นนักผจญภัยมืออาชีพ ที่มีความกล้าหาญ และเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการผจญภัย เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ เจอรัลด์พบว่าตัวเองยิ้มในขณะที่เขากลับมาจับมือกับเควสพร้อมกับพูดว่า “เช่นกัน ขอให้ผมได้แนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการก่อน ผม เจอรัลด์ คลอฟอร์ด!” “เควส ลีน!” ตอบเควสด้วยรอยยิ้มกลับมาเช่นกัน ต่อจากนั้น ทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งผล็อยหลับไปในตอนตีสาม… เจ็ดโมงเช้าวันรุ่งขึ้น สมาชิกทีมกู้ภัยทั้งสิบห้าคนได้รวมตัวกันแล้ว และพร้อมที่จะออกเดินทางไปยังผาศักดิ์สิทธิ์ ในฐานะผู้ก่อตั้งกองกำลัง เควสคนแรกที่อยู่ในแถว ตามมาด้วยเจอรัลด์ แพทริค และสมาชิกคนอื่น ๆ ในทีม โชคดีที่สภาพอากาศค่อนข้างดี ดังนั้นการเดินทางของทีมกู้ภัยจึงค่อนข้างราบรื่น ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว นอกจากนั้น ความกดอากาศยังค่อย ๆ ทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อรู้สึกเช่นนั้น แพทริคและคนอื่น ๆ จึงรีบสวมหน้ากากออกซิเจน แ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1643
แน่นอนว่าการปีนหน้าผาก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเจอรัลด์เช่นกัน หลังจากถอยหลังไปสองสามก้าว เจอรัลด์ก็พุ่งไปข้างหน้า ก่อนที่จะทำการกระโดดครั้งใหญ่! ไม่กี่วินาทีต่อมา เด็กหนุ่มก็ลงมาอยู่ข้าง ๆ เควส! เมื่อเห็นเช่นนั้น เควสและคนอื่น ๆ ต่างก็ได้แต่อ้าปากค้าง ความสามารถในการกระโดดของเขานั้นช่างเก่งกาจอะไรเช่นนี้! เขาเป็นคนที่บ่มเพาะตนเพื่อบรรลุทิพยญาณอย่างแท้จริง! ในที่สุดพวกเขาก็สลัดความตกใจออกไปได้ คนอื่น ๆ ก็เริ่มปีนเชือกตามขึ้นมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน... ในตอนที่พวกเขาส่วนใหญ่ก้าวขึ้นไปบนหน้าผาแล้ว ก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องคำรามดังขึ้นอย่างกะทันหัน! หลังจากนั้น อากาศก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และไม่นานนัก กลุ่มเมฆสีดำทะมึนก็ปกคลุมท้องฟ้าไปทุกตารางนิ้ว... เมื่อตระหนักได้ว่าอากาศมีแต่จะเลวร้ายมากขึ้น แพทริคผู้ซึ่งยืนกรานว่าจะปีนหน้าผาเป็นคนสุดท้ายก็ออกคำสั่งอย่างกระวนกระวาย “ทุกคน เร็วเข้า!” เมื่อทุกคนขึ้นไปถึงจุดสูงสุดแล้ว แพทริคก็เริ่มปีนเชือกอย่างรวดเร็วเช่นกัน... แน่นอนว่าปัญหามักจะมาโดยไม่บอกล่วงหน้า ในตอนที่คนอื่น ๆ ปีนเชือกก็ขาดไปพอดูแล้ว พอขึ้นไปได้ครึ่งทาง เชือกก็สะบั้นลง! ข
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1644
หลังจากนั่งยอง ๆ เพื่อตรวจสอบกองถ่านที่มอดอยู่ครู่หนึ่ง แพทริคก็พูดขึ้นว่า “…นี่ยังค่อนข้างใหม่ คนที่จุดไฟน่าจะอยู่ที่นี่เมื่อสองวันก่อน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์และเควสก็หันมามองหน้ากัน นี่เป็นข่าวดี! อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่าทีมผจญภัยยังมีชีวิตอยู่เมื่อสองวันก่อน! “…เอาล่ะ พวกเราหลบภัยกันอยู่ที่นี่สักหน่อย พอพายุหิมะสงบลงแล้วเราค่อยเดินทางกันต่อ!” เควสพูด ขณะที่เขาวางเป้ลงก่อนจะนั่งลงเพื่อฟื้นกำลัง ในขณะที่คนอื่น ๆ ทำเช่นเดียวกัน เจอรัลด์เลือกที่จะสำรวจบริเวณรอบ ๆ หน้าผาต่อไปแทน หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ก็เรียกเควสและแพทริค "คุณลีนและผู้บัญชาการหวัง ผมได้ตรวจสอบพื้นที่โดยรอบแล้ว เราไม่มีทางอื่นให้ไปต่อได้อีก วิธีเดียวที่เราจะออกไปจากที่นี่ได้คือการปีนเขา เผื่อว่าคุณจะไม่เชื่อ ลองดูนั่นสิ ถ้าสังเกตดี ๆ คุณจะเห็นรอยเสียดสี! ผมเดาว่านั่นคือจุดที่ผู้คนจากทีมผจญภัยเหวี่ยงเชือกไว้!” เจอรัลด์อธิบาย ในขณะที่เขาชี้ไปร่องรอยที่ถูกทำทิ้งไว้ หลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมด ทั้งเควสและแพทริคก็เห็นด้วยกับการวิเคราะห์ของเจอรัลด์ “อืม… บอกผมหน่อยเถอะ เจอรัลด์ เราควรทำอย่างไรต่อไปดี” แพทร
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1645
หลังจากอำลาแพทริคและคนอื่น ๆ แล้ว เจอรัลด์และเควสก็เริ่มไต่ไปตามพื้นที่ต่าง ๆ ของผาศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าหิมะจะตกค่อนข้างหนัก และมีลมกรรโชกแรงเป็นบางครั้ง แต่เจอรัลด์และเควสก็หาที่ริมหน้าผาเพื่อดำเนินการต่อไปได้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกเขาได้เผชิญหน้ากับพายุหิมะจริง ๆ เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ขณะที่พวกเขาเดินต่อไป เควสจึงเอ่ยถามออกไปว่า “คุณคิดว่าทีมผจญภัยจะมีโอกาสรอดไปได้มากน้อยเท่าไหร่ เจอรัลด์?” “ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ แต่ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะยังมีชีวิตอยู่ ผมเดาว่าตอนนี้พวกเขาคงกำลังติดอยู่ที่ไหนสักแห่งบนภูเขาลูกนี้!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงมีความหวัง เจอรัลด์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน เขาทนไม่ได้ที่จะต้องคิดว่าโนริกำลังจะตายท่ามกลางพายุหิมะเช่นนี้ เจอรัลด์ไล่ความคิดออกไปจากหัวแล้วถามว่า “คุณคิดว่าเราเดินหน้ามาไกลแค่ไหนแล้ว คุณลีน?” “จากที่ฉันคำนวณได้ ตอนนี้เราน่าจะอยู่ที่ระดับความสูงเจ็ดพันห้าร้อยฟุต ก็หมายความว่าเราน่าจะอยู่ห่างจากจุดที่ทีมผจญภัยหายตัวไปสองพันฟุต! เมื่อดูจากความเร็วในความก้าวหน้าปัจจุบันของเรา เราต้องใช้เวลาอีกประมาณสองชั่วโมงจึงจะไปถึงที่น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1646
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หลับตาลงอย่างเงียบงัน แผ่ญาณทิพย์ออกไปสแกนทั่วพื้นที่ที่เหลือบนยอดเขา... น่าเศร้าที่ระยะของญาณทิพย์ของเขาค่อนข้างจำกัด ดังนั้นเขาจึงสามารถสแกนได้สูงเพียงไม่กี่ร้อยฟุตเท่านั้น แม้ว่านั่นจะไม่ใช่ขอบเขตเล็ก ๆ แต่อย่างใด แต่เจอรัลด์ก็ยังไม่สามารถหาร่องรอยของทีมผจญภัยอีกทีมได้ ในที่สุด เควสจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “…นี่… คุณคิดว่าทีมผจญภัยไม่อยู่ที่นี่เพราะ… พวกเขามุ่งหน้าขึ้นไปบนภูเขาแล้วงั้นเหรอ…?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หันไปมองเควส แม้ว่าคำถามของอีกฝ่ายจะฟังดูไร้สาระ แต่คำถามนั้นก็ไม่ได้ผิดเท่าไหร่ เนื่องจากไม่มีร่องรอยของทีมผจญภัยที่นี่เลย หนทางเดียวที่พวกเขาจะมุ่งไปได้โดยที่ไม่ได้บังเอิญมาปะทะกับทีมกู้ภัยระหว่างทางขึ้นไป ก็คือการปีนขึ้นไปบนภูเขาเท่านั้น… “…อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ ในเมื่อเรามาถึงที่นี่แล้ว เราก็ขึ้นไปตรวจสอบบนภูเขาให้แน่ใจกันเถอะ!” เจอรัลด์ตอบตกลง จากนั้นทั้งคู่ก็ไต่ภูเขาต่อไป… เนื่องจากก่อนหน้านี้หากไม่ได้เจอรัลด์คอยแทรกแซงพวกเขาคงถึงคราวตายไปแล้ว ตอนนี้เควสจึงไว้วางใจเจอรัลด์อย่างเต็มที่ เขารู้สึกว่าตราบใดที่เขายังอยู่ใกล้เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1647
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริก็ดีใจเป็นอย่างมาก เนื่องจากการที่เจอรัลด์มาที่นี่เพียงเพื่อช่วยเธอ ก็หมายความว่าเขายังคงห่วงใยเธออยู่ เพราะอย่างไรเสีย ตั้งแต่ไหนแต่ไรเธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมาที่นี่ เพราะโนริมั่นใจว่าเธอไม่เคยพูดถึงการเดินทางไปผาศักดิ์สิทธิ์กับเขาเลยแม้แต่น้อย เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว โนริจึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า “…จะว่าไปแล้ว คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่?” “ฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ฉันไปยังคฤหาสน์ของเธอ และพ่อของเธอบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้” เจอรัลด์ตอบ “อย่างนี้นี่เอง… แต่เดี๋ยวก่อนนะ การที่คุณมาที่นี่ ไม่ได้หมายความว่าการฝึกสร้างยันต์กับนายท่านฮันต์จะหยุดชะงักใช่ไหม” โนริถามด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย เดิมทีการที่เจอรัลด์จะได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ของเขามันไม่ง่ายเลย ด้วยเหตุนี้ โนริจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เจอรัลด์พลาดโอกาสในการเป็นศิษย์ของนายท่านฮันต์ต่อไป แต่ทว่าเจอรัลด์กลับหัวเราะ ก่อนจะลูบหัวโนริเบา ๆ เขาหยิบตราปรมาจารย์ยันต์ระดับหนึ่ง ซึ่งซ่อนอยู่ในเสื้อนอกของเขาออกมาแสดง จากนั้นเจอรัลด์จึงกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันได้เป็นปร
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
