“สวัสดีครับ คุณลุงแชดเวลส์ คุณป้าวาวเทอร์!” เด็กหนุ่มที่มีเสน่ห์เอ่ยทักพร้อมกับเดินเข้ามาหาทุกคน และเขาก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเพรสตันเพรสตันรู้สึกตื่นเต้นมาก ตั้งแต่เขาได้รับเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของโนแอลดังนั้น เขาจึงใส่ใจเรื่องการแต่งตัวเป็นพิเศษ เพื่อแสดงให้ทุกคนรู้ว่าเขาเป็นลูกชายของตระกูลคนร่ำคนรวยและดูเหมือนว่าความพยายามของเขาจะเป็นผล เพราะตอนนี้ทุกคนในตระกูลแชดเวลส์ต่างพากันสรรเสริญเยินยอเขาไม่หยุด ด้วยเหตุนี้เอง เพรสตันจึงได้ใจ และแสดงท่าทีโอหังออกมาหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็เชิญเพรสตันไปนั่งร่วมบนโต๊ะใหญ่ของงานอย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเอง เกรซี่ก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าลูกสาวของเธอไม่ได้อยู่แถวนั้นเสียด้วยซ้ำเธอหยุดพูดกับเพรสตันสักครู่หนึ่ง แล้วหันไปหาเพื่อนร่วมชั้นของโนแอล ก่อนจะถามว่า “ว่าแต่ว่าโนแอลกับยูลิสาหายไปไหนกันเหรอ? ฉันไม่เห็นพวกเธอสักพักแล้ว!”“เท่าที่พวกเราได้ยิน เธอสองคนลงไปชั้นล่างเพื่อไปรับใครบางคนอยู่ค่ะ!” เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งตอบ ในขณะที่คนอื่น ๆ ยังคงจิบน้ำผลไม้ในแก้วต่อ“พวกเธอทำไมนะ? เพรสตันก็มาถึงที่นี่แล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วพวกเธอยังต้อง
“ฉันขอปฏิเสธเธอนะ! เขาบอกฉันแล้วว่าวันนี้เขาจะมา! ฉันเก็บคำพูดทุกอย่างของเธอกลับไปคิดไตร่ตรองตั้งแต่วันก่อนแล้ว! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงนัดเจอเขาตรงทางเข้าของโรงแรมไง!” โนแอลพูดด้วยความงดงามและเป็นคนที่ใส่ใจในรายละเอียดของเธอ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้คนจะมองโนแอลว่าเป็นนางฟ้าเหมือนที่ยูลิสาพูดก่อนหน้านั้น เธอคิดว่าเจอรัลด์คงไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในโรงแรมห้าดาวมาก่อนเป็นแน่ เธอจึงคิดว่าเขาจะต้องรู้สึกกดดัน และมีความรู้สึกลังเลที่จะเข้าในข้างในด้วยตัวเอง ด้วยเหตุนั้น เธอจึงบอกกับเจอรัลด์ให้มาเจอเธอที่ประตูทางเข้า เพื่อที่พวกเขาจะได้เดินเข้าไปในงานด้วยกัน!ถึงแม้ว่าพวกเขาจะนัดหมายเวลากันเอาไว้ตั้งแต่เก้าโมงเช้า ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเก้าโมงสี่สิบเข้าไปแล้ว แต่เจอรัลด์ก็ยังไม่ปรากฏตัวแต่อย่างใด! ความจริงแล้ว เขาไม่แม้แต่จะอ่านข้อความของเธอในวอตส์แอปป์!ด้วยเหตุนั้น โนแอลจึงคิดว่าเจอรัลด์คงจะไม่มาร่วมงานวันเกิดของเธอแล้วเธอยังจำได้อีกว่า เจอรัลด์บอกว่าเขาต้องเตรียมของขวัญพิเศษชิ้นหนึ่งให้กับเพื่อนของเขา เพื่อนคนนั้นคือใคร? ใช่หญิงสาวคนสนิทของเขาหรือไม่? เป็นไม่ได้หรือไม่ว่าเจอรัลด์อ
เขาพอจะดูออกว่า ในขณะที่คุนดรี้เป็นผู้หญิงที่ไม่สนใจเรื่องเงินทอง แต่โนแอลยังแสดงให้เห็นว่าเรื่องนั้นมีความสำคัญสำหรับเธออยู่บ้างเจอรัลด์จึงกลัวว่า ถ้าเธอรู้ว่าความจริงแล้วเจอรัลด์เป็นคนรวย เธอก็อาจจะไม่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไป หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ถึงเขาจะเอาหยดเลือดมาจากเธอได้ มันก็จะไม่สามารถใช้ประโยชน์อะไรได้เลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ขับรถหรูของเขามาที่นี่ในวันนี้แม้แต่เอเดนเองก็ยังบอกกับเขาว่า เขาไม่จำเป็นจะต้องแสดงความร่ำรวยของเขาออกมาให้ใครเห็น เขาจึงขับรถธรรมดาที่มีราคาราว ๆ หนึ่งหมื่นดอลลาร์มาที่งานในวันนี้อนิจจา เขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าการจราจรบนถนนจะแน่นหนาตั้งแต่เช้าตรู่อย่างนี้!ในขณะที่รถของเขากำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ รถคันที่อยู่ข้างหน้ารถของเขาก็เหยียบเบรกอย่างกระทันหัน! ส่งผลให้รถของเขาต้องเบรกตามไปด้วยถึงแม้ว่าเขาจะหลีกเลี่ยงการขับชนรถคันที่อยู่ข้างหน้าได้ แต่สักพักก็มีเสียงโครมครามดังตามหลังมา จนทำให้รถของเขาถึงกับโยกไปข้างหน้า!เป็นที่แน่ชัดว่า รถคันที่อยู่ข้างหลังรถของเขา คงจะเหยียบคันเร่งแทนที่จะเหยียบเบรกอย่างแน่นอน!เมื่อ
เมื่อเหล่าชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำพากันรุมล้อมเจอรัลด์ และเตรียมพร้อมที่จะทำร้ายเขา เขาก็ดูออกทันทีว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกที่แก๊งอันธพาลทำแบบนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังยืนรอให้พวกอันธพาลจับตัวเจอรัลด์เอาไว้ เพื่อที่เธอจะได้ตบหน้าเขาแรง ๆ สักทีสองที เพื่อระบายความโกรธแค้นในใจของเธอออกมาแต่แล้วทันทีที่พวกเขาพุ่งตัวเข้าหาเจอรัลด์ ทุกคนก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นเจอรัลด์เตะเข้าที่หน้าท้องของชายคนหนึ่ง ที่มีน้ำหนักราว ๆ หนึ่งร้อยยี่สิบกิโลกรัม จนร่างกระเด็นลอยออกไปใกลถึงยี่สิบเมตรเลยทีเดียว! ทุกคนได้แต่ทำตาโต เมื่อเห็นร่างใหญ่ของชายคนนั้นลอยไปกระแทกกับรถฮัมเมอร์ของชายวัยกลางที่จอดอยู่ ส่งผลให้กระจกรถแตกละเอียดไปทั่วทั้งคัน!ในขณะที่เศษกระจกกระจัดกระจายเต็มถนน ผู้หญิงคนนั้นก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นด้วยความตกใจแม้แต่สามีของเธอเองก็ยังรู้สึกตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะทุกคนเข้าใจว่า เจอรัลด์ก็เป็นเพียงเด็กที่ยากจนคนหนึ่ง ใครจะไปคิดเล่าว่าเขาจะมีพลังที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้!เมื่อเห็นสภาพเพื่อนร่วมแก๊งของพวกเขาแล้ว อันธพาลที่เหลือก็ไม่มีใครกล้าที่จะขยับเขยื้อนร่างกายเลยแม้แต่คนเดียว ซึ่งพวกเ
เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นลงจอดอย่างโจ่งแจ้งบนรถของเจอรัลด์ตกตะลึง!ทั้งชายและหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ต่างอยู่ในอาการตกตะลึงด้วยกันทั้งคู่!นั่นก็เป็นเพราะว่า มีสติกเกอร์ตัวหนังสือขนาดใหญ่ที่ติดอยู่ข้างๆ เฮลิคอปเตอร์ลำนั้น และมันเขียนว่า ‘กลุ่มย่านการค้าเมย์เบอร์รี่’!ชายคนนี้เป็นสมาชิกของกลุ่มย่านการค้าเมย์เบอร์รี่จริง ๆ ด้วย และดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้มีตำแหน่งหน้าที่ที่ต่ำต้อยเสียด้วย!บ้าเอ๊ย!ช่างไม่ปราณีกันเลย!ชายวัยกลางคนเริ่มเหงื่อแตกเต็มตัว“คุณคลอฟอร์ด!”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ ก่อนจะจัดพื้นที่ในห้องโดยสารให้เจอรัลด์ด้วยท่าทีที่นอบน้อม“อืม นายขับรถคันนี้กลับไปแทนฉันก็ได้ และอีกอย่าง ฉันอยากให้นายช่วยสืบประวัติของอันธพาลพวกนี้ให้หน่อย และช่วยลงโทษพวกมันให้สาสมด้วย!” เจอรัลด์ออกคำสั่ง ก่อนจะเก็บมือถือของเขาเข้ากระเป๋า“สบายใจได้ครับ คุณคลอฟอร์ด!” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับพยักหน้าก่อนที่เจอรัลด์จะออกจากบริเวณนั้น อันธพาลที่กำลังถือมีดคนหนึ่งได้พยายามที่จะเข้ามาแทงที่เอวของเขาเจอรัลด์จึงหันไปจ้องหน้าผู้ชายที่กำลังยืนตัวแข็งทื่อในตอนนี้ เขาเหงื่อแตกออกมาเพราะไม่กล้
บรรยากาศงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของโนแอลเปลี่ยนไปทันทีที่เจอรัลด์มาถึงโดยเฉพาะอารมณ์ของเกรซี่ และมันคงไม่ได้เป็นการกล่าวเกินจริง หากจะบอกว่าอาการวัยทองของเธอที่ควรจะเกิดขึ้นในอีกสามสิบปีข้างหน้า กำลังกำเริบขึ้นอย่างกะทันหันในตอนนี้ใคร ๆ ต่างก็ดูออกว่าโนแอล ลูกสาวคนเดียวของเธอ มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างจะพิเศษกับเด็กหนุ่มคนนี้ เนื่องจากเธอมีประสบการณ์อาบน้ำร้อนมาก่อน เธอจึงบอกได้ว่า ลูกสาวของเธอกำลังรู้สึกสนใจในตัวผู้ชายคนนี้อยู่แต่ในทางตรงกันข้าม โนแอลกลับปฏิบัติกับเพรสตันหากเกรซี่ยอมปล่อยให้เหตุการณ์เป็นแบบนี้ต่อไป มันคงจะต้องเกิดปัญหาขึ้นอย่างแน่นอน ถ้าเพรสตันรู้สึกไม่พอใจท่ามกลางสถานการณ์เช่นนี้ คนเป็นแม่อย่างเกรซี่ คงปล่อยให้เหตุการณ์เป็นแบบนี้ต่อไป โดยไม่จัดการอะไรสักอย่างไม่ได้เธอจะยืนมองลูกสาวของเธอก้าวเท้าลงเหวต่อไปได้อย่างไรกัน?!ด้วยเหตุนี้ เกรซี่จึงมีอารมณ์ที่ฉุนเฉียว และทำตัวไม่เป็นมิตรกับเจอรัลด์ในงานเลี้ยง“นี่ครับ สเต็กเนื้อวากิวของคุณ!”ในเวลานี้ อาหารทุกอย่างได้ถูกนำออกมาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้วเด็กเสิร์ฟยังนำอาหารจานหลัก ซึ่งถือเป็นจานเด็ดของงานเลี้ยงในวันนี้เข
เป็นที่แน่ชัดแล้วว่า แผนการทั้งหมดนี้ได้ถูกไตร่ตรองเอาไว้ล่วงหน้า“ความจริงแล้ว ฉันว่าฉันจะไม่ยุ่งอะไรกับนายแล้วนะ แต่ดูเหมือนว่านายจะไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น!” เจอรัลด์พูดอย่างเย็นชา ในขณะที่เขายิ้มให้ผู้จัดการ“เจอรัลด์ อย่าทำร้ายเขาเลยนะ!” โนแอลรู้สึกหวาดกลัวในตอนนี้เธอรู้แล้วว่า เพรสตันน่าจะเป็นคนวางแผนให้ผู้จัดการทำให้เจอรัลด์รู้สึกอับอาย และไปต่อไม่ได้หากเจอรัลด์ทำร้ายผู้จัดการจริง เพรสตันก็จะมีข้ออ้างในการจัดการกับเขาอย่างแน่นอนดังนั้นโนแอลจึงพยายามพูดจาหว่านล้อมไม่ให้เขาทำเช่นนั้น“ทำร้ายเขาเหรอ? ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องจัดการกับคนที่ไร้ค่าอย่างเขาด้วยตัวของฉันเองหรอก! ความจริงแล้ว ก่อนหน้านี้เขายังมีค่าพอที่จะโดนฉันตบสักสองสามที แต่ตอนนี้ ฉันคิดว่าเขาไม่สมควรที่จะได้รับมัน!” เจอรัลด์ยิ้มเยาะ“เด็กน้อย! นายคงจะเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วล่ะมั้ง! พวกนายเข้ามา! จับไอ้หมอนี่โยนออกไปข้างนอก!” ผู้จัดการแสยะยิ้มจากนั้นเขาก็หันไปมองเกรซี่และแขกคนอื่นในงาน ก่อนจะพูดว่า “คุณหนูและคุณนายแชดเวลส์ ผมรู้ว่าผมทำตัวหยาบคาย และไม่ให้ความเคารพ แต่ผมรับไม่ได้ที่มีคนชั้นต่ำแบบเขาม
ภายในลอบบี้ของโรงแรม ทุกคนแต่งตัวกันอย่างมีระเบียบเรียบร้อยและเป็นทางการ ไม่เว้นแม้แต่พนักงานทั่วไปพวกเขาได้มารวมตัวกันที่ชั้นล่างของโรงแรมเรียบร้อยแล้วทุกคนรู้สึกตื่นเต้น เมื่อได้ยินข่าวว่าท่านประธานจะเดินทางมาเยี่ยมเยียนที่โรงแรมด้วยตัวของเขาเอง เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยผู้จัดการโรงแรม ฮาเซ็นก็ได้เปลี่ยนไปสวมชุดสูท เขายืนอยู่ด้านข้าง และเตรียมพร้อมที่จะต้อนรับขับสู้ท่านประธานอย่างเต็มที่ครั้งนี้เขารู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก“คุณป้าวาวเทอร์และคุณลุงแชดเวลส์ ผมรู้จักคุณลุงหลายคนที่อยู่ในลองธอร์น กรุ๊ป ในเมื่อพวกเขากำลังจะเดินทางมาที่นี่ ผมเลยอยากจะลงไปต้อนรับพวกเขาด้วยครับ ไม่เช่นนั้น ถ้าพวกเขามารู้ทีหลังว่าผมอยู่ที่นี่ แต่กลับไม่ยอมลงไปต้อนรับ ผมอาจจะถูกพวกเขาต่อว่าว่าไม่สนใจใยดีก็ได้นะครับ!”ในห้องส่วนตัวเพรสตันกำลังวางแก้วไวน์ของเขาลง ก่อนจะพูดขึ้น ในขณะที่มองหน้าเกรซี่“โอ้ แน่นอนสิจ๊ะ! เพรสตัน เธอคงจะรู้จักคนใหญ่คนโตหลายคนเลยสินะ ลองธอร์น กรุ๊ป เป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ในเมื่อฝ่ายบริหารระดับสูงพากันเดินทางมาถึงที่นี่ การที่เธอลงไปต้อนรับพวกเขา มันก็เป็นเ