บทที่ 1414

ความจริงแล้ว เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นจะต้องไว้หน้าคนกลุ่มนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สนิทสนมกับใครในนั้นเลยสักคน

เลย์ลาเองก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เธอเริ่มหายใจไม่สะดวกขึ้นเรื่อย ๆ จนในวินาทีต่อมา ในที่สุดเธอก็ตะโกนออกมาว่า “…จ เจอรัลด์…?!”

แม้ว่าเธอจะไม่ได้พบกับเขามาเป็นเวลานานมากแล้ว แต่เธอก็ได้ยินมาว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่มีอำนาจมาก และด้วยความที่เขามีสถานะทางสังคมที่สูงส่งเช่นนี้ เธอจะกล้าอ้างได้อย่างไรว่าครั้งหนึ่งเธอเคยผูกพันกับเขา? ด้วยเหตุนี้ เด็กหญิงผู้น่าสงสารจึงตกตะลึงจนพูดไม่ออกตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอสังเกตเห็นว่าเจอรัลด์อยู่ที่นั่นด้วย

ในขณะที่เลย์ลายังไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรอีกในตอนนี้ ในทางกลับกัน เวสลินก็ประหลาดและรู้สึกโกรธไปพร้อมกัน

"โอ้พระเจ้า! ช่างน่าผิดหวังจริง! เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ยังคงเป็นบ้านพักตากอากาศบนภูเขาที่ดีที่สุดในเวสตันอยู่หรือเปล่า? พวกเขาไม่เพียงแต่จ้างสาวเสิร์ฟตาบอดมาทำงานเท่านั้น แต่ฉันเดาว่าตาสีตาสาที่ไหนก็คงจะเดินเข้ามาที่นี่ได้ตามที่ใจต้องการเลยสินะ! ฉันไม่ได้ตาบอดใช่ไหมเนี่ย?!”

ที่นี่ควรจะเป็นสถานที่ที่เป็นสัญลักษณ