"เฮ้! เอเดน พวกเราอยู่ตรงนี้!”หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ เอเดน และเชสเตอร์ก็เดินลงมาข้างล่างเด็กสาวคนอื่น ๆ ก็เห็นพวกเขาเช่นกัน และพวกเธอก็ทักทายเอเดนในทันทีในบรรดาเด็กสาวเหล่านี้ ผู้นำของกลุ่มมีชื่อว่า ลีเจน ทั้งลีเจนและเอเดนจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยซันนี่เดลหลังจากสำเร็จการศึกษา ลีเจนได้กลับไปทำงานที่เมืองเคอร์ตัน บ้านเกิดของเธออย่างไรก็ตาม เธอได้ติดต่อพูดคุยกับเอเดนมาโดยตลอดในบรรดาสาว ๆ แม้ว่าพวกเธอทั้งหมดจะดูโดดเด่นมาก แต่พวกเธอก็ยังสามารถถูกจัดเป็นลำดับที่แตกต่างกันได้ลีเจนแทบจะไม่เป็นสองรองใครนั่นก็เป็นเพราะว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ไว้ผมยาวที่สุดในหมู่สาว ๆ เธอมีรูปร่างที่สวยงามและสมบูรณ์แบบมาก เธอสูงโปร่ง และแต่งหน้าอ่อน ๆ ดูน่ามองเมื่อใดก็ตามที่เธอยิ้ม มันดูเหมือนว่าอนุภาคที่อยู่ในอากาศรอบตัวเธอทั้งหมดนั้นได้เกิดการแข็งตัวไปชั่วขณะผู้ชายบางคนที่ยืนรอรถเมล์อยู่ที่ป้ายรถเมล์ข้าง ๆ ต่างหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยเจตนาร้าย พวกเขาพากันถ่ายรูปสาวสูงโปร่งที่สวยงามจับตาอีกคนชื่อของเธอคือ โซลา และเธอเป็นเพื่อนสนิทของลีเจนวันนี้ทุกคนออกมาเที่ยวเล่นและสนุกด้วยกัน พวกเธอ
ดังนั้นพวกเขาจึงพากันไปนั่งที่โต๊ะที่อยู่ห่างไกลออกไปเจอรัลด์ไม่ได้สังเกตว่าการมาถึงของเขาจะดึงดูดความสนใจของเด็กเสิร์ฟคนหนึ่งที่อยู่ในบริเวณนั้น เด็กเสิร์ฟคนนั้นแอบชำเลืองมองเจอรัลด์อยู่หลายครั้งหลังจากที่เขามั่นว่าเจอรัลด์เป็นใครแล้ว เขาก็วางจานในมือลง ก่อนที่จะหันหลังกลับ และจากไป ในเวลาเดียวกัน เขาก็พูดบางอย่างกับเครื่องวิทยุสื่อสารของเขาด้วยในเวลาเดียวกัน หญิงสาวสวยที่แต่งตัวสง่างามคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นในงาน และเธอก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายในทันทีเธอมีรอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของเธอ ที่ทำให้คนที่เห็นเป็นต้องละลาย ขณะที่เธอเดินตรงไปที่โต๊ะด้านหน้า ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนจากทีมฝึกอบรม“เฟอร์นันโด! คุณก็อยู่ที่นี่ด้วย!"เธอยิ้ม ขณะที่กำลังพูดกับชายซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะท่ามกลางกลุ่มคน และกำลังจ้องเธอตาเขม็ง จากนั้นเธอก็ทำท่าเขินอาย และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็แดงระเรื่อทันทีที่เห็นชายที่ชื่อเฟอร์นันโด“มาทิลดา ไม่เจอกันนานเลยนะ!”สำหรับเฟอร์นันโดนั้น เขาแค่เงยหน้าขึ้นมามองเธอ ก่อนจะฝืนยิ้มออกมาจากใบหน้าอันแสนเย็นชาของเขา“คุณมาทิลดา! คุณสัญญาว่าจะมาที่นี่กับเฟอร์นันโด และพวก
ในขณะเดียวกัน เฟอร์นันโดก็บังเอิญหันไปเห็นชายทั้งสอง หลังจากที่เขามองไปยังทิศทางที่บอดี้การ์ดชี้ไปพอดีมีบอดี้การ์ดหลายสิบคนล้อมรอบชายทั้งสองคนอยู่ในขณะนี้“ไอ้พวกสารเลว! พวกแกเสร็จฉันแน่คราวนี้! เฟอร์นันโด ฉันอยากให้คุณควักลูกตาและหักแขนขาทั้งหมดของพวกมันด้วย!” มาทิลดาพูดด้วยความโกรธ ขณะที่เธอกำหมัดแน่นเฟอร์นันโดพยักหน้ารับคำในฝั่งของเจอรัลด์ เชสเตอร์ และเอเดน พวกเขาต่างกำลังจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ที่กำลังเกิดขึ้นภายในสังเวียนเห็นได้ชัดว่า นักสู้สองคนนี้ได้ผ่านการฝึกฝนอย่างหนักมาเป็นเวลานาน ทักษะและความสามารถของพวกเขาจึงมีความโดดเด่นไม่แพ้กัน ดังนั้นการต่อสู้ของพวกเขาจึงดุเดือด และประทับใจคนดูเป็นอย่างมาก"คุณคลอฟอร์ด ผมคิดว่ากำลังมีบางอย่างผิดปกติครับ ดูเหมือนบอดี้การ์ดพวกนั้นกำลังตามหาเราอยู่ และยิ่งไปกว่านั้น ผมยังเห็นหญิงสาวที่เราพบเมื่อตอนบ่ายวันนี้อีกด้วย!”เชสเตอร์พูด ในขณะที่เขากำลังดื่มน้ำผลไม้ และจับตามองการต่อสู้ที่ดำเนินขึ้นในสังเวียน“อืม ฉันก็สังเกตเห็นมานานแล้ว ฉันเห็นว่ามีคนจับตามองเราทันทีที่เราก้าวเข้ามาในงานเลี้ยงนี้ ฉันไม่คิดเลยว่าลูกสาวของตระกูลไซม์จะไร้เ
ทันทีที่เขาพูดประโยคเหล่านั้นออกมา ทุกคนก็เริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยความกลัวทักษะและพื้นฐานการต่อสู้ของเฟอร์นันโดมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก และเป็นที่รู้จักทั่วทั้งสมาคมศิลปะการต่อสู้ นับตั้งแต่เฟอร์นันโดยังเป็นวัยรุ่น แม้แต่ปรมาจารย์ระดับแนวหน้าที่เคยมีชื่อเสียงโด่งดังก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไปเฟอร์นันโดมีพรสวรรค์เป็นอย่างมาก และเขาเป็นคนที่น่ากลัวมาก!ในเวลานี้ ทุกคนมองเห็นชายหนุ่มผู้มีพลังที่น่าเกรงขามกำลังเดินขึ้นไปบนแท่นสูงของสังเวียนอย่างช้า ๆ ขณะที่เขาเหล่ตามองลงมาเล็กน้อยหลังจากนั้น เขาก็ชี้ไปที่เจอรัลด์ก่อนที่จะพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันได้ยินมาทิลดาพูดว่าแกเก่งเรื่องการต่อสู้เป็นพิเศษ ถ้าอย่างนั้น ทำไมแกไม่มารับคำท้าของฉันล่ะ ให้ฉันเห็นว่าแกแข็งแกร่งและทรงพลังแค่ไหน!” เฟอร์นันโดเพียงแค่ส่ายหัว และยิ้มอย่างมีเลศนัย ในขณะที่เขากวาดตามองผ่านสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของผู้ชมที่กำลังจับตามองพวกเขาสำหรับเอเดน เขาไม่คาดคิดเลยว่า มาทิลดาจะสามารถหว่านล้อมให้เฟอร์นันโดขึ้นต่อสู้แทนเธอได้ตอนนี้เขามีเหงื่อไหลเต็มทั่วทั้งหน้าผากของเขา“ขอโทษทีนะ แต่ฉันไม่สนใจ!” เจ
"คุณคลอว์ฟอร์ดจากเมืองเมย์เบอร์รี่?” มาทิลดาก็ผงะเช่นกัน"เป็นไปไม่ได้! ฮึ่ม! แกแกล้งบอกพวกเราว่าเป็นคุณคลอฟอร์ดจากเมืองเมย์เบอร์รี่ เพราะแกรู้ตัวว่าแกกำลังจะตายที่นี่ใช่ไหมล่ะ?” มาทิลด้ารีบพูด หลังจากที่เธอรวบรวมสติได้สำหรับสาว ๆ ที่มากับเอเดน สายตาที่พวกเธอมองเจอรัลด์ก็เปลี่ยนไปในทันที“ฉันเดาว่า เขาคงจะแสร้งสวมบทบาทเป็นคุณคลอฟอร์ดจากเมืองเมย์เบอร์รี่ในตอนนี้ เพราะเขาทำให้คุณหนูไซม์ขุ่นเคืองใจ นั่นคงเป็นวิธีเดียวที่เขาจะสามารถเอาชีวิตรอดได้ในวันนี้ มิฉะนั้น เขาก็จะลงเอยด้วยการเป็นคนพิการ!”ทุกคนในที่นี้กำลังถกเถียงกันเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นขณะที่เจอรัลด์กำลังจะเดินหนีไป ยูโน่ก็รีบเดินแซงเขา และขึ้นไปยืนอยู่บนแท่นสูงของสังเวียน เขาจ้องมองลงมาที่เจอรัลด์ด้วยสายตาที่เย็นชา“ไอ้สารเลว! ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปอีกเพียงก้าวเดียว ฉันจะทำให้เลือดของแกสาดกระเซ็นไปทั่วทุกที่!” ยูโน่ตะโกนอย่างเย็นชา“ยูโน่เองก็เป็นถึงอาจารย์จากสมาคมศิลปะการต่อสู้ และดูเหมือนว่า เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ ที่แอบอ้างเป็นคุณคลอฟอร์ดจากเมืองเมย์เบอร์รี่ หนีออกไปจากที่นี่ได้ง่าย ๆ”“มันคงเป็นเพราะว
ท้ายที่สุด มันเป็นสิ่งสำคัญที่คนเราจะต้องรู้จักประมาณตนเอง ในเมื่อเจอรัลด์ยังคงทำเป็นปากเก่งใส่เขาในสถานการณ์เช่นนี้ มันกลับยิ่งทำให้คนอื่นดูถูกเขามากขึ้นเท่านั้น“สู้กันเลย! สอนบทเรียนให้เขาเลย!” ใครบางคนจากกลุ่มผู้ชมตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ“หนุ่มน้อย แกกำลังรนหาที่ตายเสียแล้ว!” ยูโน่ตะโกนด้วยความโกรธก่อนจะพุ่งตรงไปที่เจอรัลด์ทักษะของยูโน่นั้นเฉียบคมมาก เมื่อเทียบกับคนธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นการเตะลอย หรือเตะด้านข้าง การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขานั้นอาจจะดูเรียบง่ายแต่ก็ทรงพลัง หากเขาเตะโดนศีรษะของคู่ต่อสู้โดยตรง คน ๆ นั้นก็อาจจะหมดสติไปได้อย่างง่ายดายฝูงชนรีบพากันซ่อนตัว และหลบหลีกให้ห่างไกลจากพวกเขา เพราะเกรงว่าพวกเขาอาจจะโดนลูกหลงจากการเตะของยูโน่เช่นกันอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เพียงแค่เอามือล้วงกระเป๋าของเขาอย่างใจเย็น และทำการหลบหลีกลูกเตะบิน และลูกเตะข้างของยูโน่ได้หลายครั้งติดต่อกันเมื่อเจอรัลด์เห็นว่ายูโน่กำลังจะโจมตีเขาอีกครั้ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงเล็กน้อย ก่อนที่จะยกเท้าขึ้นอย่างเต็มแรง ราวกับว่าเขากำลังยกขวานยักษ์ขึ้นอย่างไรอย่างนั้นยูโน่ยกมือขึ้นด้วยความตกใจ ขณะที่เ
"แก…! งั้นก็มาเริ่มกันเลยดีกว่า! ฉันจะออมมือให้แกในการโจมตีสิบครั้งแรก!” เฟอร์นันโดประกาศ ขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ก่อนจะส่ายหัว รอยยิ้มอันบิดเบี้ยวปรากฏบนใบหน้าของเขาต่อจากนั้น เฟอร์นันโดก็วางแขนของเขาไว้ด้านหลัง และหลับตาลงก่อนที่จะหันไปเผชิญหน้ากับเจอรัลด์พฤติกรรมของเขาเกือบจะบ่งบอกว่า เขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาด ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ดูเหมือนจะไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขาเลย“…เฟอร์นันโดไม่ได้วางแผนที่จะโจมตีหรอกเหรอ…? ท่าทีเยาะเย้ยที่ไร้ซึ่งคำพูดของเขาช่างไร้ความปราณี! เฟอร์นันโดก็คือ เฟอร์นันโดสินะ!”“เขาทำอย่างนั้นเพราะมีเหตุผล! คุณรู้หรือไม่ว่า ตระกูลดอว์สันนั้นเชี่ยวชาญทักษะศิลปะการต่อสู้ลับที่เรียกว่า วิชาหัตถ์พิฆาต”“วิชาหัตถ์อะไรนะ? มันเป็นอย่างไรเหรอ?"“จากที่ฉันเคยได้ยินมา ผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ชนิดนี้จะอนุญาตให้คู่ต่อสู้โจมตีพวกเขาได้ตามที่ใจต้องการ อย่างไรก็ตาม ยิ่งการโจมตีของคู่ต่อสู้นั้นมีความรุนแรงมากเท่าไหร่ มือของพวกเขาก็จะยิ่งหนักขึ้นเท่านั้น!”“โอ้ พระเจ้า! ไม่คิดเลยว่า ทักษะลึกลับเช่นนี้จะมีอยู่จริงในโลก!”ขณะที่ทุกคนในฝูงชนกำลังยุ่งอยู่กับการพูด
เมื่อก้าวเท้าออกจากห้องโถงใหญ่ ผู้หญิงสองสามคนก็เข้ามาล้อมรอบเจอรัลด์อย่างตื่นเต้นทันที พวกเธอเห็นว่าเขาเป็นคนที่ดูแข็งแกร่ง และน่าดึงดูดมากในขณะนี้ พวกเธอบางคนยังกระตือรือร้นที่จะสอบถามข้อมูลส่วนตัวของเขา เพื่อที่จะได้ทำความรู้จักเขาให้ดียิ่งขึ้นอีกด้วย“คุณแข็งแกร่งมากเลย เจอรัลด์!”"จริงด้วย! เจอรัลด์ คุณคือคุณคลอฟอร์ดในตำนานจากเมืองเมย์เบอร์รี่จริง ๆ เหรอ…? เอเดนไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้เราฟังเลย!”“แล้วถ้าผมเป็นจริง ๆ ล่ะ? มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างเป็นกันเองเมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกผู้หญิงก็เม้มปากด้วยความผิดหวังทันที เห็นได้ชัดว่าเจอรัลด์ไม่ได้สนใจพวกเธอเลยแม้แต่น้อยเฟอร์นันโดเองก็กลายเป็นคนพิการครึ่งตัวไปแล้ว เนื่องจากการเตะเพียงครั้งเดียว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ทันทีที่เขาตื่นขึ้น เขาพบว่าเขาไม่สามารถใช้แรงแขนของเขาได้อีกต่อไปแล้วเนื่องจากตระกูลดอว์สันและตระกูลไซมส์มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาหลายชั่วอายุคน เหตุการณ์ดังกล่าวจึงทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในหมู่สมาชิกตระกูลไซมส์ ท้ายที่สุด เฟอร์นันโดไม่เพียงแต่เป็นดาวรุ่งในสมาคมศิลปะการต่อสู้เท่านั้น แต่เขายังเป