ความจริงแล้ว ดูเหมือนว่าเขาคนนั้นจะอยู่ไม่ไกลจากเจอรัลด์ด้วยซ้ำไป! แม้ว่าเขาจะแอบเข้าหาเจอรัลด์เพียงสองสามชั่วโมงในช่วงวันก่อนหน้านี้ หลังจากที่เจอรัลด์เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่เมื่อประมาณสามวันก่อน เจอรัลด์ก็พบว่าเขาคอยจับตาดูเจอรัลด์บ่อยขึ้น ขณะที่เดินไปมาในมหาวิทยาลัย เจอรัลด์ได้เปิดจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขา เพื่อดูว่าเขาจะสามารถสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของคนคนนั้นอีกครั้งหรือไม่ และแน่นอนว่าเขาสัมผัสได้อย่างรวดเร็วว่ามีคนสองคนกำลังติดตามเขาอย่างใกล้ชิดมาระยะหนึ่งแล้ว คนแรกคือบุคคลลึกลับที่สะกดรอยตามเขา และอีกคนคือปีเตอร์นั่นเอง 'ฐานพลังเดเลอร์ของฉันถูกทำลายโดยบุคคลลึกลับจริงหรือไม่...? ถ้าเรามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน มันก็คงเป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดเป็นอย่างมาก…!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ถึงกระนั้น ใครกันแน่คือผู้ที่สะกดรอยตามเขา…? ถ้าเจอรัลด์ต้องการค้นหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนนี้คงเป็นโอกาสที่ดีของเขาที่จะทำเช่นนั้น... ถึงอย่างนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยว่าเขาอาจจะรับมือชายคนนั้นไม่ไหว ด้วยความแข็งแกร่งที่ยังไม่มากพอในปัจจุบันของเขา 'ฉันได้แต่หวังว่า
สิ่งที่ทั้งสองคนเห็นคือ ภาพของผู้บริหารระดับสูงของมหาวิทยาลัยทั้งหมดกำลังยืนเรียงแถวอยู่ด้านล่างเวทีพวกเขาดูเหมือนนักเรียนประถมที่อยู่ระหว่างการฝึกวินัยยิ่งไปกว่านั้น ชายวัยกลางคนหัวโล้นคนหนึ่งกำลังคุกเข่าข้างชายหนุ่ม ในขณะที่เขาหลั่งน้ำตา และมีเมือกไหลออกจากปากและจมูกในเวลาเดียวกัน"คุณพ่อ?"ดวงตาของมัลโลรี่เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อและชายหนุ่มผู้ซึ่งแต่งกายหรูหราดูฟุ่มเฟือยมากนั้น แท้จริงแล้วเขาคือคนอนาถาที่ตามจีบ และสารภาพรักกับมิล่าไม่ใช่หรอกเหรอ?นี่เธอฝันไปหรือเปล่า!ว่าไปแล้วพ่อทูนหัวของเธอช่างเป็นคนที่โชคร้ายยิ่งนัก ในขณะที่เขากำลัยคุยโทรศัพท์เพื่อเตรียมการทุกอย่างให้เธอ เจอรัลด์ ซึ่งมีประสาทการได้ยินที่เหนือคนธรรมดาก็บังเอิญได้ยินบทสนทนาของเขาพอดีดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอื่นสำหรับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เจอรัลด์สามารถจัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย และสอนบทเรียนให้พวกเขาได้ในเวลาไม่กี่นาที“มิล่า เราอยากจะขอโทษเธอสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เราไม่เคยรู้เลยว่าเธอจะหาผู้สนับสนุนที่ดีขนาดนี้ให้กับมหาวิทยาลัยของเราได้ เราไม่รู้จะขอบใจเธออย่างไรดี! นอก
มิล่าคิดกับตัวเองด้วยความตกใจ ในขณะนี้เธอรู้สึกราวกับว่าเธอไม่เป็นตัวเอง“มิล่า ฉันจะต้องชดใช้ให้เธออย่างแน่นอน และฉันจะมอบสองสิ่งที่ฉันเคยให้สัญญาและติดค้างกับเธอ ฉันจะใช้ทั้งชีวิตเพื่อชดเชยมันให้เธอ!" เจอรัลด์พูดประโยคสุดท้ายหลังจากนั้น เขาก็ปลดล็อกจุดฝังเข็มของมิลาด้วยการแตะเธออย่างนุ่มนวลมิล่าไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย เพราะเธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังเจ็บปวดสำหรับเจอรัลด์ ร่างของเขาเริ่มห่างออกไป และเลือนลางจากสายตาของเธอ จนกระทั่งเขาหายไปในที่สุด“ฉัน… ฉันคิดถึงเธอ เจอรัลด์!”มิล่าแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งพูดออกไป เธอพูดประโยคนั้นออกไปจริง ๆ!ทำไมเธอถึงรู้สึกราวกับว่าตอนนี้ทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน!ในเวลาเดียวกัน แม้ว่ามันจะดึกมากแล้ว แต่ผู้หญิงที่นอนหลับอยู่ข้างเธอในห้องหรูหรา ดูเหมือนว่าจะกำลังฝันร้าย ร่างกายของเธอเริ่มกระตุก และเธอก็เริ่มร้องไห้...มันใกล้เข้ามาแล้ว เวลาเจ็ดวันใกล้เข้ามาทุกทีในช่วงเวลาสองสามวันที่ผ่านมา เจอรัลด์คอยเฝ้าดูหินเซอร์คอบไซท์อย่างใกล้ชิด และเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าฐานพลังเดเลอร์ในร่างกายของเขายังไม่ถูกทำลายเจอรัลด์เข้าใจดีว่าใ
ชายวัยกลางคนแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองอย่างไรก็ตาม เพื่อความมั่นใจ เขาจึงรีบวิ่งไปบริเวณด้านหลัง ที่ ๆ ชายในชุดดำได้หายตัวไปขณะที่เขาไล่ตามตูม! ตูม! ตูม!ทันใดนั้น แสงไฟภายในถ้ำก็กะพริบอย่างต่อเนื่องมันคือแสงสีทองที่เปล่งออกมาจากร่างของเจอรัลด์'มันคือรัศมีพลังที่ได้รับการปลุกโดยสวรรค์อย่างแท้จริง!'เจอรัลด์สัมผัสได้ถึงพลังและความแข็งแกร่งในทุกเซลล์ที่อยู่ภายในร่างกายของเขา มันรุนแรงเหมือนกระแสน้ำที่กำลังจะทำให้เขื่อนพังทลาย ยังไม่รวมถึงข้อเท็จจริงที่ว่าร่างกายของเจอรัลด์ในตอนนี้ปราศจากความกังวลโดยสิ้นเชิงพลังที่พลุ่งพล่านยังคงหลั่งไหลออกมาอย่างต่อเนื่องสิ่งที่เจอรัลด์กำลังคิดในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่ว่าเขาควรจะนำพลังอันมหาศาลนี้ออกมาใช้อย่างไร แต่เขากำลังคิดว่าเขาควรจะควบคุมมันอย่างไรต่างหากเขารู้สึกได้ว่าเขาอยู่ยงคงกระพัน เขาสามารถทำลายภูเขาได้อย่างง่ายดายเพียงแค่พลิกฝ่ามือเท่านั้นเขาแข็งแกร่งและทรงพลังเกินไปนี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริง ที่เขาควรจะรู้สึกตั้งแต่ระยะแรกของการถูกปลุกพลังใช่หรือไม่?เจอรัลด์หายใจเข้าลึกโชคยังดีที่เขามีทักษะในการควบควมจิตอันทรงพลัง ภาย
เขารู้สึกราวกับเพิ่งตื่นจากความฝันเจอรัลด์ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆเขาตระหนักได้ว่าตอนนี้เขาอยู่บนเกาะแห่งหนึ่ง และเกาะนี้ก็ถูกล้อมรอบไปด้วยป่าทึบเขาส่งจิตสัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ออกไปทันที เพื่อที่เขาจะได้รับรู้ถึงสิ่งที่อยู่รอบข้าง เขารู้สึกได้ลาง ๆ ว่าเรือโดยสารหลายลำกำลังแล่นผ่านเกาะนี้ไป'ตอนนี้ฉันควรจะได้กลับไปยังโลกปัจจุบันแล้ว แต่ดูเหมือนว่าตำแหน่งของฉันจะเปลี่ยนแปลงไป และฉันก็มาโผล่ที่เกาะแห่งนี้!' เจอรัลด์คิดกับตัวเองมันคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาที่จะกลับไปที่คฤหาสน์คลอฟอร์ดในนอร์ธเบย์ เจอรัลด์สามารถเหาะกลับไปที่นั่นได้ด้วยตัวเองนั่นก็เป็นเพราะว่าเจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ว่าฐานพลังเดเลอร์ของเขายังคงสมบูรณ์และไม่ถูกทำลาย แมคคิวชั่นเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์อย่างแท้จริงตอนนี้เขาไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไปแล้วแต่ถึงกระนั้น ก็ยังมีปัญหาตามมาทันตาเห็นเช่นกันฐานพลังเดเลอร์ที่ถูกฟื้นฟูขึ้นมาส่งผลให้เจอรัลด์มีพลังที่แข็งแกร่งมาก พลังนี้ทำให้เจอรัลด์รู้สึกราวกับว่าเขากำลังแบกภูเขาไว้บนหลัง หากเขาไม่ได้ใช้ทักษะวิชาจิตควบคุมเข้ามาช่วยเจอรัลด์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดตัวเองก่อน เพื่อ
ในที่สุด ไซล่าก็หนีไปได้ด้วยความช่วยเหลือจากปีเตอร์อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปตามที่ปีเตอร์คาดไว้ เขาช้าเกินไป และแม้ว่าเขาอยากจะหนีมากแค่ไหน แต่เขาก็ทำไม่ได้แล้วราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษา และอีเร็ตจากตระกูลกันเทอร์ช่วยกันปิดล้อมปีเตอร์เอาไว้ในทันทีตระกูลกันเทอร์และราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาได้ออกตามล่าพวกเขาอย่างไม่ลดละ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ได้กลายเป็นศัตรูตัวฉกาจของพวกเขาไปเรียบร้อยแล้วมันไม่ได้เกี่ยวกับประเด็นเรื่องความสนใจในตัวเจอรัลด์ หรือความสัมพันธ์อีกต่อไป!ปีเตอร์ไม่มีทางที่จะรับมือสองคนนี้ได้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพวกเขาพาราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษามาด้วยดังนั้นเขาจึงยอมจำนนต่อตระกูลกันเทอร์ โดยไม่มีท่าทีที่ต่อต้านเลยแม้แต่น้อย“ไซล่า ล็อคแลนด์อยู่ที่ไหน?”ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาถามอย่างเย็นชา ในขณะที่เขากลายร่างเป็นคนธรรมดา“ไม่เห็นหรือไงว่าเธอหนีไปก่อนที่พวกแกจะมาถึงเสียอีก? ยิ่งไปกว่านั้น พวกแกไม่มีทางที่จะจับเธอได้หรอก!” ปีเตอร์พูดอย่างเย้ยหยัน“แล้วเจอรัลด์ล่ะ?!”ดวงตาของอีเร็ตเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเกล
มันค่อย ๆ ร่อนลงมาเกาะบนกิ่งไม้ตูม!หลังจากนั้นไม่นาน เกาะทั้งเกาะก็ดูเหมือนจะสั่นสะเทือนอยู่ครู่หนึ่งทันใดนั้น ดวงตาของนกนางนวลตัวนั้นก็สะท้อนให้เห็นภาพเหตุการณ์อันน่าตกตะลึงเกาะแห่งนั้นแยกออกจากกัน และเผยให้เห็นร่องน้ำกว้างด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าคลื่นรอบเกาะเริ่มแปรปรวนอย่างบ้าคลั่ง ราวกับกำลังเกิดสึนามิขนาดมหึมาทันใดนั้น ท้องฟ้าทั้งหมดก็ถูกปกคลุมไปด้วยเสียงฟ้าร้องและสายฟ้าฟาดแววตาของนกนางนวลดูหวาดกลัวอย่างยิ่ง และตัวของมันก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้หลังจากนั้น นกนางนวลก็บินออกไปจากกิ่งไม้ ขณะที่มันพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหนีไปให้ไกลจากเกาะแห่งนี้มันคงจะเห็นอะไรบางอย่าง และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้มันหนีออกมาด้วยความหวาดผวาแบบนั้นแซ่! แซ่! แซ่!สายฟ้าที่กำลังพิโรธฟาดลงมาบนเกาะหลังจากนั้น ลำแสงบางอย่างก็ส่องออกมาจากใจกลางของเกาะทันทีต้นกำเนิดของแสงประหลาดนั้น คือชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่กลางเกาะแม้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะนั่งอยู่บนเกาะร้าง แต่ก็ไม่มีร่องรอยของฝุ่นบนตัวเขาเลย แม้จะมีคลื่นที่โหมกระหน่ำและลมแรงอยู่รอบตัวเขาก็ตาม!ผิวของเขามี
ที่ท่าเรือฮ่องกงในนอร์ทเบย์ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันในสถานที่ที่มีชีวิตชีวาแห่งนี้ปรากฏว่ามีชายคนหนึ่งกำลังคลานอยู่บนพื้น และสิ่งนี้ได้กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น และความสนใจของผู้ชมจำนวนมากทุกคนพากันชี้นิ้วไปที่ชายคนนี้ แต่ไม่มีใครเต็มใจที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขาเลยสักคน“บ้าเอ๊ย! นั่นมันประธานแซค ไลล์ ไม่ใช่เหรอ!”ในที่สุดก็มีคนจำหน้าชายผู้นี้ได้ใช่แล้ว ชายผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เขาคือประธานไลล์ผู้น่าเวทนาจากแวดวงธุรกิจนั่นเองโอ้พระเจ้า แซค ไลล์? เขามาลงเอยในสภาพแบบนี้ได้อย่างไร?เขามีสีหน้าที่ดูหวาดกลัวเป็นอย่างมากทันทีที่เขาเปิดปากพูด ผู้คนที่มุงดูอยู่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปนั่นก็เป็นเพราะว่าประธานไลล์ที่อยู่ข้างหน้าพวกเขามีสภาพที่สะบักสะบอมเป็นอย่างมาก มีคนทำร้ายเขา และทำให้กล้ามเนื้อที่มือและเอ็นร้อยหวายของเขาขาดเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจะไม่ถอนหายใจด้วยความสมเพชเมื่อเห็นฉากที่เกิดขึ้นนี้“ประธานไลล์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?! ผมได้ยินมาว่าตอนนี้คุณอยู่ที่เมืองเมย์เบอร์รี่ แล้วทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาอยู่ที่ท่าเรือฮ่องกงได้ล่ะ?”เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนคนนี้รู้