เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1385
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1386
ทันใดนั้น ไทล่าก็สังเกตเห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังยีลีนไทล่าไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังรู้สึกหวาดกลัวเพราะรัศมีอันน่าเกรงขามของเขาหรือไม่ เพราะดูเหมือนเขาจะตกอยู่ในภวังค์และจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับยีลีนเลยแม้แต่น้อย'อาจเป็นเพราะฉันทำให้เขาตกใจและหวาดกลัวหรือเปล่า?'ไทล่าส่ายหัว ขณะที่เขาคิดกับตัวเองหลังจากนั้น เขาจึงตัดสินใจถาม “อาจารย์ดาริโอ ผู้ชายคนนั้นคือใคร? เขาเป็นหนึ่งในทาสของยีลีนอย่างนั้นเหรอ?”“ใช่ครับ คุณลาร์คราฟท์ เขาเป็นทาสที่ยีลีนเพิ่งรับเข้ามาทำงานก่อนหน้านี้”ดาริโอพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ “เขาเป็นแค่คนจน ๆ ที่ถูกยีลีนหลอก ฮ่าฮ่าฮ่า! เขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาโดนเธอหลอกและเอาเปรียบ!”ดาริโอยิ้มอย่างขมขื่น“ดูเหมือนเขาจะได้ยินบทสนทนาทั้งหมดของเราแล้ว ดังนั้นอาจารย์ดาริโอ ท่านรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป!” ไทล่าพูด ในขณะที่เขาหัวเราะเยาะแผนการของเขาที่สำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างมาก"รับทราบครับ เดี๋ยวผมจะเผาเขาทั้งเป็น หากเขาอยากจะตำหนิใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็คงต้องโทษตัวเองที่เป็นคนโชคร้าย!” ดาริโอตอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1387
“ฮ่าฮ่าฮ่า! นายท่าน ผมบอกแล้วว่าไอ้หนุ่มคนนี้เป็นคนบ้า เขาคงจะบ้าไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว!”ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นพร้อมใจกันหัวเราะเสียงดัง แม้แต่ยีลีนเองก็ยังมองเจอรัลด์ราวกับเขาเป็นคนโง่ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของชายคนนี้แน่เขาน่าจะฉลาดกว่านี้อีกหน่อย และคุกเข่าอ้อนวอนไทล่าเพื่อขอความเมตตาจากเขา แต่ถึงกระนั้น เขากลับพูดเรื่องไร้สาระโดยไม่ใช้สมองคิดไตร่ตรองเลยสักนิด ไม่ อันที่จริงเขากำลังพูดเหมือนเขาเป็นคนบ้าเสียด้วยซ้ำเขาใกล้จะตายอยู่แล้ว! เดิมทียีลีนรู้สึกสงสารเขา แต่ตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกเห็นใจเขาอีกต่อไปแล้ว'มันเป็นคนโง่ และมันก็สมควรตายจริง ๆ!' ยีลีนคิดกับตัวเอง“อาจารย์ดาริโอ ฉันหัวเราะมามากพอแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าการฆ่าเขาควรจะเป็นเรื่องที่โหดร้าย อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยคาดคิดเลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้จะเปลี่ยนเรื่องที่น่ากลัวนี้ให้กลายเป็นเรื่องที่น่าขบขันไปได้ ลืมมันซะเถอะ! ฆ่ามันซะเดี๋ยวนี้ แล้วให้ยีลีนเป็นพยานการตายของมันด้วยตาของเธอเอง!”ไทล่าส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขาปากของดาริโอโค้งเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ในตอนนี้เอง ดาริโอเดินตรงไ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1388
เขาดูไม่ต่างอะไรกับปีศาจ ปีศาจที่สามารถฆ่าใครก็ได้อย่างง่ายดายด้วยการสะบัดนิ้วเพียงครั้งเดียว!“อย่าขยับ! ไม่ต้องขยับแล้ว! ฉันอยากให้ทุกคนถอยกลับไป!”ไทล่ายกมือส่งสัญญาณให้ผู้ใต้บังคับบัญชาหยุดทำอะไรที่ผลีผลามจากนั้นไทล่าก็ค่อย ๆ เดินไปข้างหน้าเจอรัลด์ ก่อนที่เขาจะคุกเข่าลงตรงหน้าเขาเสียงดังตุ๊บ“นายท่าน ผม… ผมผิดไปแล้ว!”ไทล่าโค้งคำนับเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเคารพ"ดีมาก แกฉลาดมากจริง ๆ พูดคุยกับฉันดี ๆ แบบนี้น่าจะเป็นสิ่งที่ดีและฉลาดที่สุดที่แกเคยทำมาตลอดทั้งชีวิตของแก!”เจอรัลด์ไม่เคยนึกถึงความยุติธรรมหรือความชอบธรรม เมื่อใดก็ตามที่เขาต้องเผชิญหน้ากับคนประเภทนี้มีเพียงความกลัว ความหวาดกลัวจากส่วนลึกภายในร่างกายและจิตใจเท่านั้นที่จะโน้มน้าวให้บุคคลยอมจำนนอย่างแท้จริง“ผม… ผมก็ผิดเหมือนกัน! ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย! ผมเต็มใจที่จะจงรักภักดีต่อคุณและรับใช้เคียงข้างคุณนับจากนี้เป็นต้นไป!”สำหรับดาริโอ เมื่อเขาเห็นว่าไทล่าหาวิธีเอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิดหลังจากที่เขาคุกเข่าต่อหน้าเจอรัลด์ ดาริโอจึงรีบคุกเข่าคำนับต่อหน้าเขาเช่นกัน"แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกคิดจริง ๆ เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1389
ในห้องรับแขกของคฤหาสน์แซนด์ทอสชายวัยกลางคนและชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟา ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกับคนอีกเจ็ดคนที่สวมเครื่องแบบสีดำทั้งหมดด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับโบราณสถานแห่งนั้นโดยตรง และจะเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะทำให้โลกทั้งใบต้องสั่นสะเทือน ครั้งนี้เราจึงต้องระมัดระวังและพิถีพิถันเป็นพิเศษ สำหรับคุณทั้งเจ็ดคน คุณมีทักษะและความสามารถที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นเราจำเป็นจะต้องพึ่งพาอาจารย์อย่างพวกคุณให้มาช่วยเราในอนาคต”ชายวัยกลางคนกล่าว ขณะที่เขาหัวเราะพร้อมกับถือถ้วยชาในมือชายวัยกลางคนคนนี้คือเวสสัน แซนด์ทอส และเขายังเป็นผู้นำของตระกูลแซนด์ทอสอีกด้วย เขาถือเป็นกองกำลังของครอบครัวที่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียง เวสสันเป็นคนโหดร้ายและไร้ความปรานี แต่เขาก็เป็นคนที่เคารพบูชาในศาสนามาโดยตลอด เขาขยายและสร้างครอบครัวอย่างต่อเนื่องด้วยความช่วยเหลือและความเชื่อมโยงจากกองกำลังใต้ดินต่าง ๆ ในช่วงระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เขาคือสโลน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่านายน้อยแซนด์ทอส ดูเหมือนว่าเขาจะสืบทอดคุณลักษณะทั้งหมดของเวสสันมา และเขายังเหนือกว่าพ่อของเขาในบางด้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1390
“นี่คือคุณคลอฟอร์ด คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด!” ไทล่ากล่าวด้วยความเคารพ ในขณะที่เขาแนะนำเจอรัลด์"คุณคลอฟอร์ดเดินทางมาที่นี่ในวันนี้เพื่อตามหาอาจารย์สองสามคนที่ประธานแซนด์ทอสเชิญมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนของคุณคลอฟอร์ด ในขณะเดียวกัน คุณคลอฟอร์ดก็อยากจะเห็นและต้องการที่จะตรวจสอบปาฏิหาริย์ที่พวกเราค้นพบด้วย!”ในเวลานี้ ไทล่าพยายามปฏิบัติตัวเหมือนลูกกตัญญูต่อหน้าเจอรัลด์ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเข้าลึกด้วยความรู้สึกหวาดกลัวที่อยู่ภายในในขณะเดียวกัน เวสสันเองก็เพิ่งจะได้รับข้อมูลและเบาะแสที่สำคัญบางอย่างเขาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าคนที่อยู่ในถ้ำที่กำลังจะถูกเขาวางยานั้น แท้จริงแล้วเป็นเพื่อนของชายหนุ่มคนนี้และสิ่งนี้ก็ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวและวิตกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย"โอ้! งั้นก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่เราจะพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้! กลายเป็นว่าคุณเป็นเพื่อนของอาจารย์เหล่านั้นนี่เอง!” เวสสันพูดพร้อมกับส่งยิ้ม เขายื่นมือออกไปเพื่อที่จะขอจับมือกับเจอรัลด์“หยุดพูดจาไร้สาระ และพาฉันไปหาพวกเขาเดี๋ยวนี้!”เจอรัลด์ใช้สายตาอันเฉียบคมของเขากวาดไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว จากนั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1391
หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนรถที่เวสสันให้คนของเขาขับไปส่ง ก็รู้สึกว่าจู่ ๆ รถได้หยุดอย่างกะทันหัน เมื่อเขาหันไปมองคนขับ เจอรัลด์ก็เห็นว่าเขากำลังจุดบุหรี่และชำเลืองมองที่กระจกมองหลัง ก่อนจะยิ้มให้เจอรัลด์อย่างเย็นชา เมื่อเห็นท่าทางที่แปลกประหลาดของคนขับรถ เจอรัลด์จึงถามเขาว่า “เรามาถึงครึ่งทางแล้วใช่ไหม? นายหยุดรถทำไมกัน?” “โอ้ ผมทราบครับ ผมก็แค่รู้สึกเหนื่อย ผมขอพักสักหน่อยก็แล้วกันนะครับ!” คนขับตอบกลับด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม "เหนื่อยงั้นเหรอ? ขอร้องล่ะ นายไม่ได้ขับรถมานานขนาดนั้น ฟังนะ นายจะทำอะไรก็ได้ตอนที่ไปส่งฉันจนถึงที่หมายแล้ว แต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น นายควรจะขับต่อไปให้ดี!” เจอรัลด์พูด ขณะที่เขาส่ายหัว หากจะให้พูดตามตรง เจอรัลด์ไม่ได้อยากฆ่าคนโดยที่ไม่มีเหตุจำเป็นนัก เพราะทุกชีวิตล้วนมีคุณค่าด้วยกันทั้งนั้น หากเขาไม่ได้มีมุมมองเกี่ยวกับชีวิตแบบนั้น เขาก็คงใช้เวลาน้อยลงในการพูดจาไร้สาระกับคนพวกนี้ และฆ่าพวกเขาให้หมดเท่าที่เขาจะทำได้ “ฮะ! คุณคิดว่าคุณใหญ่โตมาจากไหนเหรอ?” คนขับเยาะเย้ย ในขณะที่เขาหันไปมองกระจกมองหลังอีกครั้ง ในตอนนั้นเอง เขาก็หันไปเห็นร
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1392
แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะเย้ยหยันเจอรัลด์ แต่ทั้งหกก็ต้องรีบถอยหลังไปสองสามก้าวทันทีด้วยความตกใจ เจอรัลด์เองก็ส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “ผมบอกพวกคุณแล้วใช่ไหมว่าผู้คนจะชอบชะล่าใจและคิดว่าพวกเขาสามารถฆ่าผมได้ง่าย ๆ พวกคุณก็ไม่ได้ต่างอะไรจากคนเหล่านั้นเลย เอาตามตรงเลยนะ พวกคุณมันก็แค่เศษฝุ่นสำหรับผม... และผมก็ทนเห็นเศษฝุ่นไม่ได้!” หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็ตวัดนิ้วใส่พวกเขา จากนั้นเสียงระเบิดก็ดังขึ้น ในขณะที่มีลมหมุนที่รุนแรงพุ่งเข้าหาคนทั้งหกอย่างรวดเร็ว! ในขณะนี้ ฝุ่นกำลังฟุ้งกระจายไปทุกทิศทุกทางจากแรงระเบิดของอากาศที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก คนทั้งหกหันหนีทันทีโดยสัญชาตญาณ พวกเขาตั้งใจที่จะหลบหนี! ท้ายที่สุด พวกเขารู้ความจริงว่าหากพวกเขาถูกโจมตีโดยพลังอันมหาศาลนั้น พวกเขาก็จะต้องตายในทันที ช่างเป็นพลังที่โหดเหี้ยมและไร้มนุษยธรรม! ในขณะที่การวิ่งหนีเป็นสิ่งเดียวที่พวกเขาคิดได้ในตอนนี้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครสามารถที่จะยกขาขึ้นได้ด้วยซ้ำ! ราวกับว่าครึ่งล่างของร่างกายของพวกเขาไร้ความรู้สึก และกำลังถูกบางอย่างครอบงำอยู่! พวกเขาทั้งหกคนไม่สามารถที่จะหลบหนีไปไหนได้ ร่างของพวกเขาหยุดนิ่งอยู่กับที
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1393
ไม่นานหลังจากที่เธอพูดเช่นนั้น ทุกคนก็มองเห็นร่างร่างหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้า ๆ จากระยะไกล... และทันทีที่เขาเข้าใกล้มากพอ ตาของลีโอก็เป็นประกายในขณะที่เขาตะโกนเสียงดังว่า “นั่นคุณจริง ๆ ด้วย คุณคลอฟอร์ด!” เมื่อรู้ว่าเจอรัลด์มาถึงแล้ว ปีเตอร์ก็ยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยเช่นกัน… จนกระทั่งเขาได้มองเห็นเจอรัลด์ใกล้ ๆ ปีเตอร์ก็ถึงกับตกตะลึงและเบิกตากว้างก่อนจะพึมพำออกมาว่า “…เจอรัลด์… เกิดอะไรขึ้นกับทักษะและพลังของคุณ…?” เวลาผ่านมาเพียงไม่กี่วันนับตั้งแต่ที่เขาได้พบกับเจอรัลด์เป็นครั้งสุดท้าย… เจอรัลด์สามารถพัฒนาพละกำลังของเขาให้มีความแข็งแกร่งจนน่ากลัวเป็นอย่างมากภายในระยะเวลาสั้น ๆ แบบนั้นได้อย่างไร…? 'ก็อย่างที่คุณล็อคแลนด์พูด เป็นไปได้ไหมว่าเจอรัลด์อาจจะไม่ใช่แค่มนุษย์ธรรมดาอีกต่อไปแล้ว...?' "เป็นไปตามนั้น ผมถามทุกคนมาตลอดทางจนในที่สุดก็ได้พบกับทุกคนที่นี่ครับ! คุณไซล่า!” เจอรัลด์ตอบในขณะที่เขาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองโลกที่สามารถมองเห็นได้อย่างเลือนลางซึ่งกำลังลอยอยู่เหนือเขาในตอนนี้... หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ตั้งสติจากอาการประหลาดใจก่อนจะพูดว่า “… ผ
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
