LOGINShare
บทที่ 1639
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1640
ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่เหนือระดับน้ำทะเลไม่กี่พันเมตร ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไหร่ อุณหภูมิและแรงดันในบรรยากาศก็จะยิ่งลดต่ำลง ยิ่งไปกว่านั้น สภาพอากาศบนภูเขาตอนนี้เลวร้ายมาก มีลมแรงและหิมะตกหนัก ซึ่งถือเป็นอันตรายอย่างมากจึงกล่าวได้ว่าภารกิจกู้ภัยบนผาศักดิ์สิทธิ์ในครั้งนี้มีความเสี่ยงสูงมาก“ทุกคน เนื่องจากคืนนี้จะมีความเร็วลมระดับฟอร์ซหกและพายุหิมะ เราจึงตัดสินใจกำหนดเวลาออกเดินทางเป็นเจ็ดโมงเช้าของวันพรุ่งนี้ ผมขอให้ทุกคนพักผ่อนให้เต็มที่ในคืนนี้ เพื่อเก็บแรงของพวกคุณเอาไว้สำหรับภารกิจในวันพรุ่งนี้!”ไม่นานนัก แพทริคก็เข้ามาแจ้งกำหนดการให้เจอรัลด์และทุกคนทราบคืนนี้พวกเขาคงจะนอนไม่หลับเมื่อเริ่มดึกขึ้น เจอรัลด์ก็นั่งพิงกระเป๋าเป้ของเขาเพียงลำพังแล้วหลับตาเพื่อพักผ่อนทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างเจอรัลด์ลืมตาขึ้นทันที และมองไปยังแคมป์ของเควสและพรรคพวกของเขา เขาเห็นร่างของคนสองคนย่องออกมาจากเต็นท์อย่างระมัดระวังมากเจอรัลด์สามารถมองเห็นใบหน้าของชายทั้งสองคนผ่านความมืดมิดพวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคาเลบ วอลเลอร์ และมัลคอล์ม ไลจเมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเรา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1641
“ผู้บัญชาการหวัง เรา… เราทั้งคู่เป็นแค่คนธรรมดา! เราก็กลัวตายเป็นเหมือนกันนะรู้ไหม…?!” คาเลบพูดติดอ่าง ขณะที่เขาก้มหน้าลง ไม่กล้าแม้แต่จะมองเข้าไปในดวงตาของแพทริค "แก…!" เควสคำราม ทวีความเดือดดาลยิ่งขึ้นทุกวินาที “ดังนั้น… นี่ก็หมายความว่าพวกคุณทั้งคู่พยายามแอบหนีแค่เพราะกลัวตายงั้นเหรอ?” เจอรัลด์พูด ในขณะราดน้ำมันลงกองไฟ เพราะเหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่ได้ชอบขี้หน้าคู่หูคู่นี้มากนัก เมื่อได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ คาเลบและมัลคอล์มก็รู้สึกอายจนต้องก้มหน้าลง เควสกำลังโมโหขึ้นอีก เขาเสนอว่า “คนอย่างสองคนนี้… พวกเขาต้องถูกจับนะ ผู้บัญชาการหวัง!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น แพทริคก็หยุดไปครู่หนึ่ง เมื่อหันกลับไปมองที่เควส จากนั้นเขาก็พูดอย่างเป็นกันเองว่า “…ฉันว่า… เราช่างมันไปเถอะ… คนเราจะกลัวตายก็ไม่ผิดนี่!” พวกเขาไม่จำเป็นต้องจับคนทั้งคู่มาด้วยซ้ำ เพราะทั้งคู่ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด แพทริคไม่อยากบังคับให้ทั้งคู่ตามไปด้วย ดังนั้นเขาจึงหันกลับไปมองพวกเขาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ยังไงก็เถอะ ถ้าพวกนายกลัวตายขนาดนั้น ก็ไสหัวไปซะ!” เมื่อพูดเช่นนั้น แพทริคจึงเริ่มเดินนำหน้า
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1642
“ผมขอโทษที่ก่อนหน้านี้มองคุณผิดไป จากที่ฟังดูแล้ว ผมหวังว่าเราจะร่วมมือกันไปตลอดภารกิจกู้ภัยนี้!” เควสกล่าวว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนชอบใส่ใจเรื่องหยุมหยิม เขาเริ่มรู้สึกว่าเควสค่อนข้างเป็นคนดี ยิ่งไปกว่านั้นเควสยังเป็นนักผจญภัยมืออาชีพ ที่มีความกล้าหาญ และเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการผจญภัย เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ เจอรัลด์พบว่าตัวเองยิ้มในขณะที่เขากลับมาจับมือกับเควสพร้อมกับพูดว่า “เช่นกัน ขอให้ผมได้แนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการก่อน ผม เจอรัลด์ คลอฟอร์ด!” “เควส ลีน!” ตอบเควสด้วยรอยยิ้มกลับมาเช่นกัน ต่อจากนั้น ทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งผล็อยหลับไปในตอนตีสาม… เจ็ดโมงเช้าวันรุ่งขึ้น สมาชิกทีมกู้ภัยทั้งสิบห้าคนได้รวมตัวกันแล้ว และพร้อมที่จะออกเดินทางไปยังผาศักดิ์สิทธิ์ ในฐานะผู้ก่อตั้งกองกำลัง เควสคนแรกที่อยู่ในแถว ตามมาด้วยเจอรัลด์ แพทริค และสมาชิกคนอื่น ๆ ในทีม โชคดีที่สภาพอากาศค่อนข้างดี ดังนั้นการเดินทางของทีมกู้ภัยจึงค่อนข้างราบรื่น ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว นอกจากนั้น ความกดอากาศยังค่อย ๆ ทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อรู้สึกเช่นนั้น แพทริคและคนอื่น ๆ จึงรีบสวมหน้ากากออกซิเจน แ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1643
แน่นอนว่าการปีนหน้าผาก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเจอรัลด์เช่นกัน หลังจากถอยหลังไปสองสามก้าว เจอรัลด์ก็พุ่งไปข้างหน้า ก่อนที่จะทำการกระโดดครั้งใหญ่! ไม่กี่วินาทีต่อมา เด็กหนุ่มก็ลงมาอยู่ข้าง ๆ เควส! เมื่อเห็นเช่นนั้น เควสและคนอื่น ๆ ต่างก็ได้แต่อ้าปากค้าง ความสามารถในการกระโดดของเขานั้นช่างเก่งกาจอะไรเช่นนี้! เขาเป็นคนที่บ่มเพาะตนเพื่อบรรลุทิพยญาณอย่างแท้จริง! ในที่สุดพวกเขาก็สลัดความตกใจออกไปได้ คนอื่น ๆ ก็เริ่มปีนเชือกตามขึ้นมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน... ในตอนที่พวกเขาส่วนใหญ่ก้าวขึ้นไปบนหน้าผาแล้ว ก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องคำรามดังขึ้นอย่างกะทันหัน! หลังจากนั้น อากาศก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และไม่นานนัก กลุ่มเมฆสีดำทะมึนก็ปกคลุมท้องฟ้าไปทุกตารางนิ้ว... เมื่อตระหนักได้ว่าอากาศมีแต่จะเลวร้ายมากขึ้น แพทริคผู้ซึ่งยืนกรานว่าจะปีนหน้าผาเป็นคนสุดท้ายก็ออกคำสั่งอย่างกระวนกระวาย “ทุกคน เร็วเข้า!” เมื่อทุกคนขึ้นไปถึงจุดสูงสุดแล้ว แพทริคก็เริ่มปีนเชือกอย่างรวดเร็วเช่นกัน... แน่นอนว่าปัญหามักจะมาโดยไม่บอกล่วงหน้า ในตอนที่คนอื่น ๆ ปีนเชือกก็ขาดไปพอดูแล้ว พอขึ้นไปได้ครึ่งทาง เชือกก็สะบั้นลง! ข
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1644
หลังจากนั่งยอง ๆ เพื่อตรวจสอบกองถ่านที่มอดอยู่ครู่หนึ่ง แพทริคก็พูดขึ้นว่า “…นี่ยังค่อนข้างใหม่ คนที่จุดไฟน่าจะอยู่ที่นี่เมื่อสองวันก่อน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์และเควสก็หันมามองหน้ากัน นี่เป็นข่าวดี! อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่าทีมผจญภัยยังมีชีวิตอยู่เมื่อสองวันก่อน! “…เอาล่ะ พวกเราหลบภัยกันอยู่ที่นี่สักหน่อย พอพายุหิมะสงบลงแล้วเราค่อยเดินทางกันต่อ!” เควสพูด ขณะที่เขาวางเป้ลงก่อนจะนั่งลงเพื่อฟื้นกำลัง ในขณะที่คนอื่น ๆ ทำเช่นเดียวกัน เจอรัลด์เลือกที่จะสำรวจบริเวณรอบ ๆ หน้าผาต่อไปแทน หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ก็เรียกเควสและแพทริค "คุณลีนและผู้บัญชาการหวัง ผมได้ตรวจสอบพื้นที่โดยรอบแล้ว เราไม่มีทางอื่นให้ไปต่อได้อีก วิธีเดียวที่เราจะออกไปจากที่นี่ได้คือการปีนเขา เผื่อว่าคุณจะไม่เชื่อ ลองดูนั่นสิ ถ้าสังเกตดี ๆ คุณจะเห็นรอยเสียดสี! ผมเดาว่านั่นคือจุดที่ผู้คนจากทีมผจญภัยเหวี่ยงเชือกไว้!” เจอรัลด์อธิบาย ในขณะที่เขาชี้ไปร่องรอยที่ถูกทำทิ้งไว้ หลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมด ทั้งเควสและแพทริคก็เห็นด้วยกับการวิเคราะห์ของเจอรัลด์ “อืม… บอกผมหน่อยเถอะ เจอรัลด์ เราควรทำอย่างไรต่อไปดี” แพทร
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1645
หลังจากอำลาแพทริคและคนอื่น ๆ แล้ว เจอรัลด์และเควสก็เริ่มไต่ไปตามพื้นที่ต่าง ๆ ของผาศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าหิมะจะตกค่อนข้างหนัก และมีลมกรรโชกแรงเป็นบางครั้ง แต่เจอรัลด์และเควสก็หาที่ริมหน้าผาเพื่อดำเนินการต่อไปได้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกเขาได้เผชิญหน้ากับพายุหิมะจริง ๆ เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ขณะที่พวกเขาเดินต่อไป เควสจึงเอ่ยถามออกไปว่า “คุณคิดว่าทีมผจญภัยจะมีโอกาสรอดไปได้มากน้อยเท่าไหร่ เจอรัลด์?” “ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ แต่ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะยังมีชีวิตอยู่ ผมเดาว่าตอนนี้พวกเขาคงกำลังติดอยู่ที่ไหนสักแห่งบนภูเขาลูกนี้!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงมีความหวัง เจอรัลด์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน เขาทนไม่ได้ที่จะต้องคิดว่าโนริกำลังจะตายท่ามกลางพายุหิมะเช่นนี้ เจอรัลด์ไล่ความคิดออกไปจากหัวแล้วถามว่า “คุณคิดว่าเราเดินหน้ามาไกลแค่ไหนแล้ว คุณลีน?” “จากที่ฉันคำนวณได้ ตอนนี้เราน่าจะอยู่ที่ระดับความสูงเจ็ดพันห้าร้อยฟุต ก็หมายความว่าเราน่าจะอยู่ห่างจากจุดที่ทีมผจญภัยหายตัวไปสองพันฟุต! เมื่อดูจากความเร็วในความก้าวหน้าปัจจุบันของเรา เราต้องใช้เวลาอีกประมาณสองชั่วโมงจึงจะไปถึงที่น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1646
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หลับตาลงอย่างเงียบงัน แผ่ญาณทิพย์ออกไปสแกนทั่วพื้นที่ที่เหลือบนยอดเขา... น่าเศร้าที่ระยะของญาณทิพย์ของเขาค่อนข้างจำกัด ดังนั้นเขาจึงสามารถสแกนได้สูงเพียงไม่กี่ร้อยฟุตเท่านั้น แม้ว่านั่นจะไม่ใช่ขอบเขตเล็ก ๆ แต่อย่างใด แต่เจอรัลด์ก็ยังไม่สามารถหาร่องรอยของทีมผจญภัยอีกทีมได้ ในที่สุด เควสจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “…นี่… คุณคิดว่าทีมผจญภัยไม่อยู่ที่นี่เพราะ… พวกเขามุ่งหน้าขึ้นไปบนภูเขาแล้วงั้นเหรอ…?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หันไปมองเควส แม้ว่าคำถามของอีกฝ่ายจะฟังดูไร้สาระ แต่คำถามนั้นก็ไม่ได้ผิดเท่าไหร่ เนื่องจากไม่มีร่องรอยของทีมผจญภัยที่นี่เลย หนทางเดียวที่พวกเขาจะมุ่งไปได้โดยที่ไม่ได้บังเอิญมาปะทะกับทีมกู้ภัยระหว่างทางขึ้นไป ก็คือการปีนขึ้นไปบนภูเขาเท่านั้น… “…อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ ในเมื่อเรามาถึงที่นี่แล้ว เราก็ขึ้นไปตรวจสอบบนภูเขาให้แน่ใจกันเถอะ!” เจอรัลด์ตอบตกลง จากนั้นทั้งคู่ก็ไต่ภูเขาต่อไป… เนื่องจากก่อนหน้านี้หากไม่ได้เจอรัลด์คอยแทรกแซงพวกเขาคงถึงคราวตายไปแล้ว ตอนนี้เควสจึงไว้วางใจเจอรัลด์อย่างเต็มที่ เขารู้สึกว่าตราบใดที่เขายังอยู่ใกล้เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1647
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริก็ดีใจเป็นอย่างมาก เนื่องจากการที่เจอรัลด์มาที่นี่เพียงเพื่อช่วยเธอ ก็หมายความว่าเขายังคงห่วงใยเธออยู่ เพราะอย่างไรเสีย ตั้งแต่ไหนแต่ไรเธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมาที่นี่ เพราะโนริมั่นใจว่าเธอไม่เคยพูดถึงการเดินทางไปผาศักดิ์สิทธิ์กับเขาเลยแม้แต่น้อย เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว โนริจึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า “…จะว่าไปแล้ว คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่?” “ฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ฉันไปยังคฤหาสน์ของเธอ และพ่อของเธอบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้” เจอรัลด์ตอบ “อย่างนี้นี่เอง… แต่เดี๋ยวก่อนนะ การที่คุณมาที่นี่ ไม่ได้หมายความว่าการฝึกสร้างยันต์กับนายท่านฮันต์จะหยุดชะงักใช่ไหม” โนริถามด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย เดิมทีการที่เจอรัลด์จะได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ของเขามันไม่ง่ายเลย ด้วยเหตุนี้ โนริจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เจอรัลด์พลาดโอกาสในการเป็นศิษย์ของนายท่านฮันต์ต่อไป แต่ทว่าเจอรัลด์กลับหัวเราะ ก่อนจะลูบหัวโนริเบา ๆ เขาหยิบตราปรมาจารย์ยันต์ระดับหนึ่ง ซึ่งซ่อนอยู่ในเสื้อนอกของเขาออกมาแสดง จากนั้นเจอรัลด์จึงกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันได้เป็นปร
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
