บทที่ 1290

ท้ายที่สุด มันเป็นสิ่งสำคัญที่คนเราจะต้องรู้จักประมาณตนเอง ในเมื่อเจอรัลด์ยังคงทำเป็นปากเก่งใส่เขาในสถานการณ์เช่นนี้ มันกลับยิ่งทำให้คนอื่นดูถูกเขามากขึ้นเท่านั้น

“สู้กันเลย! สอนบทเรียนให้เขาเลย!” ใครบางคนจากกลุ่มผู้ชมตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ

“หนุ่มน้อย แกกำลังรนหาที่ตายเสียแล้ว!” ยูโน่ตะโกนด้วยความโกรธก่อนจะพุ่งตรงไปที่เจอรัลด์

ทักษะของยูโน่นั้นเฉียบคมมาก เมื่อเทียบกับคนธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นการเตะลอย หรือเตะด้านข้าง การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขานั้นอาจจะดูเรียบง่ายแต่ก็ทรงพลัง หากเขาเตะโดนศีรษะของคู่ต่อสู้โดยตรง คน ๆ นั้นก็อาจจะหมดสติไปได้อย่างง่ายดาย

ฝูงชนรีบพากันซ่อนตัว และหลบหลีกให้ห่างไกลจากพวกเขา เพราะเกรงว่าพวกเขาอาจจะโดนลูกหลงจากการเตะของยูโน่เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เพียงแค่เอามือล้วงกระเป๋าของเขาอย่างใจเย็น และทำการหลบหลีกลูกเตะบิน และลูกเตะข้างของยูโน่ได้หลายครั้งติดต่อกัน

เมื่อเจอรัลด์เห็นว่ายูโน่กำลังจะโจมตีเขาอีกครั้ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงเล็กน้อย ก่อนที่จะยกเท้าขึ้นอย่างเต็มแรง ราวกับว่าเขากำลังยกขวานยักษ์ขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

ยูโน่ยกมือขึ้นด้วยความตกใจ ขณะที่เ