เมื่อจบเรื่องนั้นแล้ว ยูเมะก็เริ่มเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ให้เขาฟังอย่างช้า ๆปรากฎว่าพวกเขามีแผนการที่พุ่งเป้าไปที่เจอรัลด์ตั้งแต่แรกแล้ว ภายใต้คำสั่งของครอบครัว ยูเมะมีวัตถุประสงค์หลักสองประการ ประการแรกคือการตามหาผู้หญิงชุดขาวที่ราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทร และอีกประการหนึ่งคือจับตัวเจอรัลด์อย่างลับ ๆ ก่อนจะนำเขากลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลกันเทอร์มันจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงแสร้งทำเป็นอ่อนแอกว่าที่เป็นตอนที่ 'ได้รับบาดเจ็บ' เพราะเธอรู้ว่า ในที่สุดเธอจะได้รับความสงสารจากเจอรัลด์แม้ว่าเธอจะได้รับความสงสารจากเขาจริง แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าการกระทำของเจอรัลด์นั้นจะทำให้เธอรู้สึกสะเทือนใจได้ถึงขนาดนั้น เธอไม่สามารถบังคับตัวเองให้ทำร้ายเขาได้เลยในที่สุด ทั้งคู่ก็ออกเดินทางไปราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรด้วยกัน แน่นอนว่าหญิงชราที่พวกเขาพบไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณย่าทวดของยูเมะ และยังเป็นผู้นำของตระกูลกันเทอร์อีกด้วย เธอคือคุณหญิงกันเทอร์นั่นเองเธอรู้ดีถึงความอ่อนแอของเจอรัลด์ที่มีต่อเด้ด แอนนี่ และด้วยความรู้นั้น จึงทำให้เธอสามารถสร้างบาดแผลห
จากน้ำเสียงของเธอที่ฟังดูจริงจังและน่ากลัว เจอรัลด์จึงสามารถบอกได้ว่าคำเตือนของยูเมะนั้นเป็นความจริง“…ถึงอย่างนั้น เหตุใดราชาของกลุ่มประตูแห่งการพิพากษาถึงพยายามตามหาพวกกันเทอร์ล่ะ? เขาจะคาดคั้นกับพวกคุณว่าผมจะมาที่นี่จริงหรือเปล่า อย่างนั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างสงสัย“นั่นก็อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่ง แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยแน่ใจนัก... แต่ฉันรู้ถึงจุดประสงค์อื่นของพวกเขา จากที่ฉันได้ยินมา ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังภูเขาโบราณในเมืองโบราณ! เผื่อคุณยังไม่รู้ มักจะมีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นบนภูเขาลูกนั้นทุก ๆ สองสามปี!” ยูเมะอธิบาย“เหตุการณ์ประหลาดอะไร…?” เจอรัลด์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ฉันเองไม่แน่ใจเหมือนกัน” ยูเมะตอบพร้อมกับส่ายหัวอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็เริ่มที่จะประสบความสำเร็จในการปะติดปะต่อชิ้นส่วนปริศนาต่าง ๆ เข้าด้วยกันมากขึ้นเรื่อย ๆจากสิ่งที่เจอรัลด์รู้ตอนนี้ มีกลุ่มผู้มีอำนาจสามกลุ่มกำลังตามล่าตัวเขา แม้ว่าเขาจะได้รับศีลจุ่มจากสวรรค์แล้ว แต่เขาก็รู้ตัวดีว่าเขายังไม่ปลอดภัยจากคนเหล่านั้นเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ด้วยสภาวะร่างกายที่แข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เจอร
"พอได้แล้ว! เอาเธอไปขังไว้ในห้องของเธอ และคอยเฝ้าดูอย่าให้คลาดสายตา! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ห้ามเธอออกจากห้องเด็ดขาด!” อีเร็ตตะโกน เมื่อได้ยินเช่นนั้น พนักงานรักษาความปลอดภัยสองสามคนก็วิ่งเข้ามา และพายูเมะไปที่ห้องของเธอทันที ตามคำสั่งของคุณหญิงกันเทอร์ตอนนี้หลานสาวของเธอได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอเรียบร้อยแล้ว อีเร็ตจึงมั่นใจว่า เธอจะต้องได้ในสิ่งที่เธอต้องการจากเจอรัลด์อย่างแน่นอน เจอรัลด์เองก็กำลังวิ่งหนีออกจากถ้ำในความมืดอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับแผนการของคนทั้งสามกลุ่มที่ต้องการจะจับตัวเขา เขาจึงไม่กล้าที่จะอยู่ที่นั่นนานเกินความจำเป็นอีกต่อไปแผนการของเขาในตอนนี้คือตามหาเชสเตอร์ก่อน แล้วจึงออกจากที่นี่ไปพร้อมกับเขาอย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังจะออกจากชานเมือง และกลับเข้าสู่เขตเมือง จู่ ๆ เจอรัลด์ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเหยียบหญ้าดังมาจากป่ารอบ ๆ เสียงนั้นทั้งดังและรวดเร็วจนใคร ๆ ก็อาจจะคิดว่ามันเป็นเสียงของสัตว์ที่ว่องไวมากชนิดหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์มีความรู้สึกว่านั่นอาจจะไม่ใช่เสียงของสัตว์ เจอรัลด์หยุดนิ่งอยู่กับที่ จากนั้นเขาก็เริ่มระวังตัวอย่างเต็มที
ไม่มีทางที่เจอรัลด์จะสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีนั้นได้เลย เสี้ยววินาทีต่อมา เขาพบว่าตัวเองกำลังลอยกระเด็นถอยหลัง ในขณะที่ร่างกายทุกตารางนิ้วของเขาสั่นด้วยความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก! เจอรัลด์สัมผัสได้ถึงรสหวานในปากของเขา ก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาหลังจากนั้นไม่นาน!ในที่สุด เจอรัลด์ก็ล้มลงกับพื้น และกลิ้งอยู่หลายตลบก่อนจะหยุดในที่สุด ถ้าเขาต้องอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ เขากำลังรู้สึกว่าอวัยวะภายในทั้งหมดของเขาได้เคลื่อนจากตำแหน่งเดิม จากการถูกชกเพียงครั้งเดียวเท่านั้นถึงกระนั้น นี่ก็ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมัวหมกมุ่นกับความเจ็บปวดที่ได้รับ เจอรัลด์พยายามรวบรวมกำลังภายในของเขา แต่ไม่นานนัก เขาก็รู้ตัวว่าเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส!‘นี่คือจุดจบของฉันจริงหรือ? ฉันจะต้องพ่ายแพ้ที่นี่ ในเมืองเคอร์ตันอย่างนั้นเหรอ? จี้หยก ถ้าเจ้ายังอยู่ โปรดช่วยฉันด้วยเถิด…!'แม้ว่าเจอรัลด์จะคาดหวังว่าจี้หยกจะสามารถช่วยชีวิตเขาได้ เนื่องจากตอนนี้เขากำลังตกอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่วิกฤต แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้ต่างอะไรจากครั้งก่อนที่เขาพยายามเรียกใช้จี้หยก เจอรัล์ต้องพบกับความผิดหวังอี
ไม่นานต่อมา หญิงสาวคนหนึ่งซึ่งน่าจะมีอายุประมาณสิบเก้าปีก็ร้องออกมาว่า “คุณลุงพบตัวเขาแล้วจริงๆ!”หญิงสาวคนนั้นกำลังยืนอยู่ข้างประตูบ้าน ในกระท่อมร้างแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของชานเมือง ดูจากลักษณะ เธอน่าจะยืนรออยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานพอสมควรแล้วคนที่เธอกำลังพูดคุยด้วยนั้น เป็นชายวัยกลางคนที่เพิ่งขี่รถสามล้อเข้ามาในบริเวณบ้าน ด้านหลังรถสามล้อของเขามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งนอนจมกองเลือดและหมดสติอยู่เธอลุกขึ้นทันทีเพื่อเดินเข้าไปหาชายคนนั้น หลังจากที่ทักทายเขาเสร็จเรียบร้อยเมื่อเธอเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มที่ดูสะบักสะบอม หญิงสาวธรรมดาทั่วไปก็คงจะอดไม่ได้ที่จะเอามือปิดปากแล้วร้องกรี๊ดออกมา อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านต่อภาพที่เห็นตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เธอกลับตบไปที่ใบหน้าที่หมดสติของเขาสองสามครั้ง ก่อนที่จะหันไปมองหน้าชายวัยกลางคน!“ต้องบอกว่าเพื่อนของเราคนนี้โชคดีมากทีเลยเดียว! เพราะเขายังคงมีลมหายใจหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้! แต่นั่นยังไม่พอ ร่างกายของเขายังได้รับพิษที่รุนแรงมากเข้าไปอีกด้วย!” ผู้หญิงคนนั้นพูด ขณะที่เธอจับคางของเด็กหนุ่มด้วยความอยา
หลังจากที่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาก็เริ่มต่อกระดูกที่แยกออกจากกันของเจอรัลด์อย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะพันแผลบนร่างกายทั้งหมดด้วยความชำนาญ“หนูยอมรับว่าเมื่อก่อนหนูไม่ได้สนใจมันมากนัก แต่ตอนนี้หนูรู้สึกทึ่งกับมันมาก! และเขาก็ดูค่อนข้างจะซับซ้อนจริง ๆ!” ผู้หญิงคนนั้นตอบ“ฮะ! ศิลปะการต่อสู้ที่เธอสนใจจะเรียนรู้ไม่ใช่สิ่งที่นักรบธรรมดาทั่วไปจะทำได้! ข้อกำหนดในการบรรลุอาณาจักรหมอกเพลิงแห่งเนบิวลานั้นมีความเคร่งครัดจนเกินไป! แม้แต่การครอบครองสายเลือดที่ถูกต้อง ก็ไม่ได้ทำให้เธอเข้าถึงอาณาจักรนั้นได้อย่างง่ายดายนะ! ตอนนี้เธอก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าหลายครอบครัวที่นี่มีกรุ๊ปเลือดที่แตกต่างจากคนทั่วไป และนั่นก็เป็นเพราะพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมลับ ผู้คนจากสมาคมลับต้องพึ่งพาร่างกายที่ไม่ธรรมดาของพวกเขาในการฝึกฝน และพวกเขาจะเข้าใกล้ขีดจำกัดของมนุษย์มากกว่าคนอื่นอยู่หนึ่งก้าวเสมอ ถึงกระนั้น มีเพียงผู้ที่ขยันขันแข็งจากครอบครัวเหล่านั้นเท่านั้น ที่จะสามารถควบคุมความแข็งแกร่งภายในของพวกเขา และอาจจะบรรลุถึงอาณาจักรหมอกเพลิงแห่งเนบิวลาได้!“อย่างไรก็ตาม ในสายตาของตระกูลลึกลับบางตระกูล สมาคมลับนั้นไม่ใช่พวกท
“แต่มันคือเรื่องจริงนะคะคุณลุง! หนูไม่ได้ล้อเล่น! ลองดูสิคะ ถ้าคุณลุงไม่เชื่อ! หนูกำลังจะบอกคุณว่าดวงตาของสาวน้อยผู้มีเสน่ห์คนนี้คล้ายกับดวงตาของคุณลุงมาก!” ผู้หญิงคนนั้นยืนยัน ขณะที่เขามองดูเธอส่งสัญญาณให้เขาหยิบรูปจากมือที่ยื่นออกมาของเธอ ชายชราก็มองมาที่เธอครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยอมรับมันจากเธอ วินาทีที่เขามองเห็นบุคคลในรูปถ่ายได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เขาก็ถึงกับหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เขาตกใจมากจนไม่สามารถจะถือรูปถ่ายใบนั้นไว้ในมือได้อีกต่อไป ส่งผลให้มันตกลงบนพื้น หากยังชัดเจนไม่พอ ผู้หญิงในภาพก็คือเควต้า หญิงสาวเพิ่งเคยเห็นชายวัยกลางคนตัวสั่นเป็นครั้งแรก เธอสังเกตเห็นสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไปอย่างมากมาย ในขณะที่เขาจ้องมองที่ภาพนั้น หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “…คุณลุง? มีอะไรหรือเปล่าคะ…?” เขารีบหยิบรูปใบนั้นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วตอบว่า “…ฉันไม่เป็นไร ทุกอย่างเรียบร้อยดี… เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันพันผ้าพันแผลให้เจอรัลด์เสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกสักหน่อย ระหว่างนี้ฝากเธอดูแลเขาหน่อยนะ!” พอพูดจบ เขาก็รีบหันหลังกลับก่อนจะจากไป “…เขาทำตัวแปลกจัง …” ผู้หญิงคนนั้นพึมพำกั
“เขาได้รับการช่วยเหลืออย่างทันท่วงที โดยใครบางคนที่แข็งแกร่งมาก! ถ้าผมเคลื่อนไหวช้ากว่านี้ ผมคงจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว!” โฮแกนอธิบายด้วยความรู้สึกละอายใจเป็นอย่างยิ่ง “แล้วใครกันแน่ที่เป็นคนทำร้ายเธอ” อีเร็ตถาม ขณะที่เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ตอนนั้นผมกำลังจดจ่ออยู่กับการหลบหนีการโจมตีของเขา ผมจึงมองเห็นเขาไม่ชัด!” “…เป็นไปได้ไหมว่ามีกองกำลังอื่นที่แอบช่วยเจอรัลด์อยู่…?” อีเร็ตพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เธอจมดิ่งลงไปในความคิด ใครก็ตามที่สามารถเอาชนะโฮแกนได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น อย่างน้อยพวกเขาต้องมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับขั้นสุดท้ายของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณ แม้ว่าเธอจะอนุมานได้มากน้อยเพียงใด อีเร็ตก็ไม่สามารถสรุปได้ว่า กองกำลังของใครที่เข้ามาช่วยเหลือเจอรัลด์เอาไว้ในครั้งนี้ ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงของใครบางคนพูดขึ้นมาว่า “ไม่ทราบว่าเจอรัลด์เป็นคนที่สร้างปัญหาให้กับคุณย่าทวดหรือเปล่าครับ?” เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เธอเห็นเด็กหนุ่มที่หล่อเหลามากคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาทางประตูทางออก มือทั้งสองของเขาที่ประสานกันไว้ด้านหลัง เมื่อเขาก้าวเข้าไปข้างใน ปฏิกิริยาแรกของเขาคือการมองผ่านห้องโถงด้