หลังจากที่ทำตามคำแนะนำของไซล่า เจอรัลด์ก็เพ่งสมาธิไปที่การปล่อยให้แมคคิวชั่นนำทางเขาไป โดยพื้นฐานแล้ว เพื่อให้กระบวนการนี้เกิดผล ร่างกายของเจอรัลด์จะต้องสลายหายไปจนหมดก่อน และเมื่อทำสำเร็จ แมคคิวชั้นก็จะเริ่มประกอบร่างของเขาขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เจอรัลด์จะต้องทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้วยเสียงระเบิดอย่างกะทันหัน กลางคืนดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นกลางวัน ทันใดนั้นสายฟ้าสีฟ้าก็พุ่งขึ้น ราวกับมันได้ฉีกท้องฟ้าออกจากกัน! หลังจากนั้น เสียงฟ้าร้องก็ดังสนั่นตามมาด้วยสายฟ้าที่ผ่าลงมารอบพื้นที่วงกลมที่เจอรัลด์ยืนอยู่ข้างใน! แม้ว่าแรงมหาศาลที่เกิดขึ้นนั้นยังคงทำลายเฟอร์นิเจอร์ในห้องอย่างต่อเนื่อง แต่ไซล่าก็ยังมีสีหน้าที่สงบนิ่ง ในทางกลับกัน ปีเตอร์กลับรู้สึกกระวนกระวายมากจนหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นยะเยือก “ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีใช่ไหม แองเจลิกา? ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าผมจะทนดูทั้งหมดนี้ต่อไปได้อีกนานแค่ไหน!” ปีเตอร์ถามด้วยความเป็นห่วงอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้ว เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในปัจจุบันค่อนข้างที่จะน่าหวาดกลัวไม่น้อยเลย “หากเป็นปรมาจาร
เนื่องจากเจอรัลด์ย้อนกลับไปสู่อดีตได้สำเร็จ นั่นก็หมายความว่าตอนนี้มีเขาสองคนอยู่ในห้วงเวลาเดียวกัน และไซล่าได้เน้นย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าว่าทั้งสองคนไม่ควรเผชิญหน้ากันเด็ดขาด ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้ว่าเขาต้องค้นหาตัวตนในอดีตของเขาให้เจอก่อน และหาที่ซ่อนให้เขาชั่วคราวในสถานที่ที่เงียบสงบ เมื่อเสร็จแล้ว เขาจะทำหน้าที่แทนเจอรัลด์คนนั้นในช่วงเวลาหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนี้ ไม่ว่าอย่างไร ตอนนี้เขาจำเป็นจะต้องปลอมตัวเป็นคนธรรมดาทั่วไปก่อน... ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้ยินเสียงดัง 'ตุ๊บ' ภายในวิทยาเขตของมหาวิทยาลัย เมื่อนักศึกษาชายคนหนึ่งถูกนักศึกษาที่ตัวสูงและแข็งแรงกว่าเตะจนร่วงลงไปกองกับพื้น ในขณะเดียวกัน หญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดสวยงามกำลังมองดูคนรักของเธอชี้ไปที่เจอรัลด์ ก่อนจะสบถใส่หน้าเขาว่า “แกนี่มันน่าสมเพชจริง ๆ เจอรัลด์ แกรู้ตัวไหม? กล้าดียังไงถึงเกือบจะชนแฟนฉันตอนเดินเก็บขยะ ฉันเดาว่าแกมันทั้งน่าสมเพชแถมยังตาบอดอีกด้วย!” หลังจากมองดูเขาเตะเจอรัลด์อีกครั้ง แฟนสาวของเขาก็พูดว่า “ถึงเขาจะเป็นแบบนี้ แต่คุณรู้ไหมว่าเขามีแฟนสวยด้วยนะ ที่รัก? ฉันสงสัยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่! กา
ช่างเป็นความรู้สึกที่น่าทึ่งจริง ๆ… “…ถึงแม้นายจะทุบตีฉัน ก็ได้โปรดปล่อยฉันไปหลังจากที่ทำเสร็จแล้วเถอะนะ…!” เจอรัลด์ในอดีตอ้อนวอน เนื่องจากซาเวียอันเป็นที่รักของเขาได้เลิกรากับเขาไปแล้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว… และแม้ว่าคนอื่นจะด่าว่าหรือทุบตีเขา เขาก็สู้กลับหรือปกป้องตัวเองไม่ได้อยู่ดี! "โอ้ พระเจ้า!" เจอรัลด์ในอนาคตพึมพำ เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองในอดีตจะเป็นคนแบบนี้ ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เจอรัลด์จึงสะกิดจุดฝังเข็มบนร่างของเจอรัลด์ในอดีตของเขาเพื่อทำให้เขาหุบปาก แน่นอนว่าเขาได้หมดสติไปในทันทีหลังจากนั้น! “นายกำลังจะได้พบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของโชคชะตาในเร็ว ๆ นี้ เพื่อน... ฉันหวังว่านายจะไม่เป็นคนไร้ประโยชน์เหมือนในอดีตอีกต่อไป หลังจากที่ฉันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว! นายเป็นผู้ชายหรือเปล่า? งั้นก็เริ่มทำตัวให้เหมือนผู้ชายได้แล้ว!” เจอรัลด์พึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เขายกร่างอดีตของตัวเองขึ้นมา รอยยิ้มอันบิดเบี้ยวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา แผนการของเขาคือการซ่อนตัวตนในอดีตของเขาให้ดี และเมื่อเขาทำได้แล้ว เขาก็จะลบความทรงจำของเจอรัลด์ในอดีตเกี่ยวกับเหตุกา
เมื่อหันกลับมา เจอรัลด์ก็เห็นหญิงสาวรูปร่างสูงสง่า และแต่งตัวดียืนอยู่ตรงหน้าเขา อย่างไรก็ตาม เด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้ากลุ่มคนเหล่านั้นกลับทำให้เจอรัลด์ถึงกับน้ำตาคลอเบ้าในทันที เธอคือมิล่า! ขณะที่เขาเริ่มหายใจถี่ขึ้น เจอรัลด์ก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อชั่วโมงที่แล้วเขารู้สึกกังวลและหดหู่ใจอย่างมาก แม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่เขาต้องการพบกับมิล่า แต่เขาก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะแสดงอารมณ์แบบไหนเมื่อเขามายืนอยู่ต่อหน้าเธอในที่สุด เนื่องจากเขายังคิดไม่ออกว่าจะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองอย่างไร ทันใดนั้นมิล่าก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา และทำให้จิตใจของเขาว่างเปล่าในทันที แม้ว่าตอนนี้เขาจะจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่า แต่เขาก็ยังจำได้ขึ้นใจว่าเธอช่างงดงาม น่ารัก น่าเอ็นดู และเป็นคนที่มีจิตใจดีงามเพียงใด! ในขณะที่สายตาและการแสดงออกของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่มีต่อเธอ มิล่าเองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์กำลังจ้องมองมาที่เธอ แม้ว่าความกลัวจะเป็นปฏิกิริยาตอบสนองของเธอในตอนแรก แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นว่ามีอารมณ์บางอย่างที่อธิบายไม่ได้สะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา เด็ก
ในอดีตตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาได้พบกับมิล่า และแม้กระทั่งหลังจากที่พวกเขาได้คบกันแล้ว ความรักของพวกเขาก็ยังคงชัดเจนและเรียบง่ายอยู่เสมอ แม้เขาจะกลายเป็นเด็กหนุ่มที่มั่งคั่งในเวลาต่อมา แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องทำอะไรเกินตัวหรือฟุ่มเฟือยเพื่อเธอ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ในอดีตก็รู้สึกว่าสิ่งเดียวที่สำคัญที่สุดคือความรักที่ทั้งคู่มีให้กันอย่างลึกซึ้ง จนกระทั่งในเวลาต่อมา เจอรัลด์ก็เข้าใจในที่สุดว่า ต่อให้คนสองคนจะรักกันอย่างลึกซึ้งมากแค่ไหน แต่ความโรแมนติกก็ยังจำเป็นอยู่เสมอสำหรับคู่รักทุกคู่ เมื่อถึงเวลาที่เขาเริ่มตระหนักได้และต้องการที่จะเริ่มเอาอกเอาใจเธอ มันก็สายเกินไปเสียแล้ว เมื่อคิดได้เช่นนั้น ตอนนี้เขามีโอกาสได้ย้อนกลับไปในอดีตอีกครั้ง เจอรัลด์ต้องการชดเชยให้กับความผิดพลาดที่เขาเคยทำไว้ทั้งหมด เขาต้องการมอบความโรแมนติกที่หรูหราฟุ่มเฟือยที่สุดให้กับเธอ เขาอยากจะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก! แม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาเพ้อฝัน แต่เขากลับตัดสินใจที่จะไม่กลับไปที่มหาวิทยาลัยในตอนนี้ เขารู้ว่ามันจะเป็นการดีที่สุดที่เขาจะไม่ไล่ตามมิล่าอีกต่อไป อย่างน้อยก็
“เดี๋ยวก่อน! นายคิดว่านายกำลังจะไปไหน นายคิดว่าที่นี่คือสถานที่ที่นายจะเข้าออกเมื่อไหร่ก็ได้ตามอำเภอใจอย่างนั้นเหรอ?!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะโกน ขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกหลายคน ซึ่งทุกคนมีสีหน้าจริงจังและเคร่งขรึม กำลังแกว่งกระบองไฟฟ้าไปมาเพื่อข่มขู่เจอรัลด์ เจอรัลด์ถูกหยุดทันทีเมื่อเขาพยายามจะเข้าไปในวิลล่า และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอกภัยทุกคนก็มีท่าทีที่พร้อมจะจัดการกับเจอรัลด์โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย หากเขายังคงพยายามบุกเข้าไปข้างใน "…หืม? ที่รัก ดูนั่นสิคะ! เจ้าเด็กน่ารังเกียจคนนั่นกำลังพยายามจะบุกเข้าไปในสถานที่ที่มีเกียรติอย่างเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น! เขาน่าจะดูสารรูปตัวเองให้ดีก่อนที่จะทำอะไรแบบนั้น!” ผู้หญิงคนหนึ่งเย้ยหยันเจอรัลด์ ขณะที่จับแขนสามีของเธอเอาไว้ ทั้งคู่แสดงสีหน้าเหยียดหยามไม่ต่างกัน ขณะที่กำลังมองดูเขา ในขณะที่เขาได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับพวกเขามากนัก อย่างไรก็ตาม มันน่าจะถึงเวลาที่แซคจะออกเดินทางมาพบเขาแล้ว เจอรัลด์ไม่มีท่าทีรีบร้อน เขาถอยหลังหนึ่งก้าวก่อนจะยืนรออย่างเงียบสงบ ผู้หญิงคนนั้นถอนสายตาที่เหยียดหย
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังคงยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อคิดย้อนกลับไป เขารู้สึกว่าตอนนั้นเขายังเด็กและไร้เดียงสาเกินไป ซาเวียรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับสีหน้าหน้าที่เฉยเมยของเขา เธอจึงตัดสินใจถามเขาว่า “…นายหมายความว่าอย่างไรเจอรัลด์?” “ฉันก็หมายความตามที่ฉันพูดนั่นแหละ!” เจอรัลด์ตอบ "…นาย…! ไอ้คนโง่น่าสมเพช! ฉันจะบอกให้นายรู้ไว้เลยว่า ฉันแอบชอบยูริมานานแล้ว! นายมันก็แค่คนอนาถา ได้ยินไหม! คนโง่เท่านั้นที่จะสนใจคนอย่างนาย!” ซาเวียทำหน้าบึ้งตึง “นายจะโทษฉันไม่ได้หรอกนะที่ชอบเขา! ถ้าจะต้องโทษใคร นายควรจะโทษตัวเองดีกว่าที่ทำตัวน่าผิดหวัง และให้ในสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้! นายรู้ไหมว่านอกจากเขาจะมีปัญญาซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมและเครื่องสำอางแพง ๆ ให้ฉันได้แล้ว การที่ฉันได้คบกับยูริยังทำให้ฉันสามารถเข้าถึงเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ได้อีกด้วย! แล้วนายล่ะ เคยทำอะไรให้ฉันได้บ้าง นายมันก็แค่ไอ้คนไร้น้ำยา!” ซาเวียกล่าวเสริม และยังคงทำหน้าบึ้งตึง ประเด็นหลักนั้นอาจจะเป็นเพราะความอับอายที่อยู่ในใจของเธอนั่นเอง “…ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ยูริ? เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอเหรอ” ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข
"…อะไรนะ? แกบอกว่าแกเป็นใครนะ?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชายหนุ่มตรงหน้าเขา ผู้ซึ่งเป็นคนอนาถาจะกล้าอ้างว่าเขาคือคุณคลอฟอร์ด! แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อในคำพูดของเจอรัลด์ด้วยการตัดสินจากรูปร่างหน้าตาของเขาเพียงอย่างเดียว แต่เจ้าหน้าที่คนนั้นก็ต้องช็อกสุดชีวิตเมื่อเห็นแววตาที่น่ากลัวของเด็กหนุ่ม ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับเจอรัลด์มากนัก แต่หลังจากที่ได้เห็นแววตาตอนที่เจอรัลด์กำลังจ้องมองมาที่เขา เจ้าหน้าที่ก็สัมผัสได้ถึงรัศมีพลังที่แข็งแกร่งจากเด็กหนุ่มในทันที ด้วยพละกำลังอันมหาศาล บวกกับความรู้สึกกดดันที่สะท้อนออกมาจากตัวของเขา เจ้าหน้าที่คนนั้นถึงกับตกตะลึงและรู้สึกหนาวเหน็บจนแผ่นหลังของเขาเย็นยะเยือก เขารู้สึกกดดันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนเกือบจะเชื่อคำกล่าวอ้างของเจอรัลด์ แม้แต่ซาเวียและเพื่อนของเธอทุกคนก็ยังรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินเจอรัลด์พูดเช่นนั้น หลังจากนั้นไม่นาน ซาเวียก็หัวเราะออกมาก่อนจะพูดว่า “ฉันได้ยินผิดไปหรือเปล่า? นายบอกว่านายเป็นใครนะ? ฮ่าฮ่า!” ในตอนแรก ซาเวียคิดแต่เพียงว่าเจอรัลด์กำลังจะถูกทำร้าย แต่เธอไม่คาดคิดมาก