ดูเหมือนจะมีเหตุการณ์แปลกประหลาดเกิดขึ้นในเมืองนอร์ทเดเซิร์ท เมื่อประมาณหนึ่งเดือนก่อนกองกำลังของหลายครอบครัวเดินทางมาถึงที่นี่เพื่อรวมตัวกันครอบครัวเดลีย์เป็นเพียงหนึ่งในนั้นยีลีนเดินทางมาที่นี่ในฐานะตัวแทนของตระกูลเดลีย์ เพื่อเจรจาหารือกับไทล่า ลาร์คราฟท์ อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังไม่มั่นใจเกี่ยวกับเงื่อนไขและวัตถุประสงค์ของการเจรจาในครั้งนี้แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้มากนักในไม่ช้า ขบวนรถของยีลีนก็เดินทางมาถึงด้านนอกคฤหาสน์ของไทล่ามีบอดี้การ์ดหลายคนของไทล่ายืนเฝ้าสังเกตการณ์อยู๋ทั้งด้านในและด้านนอกของคฤหาสน์ไทล่าเป็นสมาชิกของกองกำลังท้องถิ่นที่ทรงพลัง และเขาก็เป็นทรราชในท้องถิ่นไทล่าเป็นชายวัยกลางคนที่มีลักษณะอวบอ้วนเล็กน้อย และดวงตาของเขาหรี่เป็นเส้นตรง“คุณเดลีย์ ผมไม่คิดว่าตระกูลเดลีย์จะมารวมการชุมนุมในครั้งนี้ด้วย ผมไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าคุณจะเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง เอาล่ะ คุณเป็นคนกล้าหาญและแน่วแน่มาก! คุณเดลีย์ คุณคือวีรสตรีที่โดดเด่นอย่างแท้จริง!”ไทล่าพูด ในขณะที่เขาชำเลืองมองเรือนร่างของยีลีนตั้งแต่หัวจรดเท้า“ไทลาร์ ลาร์คราฟท์ หยุดพูดเรื่องเหลวไหลแล
เธอไม่มีวันที่จะเอาชนะคนเหล่านี้ได้ในตอนนี้เธอรู้สึกกลัวมากจนฝ่ามือและหลังมือของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อดาริโอควรจะเป็นผู้ที่คอยช่วยเหลือ และเป็นเสาหลักที่แข็งแกร่งของตระกูลเดเลีย์ แต่ตอนนี้เขาจะหันหลังให้กับพวกเขาจริงเหรอ?!“ว่ายังไงล่ะยีลีน? อาจารย์ดาริโอเป็นหนึ่งในอาจารย์ที่มีฝีมือระดับแนวหน้า แต่เขากลับถูกปฏิบัติโดยสมาชิกตระกูลเดลีย์เยี่ยงทาส อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง หากอาจารย์ดาริโอมาอยู่กับเรา เขาจะกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลลาร์คราฟท์!” ไทล่าพูดพลางยิ้มเยาะไปด้วย“แก… พวกแกกำลังคิดจะทำอะไร?” ยีลีนพูด ขณะที่เธอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันรู้ว่าพ่อของแกรักแกมากที่สุด เพราะแกเป็นลูกสาวคนเดียวของเขา ถ้าเขารู้ว่าแกตกอยู่ในเงื้อมมือของเรา ฉันเชื่อว่าพ่อของแกจะต้องยอมจำนน และยินยอมที่จะลงนามในเงื่อนไขบางประการของข้อตกลงที่คุณแซนด์ทอสกำลังจะนำเสนอ! มันช่างง่ายดายจริง ๆ!” ไทล่าพูดพร้อมกับยักไหล่“เรายังไม่ได้เข้าไปถึงส่วนลึกที่สุดของโบราณสถานแห่งนั้นเลยนะ และเรายังไม่แน่ใจว่ามีสมบัติล้ำค่าอยู่ในนั้นด้วยซ้ำ แกไม่คิด
ทันใดนั้น ไทล่าก็สังเกตเห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังยีลีนไทล่าไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังรู้สึกหวาดกลัวเพราะรัศมีอันน่าเกรงขามของเขาหรือไม่ เพราะดูเหมือนเขาจะตกอยู่ในภวังค์และจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับยีลีนเลยแม้แต่น้อย'อาจเป็นเพราะฉันทำให้เขาตกใจและหวาดกลัวหรือเปล่า?'ไทล่าส่ายหัว ขณะที่เขาคิดกับตัวเองหลังจากนั้น เขาจึงตัดสินใจถาม “อาจารย์ดาริโอ ผู้ชายคนนั้นคือใคร? เขาเป็นหนึ่งในทาสของยีลีนอย่างนั้นเหรอ?”“ใช่ครับ คุณลาร์คราฟท์ เขาเป็นทาสที่ยีลีนเพิ่งรับเข้ามาทำงานก่อนหน้านี้”ดาริโอพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ “เขาเป็นแค่คนจน ๆ ที่ถูกยีลีนหลอก ฮ่าฮ่าฮ่า! เขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาโดนเธอหลอกและเอาเปรียบ!”ดาริโอยิ้มอย่างขมขื่น“ดูเหมือนเขาจะได้ยินบทสนทนาทั้งหมดของเราแล้ว ดังนั้นอาจารย์ดาริโอ ท่านรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป!” ไทล่าพูด ในขณะที่เขาหัวเราะเยาะแผนการของเขาที่สำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างมาก"รับทราบครับ เดี๋ยวผมจะเผาเขาทั้งเป็น หากเขาอยากจะตำหนิใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็คงต้องโทษตัวเองที่เป็นคนโชคร้าย!” ดาริโอตอบ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! นายท่าน ผมบอกแล้วว่าไอ้หนุ่มคนนี้เป็นคนบ้า เขาคงจะบ้าไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว!”ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นพร้อมใจกันหัวเราะเสียงดัง แม้แต่ยีลีนเองก็ยังมองเจอรัลด์ราวกับเขาเป็นคนโง่ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของชายคนนี้แน่เขาน่าจะฉลาดกว่านี้อีกหน่อย และคุกเข่าอ้อนวอนไทล่าเพื่อขอความเมตตาจากเขา แต่ถึงกระนั้น เขากลับพูดเรื่องไร้สาระโดยไม่ใช้สมองคิดไตร่ตรองเลยสักนิด ไม่ อันที่จริงเขากำลังพูดเหมือนเขาเป็นคนบ้าเสียด้วยซ้ำเขาใกล้จะตายอยู่แล้ว! เดิมทียีลีนรู้สึกสงสารเขา แต่ตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกเห็นใจเขาอีกต่อไปแล้ว'มันเป็นคนโง่ และมันก็สมควรตายจริง ๆ!' ยีลีนคิดกับตัวเอง“อาจารย์ดาริโอ ฉันหัวเราะมามากพอแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าการฆ่าเขาควรจะเป็นเรื่องที่โหดร้าย อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยคาดคิดเลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้จะเปลี่ยนเรื่องที่น่ากลัวนี้ให้กลายเป็นเรื่องที่น่าขบขันไปได้ ลืมมันซะเถอะ! ฆ่ามันซะเดี๋ยวนี้ แล้วให้ยีลีนเป็นพยานการตายของมันด้วยตาของเธอเอง!”ไทล่าส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขาปากของดาริโอโค้งเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ในตอนนี้เอง ดาริโอเดินตรงไ
เขาดูไม่ต่างอะไรกับปีศาจ ปีศาจที่สามารถฆ่าใครก็ได้อย่างง่ายดายด้วยการสะบัดนิ้วเพียงครั้งเดียว!“อย่าขยับ! ไม่ต้องขยับแล้ว! ฉันอยากให้ทุกคนถอยกลับไป!”ไทล่ายกมือส่งสัญญาณให้ผู้ใต้บังคับบัญชาหยุดทำอะไรที่ผลีผลามจากนั้นไทล่าก็ค่อย ๆ เดินไปข้างหน้าเจอรัลด์ ก่อนที่เขาจะคุกเข่าลงตรงหน้าเขาเสียงดังตุ๊บ“นายท่าน ผม… ผมผิดไปแล้ว!”ไทล่าโค้งคำนับเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเคารพ"ดีมาก แกฉลาดมากจริง ๆ พูดคุยกับฉันดี ๆ แบบนี้น่าจะเป็นสิ่งที่ดีและฉลาดที่สุดที่แกเคยทำมาตลอดทั้งชีวิตของแก!”เจอรัลด์ไม่เคยนึกถึงความยุติธรรมหรือความชอบธรรม เมื่อใดก็ตามที่เขาต้องเผชิญหน้ากับคนประเภทนี้มีเพียงความกลัว ความหวาดกลัวจากส่วนลึกภายในร่างกายและจิตใจเท่านั้นที่จะโน้มน้าวให้บุคคลยอมจำนนอย่างแท้จริง“ผม… ผมก็ผิดเหมือนกัน! ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย! ผมเต็มใจที่จะจงรักภักดีต่อคุณและรับใช้เคียงข้างคุณนับจากนี้เป็นต้นไป!”สำหรับดาริโอ เมื่อเขาเห็นว่าไทล่าหาวิธีเอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิดหลังจากที่เขาคุกเข่าต่อหน้าเจอรัลด์ ดาริโอจึงรีบคุกเข่าคำนับต่อหน้าเขาเช่นกัน"แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกคิดจริง ๆ เ
ในห้องรับแขกของคฤหาสน์แซนด์ทอสชายวัยกลางคนและชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟา ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกับคนอีกเจ็ดคนที่สวมเครื่องแบบสีดำทั้งหมดด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับโบราณสถานแห่งนั้นโดยตรง และจะเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะทำให้โลกทั้งใบต้องสั่นสะเทือน ครั้งนี้เราจึงต้องระมัดระวังและพิถีพิถันเป็นพิเศษ สำหรับคุณทั้งเจ็ดคน คุณมีทักษะและความสามารถที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นเราจำเป็นจะต้องพึ่งพาอาจารย์อย่างพวกคุณให้มาช่วยเราในอนาคต”ชายวัยกลางคนกล่าว ขณะที่เขาหัวเราะพร้อมกับถือถ้วยชาในมือชายวัยกลางคนคนนี้คือเวสสัน แซนด์ทอส และเขายังเป็นผู้นำของตระกูลแซนด์ทอสอีกด้วย เขาถือเป็นกองกำลังของครอบครัวที่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียง เวสสันเป็นคนโหดร้ายและไร้ความปรานี แต่เขาก็เป็นคนที่เคารพบูชาในศาสนามาโดยตลอด เขาขยายและสร้างครอบครัวอย่างต่อเนื่องด้วยความช่วยเหลือและความเชื่อมโยงจากกองกำลังใต้ดินต่าง ๆ ในช่วงระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เขาคือสโลน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่านายน้อยแซนด์ทอส ดูเหมือนว่าเขาจะสืบทอดคุณลักษณะทั้งหมดของเวสสันมา และเขายังเหนือกว่าพ่อของเขาในบางด้
“นี่คือคุณคลอฟอร์ด คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด!” ไทล่ากล่าวด้วยความเคารพ ในขณะที่เขาแนะนำเจอรัลด์"คุณคลอฟอร์ดเดินทางมาที่นี่ในวันนี้เพื่อตามหาอาจารย์สองสามคนที่ประธานแซนด์ทอสเชิญมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนของคุณคลอฟอร์ด ในขณะเดียวกัน คุณคลอฟอร์ดก็อยากจะเห็นและต้องการที่จะตรวจสอบปาฏิหาริย์ที่พวกเราค้นพบด้วย!”ในเวลานี้ ไทล่าพยายามปฏิบัติตัวเหมือนลูกกตัญญูต่อหน้าเจอรัลด์ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเข้าลึกด้วยความรู้สึกหวาดกลัวที่อยู่ภายในในขณะเดียวกัน เวสสันเองก็เพิ่งจะได้รับข้อมูลและเบาะแสที่สำคัญบางอย่างเขาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าคนที่อยู่ในถ้ำที่กำลังจะถูกเขาวางยานั้น แท้จริงแล้วเป็นเพื่อนของชายหนุ่มคนนี้และสิ่งนี้ก็ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวและวิตกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย"โอ้! งั้นก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่เราจะพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้! กลายเป็นว่าคุณเป็นเพื่อนของอาจารย์เหล่านั้นนี่เอง!” เวสสันพูดพร้อมกับส่งยิ้ม เขายื่นมือออกไปเพื่อที่จะขอจับมือกับเจอรัลด์“หยุดพูดจาไร้สาระ และพาฉันไปหาพวกเขาเดี๋ยวนี้!”เจอรัลด์ใช้สายตาอันเฉียบคมของเขากวาดไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว จากนั
หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนรถที่เวสสันให้คนของเขาขับไปส่ง ก็รู้สึกว่าจู่ ๆ รถได้หยุดอย่างกะทันหัน เมื่อเขาหันไปมองคนขับ เจอรัลด์ก็เห็นว่าเขากำลังจุดบุหรี่และชำเลืองมองที่กระจกมองหลัง ก่อนจะยิ้มให้เจอรัลด์อย่างเย็นชา เมื่อเห็นท่าทางที่แปลกประหลาดของคนขับรถ เจอรัลด์จึงถามเขาว่า “เรามาถึงครึ่งทางแล้วใช่ไหม? นายหยุดรถทำไมกัน?” “โอ้ ผมทราบครับ ผมก็แค่รู้สึกเหนื่อย ผมขอพักสักหน่อยก็แล้วกันนะครับ!” คนขับตอบกลับด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม "เหนื่อยงั้นเหรอ? ขอร้องล่ะ นายไม่ได้ขับรถมานานขนาดนั้น ฟังนะ นายจะทำอะไรก็ได้ตอนที่ไปส่งฉันจนถึงที่หมายแล้ว แต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น นายควรจะขับต่อไปให้ดี!” เจอรัลด์พูด ขณะที่เขาส่ายหัว หากจะให้พูดตามตรง เจอรัลด์ไม่ได้อยากฆ่าคนโดยที่ไม่มีเหตุจำเป็นนัก เพราะทุกชีวิตล้วนมีคุณค่าด้วยกันทั้งนั้น หากเขาไม่ได้มีมุมมองเกี่ยวกับชีวิตแบบนั้น เขาก็คงใช้เวลาน้อยลงในการพูดจาไร้สาระกับคนพวกนี้ และฆ่าพวกเขาให้หมดเท่าที่เขาจะทำได้ “ฮะ! คุณคิดว่าคุณใหญ่โตมาจากไหนเหรอ?” คนขับเยาะเย้ย ในขณะที่เขาหันไปมองกระจกมองหลังอีกครั้ง ในตอนนั้นเอง เขาก็หันไปเห็นร