แชร์

บทที่ 1387

“ฮ่าฮ่าฮ่า! นายท่าน ผมบอกแล้วว่าไอ้หนุ่มคนนี้เป็นคนบ้า เขาคงจะบ้าไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว!”

ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นพร้อมใจกันหัวเราะเสียงดัง

แม้แต่ยีลีนเองก็ยังมองเจอรัลด์ราวกับเขาเป็นคนโง่

ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของชายคนนี้แน่

เขาน่าจะฉลาดกว่านี้อีกหน่อย และคุกเข่าอ้อนวอนไทล่าเพื่อขอความเมตตาจากเขา แต่ถึงกระนั้น เขากลับพูดเรื่องไร้สาระโดยไม่ใช้สมองคิดไตร่ตรองเลยสักนิด ไม่ อันที่จริงเขากำลังพูดเหมือนเขาเป็นคนบ้าเสียด้วยซ้ำ

เขาใกล้จะตายอยู่แล้ว! เดิมทียีลีนรู้สึกสงสารเขา แต่ตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกเห็นใจเขาอีกต่อไปแล้ว

'มันเป็นคนโง่ และมันก็สมควรตายจริง ๆ!' ยีลีนคิดกับตัวเอง

“อาจารย์ดาริโอ ฉันหัวเราะมามากพอแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าการฆ่าเขาควรจะเป็นเรื่องที่โหดร้าย อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยคาดคิดเลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้จะเปลี่ยนเรื่องที่น่ากลัวนี้ให้กลายเป็นเรื่องที่น่าขบขันไปได้ ลืมมันซะเถอะ! ฆ่ามันซะเดี๋ยวนี้ แล้วให้ยีลีนเป็นพยานการตายของมันด้วยตาของเธอเอง!”

ไทล่าส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขา

ปากของดาริโอโค้งเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ในตอนนี้เอง ดาริโอเดินตรงไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status